ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รอง...เท้าหาย

    ลำดับตอนที่ #2 : ผู้มาเยือนนนน

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 50


               สิริละมือจากตู้เย็นพร้อมเดินไปที่บันได

                   ฮิ ฮิ ฮิ

                 สิริเห็นตุ๊กตาเด็กผู้หญิงวิ่งขึ้นลงบันไดด้วยความเร็ว

             สิริตัวแข็งไปทั้งตัวเธอพยามก้าวแต่ร่างกายเธอไม่ขยับ

                         "   ตึก   ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         
                         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก         ตึก      "      
              “กึก

              ตุ๊กตาหยุดวิ่งพร้อมผลิกหัวหันกลับมา  แสยะยิ้มให้

            
             “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

       
        “เป็นไรไป สิ  เจ แฟนหนุ่มเธอเดินลงมาจากชั้นสอง

                 สิลืมตาขึ้นมา  ทุกอย่างหายไปหมดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

            วันนี้สิคงเหนื่อย เดี่ยวสิจะรีบทำอาหารแล้วนอนสิริพูด

          ไม่เป็นไรเดี๋ยววันนี้ผมทำอาหารเอง คุณรีบไปนอนเถอะเจบอก

          ค่ะสิริตอบ

         เธอค่อยขึ้นบันไดโดยอ้อมที่ที่เธอเห็นตุ๊กตายืนเมื่อกี่นี้

                   ชั้นสองมีขนาดเล็กกว่าชั้นหนึ่งมีเพียงห้องอยู่สองห้อง  ห้องทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน

         ห้องขวามือเป็นห้องของลูกทั้ง3คน  ส่วนห้องซ้ายเป็นห้องของเธอและเจ

          แอ๊ดเธอค่อยๆเปิดประตู 

            ห้องเธอมีเตียงอยู่งกลางห้อง

           เฮ้อเธอถอนหายใจพร้อมทุ่มตัวไปบนเตียงของเธอ

           เธอเคลิ้มหลับไป

        ซุบซิบๆ

               เธอตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกระซิบอะไรแปลกๆมาลอยเข้าหูเธอ

             กี่โมงแล้วเนี่ย?”เธอคิด

               เธอหันไปมองนาฬิกา

            ใครอะ?”เธอรู้สึกเหมือนเห็นใครลางลางในความมืด

                เธอเริ่มปรับสายตา เธอเห็นผู้หญิงและเด็กนั่งอยู่บนพื้น  และสิ่งสะดุดตาคือ

            ผู้หญิงคนนั้นไม่มีขาตั้งแต่ส่วนหัวเข่าลงไป    

                    ทันทีที่เธอมองเธอรู้สึกเหมือนเลือดบริเวณขาของผู้หญิงคนนั้นเริ่มไหลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

              ลูก ชอบที่อยูใหม่ไหมจ้ะ

             สิริได้ยินเสียงลอยเข้าหู

            ชอบค่ะเด็กคนนั้นตอบ

           “นอนได้แล้ว ลูกดึกแล้ว” “ค่ะ

             สิริรีบหลับตา

           “ฟืบ

           เธอรู้สึกว่าพื้นเตียงข้างหน้ากดตัวลงไป

                    เธอพยายามหาทางพิสูจส์ว่าสิ่งที่เธอเห็นเป็นเพียงความฝัน

           “เราต้องลืมตา?”สิริคิด

     

                  “1เธอนับในใจ

     

                   “2

     

     

                   “3     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×