คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MAZE : CHAPTERS 6
CHAPTERS 6
จุนฮเวยิ้มให้คนตัวเล็กที่มองเขางงๆ เดินไปยืนข้างๆก็ยิ่งเห็นว่าจินฮวานดูงงมากแค่ไหนกับการปรากฏตัวของเขา แต่ก็ต้องเข้าใจอ่ะนะ
คนหล่อระดับกูจุนฮเวมายืนอยู่ตรงหน้า จะมีสักกี่คนที่ไม่มีอาการแบบนี้
“พี่มาทำอะไรที่นี่เหรอฮะ”
“มารับไปส่งไง”จุนฮเวตอบสั้นๆ เอื้อมมือไปดึงฮูทเสื้อของจินฮวานมาคลุมแล้วผูกเชือกให้พอดีกับใบหน้าเล็กๆนี่แล้วหัวเราะ “เหมือนปลาหมึกเลลยแฮะ”
“ละ แล้วพี่ผูกทำไมเล่า ./////.”จินฮวานพูดตะกุกตะกัก แก้ปมที่เขาผูกแล้วดึงฮู้ทลง “พี่มารับผมทำไม”
“แล้วไม่ใช่ว่ากำลังหาทางกลับคอนโดอยู่เหรอ”
“นั่นมันก็..”
“ดึกแล้ว พี่รู้ว่านายมาจากต่างจังหวัด เดี๋ยวก็หลงทางเตลิดไปไกล”จุนฮเวอธิบาย “อีกอย่างนายเป็นน้องชายของจินอูนี่ เขาดูแลพวกพี่มาเยอะแล้ว ช่วยอะไรได้ก็ช่วยกันไป”
“^^”
“เป็นไง เท่ใช่ปะล่ะ”พูดจบก็ยักคิ้วเท่ๆส่งให้อีกที “หลงเลยปะ”
“ตอนแรกก็เกือบแล้วนะฮะ ไม่น่ามีประโยคหลังเลย”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ก็พูดไปงั้นแหละ เพราะปกติเวลาพี่ไม่พูดอะไรมันก็น่าหลงไปหมดอยู่แล้ว”
เชื่อเลยจริงๆ ที่จินอูเคยบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครมั่นหน้าเท่าจุนฮเว มาเจอกับตัวนี่ โอ้โห พี่มันแม่งมั่นหน้าจริงอย่างที่ล่ำลือกันจริงด้วย
“ขึ้นรถๆ”พูดจบจุนฮเวก็หันเดินขึ้นไปบนรถ โดยมีจินฮวานเดินตามเข้ามานั่ง “กินไรยัง”
“ยังฮะ”
“แล้วหิวไหม”
“มะ..”
โครกกกกกกกกกก
อีกคำที่เพิ่งเข้าใจในวันนี้ก็คือ อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ตามมาติดๆ เพราะจะปฏิเสธไป แต่ท้องกลับดังซะลั่นรถเลย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ดูเหมือนท้องมันจะประท้วงสิ่งที่กำลังพูดอยู่นะ”จุนฮเวพูดกลั้วหัวเราะ มองเวลาอีกครั้ง “น่าจะยังไม่ปิดนะ”
“???”
“เราไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน พี่มีร้านประจำอยู่ ซุปเด็ดมากกกกกกกกกกกก”
“เอ่อ พี่ ไปได้ด้วยเหรอฮะ”
จุนฮเวหันไปมองจินฮวานอย่างสงสัย “ไปได้? หมายความว่าไง”
“ก็ ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร”
“แล้วทำไมจะไปไม่ได้อ่ะ”
“ก็พี่เป็นคนดัง”
เมื่อได้รับคำตอบ จุนฮเวก็ส่ายหน้ารัวๆ “โอ๊ยยยย ไอ้กระเปี๊ยกเอ๊ย ทำไมวะ คนดังแล้วห้ามเข้าร้านอาหารไรงี้อ่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ฮะ ผมหมายถึง แล้วจะไม่วุ่นวายเหรอ พี่ ไม่กลัวนักข่าว หรือแฟนๆตามเหรอฮะ”
“ถ้ากลัวคงไม่ใช้ชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้หรอก นักข่าวอ่ะเหรอ จะไปกลัวทำไม อยากทำไรก็ทำไปดิ ส่วนแฟนๆ ดึกดื่นป่านนี้เข้าบ้านนอนกันหมดแล้ว”
“อ่า”
“ระดับกูจุนฮเวอ่ะนะ ไม่จำเป็นต้องแคร์อะไรหรอก อยากทำไรก็ทำ เข้าใจปะ”
“ขะ เข้าใจก็ได้ฮะ”
“ดีมาก”พูดจบก็โยกหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู “ไปเลยนะ”
“ฮะ!!!”จินฮวานรับคำแข็งขัน และยิ้มสดใส
สิ่งนั้นทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยแคร์ใครนอกจากตัวเองแบบจุนฮเวต้องมองราวกับกำลังตกอยู่ในภวังค์ แต่เมื่อตั้งสติได้ก็หันไปขับรถเพื่อตรงไปยังร้านอาหารประจำ
จะอะไรนักหนากับไอ้ตัวกระเปี๊ยกนี่วะจุนฮเว
ก็แค่เด็กน้อย ..คิมจินฮวานก็แค่น้องชายของคิมจินอูเท่านั้นเอง
จุนฮเวกับจินฮวานนั่งอยู่ในร้านอาหารเล็กๆที่แสนจะธรรมดา มันทำให้จินฮวานรู้สึกแปลกใจ ในเมื่อจุนฮเวเป็นถึงซูเปอร์สตาร์ แต่ทำไมเขาเข้าร้านธรรมดาติดไปทางธรรมดามากกกกกกกกก แบบนี้นะ
“ผมขอแบบเดิมนะครับ แต่วันนี้ขอเพิ่มสองที่”
“ได้จ้ะ”
แม่ค้าเกือบจะสูงวัยรับคำอย่างใจดี จินฮวานเลยยิ้มบางๆแล้วหันมามองจุนฮเว
“ท่าทางพี่จะมาบ่อยจริงๆนะฮะ”
“อืม ตั้งแต่ช่วงที่เทรนเลยอ่ะ ถ้านายได้กินแล้วจะติดใจ”
“ถ้าพี่จุนฮเวว่าอร่อยก็คงอร่อยจริงแหละฮะ”
ใช้เวลาไม่นานนัก ซุปชามใหญ่สองชามก็ถูกยกมาเสิร์ฟ “ไม่ได้เห็นจุนฮเวมากับแฟนนานแค่ไหนแล้วนะเนี่ย”
“เอ้ยป้าครับ นี่ไม่ใช่แฟนผม”
“อ้าว จริงเหรอ”คุณป้าพูด หัวเราะแห้งๆเมื่อมองจินฮวาน “แต่แม่หนูคนนี้สวยดีนะ”
“-o-“
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”คราวนี้จุนฮเวระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นร้าน ลุกเดินไปที่เคาน์เตอร์ก่อนจะหยิบแว่นมาส่งให้กับคุณป้า “ป้าลองดูชัดๆดิครับ สวยเหรอ”
“อ่า..”จินฮวานเกาหัวตัวเองเขินๆ ปนความรู้สึกแปลกๆ
ก็ในเมื่อเขาเป็นผู้ชาย แต่จู่ๆมีคนมาชมว่าสวย จะให้ยิ้มรับเหรอ มันแปลกจริงนะ
“อ้าว ตายละ ป้าขอโทษนะพ่อหนุ่ม คนแก่ก็งี้แหละ สายตาไม่ค่อยดี ป้าเห็นเราตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักๆ ป้านึกว่าผู้หญิง”
“มะ ไม่เป็นไรฮะ”
“ทานให้อร่อยนะลูกนะ อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกป้า”
“คุณป้าไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะจัดการที่เหลือเอง แล้วก็ขอโทษด้วยจริงๆนะครับ ที่มารบกวนตอนดึกๆ”จุนฮเวพูด พาคุณป้าเดินเข้าไปด้านหลังแล้วก็กลับออกมาที่โต๊ะ
“ดูพี่สนิทกับคุณป้าดีนะฮะ”
“ก็บอกแล้วว่าเป็นร้านประจำ คุณป้าเป็นเพื่อนกับแม่พี่อ่ะ มาอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่มีลูก เวลาว่างพี่ก็เลยชอบมาเยี่ยม มาช่วยขายของอยู่บ่อยๆ”
“อย่างนี้แฟนๆคงมากันเต็มเลยสินะฮะ”
“ไม่หรอก”จุนฮเวยิ้ม ตักซุปเข้าปาก “อา รสชาตินี้แหละ”
“^^”จินฮวานมองคนตรงหน้าที่ดูเหมือนเด็กเจอกับของถูกปากไม่มีผิด ก้มมองชามซุปเพื่อจะตักกินบ้าง แต่ก็เห็นบางอย่างเลยยกขึ้นดูเพื่อความแน่ใจ สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจ แล้ววางช้อนลงที่เดิม
จุนฮเวมองด้วยความแปลกใจ “ไมไม่กินอ่ะ เดี๋ยวท้องก็ประท้วงอีกหรอก”
“..ไม่เป็นไรหรอกฮะ เดี๋ยวผมกลับไปกินที่ห้องก็ได้”
“เอ้า มาถึงที่แล้วนะ มีไรอ่ะ”จุนฮเวถามมองชามซุปของจินฮวาน “ก็ไม่มีอะไรนี่นา”
“เอ่อ..”
“???”
“ผม แพ้ปูน่ะฮะ”
“แล้วทำไมไม่บอก”จุนฮเวพูดเสียงเข้ม “แพ้มากแค่ไหน”
“ก็ กินซุปนี่ไปแค่คำเดียวผมก็อาจได้นอนโรงพยาบาลไปเป็นเดือนเลยน่ะฮะ”
“ไอ้ตัวกระเปี๊ยกเอ๊ย พี่เกือบทำนายตายแล้วไหมล่ะ”จุนฮเวพูด เคาะหัวจินฮวานเบาๆ “คราวหลังมีไรก็รีบบอกดิ”
“ก็.. ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้”
“โอเคๆๆ ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น”จุนฮเวรีบพูดเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นสีหน้ารู้สึกผิดของอีกคน “ต่อไปพี่จะจำแล้วกัน ว่านายกินปูไม่ได้มีอะไรอีกไหม ที่แพ้”
“ไม่มีแล้วฮะ”
“งั้นรอแป็บนะ”
“พี่ จะทำอะไรฮะ”
“จะไปเปลี่ยนเป็นซุปหมูให้อ่ะดิ ได้กินฝีมือเชพจุนฮเว ตายไปได้ขึ้นสวรรค์แน่นอนไอ้น้องงงงงงงงงง”
จินฮวานหัวเราะเมื่อจุนฮเวเดินออกไป ตอนนี้ชักอยากเจอจินอูแล้วสิ จะไปเถียงกับจินอูสักหน่อย
จุนฮเวไม่เห็นจะแย่ตรงไหนเลย นิสัยดี แล้วก็..
หล่อมากๆๆๆๆๆ ด้วย เท่ไปเลยยยยยยยยยยยยยยย
ยุนฮยองลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินโซเซไปเปิดประตูหลังจากได้ยินเสียงกริ่ง นี่มันตีหนึ่งกว่าแล้ว ใครกันที่มาในยามวิกาลแบบนี้ ถ้าไม่มีเรื่องด่วนนะ พ่อจะกระโดดถีบให้หงายเลย
“พี่ยุนฮยอง ^^”
“- -“ยุนฮยองมองไอ้หนุ่มมีลักยิ้มตรงหน้าด้วยสายตาเซ็งๆ จองชานอู..
ถีบแม่งสักทีดีไหมเนี่ย
“มีไร”
“ขอเข้าไปหน่อยพี่”
ไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต ผู้บุกรุกก็เดินแทรกเข้ามาด้านในพร้อมกับยิ้มเผล่ “พี่นอนแล้วเหรอ”
“อือ”เมื่อเห็นว่าจนปัญญาจะห้ามปรามอะไรไอ้เด็กคนนี้ ยุนฮยองเลยตอบรับแล้วปิดประตู “มาทำไรดึกๆดื่นๆ”
“มาหาพี่”
“- -“
“พี่จินฮวานบอกว่าพี่ไม่สบาย”
“ก็ไม่ได้ปะ แค่กๆๆ อะไรมาก”
ชานอูส่ายหน้าไปมาแล้วเดินเข้าไปใกล้ยุนฮยอง ก่อนจะยกมือขึ้นอังหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ “พี่มีไข้ แถมเมื่อกี้ยังไอด้วย”
“ฮื่อ”ยุนฮยองร้องย่างรำคาญ ปัดมือชานอูออก “แล้วไง กลับไปได้แล้ว จะได้นอน มันง่วงนะเว้ย”
“พี่ยังนอนไม่ได้นะ”ชานอูรีบร้องห้าม ดึงยุนฮยองที่จะเดินหนีกลับมาที่เดิม “พี่กินข้าวหรือยัง”
“ยุ่งขนาดนั้นจะเอาเวลาที่ไหนไปกิน”
“แล้วยาล่ะ”
“ข้าวฉันยังไม่ได้กินเลย แล้วคิดว่ายาจะได้กินไหมวะ”
ชานอูจิ๊ปากขัดใจ ปล่อยแขนยุนฮยอง “งั้นพี่ไปนั่งก่อน แต่อย่าเพิ่งหลับนะ ผมขอไปเทโจ๊กแป็บนึง”
ยุนฮยองพยักหน้ารับส่งๆ เดินไปนั่งที่โซฟา มองชานอูที่เดินไปด้านหลังเคาน์เตอร์ครัว เพิ่งเห็นว่ามือชานอูถือถุงหิ้วอยู่สองสามอัน อา.. รู้สึกว่ามันหนักๆที่ตาจัง ง่วงว่ะ..
...
ชานอูถือชามโจ๊กร้อนๆที่เขาเพิ่งแวะซื้อข้างล่างคอนโดมาที่ห้องนั่งเล่นที่บอกให้ยุนฮยองไปนั่งรอก่อน แต่เมื่อมาถึง ก็ต้องวางชามลงบนโต๊ะเบาๆ มองเจ้าของห้องที่หลับใหลไปด้วยความง่วง หรือพิษไข้ก็ไม่รู้อย่างเป็นห่วง
ไอดอลหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นแบบไม่ถือตัว เขย่าขายุนฮยองเบาๆ “พี่ยุน”
“..อือ”ยุนฮยองครางตอบ ปรือตาขึ้น “อะไรอีกอ่ะ”
“โจ๊กได้แล้วพี่ รีบกินเหอะ จะได้กินยา”
ยุนฮยองพยักหน้าแบบไร้เรี่ยวแรง เหยียดหลังตรงก่อนจะตักโจ๊กกิน ไม่กี่คำก็วางช้อน “อิ่ม..”
“กินยาด้วยดิพี่”ชานอูพูด ส่งยาที่เขาซื้อมาไปตรงหน้าคนป่วย “เร็วๆ”
“สั่งจังวะ”ยุนฮยองพูดอย่างรำคาญ แต่ก็รับยามากิน “พอใจยัง”
“ยัง”
“- - อะไรของมึงอีกเนี่ย รีบๆกลับไปได้แล้วไป”
เมื่อหงุดหงิด ภาพลักษณ์ผู้ชายอบอุ่นของซงยุนฮยองก็เปลี่ยนไป กะว่าจะไม่พูดคำหยาบ แต่ก็ต้องพูดออกมาจนได้
แต่ชานอูไม่ถือ แล้วดึงยุนฮยองให้ลุกขึ้นยืน “พี่หลับก่อน แล้วผมจะไป”
“...”
“อยู่คอนโดคนเดียว แถมป่วยขนาดนี้ จะให้ผมไปได้ไง”
ยุนฮยองถึงกับเงียบไป ปล่อยให้ชานอูพยุงพาเข้าไปในห้องนอน ชานอูเคยมาที่ห้องของเขาอยู่สองครั้ง และห้องคอนโดเขามันก็เล็กๆ ดังนั้นไม่แปลกหรอกที่ชานอูจะรู้ว่าห้องนอนอยู่ไหน เมื่อเข้ามาแล้ว ยุนฮยองก็ขึ้นไปนอนบนเตียง โดยมีเด็ก(ที่คิดว่า)น่ารำคาญนั่งยองๆอยู่ข้างเตียง
“กลับไปได้แล้ว.. ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“ผมขอโทษจริงๆนะพี่”
“...”
“ถ้าผมไปช่วย พี่คงไม่เหนื่อยจนป่วยขนาดนี้ ทั้งที่สัญญากับพี่ไว้แล้วเชียว”
“..ช่างเหอะ”ยุนฮยองพูด เสียงเริ่มแหบแห้ง “..ทำไมต้องมาเป็นห่วงฉันด้วยวะ”
ชานอูมองคนตรงหน้านิ่งๆ ก่อนจะระบายรอยยิ้ม “พี่ยังเคยช่วยผมทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกันเลย”
“..เรื่องแค่นั้น”
“เปล่า ผมแค่รู้สึกสบายใจดีเวลาได้อยู่กับพี่ เขาว่ากันว่าคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คนๆนั้นคือคนสำคัญ”
“...”
“เพราะงั้นพี่เป็นคนสำคัญของผมนะ”
“...”
“สำคัญจริงๆ..”
ยุนฮยองไม่ได้พูดอะไร แต่พยักหน้าช้าๆแล้วหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน ..รู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน เพราะตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยได้เป็นคนสำคัญของใคร
ถึงจะดูน่ารำคาญไปสักหน่อย ..แต่ก็
ขอบใจนะ จองชานอู
NC ได้ส่งไปให้แล้วนะคะ คนที่อยากได้ ก็ทิ้งเมลล์ไว้ก่อน จะส่งให้ทุกวันเสาร์
เพราะตอนนี้ยังไม่ได้สร้างบล็อคเป็นทางการเลย อ่านแล้วก็คอมเม้นท์ หรือไปพูดคุยกันได้ที่ #วงมั่นหน้า
…………………………..
ตอนหน้า แม่ยกบีเนียร์เตรียมเฮ หายไปหลายตอน กำลังจะกลับมาแล้ววววววววววววว
ความคิดเห็น