คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : MAZE : CHAPTER 1
Chapter 1
“ครับแม่ ตอนนี้ผมเจอพี่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”
(เห๊อะ จะไม่ให้ฉันห่วงได้ยังไง นี่น้องมันจะไปทั้งคน มันยังลืมเลยว่าน้องไปวันไหน)
“^^”
(ให้ตายเถอะ เจ้าบ้านั่นจะขี้ลืมไปถึงไหน ฉันล่ะเครียดจริงๆมีลูกชายแบบนี้)
“ผมไม่ค่อยอยากจะเชื่อหรอกนะว่าแม่เครียดที่มีพี่เป็นลูกน่ะ ไปโม้ไว้ตั้งสามบ้านแปดบ้านไม่ใช่เหรอ ว่าพี่เก่งอย่างงั้นอย่างงี้”
(ชิ เอาเถอะ ดูแลตัวเองดีๆนะจินฮวาน ถ้าคิดว่าแกอยู่ต่อไม่ได้ก็กลับมา มหาลัยแถวบ้านเราดีๆก็มีเยอะแยะไป)
“ผมรู้ครับ แม่ย้ำผมเป็นรอบที่ร้อยได้แล้วมั้ง”
(ฉันเป็นห่วงแกหรอกนะถึงได้ย้ำ เออๆ ไม่คุยกับแกแล้ว แค่นี้แหละ มีลูกชายกับเขาตั้ง 2 คน แต่ไม่มีใครมันอยู่ดูแลฉันสักคน เฮ้อ รู้งี้ฉันน่าจะคลอดลูกสาวที่เลี้ยงง่ายๆออกมาแทนไอ้พวกนี้ บลาๆๆๆๆๆ)
จินฮวานอมยิ้ม แล้วกดวางสายไป แม่เขาก็เป็นแบบนี้แหละ บ่นๆๆ แต่สุดท้ายก็ไม่เคยขัดใจทั้งเขาและจินวูได้เลยสักครั้ง เป็นพวกปากร้ายแต่ใจดีสุดๆน่ะ
ตอนนี้ใกล้เที่ยงคืนเข้าไปแล้ว เดินทางมาไกลชักจะรู้สึกง่วงๆแฮะ เมื่อกี้จินวูบอกว่าไม่เกินเที่ยงคืน MAZE ก็เล่นมินิคอนเสิร์ตจบแล้วนี่นา อืม.. คงใกล้แล้วสินะ
“...”
“-..-“
จินฮวานลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติเมื่อประตูถูกเปิดออก ตอนแรกคิดว่าเป็นทีมงานหรือไม่ก็จินวู แต่เปล่าเลย เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้คือ
กูจุนฮเว
หนึ่งในเมมเบอร์ที่สาวๆคลั่งไคล้กันแทบตายนั่นไง
“มาเร็วดีนี่ ไปกันเถอะ เดี๋ยวจินวูมาเห็น”
“เหวอออออ”ยังไม่ทันพูดอะไร ร่างเล็กก็ถูกคนที่ตัวใหญ่กว่ากระชากเข้าไปหาตัวอย่างแรง “อะไรของคุณเนี่ย ปล่อยผมนะ”
“ปล่อยเป่ยอะไร รีบไปด่วนๆเลย อัดอั้นมานานแล้วนะเว้ย”
“อัดอั้นอะไรของคุณ ปล่อยผมนะ”เมื่อเห็นว่าพูดยังไงก็ไม่มีวี่แววว่ามือหนานี่จะปล่อยข้อมือของตัวเองออก จินฮวานเลยเริ่มถีบที่ขา แต่คนถูกถีบกลับไม่สะทกสะท้านแต่หันมามองอย่างเซ็งๆแทน
“นี่ถ้าไม่ยอมไปสักที ฉันจะจัดหนักนายในห้องนี้เลยนะ”
“ฮะ? คุณพูดอะไร”
“บ้าชิบ เลือกเองนะเว้ย”พูดจบใบหน้าหล่อก็ก้มลงมาใกล้แล้วฝังจมูกโด่งๆนั่นลงไปที่ซอกคอเนียนๆของคนที่ตัวเล็กกว่า แต่ยังไม่ทันไปถึงไหน ร่างของเขาก็กระเด็นไปข้างหน้าด้วยแรงถีบของ “จินวู!!!!!!”
“แกทำอะไรน้องฉันฮะไอ้เด็กบ้า!!!!”
จินฮวานถึงกับอ้าปากค้าง หลังจากเห็นเต็มๆตาว่าจินอูถีบจุนฮเวจนหน้าคะมำไปกับพื้น เห็นอย่างนั้นก็เลยจัดการกระทืบไปที่ขาของจุนฮเวอีกครั้งเพื่อชำระแค้น
เมื่อกี้ขนลุกเลย ไอ้คนบ้าเอ๊ย
แต่มันคงเบาไปเพราะดูเหมือนจุนฮเวจะไม่รู้สึกอะไร ร่างสูงลุกขึ้นยืนพร้อมกับทำหน้างงงวยใส่ผู้จัดการ“น้อง? ใครน้องพี่วะจินอู อย่าบอกนะว่าไอ้ตัวกระเปี๊ยกนี่”
“เออ ทำไม มีปัญหาอะไรตรงไหนวะ”จินอูเลิกคิ้วถามอย่างหาเรื่อง ก่อนจะกวักมือเรียกจินฮวาน “เป็นไรปะเนี่ย”
“ก็เปล่า ไม่รู้นี่หว่า”จุนฮเวพึมพำเบาๆ แอบมองร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างหน้า
ถึงว่า ขัดขืนซะขนาดนั้น เกือบนึกว่าเป็นพวกซาดิสม์ไปแล้วนะนั่น
“นี่คิมจินฮวาน น้องชายที่ฉันบอกพวกแกไป”
เมื่อเห็นว่าเมมเบอร์ต่างก็ทยอยเดินเข้ามาในห้องกันแล้ว จินอูเลยแนะนำจินฮวาน
“อู้ หน้าหวานเหมือนกันเลยอ่ะ ถามจริงตอนแม่คลอดพวกพี่ ได้ทำอะไรผิดพลาดไปปะ แบบ ทำหล่นพื้นแล้วเพศเลยเปลี่ยนไรเงี้ย”น้องเล็กพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น
“- - ตรรกะปัญญาอ่อน”แต่หนุ่มเท้าไฟอย่างแจบอมกลับส่ายหัวไปมาด้วยความระอาใจ “จินอู คราวหลังจัดตารางงานชานอูมันน้อยๆหน่อยนะ ให้มันไปเรียนหนังสือบ้างเหอะ นับวันชักจะโง่ขึ้นเรื่อยๆ”
“แรงอ่ะ -^- ผมแค่ล้อเล่นหรอก”ชานอูเบะปากแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างงอนๆ
จินฮวานมองไปรอบๆ แล้วก้มหัวเพื่อทำความเคารพ “ผมคิมจินฮวานฮะ อายุ 20 จากนี้ไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ”
ยังพูดไม่ทันจบดี โทรศัพท์ของจินฮวานก็มีสายเข้า เรียกให้ MAZE ทุกคนหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง ทำเอาคนถูกมองถึงกับประหม่าจนต้องไปคุยโทรศัพท์ที่มุมห้อง ไม่นานก็วางสายแล้วเดินกลับมาในวงสนทนา
“อย่างที่ได้ยิน น้องฉันเป็นแฟนของพวกแก”
“ก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่ท่อนฮุคอ่ะ มันมีสามรอบใช่ปะ เสียงฉันก็สองรอบแล้วนะ ไหงไปใช้เสียงแจบอมมันอ่ะ”
“..ก็ผมชอบ”จินฮวานตอบเสียงอ่อย มันก็จริงอยู่ที่เสียงของจุนฮเวเพราะ แต่เขาชอบเสียงของแจบอมมากกว่านี่นา
“เสียใจชิบ”จุนฮเวเอามือทาบอก ทิ้งตัวนั่งลงข้างชานอู “เพิ่งเคยได้ยินอะไรแบบนี้ นี่กูจุนฮเวเชียวนะไอ้น้อง”
“หึ! สมน้ำหน้า อย่ามามั่นหน้าให้มากนักเลยว่ะ”จินอูยิ้มเยาะ “แล้วเมื่อกี้ตกลงเกิดอะไร แกแอบนัดเด็กอีกแล้วใช่ไหมไอ้จุนฮเว”
“โห่ พี่ไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอกว่ะ นี่พี่ห้ามผมเต๊าะใครมาเป็นอาทิตย์แล้วนะเว้ย คนเรามันก็ต้องอัดอั้นกันบ้าง”
“แต่น้องฉันเป็นผู้ชายนะ”
“โอ๊ยพี่จินอู คนอย่างพี่จุนฮเวอ่ะนะ ถ้าลูบไปแล้วไม่เจอหาง เพศไหนแม่งก็เอาหมดแหละ”
“เชี่ยชานอู”
จินอูมองภาพคุ้นตาที่เห็นอยู่ในทุกๆวัน กวาดตามองไปรอบๆก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่ามีบางสิ่งขาดหายไป
“เดี๋ยวนะ! แล้วนี่ลีดเดอร์ของพวกแกไปไหน ซงมินโฮมันหายหัวไปไหน”
“มัวแต่มาระแวงตรงนี้ ป่านนี้เฮียหิ้วหญิงกลับห้องไปแล้วมั้ง”แจบอมพูดกลั้วหัวเราะ “ลงเวทีแล้วก็หายไปละ”
“เวรเอ๊ย นี่มันช่วงฤดูผสมพันธุ์ของพวกแกหรือไงวะ”จินวูบ่นอย่างหัวเสีย หันไปมองน้องชายที่มองเขาตาแป๋ว “จินฮวานอ่า ขอโทษนะเว้ย พี่ติดงานจริงๆ เห็นใช่ปะ ไอ้พวกนี้มันขนาดไหน”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ทำงานไปเถอะ แค่เอากุญแจห้องมาให้ผมก็พอ ผม..”
“ไม่ได้ๆ”จินอูรีบส่ายหน้าปฏิเสธ หันไปหาแจบอมที่ตอนนี้ดูจะพึ่งพาได้มากที่สุด “แจบอม ฝากไปส่งน้องฉันทีนะ”
แจบอมรับกุญแจรถที่จินวูโยนมาให้อย่างงงๆ “ทำไมต้องเป็นฉะ.. เอ้า ไม่ฟังกันเลย วันนี้ฉันมีธุระนะ”
“พี่บี มันจะไปยากไรอ่ะ นู่นๆ คนไม่มีธุระ”ชานอูบุ้ยปากไปทางจุนฮเวที่กระโดดหนีไปนั่งที่โซฟาอีกตัวแล้ว หลังจากทะเลาะกับเขาไปยกนึง
“ก็จริง อ่ะจุนฮเว ฝากด้วย”พูดจบแจบอมก็โยนกุญแจไปให้จุนฮเวก่อนจะหันมามองชานอู “กลับด้วยกันปะ”
“ไปดิพี่”ชานอูพยักหน้ารับ หันไปหาจินฮวาน “ไว้เจอกันใหม่นะพี่”
“เอ่อ ครับ”
“ซียูนะ น้องชายพี่จินอู”
แล้วทั้งสองคนก็ออกไป ทั้งห้องจึงเหลือแค่จุนฮเวและจินฮวานเท่านั้น “คุณไม่ต้องไปส่งผมก็ได้ฮะ ผมกลับ..”
“ได้ไง เกิดพี่ชายนายรู้ ฉันได้โดนตามไปฉีกอกกันพอดี ไปเหอะ ดึกแล้ว”
สุดท้ายจินฮวานก็จำใจต้องให้จุนฮเวไปส่งที่คอนโดของจินอูอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ..หวังว่าจุนฮเวจะไม่หน้ามืดระหว่างทางแล้วทำอะไรเขาหรอกนะ ตัวก็อย่างกับหมี ถึงเขาจะเรียนเทควันโดมา แต่ก็แค่สายเหลืองเองนะจะไปสู้คนที่ฝึกเต้นมาแทบจะทั้งชีวิตแบบเขาได้ไง
“นี่ทำหน้าแบบนั้นคงไม่คิดว่าฉันจะทำไรนายใช่ปะ”
“ก็คุณ..”
“ฉันไม่ทำอะไรคนที่ไม่เต็มใจหรอกโว้ยไอ้ตัวเล็ก”
“แต่เมื่อกี้คุณเกือบจะ.. เกือบจะทำผมไปแล้วนะ”
จุนฮเวหัวเราะเบาๆ “ก็เมื่อกี้มันไม่รู้นี่หว่า ฉันคิดว่านายเป็นเด็กที่นัดมา”
อ่า.. ก็จริง ในเมื่อจุนฮเวไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แล้วยิ่งเข้าใจว่าเป็นคนที่นัดมาทำเรื่องอย่างว่าแล้วด้วย มันก็ไม่แปลกที่เขาจะทำแบบนั้น แต่ก็นะ เกิดมายี่สิบปีเพิ่งเคยโดนคนมาไซร้คอเนี่ย
นี่แค่นึกก็ขนลุกขึ้นมาอีกละ
“เอาน่าๆ ไม่ต้องกลัว ถ้าไม่เต็มใจฉันไม่ทำอะไรหรอก แต่ถ้านายจะเต็มใจ นั่นก็อีกเรื่องนึง”
“-o-“
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”จุนฮเวหัวเราะเมื่อเห็นหน้าเหวอๆของคนตัวเล็ก “ล้อเล่น ว่าแต่อายุยี่สิบใช่ไหม”
“ใช่ฮะ”
“เด็กกว่าฉันตั้งสามปี นายต้องเรียกฉันว่าพี่สิ”
“...”
“เอาเถอะ เอากระเป๋ามานี่มา มันใหญ่กว่าตัวนายอีก”พูดจบจุนฮเวก็เดินไปดึงกระเป๋าออกมาจากจินฮวาน แล้วเดินนำออกไป โดยมีคนตัวเล็กตามไปติดๆ จนมาถึงรถของจินอูที่จอดอยู่
“เอ่อ..”
“หืม??”
“ขอบคุณฮะ ..พี่จุนฮเว”
ความจริงเขาก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร ถ้าตัดเรื่องหื่นกามออกไปน่ะนะ
..ใช่ไหม?
อีกด้าน จินอูที่วิ่งออกมาหน้าคลับ สอดส่องสายตาไปทั่วเพื่อมองหาเป้าหมาย และมันไม่ยากเลยที่จะมองหา ซงมินโฮ ลีดเดอร์ของวง MAZE
“ซงมินโฮ!!!!!!!!!!!”
“โอ้ว โดนจับได้แล้วแฮะ”
มินโฮพูดด้วยเสียงทุ้มๆ ยิ้มมุมปากแบบไม่สะทกสะท้าน แถมยังเดินขึ้นไปนั่งบนรถหน้าตาเฉย จินอูวิ่งตรงเข้าไป เคาะกระจกรถเพราะมินโฮล็อคประตูแล้ว
“ย๊า เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”
“อะไรกันจินอู”มินโฮลดกระจกลง ยิ้มแบบจงใจกวนประสาท “เลิกงานแล้วนะ ^^”
“ไม่ต้องมายิ้มกวนตีนเลยไอ้บ้า เลิกงานก็จริง แต่พรุ่งนี้พวกนายมีงานตีห้านะโว้ยยยย ฉันสั่งงดเรื่องพวกนี้แล้วไง”
“มันอาทิตย์นึงแล้วนะ นิดๆหน่อยๆน่า”
“ไม่!!!”จินอูค้านเสียงแข็ง หันกลับมามองผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถ “ขอโทษนะครับ แต่ช่วยลงจากรถได้ไหม”
“ขอโทษนะคะ ถ้ามิโนโอป้าไม่สั่ง ฉันก็ไม่ทำค่ะ”แต่สาวสวยกลับต้องมาด้วยเสียงเชิดๆ
“แต่วะ..”
“ลงไป”
ไม่ใช่แค่จินอูที่เหวอ แต่สาวสวยสุดเชิดก็เหวอไปด้วยเมื่อมินโฮออกปาก “อะ โอป้า อะไรนะคะ”
“ว้า หูตึงด้วยเหรอ”มินโฮพูดเสียงสูง แล้วหันมามองด้วยสายตานิ่งๆ “ไม่ได้ยินที่จินอูบอกหรือไง ลง จาก รถ ปิ๊ง!!”
“โอป้า!!!!”
“ไปเด่ะ”มินโฮพูดย้ำอีกครั้ง แต่ก่อนที่สาวสวยจะลงจากรถเขาก็คว้าข้อมือเธอเอาไว้ ดังนั้นเลยได้รับรอยยิ้มที่หวานหยาดเยิ้มมาเพราะคิดว่ามินโฮจะเปลี่ยนใจ ซึ่งมินโฮก็ยิ้มตอบ แต่ไม่ถึงสามวิก็เปลี่ยนเป็นหน้านิ่งๆ "ฉันชื่อมินโฮ มิโนฉันอนุญาตให้เรียกได้แค่คนที่สนิทเท่านั้น จบนะ"
ปึง!!!!!!!!!!!
เสียงประตูรถปิดดังลั่นไปทั่วลานจอดรถ จินอูถอนหายใจพร้อมกับกลอกตาไปมา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มินโฮทำแบบนี้ ตั้งแต่เดบิ้วท์ไอ้บ้านี่ทำพฤติกรรมนี้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบครั้งได้แล้วมั้ง แต่ทำไม๊ ทำไมกัน ผู้หญิงที่ยังได้หลงไอ้หมอนี่หัวปรำหัวปรำ ทั้งๆที่มันแบดบอยขนาดนี้
“กลับไปนอนซะ แล้วพรุ่งนี้ตีสี่ครึ่งจะไปรับที่หอ ห้ามเถลไถลเด็ดขาด ถ้าจับได้ฉันเอานายตายแน่”
“เอาตาย? เอาตายเลยเหรอ”
“ไอ้..”จินอูอ้าปากเตรียมจะด่า แต่คนอย่างมินโฮยิ่งต่อปากต่อคำยิ่งไม่จบ เขาเลยเปลี่ยนเป็นเดินหนีไปอีกทาง
ปรี๊นๆ
มินโฮบีบแตรเรียกให้จินอูต้องหยุดเดินเพื่อหันมามอง “มีไร?”
“แล้วนั่นจะไปไหน”มินโฮถามหลังจากขับรถตามมาจอดเทียบข้างๆ
“กลับดิ”
“ขึ้นรถ เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่ต้อง!!! กลับเองได้”
“กลัวไร”มินโฮถามเสียงทะเล้น หัวเราะหนักเข้าไปอีกเมื่อคนถูกถามหน้าแดงเล็กน้อย “ฮ่าๆๆๆๆๆ รู้นะเว้ยคิดไรอยู่ อย่ามาหื่นครับคุณจินอู”
“ฉันไม่ได้หื่นเหมือนนายนะเว้ย”
“ไม่หื่นก็ไม่หื่น ขึ้นรถเร็ว จะไปส่ง”
“ไม่ต้อง รีบกลับไปนอนเหอะ ฉันกลับแท็กซี่ได้”
“คิมจินอู ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว กลับแท็กซี่ไม่กลัวหรือไง”
“ฉันเป็นผู้ชาย”จินอูพูดเสียงเข้ม “จะไปกลัวอะไร”
“นี่ๆๆ ช่วยหันมองกระจกแล้วดูหน้าตัวเองหน่อย รู้แล้วว่าเป็นผู้ชาย แต่หน้าสวยๆแบบเนี้ย ไอ้หื่นกามที่ไหนมาเห็นมันไม่มัวเปิดดูหรอก อุ้ย ไอ้นี่มันเป็นผู้ชายนี่หว่า อุ้ย ไอ้นี่มันมีเหมือนกูเลยนี่หว่า เข้าใจปะ มันจับนายทำเมียหมดแหละถ้ามันมีอารมณ์อ่ะ”
“ย๊า”
“ขึ้นมา เลือกเอา เป็นเมียแท็กซี่ หรือจะเป็นเมียซูเปอร์สตาร์”
“ซงมินโฮ!!!!!!!!!!!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
จินอูเม้มปากแน่น สุดท้ายก็ต้องขึ้นมานั่งอยู่บนรถของมินโฮจนได้ ให้ตายเถอะ ชอบพูดแบบนี้ตลอดเลย ก็รู้หรอกนะว่าที่พูดน่ะแค่เล่น แต่มันก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้อยู่ดีไม่ใช่เหรอ
เจ็บแล้วจำสิจินอู จำเอาไว้สิ อย่ามาโง่!!!!!
อย่าลืมติดแท็กหรือคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะ
ฟิคจะได้เดินไปข้างหน้าเร็วๆ
#วงมั่นหน้า
ความคิดเห็น