สวัสดีค่ะ ทุกโคนนนนน//อ่ะ ยิ้มสวย ชูสองนิ้วนิดนึง
วันนี้เหมือนทุกวันเลยคือหาหนังสือที่จำเป็นต้องอ่านไม่ได้
พอจะอ่านอะไรแก้ขัดไปก่อน ปรากฎว่ามันก็ไม่เข้าหัวและไม่เข้าใจ
พูดง่ายๆ คือตอนนี้ท้อหนักมาก ฮ่าๆๆ เรายิ่งหัวไม่ดี
แล้วยังต้องมานั่งเรียนรู้วิชาที่ชอบหนักมากอีก
(อังกฤษ,ฟิสิก,เคมี,ชีวะ,คณิตศาสต์)
พอหัวมันโล่งเกนไปก็เลยคิดว่าทำอะไรให้มันมีนั่นนี่มากขึ้นดีกว่า
ก็เลยตัดสินใจมานั่งเขียนความฝันเมื่อคืน (ไร้สาระจัด)
**********************************************
มาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ -..- ปกติเราไม่ค่อยมีความฝันแนวน่ากลัวแบบนี้ค่ะ ฝันของเรามันค่อนข้างจะจืดชืด (และยิ่งไปกว่านั้นฝันปกติของเราจะชอบเกิดขึ้นจริงในเวลาต่อมา อาจจะเว้นระยะเดือนสองเดือนหรือหลายเดือน หรือไม่ก็บ้าเล่นเป็นปี แถมชอบฝันซ้ำๆ ชนิดที่ทำให้เราจำเนื้อหาได้เลย) แต่ฝันเมื่อคืนนี้แตกต่างจากทุกทีค่ะ
แรกเริ่มต้นเรื่องเปิดฉากเราเห็นตัวเองกลับไปเป็นนักเรียนม.ปลายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นโรงเรียนสหค่ะ (เราเรียนหญิงล้วนมา) ในห้องเรียนเรามีทั้งคนหน้าคุ้นและไม่คุ้น มันเป็นการเรียนวันแรกๆ เราก็มีเพื่อนมาคุยด้วยสองสามคนตามประสา จากนั้นมันเหมือนจะมีกิจกรรมให้นักเรียนแต่ละคน
"เล่าด้านมืดของตัวเองมาหนึ่งเรื่อง"
ซึ่งแน่นอนเรามีอยู่ในใจแล้ว แต่ในฝันนั้นเราไม่อยากเล่าเลย แต่ผลสุดท้ายก็ถูกบังคับให้เล่าออกมาอยู่ดี วีรกรรมชั่วร้ายเบาๆ แก้แค้นนิดๆ ที่เราทำใส่เพื่อนตอนประถม (เรื่องจริงที่เราชอบที่สุด)ตอนที่เราเล่าไม่มีใครฟังเราเลย เอาแต่ก้มหน้าเล่นมือถือกันอย่างเดียวทั้งที่เราอุตส่าห์เล่าแล้ว มันก็เลยไปกระตุ้นจุดเดือดในตัว เราอาละวาดตะคอก ตะโกนทำลายข้าวของ บังคับให้ทุกคนฟังความชั่วร้ายของเรา ความรู้สึกในฝันตอนนั้นเรานึกว่าทุกคนจะเกลียด แต่กลายเป็นว่าทุกคนเข้าใจและบอกกับเราว่า
"การที่เรายอมเล่าเรื่องเลวๆ แบบนี้ให้พวกเค้าฟัง มันหมายถึงการที่เราเห็นพวกเขาเป็นเพื่อนจริงๆ"<------ ใช่เหรอเนี่ย
จากนั้นจู่ๆ ความฝันก็ถูกตัดไปยังสถานที่ท่องเที่ยวค่ะ อารมณ์เหมือนดรีมเวิลผสมตลาดน้ำดำเนินสะดวกแต่ไปสร้างในป่าเขาที่มีน้ำตก ฮ่าๆๆ ในฝันตอนนั้นเราเดินเที่ยวกับเพื่อนสนุกสนานประมาณสี่ห้าคน แล้วก็เริ่มผลัดหลงกับเพื่อนไปทีละคนๆ ผลสุดท้ายก็เหลือแค่เพื่อนผู้ชายตัวเตี้ยคนนึงกับเราแค่นั้น คนเยอะมาแถมยังชื้นเเฉะมากด้วย โชคดีนิดนึงตรงที่มันเป็นตอนกลางวัน เราสองคนเดินไปเรื่อยจนไปถึงส่วนที่เป็นตึกเรียนจำลองค่ะ (เป็นตึกไม้ผสมคอนกรีต)สภาพมันโทรมมากเก่าราวกับถูกไฟไหม้ แล้วก็มีเสียงโหยหวนแปลกๆ คือตอนนั้นในฝันเราจำได้เลยว่าเรากับเพื่อนกลัวมาก แต่ก็ยังเดินไปดูจนเห็นว่ามีกลุ่มคนคล้ายๆ หน่วยกู้ภัยลากศพคนออกมา พวกเราก็เลยยิ่งเดินเข้าไปดูให้ชัดๆ อีกด้วยความสอดรู้สอดเห็น ก็เห็นมีกลุ่มนักเรียนยืนเรียงแถวกันอยู่หลายคน (แต่ไม่เกินสิบ)บนตัวก็มีตัวอักษรภาษาอังกฤษ (ในฝันตอนนั้นมันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบทไล่ผี) แล้วก็เห็นหมอผีทำพิธีค่ะ หมอผีไล่พวกเราสองคนให้ออกไปไกลๆ เพราะอาจจะถูกพี่เข้าสิง เรากับเพื่อนก็เลยยอมถอยไปดูส่วนอื่นในตึกจำลองนั่นแหละ แล้วก็ไปเจอศพๆ นึง เน่ามากบอกามตรง ในระหว่างที่เราอึ้งเพราะศพหมอผีก็ไล่ผีเสร็จพอดี แต่กรรมตรงที่ไล่ไม่สำเร็จแถมเข้าตัวอีกต่างหาก!!!! หมอผีจึงใช้วิถีปลิดชีพตัวเองแบบรุนแรงมาก รุนแรงจนเรารู้เลยว่าต้องหนีค่ะ แต่เราดันไม่ได้พาเพื่อนหนีออกมาด้วย!!
จากนั้นฉากก็ถูกตัดไปข้างนอกที่เที่ยว เป็นตอนที่เราพยายามคลานหนีเพราะได้รับบาดเจ็บ ในตอนนั้นรอบตัวเรามีแต่คนตายเต็มไปหมด แต่ก็ตายแบบสวยๆ ไม่มีเลือกโชกอะไรเลย เพียงแต่ศพมันเยอะมากแล้วก็ถูกมาวางกองราวกับเป็นภูเขา!! เด็ดสุดคือ 'เพื่อนชายตัวเตี้ย' ของเราที่เราลืมพาเค้าอออกมามันยังเดินมาหาเราได้ค่ะ ไวด้วย เรานี่คลานหนีแทบไม่ทัน เรียกคนช่วยก็ไม่ได้ เพราะคนตายกันหมดแล้ว เวิ้งว้างมากกกก แถมในนาทีนั้นเรารู้ด้วยตัวเองแล้วว่าเพื่อนมันไม่ใช่คน!! ระยะประชิดขนาดนั้นรอดได้ก็แปลก (แต่เราไม่ตายนี่แปลกกว่า) เราคลานหนีมันไปเรื่อยๆ คลานไปจนถึงตรอกแคบๆ แต่ก็ยังสว่างเพราะกลางวันอยู่ พอที่ทางไม่มีคนตายเราก็ลุกขึ้นวิ่ง คแยหันกลับไปมองเป็นระยะๆ ว่ามันตามมาม้ย ปรากฎว่าก็ไม่มีค่ะ มันไม่ได้ตามเรามาแล้ว
หลังจากนั้นพอออกจากตรอกได้เราก็ไปโผล่ทางรางรถไฟ มีศพนอนตายเกลือนแต่น้อยมาก ตึกเอยอะไรเอยกลายเป็นโทนขาวดำ ทุกอย่างขาวดำหมด ตอนนี้สิ่งมีชีวิตไม่มีอะไรเลยนอกจากเรา... แต่จู่ๆ มันก็มีบางๆ อย่างแปลกๆ พุ่งมาจากทางด้านหลัง ในฝันเราตกใจแบบตกใจมาก เพราะมันคือเพื่อนเราเอง ระยะประชิดยิ้มแบบน่ากลัว หน้าตาอาบเลือด แถมยังขาวดำอีก!! เรารีบหนีแทบไม่ทันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
ผลสรุปหลังจากนั้นเราคาดว่าคงหนีมันไม่รอดเพราะมันมาไวมาก เราเองก็ตื่นพอดี -.- ให้ตายเถิด พิมพ์ไปนึกภาพตามไปแล้วขนลุก!! มันฝันใช่มั้ย กลัวจริงนะเนี่ย!!
ความคิดเห็น