คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อยู่ที่เธอ
ตอนที่4 อยู่ที่เธอ
!! โอ๊ย !! ตอนนี้นายกอล์ฟล้มทับอยู่บนตัวฉัน หนักเป็นบ้าเลย
“นี่นายลุกออกไปได้ไหมเนี้ย”
“ฉันจ่าลุกได้ไงเล่า ในเมื่อฉันเจ็บขาอยู่เนี้ย เธอคิดบ้างเป่า?”
“แต่ฉันหายใจม่ายออกแล้วน่ะ...จะบ้าหรือไง ถ้านายม่ายลุกฉันก้อจ่าตายแล้วน่ะ”
“ลุกสักทีสิ โอ๊ย! หายใจม่ายออก”
“เธอก้อขยับตัวเธออออกไปสิ..แล้วฉันจ่าค่อยๆๆลุก”
“ก้อได้..ฉันจ่าค่อยๆๆขยับแล้วนายก้อค่อยๆๆลุกน่ะ”
!!พรึบ!! ตอนนี้ฉันกับนายกอล์ฟจ้องหน้ากันนายกอล์ฟมองตาฉันม่ายกระพริบเลย
“นายเป็นอารายรึเป่า”
“ปะๆๆ..เป่าๆๆ ก้อแค่หน้าคล้ายๆๆแฟนเก่าฉันเท่านั้นเอง”
“เธอจำได้ไหมในห้องอัดอ่ะที่ฉันบอกเธอว่าฉันม่ายได้ชอบผู้หญิงแบบเธอแต่ฉันน่ะ
ชอบความเป็นตัวเธอมากกว่า แฟนเก่าฉันเค้าทิ้งฉันไปแล้วล่ะนะ”
“โหผู้หญิงอารายอ่ะนิสัยม่ายดีเลยแฮะ แล้วนายไปชอบผู้หญิงแบบนั้นได้ไงเนี้ย”
“เป่าหรอกเธอเป็นมะเร็งตายต่างหากล่ะ”
“นะๆ..นายๆ กอล์ฟ ฉันม่ายได้ตั้งใจน่ะ”
“เค้าจากฉันไปโดยที่ม่ายลาเลยสักคำ ไม่มีแม้แต่คำลาเลย บางทีฉันเห็นหน้าเธอ มันก้อเข้ามาในหัวสองฉันทุกทีเลย”
“นาย..กอล์ฟ เด๊วฉันช่วยพยุงนายล่ะกัน”
“นายกอล์ฟ”
“อือ! มีรายหรอ”
“ฉันว่าเวรกรรมตามนายทันล่ะน่ะ เพราะว่านายน่ะว่าฉันสะดุดหกล้ม แต่นายดันมาหกล้มขาแพลงเอง..ไม่รู้ว่าเวรกรรมคิดจานดาวเทียมรึไงถึงได้ตามทันเร็วขนาดนี้เนี้ย”
“เธอม่ายต้องมาเยาะเย้ยฉันเลย แต่ฉันก้อขอบใจน่ะ ที่เธอช่วยพยุงฉันน่ะ”
***************************
เพราะยังไงไอ้ชินคนนี้มันบอกรักใคร ก้อได้คำตอบมาว่า “ไม่” ทุกที”
“ไอ้ชิน” นั่นพี่กอล์ฟเดินออกมากับพี่ชินนี่
“พี่กอล์ฟเป็นไรเป่า ไมค์เป็นห่วงแทบแย่เลยน่ะพี่ มา..พี่เดี๋ยวไมค์ช่วยพยุงเอง..ขอบคุณพี่ดิวมากน่ะคับ”
“ทุกคนเป็นไรหรอก หน้าตาซีเรียสกันเชียว”พี่ดิวถามฉันด้วยอาการงงๆๆ
“คือว่า..พี่ชินน่ะ เค้าแค่กำลังบอกรักกานต์น่ะสิพี่”
“ฮะ! อะไรน่ะ บอกรักยัยกานต์หรอ แล้วยัยกานต์ว่ายังไงบ้าง”
“กานต์ขอโทษทีพี่จิงๆๆค่ะ พี่ชิน” ตอนนี้ทุกคนต่างตั้งใจฟังบทสนทนาระหว่างกานต์กะพี่ชินอย่างใจจดใจจ่อ
“คือ..ไอ้ชินแกใจเย็นๆๆก่อนน่ะเว้ย แกจ่ารีบบอกน้องเค้าไปถึงไหนว่ะว่าแกรักน้องเค้าอ่ะ แกทำแบบนี้น้องกานต์ม่ายทันได้ตั้งตัวพอดีสิ”
“ใช่ๆพี่ชิน แพรว่าพี่กอล์ฟพูดถูกน่ะ ใจเย็นๆๆ กันก่อนน่ะพี่”
“น้องกานต์คับ เริ่มจากคำว่า “พี่น้อง” ก่อนก้อได้น่ะคับ พี่ชินยังถามกานต์ม่ายเลิก
“คือว่า..กานต์”
“ไม่เป็นไรคับ ไอ้ชินคนนี้มันบ้าไปเองที่แอบรักผู้หญิงคนนึง พี่เค้าใจคับว่าการตัดสินใจทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่น้องกานต์ วันนี้..เราจะเป็นแค่พี่น้องกันต่อไปแต่หัวใจของน้องกานต์ต้องเปิดให้พี่ชินคนนี้เข้าไปอยู่ดี น้องกานต์สัญญาน่ะคับว่าตราบใดที่น้องกานต์ยังม่ายมีใคร..ขอให้พี่ชินดูแลหัวใจน้องกานต์”
“ค่ะๆๆ กานต์จ่าให้สัญญากับพี่”
“ฮือๆๆ ซึ้งจังเลยอ่ะร้อยวันพันปีม่ายเคยเห็นพี่ชิน ทารายแบบนี้เลยแฮะ เป็นพี่น้องกันมาตั้งนานพึ่งพูดดีก้อวันนี้”
“ชิน..ฉันว่าแกทำดีที่สุดแล้วน่ะเว้ยฉันเชื่อว่าน้องกานต์เนี้ยแหละ คือคนที่หัวใจแกต้องการ” พี่กอล์ฟพูดกับพี่ชิน ทุกคนเห็นหน้าพี่ชินตอนนี้ก้อออดสงสารม่ายได้ (เรื่องมานเศร้าอ่าน้า)
“ดิวว่าทุกคนกลับบ้านกันดีกว่า เด๊วจ่ามืดไปกว่านี้”
“ไปกานต์เรากลับบ้านเรากัน..ว่าแต่บ้านเราไปทางไหนเนี้ย”
“ไม่เป็นไรพี่ดิวกับกานต์ เด๊วแพรกับพี่ชินไปส่งก้อได้ นั่งรถเมล์ไปแป๊ปเดียวก้อถึงแว้ว”
“แพรเธอยังม่ายเข็ดอีกเหรอเธอน่ะนั่งรถเมล์ผิดสายเป็นประจำเลย ถ้าใครไปกับยัยแพรมีหวังตกรถชัวร์”
“นายไมค์เอาอีกแล้วน่ะ ถ้านายม่ายพูดก้อม่ายมีใครว่านายเป็นใบ้หรอกน่ะ”
“กลับกับฉันก้อได้เพราะว่าวันนี้ฉันเอารถมาเอง เพราะยังไงบ้านฉันกับบ้านไอ้ชินก้อออยู่ใกล้กันไปส่งเธอแค่เนี้ยไปแป๊ปเดียว เด๊วก้อถึง”
“นายกอล์ฟแต่นายขาแพลงอยู่น่ะ นายจ่าขับรถยังไงจ่าไหวเหรอ”
“อ่าว ไอ้ชินกุญแจ”
“สาวๆ นึกว่าไอ้กอล์ฟขับรถได้คนเดียวหรอ ไอ้ชินคนนี้ก้อขับได้เหมือนกัน” อะไรกันทำไมพี่ชินพี่ชายฉันเปลี่ยนอารมณ์ได้ไวขนาดนี้เนี้ย
“นี่พี่ชินได้ข่าวว่าเคยขับรถชนถังขยะ ส่งกลิ่นเหม็นไปทั้งหมู่บ้านเลยม่ายใช่หรอ”พี่ชินถึงขับเป็นแต่ก้อม่ายข้องหรอก
“อันนี้ต้องโทษแกเลยแพร มัวแต่เอาหนังสือโป๊มาให้พี่ดู พี่เลยใจลอยขับรถผิดๆถูกๆเลย”
“อะไรกันพี่ชินว่าแพรเหรอ”
“พอทั้ง 2 คนเลย ตกลงจ่ากลับรึม่ายกลับ ม่ายงั้นฉันกับยัยกานต์จ่ากลับเองแล้วน่ะ”นั่นพี่ดิวโกรธใหญ่เลย “กลับ..พี่กลับ..ไปขึ้นรถเลยกันเลยพี่”
********************************
ในรถ
“เฮ้ย! ไอ้ชิน ซ้ายเว้ย ซ้าย”
“พี่ชิน นั่นมันขวาม่ายรู้จักซ้ายรึไง” จะบ้าตาย ฉันเตือนทุกคนแล้วว่าอย่าให้พี่ชินขับ ดูดิทุกคนต้องฝากชีวิตไว้กับพี่ชิน ถ้าเป็นมอเตอร์ไซค์น่ะพี่ชินเนี้ยม่ายต้องพูดถึงขับเป็นชีวิตจิตใจ
“พี่ชินค่ะ..พี่คอยๆๆขับก้อได้น่ะค่ะ”
“น้องกานต์ให้กำลังใจพี่หน่อยสิคับ ตอนนี้ใจพี่มันเอียงซ้ายเอียงขวาไม่รู้ทิศทางแล้วคับ”
อยากจ่าบ้าตายที่ว่าใจพี่ชินเอียงซ้ายเอียงขวาไอ้ที่เอียงน่ะรถต่างล่ะ รถจ่าคว่ำอยู่แล้วน่ะเนี้ย (แต่ปกติรถมันก้อม่ายได้หงายนี่หว่า..อิอิ..ตลกไหมเนี้ย??)
“ไมค์..นายทำอารายอ่ะ จ่าพนมมือทำไม”
“ฉันท่องนโม 3 จบอยู่ แล้วก้ออุทิศส่วนกุศลอยู่ อย่าพึ่งกวนได้ไหม เพื่อความดีมันจ่าส่งกลับคืนมาบ้าง”
นายไมค์เอ้ยทำเป็นเด็ก 3 ขวบไปได้ ที่นายไมค์พนมมือน่ะ ไม่ใช่อารายหรอกค่ะ นายไมค์กลัวม่ายมีชีวิตรอดกลับบ้านอ่ะดิ ฉันม่ายอยากจ่าเชื่อเลยว่าพี่ชินขับรถเอียงซ้ายเอียงขวาจนสมองนายไมค์เพี้ยนไปแล้ว
“นายไมค์ ฉันว่าเด็ก 3 ขวบยังม่ายทำแบบนายเลยน่ะเนี้ย”
“ดิวบ้านเธออยู่ตรงไหนเนี้ย” พี่ชินถามพี่ดิว
“เลี้ยวเข้าซอยหน้าเลยชิน นั่นไงบ้านหลังนั่นแหละ”
“ว้าว..บ้านพี่ดิวใหญ่จังเลย” สิ่งที่ฉันตรงหน้าคือบ้านพี่ดิวกับกานต์ สวยมากเลย
“ฉันส่งเธอแค่นี้น่ะ” “ขอบใจพวกนายมากน่ะ ที่มาส่งน่ะ”
“น้องกานต์ฝันพี่ชินบ้างน่ะคับ คืนนี้น้องกานต์อย่าลืมดูดาวน่ะคับเพราะพี่ชินจ่าเป็นดาวที่น้องกานต์ยืนมอง”
“ค่ะ..พี่ชิน”
“กานต์ไปเข้าบ้านได้แล้ว เด๊วพ่อแม่ว่าเอา”
“ไอ้กอล์ฟเด๊วฉันกับแพรไปส่งแกที่บ้านก่อนน่ะเพราถ้าฉันกลับก่อนแกจ่าขับรถกลับเองม่ายได้”
“เฮ้ย..งาวงนอนจังเลยแพรขอนอนในรถก่อนแล้วกันน่ะ ถ้าถึงบ้านอ่ะปลุกด้วย”
10นาทีผ่านไป
“เฮ้ยยัยแพรทำไมเธอต้องเอาหัวมาซบไหล่ฉันด้วยเล่า เอาหัวของเธอออกไปได้ไหมเนี้ย”
“อะไรกันนายไมค์ฉันง่วงน่ะ ฉันของนอนต่อก่อนแล้วกัน แล้วก้ออย่าเรียกอีกล่ะ”
“แต่ว่าเธอ..”
ฉันยังม่ายทันพูดจบ ยัยแพรก้อนอนพิงไหล่ฉันอีกแล้ว แต่ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกดียังไงก้อม่ายรู้ แต่ว่าเวลายัยนี่นอนหลับก้อน่ารักดีน่ะ โอ๊ยฉันเป็นไรเนี้ยหยุดคิดได้แล้ว เด๊วก้อถึงบ้านแล้ว แล้วยัยนี่ก้อม่ายต้องนอนพิงไหล่เราอีก แต่ทำไมใจเรามันคิดตรงข้ามอย่างนี้ล่ะ หยั่งกับว่าอยากให้ยัยนี่นอนอยู่แบบนี้ตลอดไป
***********************************
บ้านกอล์ฟ-ไมค์
“แพรๆๆตื่นได้แล้ว”
“ไมค์เรียกแบบนั่นม่ายสำเร็จหรอก ต้องแบบนี้..แพร ยามะพีมาขอความรัก”
“หรอพี่ชิน ไหนๆๆอ่ะ” “ฮ่ะๆๆ แค่นี้ก้อตื่นแล้ว”
“พี่ชินแกล้งอีกแล้วช่ายไหมเนี้ย คนยิ่งง่วงๆๆอยู่”
“ถ้าแกง่วงนักมา ขึ้นหลังพี่เด๊วพี่ไปส่ง”
“พี่ชิน จิงๆๆน่ะ ให้เค้าขึ้นหลังจิงๆๆน่ะ”
“อืม”
“เย้ม่ายต้องเดินเองแว้ว” “จ่าขึ้นแล้วน่ะ..พี่ชินเนี้ยใจดีๆๆจิงๆๆเลยเป็นพี่ชายที่แสนดี” ”
“โอ๊ย หนักๆๆ”
“จ่าหนักได้งัยยังม่ายขึ้นเลยแพรขึ้นจิงๆๆแล้วน่ะ”
!!อึบ!!
“ไอ้กอล์ฟแล้วก้อไมค์เรา 2 คนกลับบ้านก่อนน่ะ”
“พี่ชินระวังน้ำลายยัยแพรไหนใสหน้าพี่น่ะ”
“นายไมค์ไอ้บ้า เข้าบ้านไปเลยไป” ระหว่างทาง
ดูยัยแพรหลับปุ๋ยเลย แต่ม่ายรู้ว่าคืนนี้น้องกานต์จ่าดูดาวอยู่รึเป่าน่ะ ถ้าหากว่าดาวช่วยเราได้จิง ชินคนนี้ขอโอกาสสักครั้งให้หัวใจของเราได้เชื่อมเป็นดวงเดียวกัน เหมือนดาวบนท้องฟ้าที่รวมเป็นหนึ่งเดียว หากว่าตอนนี้น้องกานต์ยืนมองดาวอยู่ ดาวโปรดเป็นแสงนำทางให้ความรักของชินคนนี้ไปถึงหัวใจของน้องกานต์ด้วยเถิด
หน้าบ้านแพร-ชิน
เอ๊ะ จดหมายนี่จดหมายอารายอ่ะ ฉันเลยเปิดซองจดหมายอ่านดู
ห๊ะ! การเดิมพันกำลังจ่าเริ่มขึ้น ChIcKeN RuN
“จ่าขึ้นแล้วน่ะ..พี่ชินเนี้ยใจดีๆๆจิงๆๆเลยเป็นพี่ชายที่แสนดี”
”
“โอ๊ย หนักๆๆ”
“จ่าหนักได้งัยยังม่ายขึ้นเลยแพรขึ้นจิงๆๆแล้วน่ะ”
!!อึบ!!
“ไอ้กอล์ฟแล้วก้อไมค์เรา 2 คนกลับบ้านก่อนน่ะ”
“พี่ชินระวังน้ำลายยัยแพรไหนใสหน้าพี่น่ะ”
“นายไมค์ไอ้บ้า เข้าบ้านไปเลยไป”
ระหว่างทาง
ดูยัยแพรหลับปุ๋ยเลย แต่ม่ายรู้ว่าคืนนี้น้องกานต์จ่าดูดาวอยู่รึเป่าน่ะ ถ้าหากว่าดาวช่วยเราได้จิง ชินคนนี้ขอโอกาสสักครั้งให้หัวใจของเราได้เชื่อมเป็นดวงเดียวกัน เหมือนดาวบนท้องฟ้าที่รวมเป็นหนึ่งเดียว หากว่าตอนนี้น้องกานต์ยืนมองดาวอยู่ ดาวโปรดเป็นแสงนำทางให้ความรักของชินคนนี้ไปถึงหัวใจของน้องกานต์ด้วยเถิด
หน้าบ้านแพร-ชิน
เอ๊ะ จดหมายนี่จดหมายอารายอ่ะ ฉันเลยเปิดซองจดหมายอ่านดู
ห๊ะ! การเดิมพันกำลังจ่าเริ่มขึ้น ChIcKeN RuN
ความคิดเห็น