ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Eat or Drink
"แพท ฉันไปเรียนก่อนนะ"
บ๊ะจ่างตะโกนบอกพี่สาวสุดที่รักก่อนจะออกไปเรียน ปกติถ้าเธอมีเรียนคาบเดียวกันก็จะไปพร้อมกัน แต่วันนี้เธอมีเรียนคาบเช้าเลยต้องไปก่อน
"บ๊ะจ่าง เดี๋ยวก่อน!"
แพทที่วิ่งตามมาทำท่าหอบแฮกๆเพราะเหนื่อยที่วิ่งตามเธอมา แถมยังแต่งตัวเสียน่ารักจนบ๊ะจ่างอดสงสัยไม่ได้
"ฉันติดรถไปด้วยนะ"
"แต่เธอมีเรียนคาบบ่ายไม่ใช่เหรอ แล้วนี่จะไปไหน"
"พอดีฉันไปทำงานพาทธามน่ะ ก็เลยจะติดรถไปด้วย"
"อ๋อๆ โอเค ขึ้นรถสิ"
แล้วทั้งสองคนก็ขับรถออกจากบ้านไป ระหว่างทางที่ไปโชคดีว่ารถไม่ได้ติดอะไรมากจึงทำให้ถึงมหา'ลัยเร็วกว่าปกติ บ๊ะจ่างขับรถเลยมหา'ลัยไปเล็กน้อยก็ถึงร้าน Eat or Drink ที่แพทมาพาทธาม
"ร้านนี้เองเหรอ *0* "
"อืม ไกล้บ้านใกล้มหา'ลัยดี ^^"
"มาถึงเร็วไปหน่อย ประเดิมเลยก็แล้วกันอยากจิบกาแฟอยู่พอดี :D "
บ๊ะจ่างยิ้มสดใสพลางเดินเข้าไปในร้าน ภายในร้านตกแต่งด้วยโทนสีฟ้า-ขาวแลดูสบายตา ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ชุดโต๊ะสีขาวน่ารักก่อนจะนั่งลงเชยชมบรรยากาศรอบๆร้าน
"รับอะไรดีคะ ^0^ "
พนักงานสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเสียงใส แพทลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานให้พนักงานสาวเป็นเชิงทักทาย
"สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานพาทธามตามที่คุณมิ้งนัดไว้ ไม่ทราบว่าคุณมิ้งอยู่รึเปล่าคะ"
"เอ่อ..คุณมิ้งเธอออกไปข้างนอกพอดีน่ะค่ะ แต่คุณสมัครงานกับคุณโมเดลหุ้นส่วนร้านก่อนก็ได้นะคะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะฉันจะได้ไปเรียนให้"
"แพทค่ะ :) "
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
พนักงานสาวหายเข้าไปหลังร้านสักพัก แพทมองไปรอบๆร้านก็พบว่าที่ร้านแห่งนี้เหมือนเป็นจุดศูนย์รวมของวัยรุ่นหน้าตาดีมากมายจากทั่วสารทิศ ไม่ว่าจะเป็นเด็กมัธยมไปจนถึงเด็กมหา'ลัยหน้าตาดีมากมายที่มานั่งรวมกันอยู่ในร้านนี้ และเธอก็คิดว่าเธอคงจะขัดเขินไม่น้อยถ้าหากต้องพบปะกับคนหน้าตาดีระดับเทพทุกวัน
"แกๆ ดูสิคนอะไรหล่อชะมัดยาดเลยอ๊าาา *0* "
"กรี๊ดดด! ฉันอยากกินเขาแทนเค้กจัง >///< "
"คนนี้น่ะเหรอน้องเจ้าของร้าน หล่อโคตรเลยอ่ะ! >[ ]< "
เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆในร้านที่มาพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เรือนผมสีดำเข้มยุ่งฟูเล็กน้อยรับกับใบหน้าทรงสวยได้รูปพอดี ผิวขาวจัดถูกขับให้ดูมีออร่าดวยนัยน์ตาสีมรกตคู่สวยที่สามารถสะกดสาวๆที่เผลอไผลไปสบตาคู่นี้ คิ้วเข้มนั่นช่วยทำให้สันจมูกสวยของเขาดูโดดเด่นขึ้นมาก ไหนจะริมฝีปากสุดเซ็กซี่นั่นอีก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆถึงติดกาแฟร้านนี้นัก
"เธอ แพทใช่มั้ย? "
เสียงใหญ่ดังขึ้นจนทำให้แพทที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับชะงักแต่ก็รู้สึกตัวเร็วพอที่จะหันไปประจันหน้ากับเจ้าของเสียงใหญ่ และเมื่อแพทได้เห็นโฉมหน้าของคนตัวสูงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจปนผวา
นี่มันอะไรกัน ทำไมอีตานี่ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ!!
"นาย! / เธอ !! O_O"
และไม่ใช่แค่แพทที่ตกใจ ร่างสูงที่เห็นคนตัวเล็กเบื้องหน้าก็อ้าปากหวอตกใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"เข้าร้านกาแฟคงจะมาซักรีดมั้งยะ! "
"ยัยบ้า! นี่ฉันถามเธอดีๆนะ -*- "
"ฉันก็ตอบนายดีๆเหมือนกัน :( "
เสียงของแพทและโมเดลที่ดังฉาวทั่วร้านต่างดึงความสนใจของลูกค้าในร้านให้หันมามองเป็นตาเดียวกัน บ๊ะจ่างที่นั่งอึ้งอยู่รู้สึกถึงบรรยากาศมาคุนี้ได้รีบลุกขึ้นห้ามทัพก่อนที่ศึกมันจะใหญ่กว่านี้
"เอ่อ..ฉันว่าเธออย่าเพิ่งทะเลาะกับเขาเลยนะแพท"
"ฉันไม่ได้ทะเลาะนะ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าอีตาหูกางนี่หาเรื่องฉันก่อน"
"ใครกันแน่ที่หาเรื่องใครก่อน - - "
"นี่นาย พูดงี้อยากมีเรื่องเหรอยะ! "
"ยัยผู้หญิงชอบใช้กำลัง"
"แล้วไงไอ้ตุ๊ดหูกาง!"
"ยัยทอมหัวเหม่ง!!"
"โอ๊ยยย!! หยุดทะเลาะกันทั้งคู่นั่นแหละ จะทะเลาะกันไปถึงไหนหา? ถ้าไม่อยากตกงานนะแพทก็เงียบไปเลย พี่ก็เหมือนกันนะพี่โมเดล ไม่อายลูกค้าบ้างเหรอคะ พี่สองคนไม่อายแต่บ๊ะจ่างอาย เลิกกัดกันได้แล้ว! = = "
เสียงของบ๊ะจ่างที่แผดออกมาเล่นเอาลุกค้าผวาไปตามๆกัน แม้แต่โมเดลและแพทยังช็อก เลิกกัดกันตามคำขอที่แผ่ออกมาจากรังสีที่ทะลุองศาของบ๊ะจ่าง
"ทีนี้ก็นั่งลงและเล่าให้บ๊ะจ่างฟังเดี๋ยวนี้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยังอีก ยัง ยัง นั่งลงสิคะ! - -* "
บ๊ะจ่างตบเก้าอี้สองข้างเป็นเชิงบอกให้นั่ง โมเดลและแพทต่างยอมนั่งลงแต่โดยดีด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจนัก แพทเริ่มมีอาการฟึดฟัดและมีทีท่าว่าจะกัดกับโมเดลอีกบ๊ะจ่างเลยกระแอมเบาๆเป็นเชิงห้ามและเค้าคำตอบจากพี่สาวทันที
"ก็วันนั้นฉันมีเรียนคาบบ่าย ฉันเดินอยู่ตรงริมฟุตบาทพอดีแต่จู่ๆก็มีรถมินิคูเปอร์ลายตารางหมากรุกขาว-ดำขับมาจากไหนไม่รู้ ขับได้โคตรงี่เง่าชิบ ขับเหยียบนํ้าข้างถนนสาดใส่ฉันจนเปียกทั้งตัวเลย T_T "
"จริงเหรอจะพี่! O_O"
"แต่พี่ก็ลงไปขอโทแล้วนะบ๊ะจ่าง วันนั้นพี่ใส่แว่นดำแถมอัดหูฟังที่เปิดเพลงดังมากเลยไม่รู้เรื่องอะไร แต่ยัยนี่ไม่ยอมจบเอาข้าวมันไก่โปะหัวพี่เต็มๆเลย อายคนชะมัด! =0="
โมเดลทำท่าแก้มป่องเสียจนน่าสงสาร ถ้าเป็นผู้หยิงทั่วไปคงใจอ่อนไปกับความน่ารักของเขา แต่ไม่ใช่กับแพท เธอกลับมองว่าเขาสร้างภาพเสียมากกว่า
"แล้วฉันไม่อายคนเหรอไง ชุดนักศึกษาของฉันเปียกจนเห็นเสื้อในเลยนะยะ! "
"เอาล่ะ พอๆๆๆ เดี่ยวงานก็ไม่ต้องทำกันพอดี เอาเป็นว่าเรื่องนี้ก็ผิดกันทั้งคู่อายทั้งคู่ แล้วพี่โมเดลจะรับยัยแพทเข้าทำงานหรือเปล่าคะ"
ริมฝีปากเซ็กซี่ยิ้มมุมปากด้วยอารมณ์ที่ยากจะคาดเดา นัยน์ตาสีมรกตจ้องมองสาวสวยตั้งแต่หัวจรดเท้าจนแพทรู้สึกขนลุกขนชันแปลกๆ ก่อนที่โมเดลจะหันไปยิ้มให้กับสาวน้อยอีกคนที่นั่งตาแป๋วรอคำตอบ
"ตกลง พี่รับพี่สาวบ๊ะจ่างเข้าทำงาน :) "
"เย่! พี่โมเดลน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณมากนะคะ ><"
โมเดลเอื้อมมือมาขยี้ผมบ๊ะจ่างด้วยความเอ็นดูก่อนจะหันไปทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่แพทจนเธอแอบหวั่นอยู่ลึกๆไม่ได้ เมื่อได้รับคำยืนยันให้ทำงานแพทก็รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มของทางร้าน แต่เธอก็ยังลากบ๊ะจ่างเข้ามาด้วยอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และแน่นอนคนตัวเล็กขัดขืนเต็มกำลัง
"ลากฉันมาทามมายยย ปล่อยน้าาา >^< "
"ทำไมเธอสนิทกับไอ้หูกางนั่นล่ะ..อย่าบอกนะว่า...แฟนเธอน่ะ!! "
"จะบ้าเหรอแพท! พี่โมเดลเขาเคยเรียนมัธยมที่เดียวกันกับฉัน แถมยังเป็นพี่รหัสฉันตอนรับน้องด้วย เรียกได้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกับฉันมากคนหนึ่งเลยล่ะ ชัดนะ ถ้าชัดก็รีบแต่งตัวให้เสร็จฉันจะไปรอที่โต๊ะ -0-"
บ๊ะจ่างทำหน้าบึ้งใส่แพทก่อนจะออกไปรอที่โต๊ะเดิม แพทยืนงงๆสักพักก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนชุด และเมื่อเธอสำรวจชุดก็แทบจะกรี๊ดกร๊าดด้วยความปลื้มมม ชุดกระโปรงสีดำแขนตุ๊กตามีชายระบายเล็กๆ กระโปรงเป็นผ้าชีฟองใส่คู่กับผ้ากันเปื้อนสีขาวที่มีระบายอยู่รอบๆพร้อมกับสายมัดข้างหลังที่สามารถผูกได้เป็นโบว์อันใหญ่ ยิ่งที่คาดผมโบว์ยักษ์สีขาวดำนี่อีก จะน่ารักไปไหนเนี่ย! >_<
"ยัยแพทแต่งตัวช้าจัง"
บ๊ะจ่างบ่นเล็กน้อยที่เห็นพี่สาวตัวดีเข้าไปแต่งตัวเสียนาน สงสัยจะเห่อชุดใหม่ เพราะเมื่อกี้แอบเห็นว่าชุดน่ารักมากๆเลย
"สงสัยจะขี้เหร่มากแน่ๆเลยไม่กล้าออกมามั้ง หึหึ "
"พี่โมเดลอ่ะ ระดับดาวคณะอักษรศาสตร์อย่างยัยแพทไม่มีคำว่าขี้เหร่แน่นอน อ๊ะ! มาพอดีเลยค่ะ ว้าววว นี่เธอจริงๆเหรอแพท! *0*"
ทันทีที่ร่างของแพทปรากฎก็เรียกเสียงฮือฮาจากแขกในร้านได้ไม่น้อย และเมื่อโมเดลได้เห็นก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่านี่คือยัยปากจัดที่เขาเคยเห็น
ชุดยูนิฟอร์มนี่ทำให้แพทดูเหมือนนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่น ชุดที่เป็นสีดำขับให้ผิวขาวของเธอดูกระจ่างออร่ามากขึ้น ผมสีนํ้าตาลอ่อนธรรมชาติยาวถึงกลางหลังที่ม้วนลอนนิดๆรับกับใบหน้าสวยหวานได้ดี นัยน์ตาสีนํ้าตาลอ่อนดูน่าหลงใหลมากขึ้นเมื่อมีที่คาดผมมาขับ แก้มสีชมพูระเรื่อเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูจัดด้วยความขัดเขินเมื่อเห็นทุกสายตามองเธอเป็นตาเดียวกัน
"แพท วันนี้เธอโคตรน่ารักเลยอ่ะ >0< "
"ขอบใจน้าาา ฉันเริ่มทำงานได้แล้วใช่มะ?"
"เอ่อ..อืม "
แพทพยักหน้ารับก่อนจะเดินเชิดๆไปเริ่มงานกับพนักงานสาวคนเดิม ให้ตายเถอะ! มาวันแรกก็ได้เรื่องซะแล้วแล้วเธอจะทำงานกับผู้ชายอันตรายคนนี้ได้ตลอดรอดฝั่งมั้ยเนี่ย!
บ๊ะจ่างตะโกนบอกพี่สาวสุดที่รักก่อนจะออกไปเรียน ปกติถ้าเธอมีเรียนคาบเดียวกันก็จะไปพร้อมกัน แต่วันนี้เธอมีเรียนคาบเช้าเลยต้องไปก่อน
"บ๊ะจ่าง เดี๋ยวก่อน!"
แพทที่วิ่งตามมาทำท่าหอบแฮกๆเพราะเหนื่อยที่วิ่งตามเธอมา แถมยังแต่งตัวเสียน่ารักจนบ๊ะจ่างอดสงสัยไม่ได้
"ฉันติดรถไปด้วยนะ"
"แต่เธอมีเรียนคาบบ่ายไม่ใช่เหรอ แล้วนี่จะไปไหน"
"พอดีฉันไปทำงานพาทธามน่ะ ก็เลยจะติดรถไปด้วย"
"อ๋อๆ โอเค ขึ้นรถสิ"
แล้วทั้งสองคนก็ขับรถออกจากบ้านไป ระหว่างทางที่ไปโชคดีว่ารถไม่ได้ติดอะไรมากจึงทำให้ถึงมหา'ลัยเร็วกว่าปกติ บ๊ะจ่างขับรถเลยมหา'ลัยไปเล็กน้อยก็ถึงร้าน Eat or Drink ที่แพทมาพาทธาม
"ร้านนี้เองเหรอ *0* "
"อืม ไกล้บ้านใกล้มหา'ลัยดี ^^"
"มาถึงเร็วไปหน่อย ประเดิมเลยก็แล้วกันอยากจิบกาแฟอยู่พอดี :D "
บ๊ะจ่างยิ้มสดใสพลางเดินเข้าไปในร้าน ภายในร้านตกแต่งด้วยโทนสีฟ้า-ขาวแลดูสบายตา ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ที่ชุดโต๊ะสีขาวน่ารักก่อนจะนั่งลงเชยชมบรรยากาศรอบๆร้าน
"รับอะไรดีคะ ^0^ "
พนักงานสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเสียงใส แพทลุกขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานให้พนักงานสาวเป็นเชิงทักทาย
"สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานพาทธามตามที่คุณมิ้งนัดไว้ ไม่ทราบว่าคุณมิ้งอยู่รึเปล่าคะ"
"เอ่อ..คุณมิ้งเธอออกไปข้างนอกพอดีน่ะค่ะ แต่คุณสมัครงานกับคุณโมเดลหุ้นส่วนร้านก่อนก็ได้นะคะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะฉันจะได้ไปเรียนให้"
"แพทค่ะ :) "
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
พนักงานสาวหายเข้าไปหลังร้านสักพัก แพทมองไปรอบๆร้านก็พบว่าที่ร้านแห่งนี้เหมือนเป็นจุดศูนย์รวมของวัยรุ่นหน้าตาดีมากมายจากทั่วสารทิศ ไม่ว่าจะเป็นเด็กมัธยมไปจนถึงเด็กมหา'ลัยหน้าตาดีมากมายที่มานั่งรวมกันอยู่ในร้านนี้ และเธอก็คิดว่าเธอคงจะขัดเขินไม่น้อยถ้าหากต้องพบปะกับคนหน้าตาดีระดับเทพทุกวัน
"แกๆ ดูสิคนอะไรหล่อชะมัดยาดเลยอ๊าาา *0* "
"กรี๊ดดด! ฉันอยากกินเขาแทนเค้กจัง >///< "
"คนนี้น่ะเหรอน้องเจ้าของร้าน หล่อโคตรเลยอ่ะ! >[ ]< "
เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆในร้านที่มาพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เรือนผมสีดำเข้มยุ่งฟูเล็กน้อยรับกับใบหน้าทรงสวยได้รูปพอดี ผิวขาวจัดถูกขับให้ดูมีออร่าดวยนัยน์ตาสีมรกตคู่สวยที่สามารถสะกดสาวๆที่เผลอไผลไปสบตาคู่นี้ คิ้วเข้มนั่นช่วยทำให้สันจมูกสวยของเขาดูโดดเด่นขึ้นมาก ไหนจะริมฝีปากสุดเซ็กซี่นั่นอีก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆถึงติดกาแฟร้านนี้นัก
"เธอ แพทใช่มั้ย? "
เสียงใหญ่ดังขึ้นจนทำให้แพทที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับชะงักแต่ก็รู้สึกตัวเร็วพอที่จะหันไปประจันหน้ากับเจ้าของเสียงใหญ่ และเมื่อแพทได้เห็นโฉมหน้าของคนตัวสูงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจปนผวา
นี่มันอะไรกัน ทำไมอีตานี่ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ!!
"นาย! / เธอ !! O_O"
และไม่ใช่แค่แพทที่ตกใจ ร่างสูงที่เห็นคนตัวเล็กเบื้องหน้าก็อ้าปากหวอตกใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"เข้าร้านกาแฟคงจะมาซักรีดมั้งยะ! "
"ยัยบ้า! นี่ฉันถามเธอดีๆนะ -*- "
"ฉันก็ตอบนายดีๆเหมือนกัน :( "
เสียงของแพทและโมเดลที่ดังฉาวทั่วร้านต่างดึงความสนใจของลูกค้าในร้านให้หันมามองเป็นตาเดียวกัน บ๊ะจ่างที่นั่งอึ้งอยู่รู้สึกถึงบรรยากาศมาคุนี้ได้รีบลุกขึ้นห้ามทัพก่อนที่ศึกมันจะใหญ่กว่านี้
"เอ่อ..ฉันว่าเธออย่าเพิ่งทะเลาะกับเขาเลยนะแพท"
"ฉันไม่ได้ทะเลาะนะ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าอีตาหูกางนี่หาเรื่องฉันก่อน"
"ใครกันแน่ที่หาเรื่องใครก่อน - - "
"นี่นาย พูดงี้อยากมีเรื่องเหรอยะ! "
"ยัยผู้หญิงชอบใช้กำลัง"
"แล้วไงไอ้ตุ๊ดหูกาง!"
"ยัยทอมหัวเหม่ง!!"
"โอ๊ยยย!! หยุดทะเลาะกันทั้งคู่นั่นแหละ จะทะเลาะกันไปถึงไหนหา? ถ้าไม่อยากตกงานนะแพทก็เงียบไปเลย พี่ก็เหมือนกันนะพี่โมเดล ไม่อายลูกค้าบ้างเหรอคะ พี่สองคนไม่อายแต่บ๊ะจ่างอาย เลิกกัดกันได้แล้ว! = = "
เสียงของบ๊ะจ่างที่แผดออกมาเล่นเอาลุกค้าผวาไปตามๆกัน แม้แต่โมเดลและแพทยังช็อก เลิกกัดกันตามคำขอที่แผ่ออกมาจากรังสีที่ทะลุองศาของบ๊ะจ่าง
"ทีนี้ก็นั่งลงและเล่าให้บ๊ะจ่างฟังเดี๋ยวนี้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยังอีก ยัง ยัง นั่งลงสิคะ! - -* "
บ๊ะจ่างตบเก้าอี้สองข้างเป็นเชิงบอกให้นั่ง โมเดลและแพทต่างยอมนั่งลงแต่โดยดีด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจนัก แพทเริ่มมีอาการฟึดฟัดและมีทีท่าว่าจะกัดกับโมเดลอีกบ๊ะจ่างเลยกระแอมเบาๆเป็นเชิงห้ามและเค้าคำตอบจากพี่สาวทันที
"ก็วันนั้นฉันมีเรียนคาบบ่าย ฉันเดินอยู่ตรงริมฟุตบาทพอดีแต่จู่ๆก็มีรถมินิคูเปอร์ลายตารางหมากรุกขาว-ดำขับมาจากไหนไม่รู้ ขับได้โคตรงี่เง่าชิบ ขับเหยียบนํ้าข้างถนนสาดใส่ฉันจนเปียกทั้งตัวเลย T_T "
"จริงเหรอจะพี่! O_O"
"แต่พี่ก็ลงไปขอโทแล้วนะบ๊ะจ่าง วันนั้นพี่ใส่แว่นดำแถมอัดหูฟังที่เปิดเพลงดังมากเลยไม่รู้เรื่องอะไร แต่ยัยนี่ไม่ยอมจบเอาข้าวมันไก่โปะหัวพี่เต็มๆเลย อายคนชะมัด! =0="
โมเดลทำท่าแก้มป่องเสียจนน่าสงสาร ถ้าเป็นผู้หยิงทั่วไปคงใจอ่อนไปกับความน่ารักของเขา แต่ไม่ใช่กับแพท เธอกลับมองว่าเขาสร้างภาพเสียมากกว่า
"แล้วฉันไม่อายคนเหรอไง ชุดนักศึกษาของฉันเปียกจนเห็นเสื้อในเลยนะยะ! "
"เอาล่ะ พอๆๆๆ เดี่ยวงานก็ไม่ต้องทำกันพอดี เอาเป็นว่าเรื่องนี้ก็ผิดกันทั้งคู่อายทั้งคู่ แล้วพี่โมเดลจะรับยัยแพทเข้าทำงานหรือเปล่าคะ"
ริมฝีปากเซ็กซี่ยิ้มมุมปากด้วยอารมณ์ที่ยากจะคาดเดา นัยน์ตาสีมรกตจ้องมองสาวสวยตั้งแต่หัวจรดเท้าจนแพทรู้สึกขนลุกขนชันแปลกๆ ก่อนที่โมเดลจะหันไปยิ้มให้กับสาวน้อยอีกคนที่นั่งตาแป๋วรอคำตอบ
"ตกลง พี่รับพี่สาวบ๊ะจ่างเข้าทำงาน :) "
"เย่! พี่โมเดลน่ารักที่สุดเลย ขอบคุณมากนะคะ ><"
โมเดลเอื้อมมือมาขยี้ผมบ๊ะจ่างด้วยความเอ็นดูก่อนจะหันไปทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่แพทจนเธอแอบหวั่นอยู่ลึกๆไม่ได้ เมื่อได้รับคำยืนยันให้ทำงานแพทก็รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มของทางร้าน แต่เธอก็ยังลากบ๊ะจ่างเข้ามาด้วยอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และแน่นอนคนตัวเล็กขัดขืนเต็มกำลัง
"ลากฉันมาทามมายยย ปล่อยน้าาา >^< "
"ทำไมเธอสนิทกับไอ้หูกางนั่นล่ะ..อย่าบอกนะว่า...แฟนเธอน่ะ!! "
"จะบ้าเหรอแพท! พี่โมเดลเขาเคยเรียนมัธยมที่เดียวกันกับฉัน แถมยังเป็นพี่รหัสฉันตอนรับน้องด้วย เรียกได้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกับฉันมากคนหนึ่งเลยล่ะ ชัดนะ ถ้าชัดก็รีบแต่งตัวให้เสร็จฉันจะไปรอที่โต๊ะ -0-"
บ๊ะจ่างทำหน้าบึ้งใส่แพทก่อนจะออกไปรอที่โต๊ะเดิม แพทยืนงงๆสักพักก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนชุด และเมื่อเธอสำรวจชุดก็แทบจะกรี๊ดกร๊าดด้วยความปลื้มมม ชุดกระโปรงสีดำแขนตุ๊กตามีชายระบายเล็กๆ กระโปรงเป็นผ้าชีฟองใส่คู่กับผ้ากันเปื้อนสีขาวที่มีระบายอยู่รอบๆพร้อมกับสายมัดข้างหลังที่สามารถผูกได้เป็นโบว์อันใหญ่ ยิ่งที่คาดผมโบว์ยักษ์สีขาวดำนี่อีก จะน่ารักไปไหนเนี่ย! >_<
"ยัยแพทแต่งตัวช้าจัง"
บ๊ะจ่างบ่นเล็กน้อยที่เห็นพี่สาวตัวดีเข้าไปแต่งตัวเสียนาน สงสัยจะเห่อชุดใหม่ เพราะเมื่อกี้แอบเห็นว่าชุดน่ารักมากๆเลย
"สงสัยจะขี้เหร่มากแน่ๆเลยไม่กล้าออกมามั้ง หึหึ "
"พี่โมเดลอ่ะ ระดับดาวคณะอักษรศาสตร์อย่างยัยแพทไม่มีคำว่าขี้เหร่แน่นอน อ๊ะ! มาพอดีเลยค่ะ ว้าววว นี่เธอจริงๆเหรอแพท! *0*"
ทันทีที่ร่างของแพทปรากฎก็เรียกเสียงฮือฮาจากแขกในร้านได้ไม่น้อย และเมื่อโมเดลได้เห็นก็แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่านี่คือยัยปากจัดที่เขาเคยเห็น
ชุดยูนิฟอร์มนี่ทำให้แพทดูเหมือนนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่น ชุดที่เป็นสีดำขับให้ผิวขาวของเธอดูกระจ่างออร่ามากขึ้น ผมสีนํ้าตาลอ่อนธรรมชาติยาวถึงกลางหลังที่ม้วนลอนนิดๆรับกับใบหน้าสวยหวานได้ดี นัยน์ตาสีนํ้าตาลอ่อนดูน่าหลงใหลมากขึ้นเมื่อมีที่คาดผมมาขับ แก้มสีชมพูระเรื่อเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูจัดด้วยความขัดเขินเมื่อเห็นทุกสายตามองเธอเป็นตาเดียวกัน
"แพท วันนี้เธอโคตรน่ารักเลยอ่ะ >0< "
"ขอบใจน้าาา ฉันเริ่มทำงานได้แล้วใช่มะ?"
"เอ่อ..อืม "
แพทพยักหน้ารับก่อนจะเดินเชิดๆไปเริ่มงานกับพนักงานสาวคนเดิม ให้ตายเถอะ! มาวันแรกก็ได้เรื่องซะแล้วแล้วเธอจะทำงานกับผู้ชายอันตรายคนนี้ได้ตลอดรอดฝั่งมั้ยเนี่ย!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น