ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Oh honey! รักนี้มีแค่เธอ
"แพท ฉันไปเรียนก่อนนะ"
บ๊ะจ่างตะโกนบอกพี่สาวสุดที่รักก่อนที่จะออกไปเรียน ปกติถ้าเธอมีเรียนคาบเดียวกันก้จะไปพร้อมกัน แต่วันนี้เธอมีเรียนคาบเช้าก็เลยต้องไปก่อน
"บ๊ะจ่างเดี๋ยวก่อน!"
"อะไรเหรอ?"
แพทที่วิ่งตามมาทำท่าหอบแฮกๆเพราะเหนื่อยที่วิ่งตามเธอมา แถมแต่งตัวเสียน่ารักจนบ๊ะจ่างแอบสงสัยไม่ได้
"ฉันติดรถไปด้วยนะ"
"แต่เธอมีเรียนคาบบ่ายไม่ใช่เหรอ แล้วนี่จะไปไหน"
"พอดีฉันจะไปทำงานพาทธามอ่ะ ก้เลยจะติดรถไปด้วย"
"อ๋อๆ โอเค ขึ้นรถสิ"
แล้วทั้งสองก็ขับรถออกจากบ้านไป ระหว่างทางที่ไปโชคดีที่รถไม่ติดมากเลยทำให้ถึงมหา'ลัยเร็วกว่าปกติ บ๊ะจ่างขับรถเลยมหา'ลัยไปอีกนิดก็ถึงร้าน Eat or Drink ที่แพทมาพาทธาม
"ร้านนี้เองเหรอ"
"อืม ใกล้บ้านใกล้มหา'ลัยดี^^"
"มาถึงเร็วไปหน่อย ประเดิมเลยแล้วกันอยากจิบกาแฟอยู่พอดี :D"
บ๊ะจ่างยิ้มสดใสพลางเดินเข้าไปในร้าน ภายในร้านตกแต่งด้วยสีฟ้าอ่อนๆและสีขาวแลดูสบายตา ร่างบางเดินมาหยุดอยุ่ที่ชุดโต๊ะสีขาวน่ารักๆ
"สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานพาธทามที่คุณมิ้งนัด ไม่ทราบว่าคุณมิ้งอยู่หรือเปล่าคะ"
"คุณมิ้งเธอออกไปข้างนอกพอดีน่ะค่ะ คุณสมัครงานกับคุณโมเดลก่อนก็ได้นะคะ เธอเป็นผู้จัดการร้าน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะฉันจะได้ไปเรียนให้"
"แพทค่ะ"
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ ^^"
พนักงานสาวเดินหายเข้าไปหลังร้าน แพทมองไปรอบๆก็พบว่าที่ร้านแห่งนี้ดูเหมือนเป็นจุดศูนย์รวมวัยรุ่นหน้าตาดีมากมาย และเธอคงจะขัดเขินไม่น้อยหากต้องพบเจอคนหน้าตาดีแบบนี้ทุกวัน
"แกๆดูนั่นสิ คนอะไรน่าตาดีชะมัดเลยอ่ะ"
"กรี๊ดดด นี่น่ะเหรอน้องเจ้าของร้านหล่อชะมัดยาดเลยอ๊ะ! >_< "
"ฉันอยากกินเขาแทนเค้กจัง กรี๊ดดด >< "
เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆในร้านที่มาพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เรือนผมสีดำเข้มรับกับใบหน้าสวยได้รูป คิ้วเข้มนั่นช่วยให้สันจมูกสวยและดวงตาเรียวยาวสีมรกตดูโดดเด่น ไหนจะริมฝีปากที่แสนเซ็กซี่นั่นอีก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆถึงได้ติดกาแฟร้านนี้นัก
"เธอ แพทใช่มั้ย?"
เสียงใหญ่ดังขึ้นจนทำให้แพทที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับชะงัก แต่ก็รู้สึกตัวเร็วพอที่จะหันไปประจันหน้ากับเจ้าของเสียงใหญ่ และเมื่อแพทได้เห็นโฉมหน้าของคนตัวสูงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจปนผวา นี่มันอะไรกัน! ทำไมอีตานี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!
"นาย!/เธอ! O_O"
และไม่ใช่แค่แพทที่ตกใจ ชายหนุ่มคนนี้ก็ดูจะตกใจไม่น้อยเช่นกัน
"เธอ! มาทำอะไรที่นี่"
"เข้าร้านกาแฟคงมาซักรีดมั้งยะ!"
"ยัยบ้า! นี่ฉันถามเธอดีๆนะ"
"ฉันก็ตอบนายดีๆเหมือนกัน -0-*"
เสียงของแพทและโมเดลที่ดูทะเลาะกันรุนแรงทำให้ลูกค้าในร้านหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน บ๊ะจ่างที่นั่งอึ้งอยู่พอได้สติก็รีบลุกขึ้นห้ามทัพก่อนที่ศึกมันจะใหญ่กว่านี้
"เอ่อ ฉันว่าเธออย่าเพิ่งทะเลาะกับเขาเลยนะแพท"
"ฉันไม่ได้ทะเลาะนะ ก็เห็นๆว่าอีตานี่หาเรื่องฉันก่อนอ่ะ"
"ใครกันแน่ที่หาเรื่องใครก่อน - - "
"นี่นาย พูดงี้มาต่อยกันเลยดีกว่ามั้ย"
"ยัยผู้หญิงชอบใช้กำลัง"
"ไอ้หน้าตุ๊ด!"
"ยัยทอม!"
"โอ๊ย! หยุดทะเลาะกันทั้งสองคนนั่นแหละ!! -*-"
บ๊ะจ่างที่ทนดูทั้งคู่ทะเลาะกันไม่ไหวระเบิดแผดเสียงดังจนทั้งสองสะดุดกึกด้วยความตกใจจนลืมโมโหกันเลยทีเดียว
"จะทะเลาะกันไปถึงไหนหา? ถ้าเธอไม่อยากตกงานนะแพทก็เงียบไปเลย ไม่รู้เหรอว่านี่คุณโมเดลเจ้านายของเธอน่ะ พี่ก็เหมือนกันจะทะเลาะกับแพทก็เกรงใจคนอื่นๆในร้านบ้างสิคะ ไม่อายคนบ้างเหรอไง! - -*"
บ๊ะจ่างห้ามศึกอย่างเหลืออดเล่นเอาทั้งโมเดลและแพทหน้าเจื่อนไปตามๆกัน และเริ่มจะรู้สึกตัวว่ามีสายตานับสิบจ้องมองอยู่
"ทีนี้สงบศึกกันได้หรือยังคะพี่โมเดล ยัยแพท ถ้าได้แล้วก็มานั่งคุยเรื่องงานกันดีกว่านะคะ ^^V"
บ๊ะจ่างนั่งลงพลางตบเก้าอี้สองข้างเป็นเชิงบอกให้นั่ง โมเดลและแพทถอนหายใจอย่างจำนนก่อนจะนั่งลงอย่างไม่เต็มใจนัก
"เริ่มกันเลยดีกว่านะคะพี่โมเดล"
"เดี๋ยวก่อน!"
"อะไรอีกห้ะยัยแพท!"
"ทำไมเธอต้องเรียกอีตานี่ว่าพี่ด้วย"
"ก็พี่โมเดลน่ะเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนมัธยมที่โรงเรียนเดียวกับฉัน เราอยู่ชมรมเดียวกันจนฉันเพิ่งมารู้ว่าพี่เขาอยู่คณะเดียวกันกับฉันตอนรับน้อง และก็เพิ่งรู้ว่าเขาเปิดร้านกาแฟก็วันนี้นี่แหละ ว่าแต่เธอเถอะ มีปัญหาอะไรกับรุ่นพี่นักเนี่ย"
สิ้นสุดคำถามของบ๊ะจ่างโมเดลและแพทหันมองหน้ากันอีกรอบและมีทีท่าว่าจะกัดกันอีก บ๊ะจ่างเลยกระแอมเบาๆและขอคำตอบจากแพท แพทเลยลดอารมณ์ลงก่อนจะเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
"ก็วันนั้นฉันมีเรียนคาบบ่าย ฉันเดินอยู่ตรงริมฟุตบาทพอดีและจู่ๆก็มีรถสปอร์ทสีแดงแปร๊ดเปิดประทุนขับมา แต่ขับมาได้โคตรงี่เง่าอ่ะ เหยียบนำริมถนนสาดใส่ฉันจนเปียกไปทั้งตัว"
"จริงเหรอคะพี่ O_O"
"แต่พี่ก็ลงไปขอโทษแล้วนะบ๊ะจ่าง วันนั้นพี่ใส่หูฟังและเปิดเพลงดังไปหน่อยที่สำคัญพี่ใส่แว่นดำเลยมองไม่เห็น แต่ยัยนี่ไม่ยอมจบเอาข้าวมันไก่โปะหัวพี่เต็มๆเลย อายคนชะมัด! "
"โถ น่าสงสารจัง"
ใบหน้าหล่อเหลาทำท่าแก้มป่องเสียน่าสงสาร ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปคงจะใจละลายไปกับความน่ารักน่าหยิก แต่ไม่ใช่กับแพท เธอกลับรู้สึกหมั่นไส้ด
บ๊ะจ่างตะโกนบอกพี่สาวสุดที่รักก่อนที่จะออกไปเรียน ปกติถ้าเธอมีเรียนคาบเดียวกันก้จะไปพร้อมกัน แต่วันนี้เธอมีเรียนคาบเช้าก็เลยต้องไปก่อน
"บ๊ะจ่างเดี๋ยวก่อน!"
"อะไรเหรอ?"
แพทที่วิ่งตามมาทำท่าหอบแฮกๆเพราะเหนื่อยที่วิ่งตามเธอมา แถมแต่งตัวเสียน่ารักจนบ๊ะจ่างแอบสงสัยไม่ได้
"ฉันติดรถไปด้วยนะ"
"แต่เธอมีเรียนคาบบ่ายไม่ใช่เหรอ แล้วนี่จะไปไหน"
"พอดีฉันจะไปทำงานพาทธามอ่ะ ก้เลยจะติดรถไปด้วย"
"อ๋อๆ โอเค ขึ้นรถสิ"
แล้วทั้งสองก็ขับรถออกจากบ้านไป ระหว่างทางที่ไปโชคดีที่รถไม่ติดมากเลยทำให้ถึงมหา'ลัยเร็วกว่าปกติ บ๊ะจ่างขับรถเลยมหา'ลัยไปอีกนิดก็ถึงร้าน Eat or Drink ที่แพทมาพาทธาม
"ร้านนี้เองเหรอ"
"อืม ใกล้บ้านใกล้มหา'ลัยดี^^"
"มาถึงเร็วไปหน่อย ประเดิมเลยแล้วกันอยากจิบกาแฟอยู่พอดี :D"
บ๊ะจ่างยิ้มสดใสพลางเดินเข้าไปในร้าน ภายในร้านตกแต่งด้วยสีฟ้าอ่อนๆและสีขาวแลดูสบายตา ร่างบางเดินมาหยุดอยุ่ที่ชุดโต๊ะสีขาวน่ารักๆ
"สวัสดีค่ะ ฉันมาสมัครงานพาธทามที่คุณมิ้งนัด ไม่ทราบว่าคุณมิ้งอยู่หรือเปล่าคะ"
"คุณมิ้งเธอออกไปข้างนอกพอดีน่ะค่ะ คุณสมัครงานกับคุณโมเดลก่อนก็ได้นะคะ เธอเป็นผู้จัดการร้าน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรคะฉันจะได้ไปเรียนให้"
"แพทค่ะ"
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ ^^"
พนักงานสาวเดินหายเข้าไปหลังร้าน แพทมองไปรอบๆก็พบว่าที่ร้านแห่งนี้ดูเหมือนเป็นจุดศูนย์รวมวัยรุ่นหน้าตาดีมากมาย และเธอคงจะขัดเขินไม่น้อยหากต้องพบเจอคนหน้าตาดีแบบนี้ทุกวัน
"แกๆดูนั่นสิ คนอะไรน่าตาดีชะมัดเลยอ่ะ"
"กรี๊ดดด นี่น่ะเหรอน้องเจ้าของร้านหล่อชะมัดยาดเลยอ๊ะ! >_< "
"ฉันอยากกินเขาแทนเค้กจัง กรี๊ดดด >< "
เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆในร้านที่มาพร้อมกับการปรากฎตัวของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ เรือนผมสีดำเข้มรับกับใบหน้าสวยได้รูป คิ้วเข้มนั่นช่วยให้สันจมูกสวยและดวงตาเรียวยาวสีมรกตดูโดดเด่น ไหนจะริมฝีปากที่แสนเซ็กซี่นั่นอีก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆถึงได้ติดกาแฟร้านนี้นัก
"เธอ แพทใช่มั้ย?"
เสียงใหญ่ดังขึ้นจนทำให้แพทที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับชะงัก แต่ก็รู้สึกตัวเร็วพอที่จะหันไปประจันหน้ากับเจ้าของเสียงใหญ่ และเมื่อแพทได้เห็นโฉมหน้าของคนตัวสูงก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจปนผวา นี่มันอะไรกัน! ทำไมอีตานี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!
"นาย!/เธอ! O_O"
และไม่ใช่แค่แพทที่ตกใจ ชายหนุ่มคนนี้ก็ดูจะตกใจไม่น้อยเช่นกัน
"เธอ! มาทำอะไรที่นี่"
"เข้าร้านกาแฟคงมาซักรีดมั้งยะ!"
"ยัยบ้า! นี่ฉันถามเธอดีๆนะ"
"ฉันก็ตอบนายดีๆเหมือนกัน -0-*"
เสียงของแพทและโมเดลที่ดูทะเลาะกันรุนแรงทำให้ลูกค้าในร้านหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน บ๊ะจ่างที่นั่งอึ้งอยู่พอได้สติก็รีบลุกขึ้นห้ามทัพก่อนที่ศึกมันจะใหญ่กว่านี้
"เอ่อ ฉันว่าเธออย่าเพิ่งทะเลาะกับเขาเลยนะแพท"
"ฉันไม่ได้ทะเลาะนะ ก็เห็นๆว่าอีตานี่หาเรื่องฉันก่อนอ่ะ"
"ใครกันแน่ที่หาเรื่องใครก่อน - - "
"นี่นาย พูดงี้มาต่อยกันเลยดีกว่ามั้ย"
"ยัยผู้หญิงชอบใช้กำลัง"
"ไอ้หน้าตุ๊ด!"
"ยัยทอม!"
"โอ๊ย! หยุดทะเลาะกันทั้งสองคนนั่นแหละ!! -*-"
บ๊ะจ่างที่ทนดูทั้งคู่ทะเลาะกันไม่ไหวระเบิดแผดเสียงดังจนทั้งสองสะดุดกึกด้วยความตกใจจนลืมโมโหกันเลยทีเดียว
"จะทะเลาะกันไปถึงไหนหา? ถ้าเธอไม่อยากตกงานนะแพทก็เงียบไปเลย ไม่รู้เหรอว่านี่คุณโมเดลเจ้านายของเธอน่ะ พี่ก็เหมือนกันจะทะเลาะกับแพทก็เกรงใจคนอื่นๆในร้านบ้างสิคะ ไม่อายคนบ้างเหรอไง! - -*"
บ๊ะจ่างห้ามศึกอย่างเหลืออดเล่นเอาทั้งโมเดลและแพทหน้าเจื่อนไปตามๆกัน และเริ่มจะรู้สึกตัวว่ามีสายตานับสิบจ้องมองอยู่
"ทีนี้สงบศึกกันได้หรือยังคะพี่โมเดล ยัยแพท ถ้าได้แล้วก็มานั่งคุยเรื่องงานกันดีกว่านะคะ ^^V"
บ๊ะจ่างนั่งลงพลางตบเก้าอี้สองข้างเป็นเชิงบอกให้นั่ง โมเดลและแพทถอนหายใจอย่างจำนนก่อนจะนั่งลงอย่างไม่เต็มใจนัก
"เริ่มกันเลยดีกว่านะคะพี่โมเดล"
"เดี๋ยวก่อน!"
"อะไรอีกห้ะยัยแพท!"
"ทำไมเธอต้องเรียกอีตานี่ว่าพี่ด้วย"
"ก็พี่โมเดลน่ะเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนมัธยมที่โรงเรียนเดียวกับฉัน เราอยู่ชมรมเดียวกันจนฉันเพิ่งมารู้ว่าพี่เขาอยู่คณะเดียวกันกับฉันตอนรับน้อง และก็เพิ่งรู้ว่าเขาเปิดร้านกาแฟก็วันนี้นี่แหละ ว่าแต่เธอเถอะ มีปัญหาอะไรกับรุ่นพี่นักเนี่ย"
สิ้นสุดคำถามของบ๊ะจ่างโมเดลและแพทหันมองหน้ากันอีกรอบและมีทีท่าว่าจะกัดกันอีก บ๊ะจ่างเลยกระแอมเบาๆและขอคำตอบจากแพท แพทเลยลดอารมณ์ลงก่อนจะเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
"ก็วันนั้นฉันมีเรียนคาบบ่าย ฉันเดินอยู่ตรงริมฟุตบาทพอดีและจู่ๆก็มีรถสปอร์ทสีแดงแปร๊ดเปิดประทุนขับมา แต่ขับมาได้โคตรงี่เง่าอ่ะ เหยียบนำริมถนนสาดใส่ฉันจนเปียกไปทั้งตัว"
"จริงเหรอคะพี่ O_O"
"แต่พี่ก็ลงไปขอโทษแล้วนะบ๊ะจ่าง วันนั้นพี่ใส่หูฟังและเปิดเพลงดังไปหน่อยที่สำคัญพี่ใส่แว่นดำเลยมองไม่เห็น แต่ยัยนี่ไม่ยอมจบเอาข้าวมันไก่โปะหัวพี่เต็มๆเลย อายคนชะมัด! "
"โถ น่าสงสารจัง"
ใบหน้าหล่อเหลาทำท่าแก้มป่องเสียน่าสงสาร ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปคงจะใจละลายไปกับความน่ารักน่าหยิก แต่ไม่ใช่กับแพท เธอกลับรู้สึกหมั่นไส้ด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น