Oh honey! รักนี้มีแค่เธอ

         'ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากมีใคร ไม่อยากมีอะไรให้สมองจดจำ เราห่างกันสักพักนะ...โชคดีนะ...'
        
         นี่คือประโยคสุดท้ายที่ 'วายุ' คนรักของ 'บ๊ะจ่าง' ได้ทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะตัดสินใจเลิกรากับเธอ เหตุผลที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาเลิกรากับเธอเพราะอะไร และเธอก็ยังคงไม่รู้จนปัจจุบันนี้
         ดวงตาคู่สวยหลุบตํ่าลงมองข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ ทุกวันนี้เธอไม่แม้แต่จะได้ยินเรื่องราวของเขาเลยว่าเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม? แม้เวลาจะผ่านมาปีกว่าๆแล้วแต่เธอก็ยังคงอยู่กับความเจ็บปวดที่หาเหตุผลไม่ได้นี้ไปเรื่อยๆ..จนกว่าจะเจอใครสักคนที่จะเข้ามากลบความเศร้าหมองในจิตใจของเธอ

         "บ๊ะจ่าง มานั่งทำอะไรคนเดียวยังไม่นอนเหรอ"
        
         เสียงเล็กๆดังขึ้นทำให้บ๊ะจ่างหลุดจากห้วงพวังค์ และเมื่อหันไปก็พบกับเจ้าของเรือนร่างบอบบางน่ารักเดินเข้ามาหาก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเธอ ใบหน้าสวยหวานยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนแต่รอยยิ้มนั้นก้หายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของน้องสาว

         "อีกแล้วๆ เมื่อไหร่จะลืมๆๆๆๆมันไปสักทันะ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะบ๊ะจ่าง"

         แพทพูดพลางคว้าโทรศัพท์ไปปิดทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมกับพึมพำเบาๆด้วยความไม่พอใจ บ๊ะจ่างเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพราะชินเสียมากกว่า เวลาเธอดูอะไรเก่าๆของเธอและวายุแพทก็มักจะทำแบบนี้เสมอ

         "ถ้าฉันลบข้อความพวกนี้เธอคงไม่เห็นมันอีกแล้วสินะ..."
 
         แพทยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับทำเสียงได้น่ากลัวสุดๆ และเสียงนั้นก็มีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้บ๊ะจ่างรู้ว่าเธอต้องนำโทรศัพท์กลับมาให้เร็วที่สุด แต่แพทก็ฉลาดพอที่จะริบโทรศัพท์ไว้ในตำแหน่งที่บ๊ะจ่างจะเอาคืนไปไม่ได้

         "แพท เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ!"

         "ไม่!"

         "แพท เอาคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ T0T"
   
         "ฉันจะไม่คืนให้จนกว่าเธอจะลืมไอ้หมอนั่นเสียที"

         เสียงที่เด็ดขาดของแพททำให้บ๊ะจ่างต้องมานั่งงอนแก้มป่องอย่างน่าสงสาร แพทเองก็ไม่มีทางเลือกเพราะเธอเองก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
      
         "ว่าไง?"

         "เออ! ก็ได้ -3-"

         "ก็แค่นั้น"

         "แพท.."

         "อะไร -0-"

         "ขอบใจนะ..เธอเป็นพี่สาวที่ดีที่สุดในโลกเลย :)"

         "ย่ะ! ก็ฉันไม่อยากเห็นหมาแถวนี้มันมานั่งหงอยอ่ะนะ ถือว่าทำบุญสุนทานก็แล้วกัน ^^"

         "พูดงี้มาต่อยกันดีกว่ามั้ย -*-"

         "โอ๋ๆๆๆ ฉันล้อเล่นนน"

         แล้วสองพี่น้องก็ยิ้มให้กันพลางหยอกล้อกันไป ถึงจะไม่ค่อยบอกรักกันเป็นคำๆแต่การกระทำและการแสดงออกทั้งหมดก็บ่งบอกได้ว่าเธอทั้งสองคนรักกันมาก ถึงจะไม่ได้เกิดท้องเดียวกันแต่สายเลืดที่อยู่ในกายก็สร้างความผูกพันธ์มาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ความผูกพันธ์นี้มันเกินกว่าที่จะสรรหาคำพูดใดๆมาบรรยายได้