คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : dooseob 1 [ยังไม่สมบูรณ์แต่สามารถเข้ามาอ่านได้ครับ]
Dooseob 2
“ อย่ากัดสิว่ะ !! โอ๊ยยยยยยยยยยย ! เจ็บนะยังโยซอบ ปล่อยฉันสักทีสิ !! ” และเสียงของร่างสูงก็ไม่ได้ทำให้โยซอบปล่อยปากเล็กๆที่กัดตรงหัวไหล่ของจุนฮยองเลยแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายยังกัดแรงขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย
“อี้อ้ออ่อยอั๊นไออิ (พี่ก็ปล่อยฉันไปสิ) ” โยซอบที่พูดไม่เป็นภาษาถูกจุนฮยองพาเข้ามาในห้องนอนหรูอีกครั้ง
“ ไม่ ! จนกว่านายจะไม่หนีฉันไปอีก นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย ! ” ใช่ เขารู้ว่าจุนฮยองรักเขา แต่เขาไม่ได้รักจุนฮยองนี่ เขารักดูจุนและดูจุนก็รักเขาเช่นเดียวกัน
“ ใช่ผมรู้ ! แล้วพี่จะรู้สึกยังไงในเมื่อพี่เห็นคนที่พี่รักต้องเจ็บปวดทรมานแบบนี้ ? พี่ทนได้หรอพี่จุนฮยอง ?! ” ร่างเล็กตะโกนใส่หน้าของร่างสูงเมื่อถูกโยนลงไปบนเตียงขนาดคิงไซด์
“ พี่ไม่สน พี่จะให้นายอยู่กับพี่เท่านั้น !! ”จุนฮยองพูดด้วยน้ำเสียงเกี้ยวกราด โมโหอย่างมากที่โยซอบไม่เคยคิดแม้แต่จะรักเขาเลย
“ แต่ผมไม่ได้รักพี่ ! พี่เข้าใจผมมั้ยว่าผมไม่ได้รักพี่แล้วพี่จุนฮยอง ตาสว่างสักทีเหอะ ! พี่เป็นคนทิ้งผมไปตั้งแต่แรกแล้วนะ แล้วทีอย่างนี้จะมาแย่งผมไปจากพี่ดูจุนอีก ! พี่มีพี่ฮยอนซึงแล้วนะ อย่ามายุ่งกับผมสิ ถ้าคนของพี่รู้ขึ้นมาเขาจะรู้สึกยังไง ?! ” โยซอบที่ร่ายประโยคยาวๆ ออกมาด้วยความโกรธและโมโหในคราวเดียวระเบิดใส่ร่างสูงของจุนฮยองอย่างไม่นึกกลัว
จุนฮยองมองร่างเล็กที่เขารักสุดหัวใจอย่างเว้าวอนต่างจากเมื่อสักครู่ ใช่ ! เขาทิ้งโยซอบไปแล้วไปหาฮยอนซึงแทน ตอนนั้นโยซอบร้องไห้หนักมากถึงมากที่สุกจนกีกวังและดงอุนต้องให้ดูจุนพี่ชายข้างบ้านของโยซอบที่แอบรักโยซอบมาช่วยปลอบให้แทน และแล้วความรู้สึกดีๆ ของคนทั้งคู่ทำให้ทั้งสองคนคบกัน ซึ่งจุนฮยองมารู้เอาภายหลังก็โมโหไม่น่าทิ้งโยซอบมา เพราะฮยอนซึงเขาก็แค่คบเล่นๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งโยซอบเลยด้วยซ้ำ
“ ก็ช่างเขาสิ ! พี่ไม่ได้รักเขาเหมือนที่พี่รักนายสักหน่อย ! ” จุนฮยองตวาดใส่โยซอบ และคำพูดเมื่อกี้ทำให้โยถึงกับฟิวส์ขาด !
“ แล้วที่พี่ทิ้งผมไปตอนนั้นคือพี่ไม่ได้รักผมแล้วใช่มั้ยถึงทิ้งผมไปแล้วไปหาพี่ฮยอนซึงแทน แล้วพอผมมาคบกับพี่ดูจุนพี่ก็กลับมารั้งตัวผมไว้อีก พี่มันก็แค่หมาหวงก้าง อยากทิ้งก็ทิ้งอยากได้ก็มาแย่งคืน เหอะ ! พี่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างมั้ย ? หรือพี่คิดแค่ความรูสึกของตัวเองกันแน่ ? พี่ผ่านมาตลอดเวลาที่เราเคยคบกันพี่เคยรักในตัวตนของผมบ้างมั้ย ? ผมอยากให้พี่รู้ตรงนี้เลยนะว่า พี่ฮยอนซึงรักพี่มากและพี่ควรที่จะรักเขาตอบด้วยหากพี่เลือกที่จะคบกับพี่เขา ผมขอให้พี่โชคดี ผมไม่ได้รักพี่แล้วขอให้พี่เข้าใจตรงนี้ด้วยพี่จุนฮยอง ไปนะ ”
เมื่อคำพูดยาวๆ ของโยซอบจบลงจุนฮยองก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กๆ ที่กำลังเดินออกไปจากห้องหรูห้องนี้แต่คนอย่างจุนฮยองน่ะหรอจะปล่อยไป ? ฝันไปเหอะยังโยซอบ เมื่อคิดได้ดังนั้นจุนฮยองก็รีบเดินเข้าไปกระชากตัวโยซอบกลับมาแล้วบอกว่า
“ ให้โอกาสพี่ได้มั้ยโย ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งจะได้มั้ย พี่รักโยจริงๆนะ พี่ไม่อยากเสียโยไปให้กับไอ้ดูจุน ” จุนฮยองที่ตอนนี้ต้องการโยซอบมากถึงมากที่สุดกอดร่างเล็กแน่น โยซอบได้แต่ทุบหลังกว้างให้ปล่อยแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ ไม่ ! ผมจะไม่กลับไปหาคนที่ทิ้งผมไปเด็ดขาด เพราะผมถือว่าเขาคนนั้นไม่ได้รักผมแล้ว !!! ” ร่างเล็กใช้แรงเฮือกสุกท้ายผลักร่างสูงของอีกคนออกพร้อมกับชกเข้าที่ใบหน้าหล่ออย่างจังแล้ววิ่งไปที่ประตูด้วยความรวดเร็ว
“ โยซอบ ! โยซอบเดี๋ยวก่อน !! ” ร่างสูงที่หวังจะวิ่งตามไปเมื่อวิ่งออกมาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของร่างเล็กก็ได้แต่สบถด่าออกมาอย่างไม่พอใจ
...ด้านโยซอบ
“ พี่ดูจุน ! มารับโยที โยอยู่ที่ตึก K ในย่านคังนัม ” โยซอบที่วิ่งออกมาจากห้องของจุนฮยองได้สำเร็จก็รีบโทรหาคนรักทันที
“ ( ครับๆ เดี๋ยวพี่จะรีบไปรับนะครับ โยอย่างเพิ่งกลัวไปนะ ) ” ดูจุนที่ตอนนี้กำลังตามหาโยซอบอยู่ก็ชื้นใจขึ้นมาทันทีที่ไอ้ตัวเล็กของเขาโทรกลับมาหลังจากที่โทรไปกี่สายกี่สายไอ้ตัวแสบก็ไม่โทรกลับมาสักที
“ พี่ดูจุนรีบมารับโยเลยนะก่อนที่พี่จุนฮยองจะตามโยมาน่ะ ” ร่างเล็กของโยซอบที่ตอนนี้รู้สึกหวาดกลัวกับจุนฮยองมากบอกกับดูจุนเสียงสั่น ซึ่นดูจุนก็รีบเยียบคันเร่งมิดไม่กลัวตำรวจเพราะพ่อใหญ่ใครจะทำไม ?
“ ( ครับๆ พี่กำลังรีบไปครับ ) ” ดูจุนที่ตอนแรกกำลังจะมาแถวนี้พอดีเพราะรู้ว่าคอนโดของจุนฮยองอยู่ในบริเวณนี้
...ห้านาที
เอี๊ยดดดดดดดดดดด !!
“ พี่ดูจุน !! ” โยซอบที่ร้องตะโกนเรียกดูจุนสุดเสียงเมื่อเห็นรถสปอร์ตสีดำคันหรูมาจอดเทียบท่าที่หน้าตึก K คอนโดหรูของยงจุนฮยอง !
“ โย !! ” ดูจุนตะโกนเรียกชื่อคนรักแล้วรีบวิ่งเข้าไปหา เมื่อเห็นใบหน้าน้อยๆ ของโยกำลังมีน้ำตาไหลอาบแก้มนิ่มนั่นก็ดึงโยซอบเข้ามากอดปลอบให้หายกลัวต่างจากที่เมื่อครู่ยังยืนเถียงกับจุนฮยองอย่างไม่นึกกลัว
“ ฮึกฮือๆ พี่ดูจุน ฮือออ โยกลัว ฮือออๆๆ ” โยซอบที่ตอนนี้ร้องไห้จนตัวโยนจนดูจุนต้องอุ้มโยซอบขึ้นมาในท่าเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวโยซอบรีบกอดคอดูจุนทันที
“ พี่อยู่นี่แล้วนะ ไม่ต้องกลัวแล้ว พี่จะไม่ให้ใครหน้าไหรมันทำอะไรโยแน่นอน ! ” ครั้งนี้ดูจุนกับโยซอบไม่ได้อยู่ด้วยกัน แม้แต่กีกวังและดงอุนก็เหมือนกัน จึงทำให้โยซอบถูกจุนฮยองฉุดไปอย่างง่ายดาย
“ ฮือๆ พี่ดูจุน ฮึก อย่าทิ้งโยนะ ฮือๆ โยไม่เหลือใครอีก ฮึก แล้ว ฮือๆๆ ” โยซอบที่ภฃพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะร้องไห้อย่างหนัก แต่ดูจุนก็รับรู้ได้เป็นอย่างดี
“ ครับ พี่ดูจุนสัญญาว่าจะไม่ทิ้งโยซอบครับ ^^ ” พูดจบก็ก้มหน้าลงมาหาคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนตักเขาแล้วยิ้มให้พร้อมกับก้มลงไปจูบปากเล็กน่ารักนั่นอย่างทะนุถนอม ซึ่งโยซอบก็จูบตอบอย่างน่ารัก
“ อื้อ พอแล้ว//// ” โยซอบถอนจูบออกมาเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะขาดอากาศและหายใจไม่ออก ดูจุนมีอาการพอใจเล้กน้อยกับผลงานของตัวเองจึงยิ้มออกมา
...หน้าแดงๆ ปาดเจ่อๆ ตาเยิ้มๆ น่ารักที่สุด
“ กลับบ้านกันนะครับ ^^ ” ดูจุนพูดจบก็ก้มลงหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่ๆ ทำเอาโยซอบเขินหนักกว่าเดิมแล้วตีเข้าที่หัวไหล่ดูจุนแก้เขินไปทีนึง
การขับรถวันนี้คงดูแปลกๆ สำหรับคนอื่น แต่สำหรับดูจุนกับโยซอบแล้วไม่เป็นปัญหาเลยสักนิด เพราะว่าในรถคนขับคือดูจุน ส่วนคนที่ได้นั่งคือโยซอบ แต่ไม่ไม่นั่งเบาะนะ นั่งตักดูจุนตักหาก J จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่ว่านั่งตักหรอก ฮ่าๆ แค่นอนบนตักแล้วกอดเอวแค่นั้นเอง -.- คึๆ (งงใช่ป่ะ ? 55 )
“ ดูจุนอา เมื่อไหร่จะถึงบ้านสักที โยหิวแล้ว ~ ” โยซอบร้องถามขึ้นเพราะตอนนี้เขามองทางไม่เห็นเพราะหน้าซุกอยู่กับท้องของดูจุน
“ ใกล้แล้วครับคนดี ” พูดเท่านั้นร่างดูของดูจุนก็รีบบึ่งตรงกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ของตนทันที
ไม่นานรถหรูของร่างสูงก็เข้ามาจอดภายในโรงจอดรถและพาคนรักขึ้นไปบนห้องนอนทันที่ เมื่อเดินผ่านประตูใหญ่เข้ามาภายในตัวบ้าน คุณพ่อบ้านของตระกูลยุนก็เดินเข้ามา
“ คุณหนูเป็นอะไรไปครับ ? ” คุณพ่อบ้านถามดูจุนที่อุ้มโยซอบลงจากรถในท่าอุ้มเจ้าสาวพูดขึ้น
“ เปล่าครับ โยเขาแค่ไม่สบายเฉยๆ ครับ ^^ คุณพ่อบ้านไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ” เมื่อร่างสูงของดูจุนพูดจบก็พาโยซอบขึ้นไปห้องนอนชั้นสองทันที
“ ดูจุนอา หิวอ่ะ ” โยซอบเงยหน้าจากอกแกร่งขึ้นมามองหน้าคนรักอย่างออดอ้อน มันดูน่ารักไม่น้อยเลยในสายตาทุกคนรวมถึงดูจุนก็เช่นเดียวกัน
“ อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวให้คุณพ่อบ้านเอาขึ้นมาให้ ^^ ” ดูจุนถามคนรักพลางวางตัวร่างเล็กลงบนที่นอนพร้อมกับนั่งลงข้างๆ แล้วลูบหัวทุยๆ นั้นอย่างหวงแหน
“ เอาอะไรก็ได้ฮ่ะ โยไม่เรื่องมากอยู่แล้ว ^^ ” โยซอบบอกคนรักแล้วยิ้มหวานที่ใครหลายคนมองแล้วอาจลืมหายใจถูกส่งไปให้ร่างสูงที่มองโยซอบอยู่
“ งั้นเอาข้าวต้มน้ะครับ ” เมื่อดูจุนพูดจบโยซอบก็พยักหน้าน้อยๆ และร่างสูงก็หันไปกดโทรศัพท์แล้วสั่งข้าวต้มอุ่นๆ ให้โยซอบอย่างรวดเร็วทันใจ
“ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไหวมั้ยครับ ? ” ดูจุนที่เดินไปรินน้ำให้โยซอบหันกลับมาถามคนรักที่นอนดูการ์ตูนอยู่บนเตียงนุ่ม
...ดูอะไรเป็นเด็กไปได้
“ ไหวสิฮ่ะ แค่นี้เอง ” โยซอบพูดยิ้มๆ แล้วหันกลับไปสนใจการ์ตูนตรงหน้าต่อ ดูจุนได้แต่ส่ายหน้ากับอาการของคนรัก ที่ดูจะโตแต่ก็ไม่โตสักกะที ฮ่าๆๆ
“ ไม่ไหวบอกพี่น้ะครับ ^^ ” เดินมาลูบหัวคนรักพร้อมกับยื่นน้ำแก้วหนึ่งให้โยซอบดื่มเพื่อคลายความหิว
“ ฮ่ะผม J ” โยซอบยิ้มหวานให้ดูจุน ซึ่งคนหน้าแก่ตรงหน้าก็อดใจไม่ไหวหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่ๆ ซึ่งโยซอบก็ไม่น้อยหน้าหอมแก้มสากไปสองทีอย่างล่ะข้าง
คุยกันได้นานพอสมควรก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ดูจุนลุกขึ้นไปเปิดและก็พบกับคนรับใช้หน้าหล่อคนนึง (?)
“ ว่าไงครับไอ้คุณดูจุน ” คนๆ นั้นคือจีโอนั้นเอง หนุ่มหล่อที่เป็นเพื่อนกับดูจุนและจุนฮยองเมื่อตอนยังเป็นเด็ก
“ ไอ้จีโอ !! ” ดูจุนตะโกนชื่อเพื่อรักลั่น ทำให้โยซอบที่นอนดูการ์ตูนอยู่ถึงกับตกใจสะดุ้งขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นขึ้นมาทันที
“ เฮ้ยๆ เดี๋ยวข้าวต้มหกเว้ย !! ไอ้เวรนี้ ! ” จีโอพูดขึ้นเมื่อดูจุนทำท่าจะเข้ามากอดเขา ทำให้ดูจุนเพิ่งนึกขึ้นได้จึงรีบยกข้าวต้มออกจากมือของจีโอแล้วยกไปให้ไอ้ตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงหนานุ่ม
“ มาแล้วครับข้าวต้มอุ่นๆ ^^ ”
__________________________________________________
มาแล้วคับกับตอนที่ 1 J
สนุกมั้ย ? เป็นยังไงบ้าง ดีไม่ดี ช่วยโพสทีคับ
ให้กำลังใจแก่ไรเตอร์ที เพื่อที่จะอัพตอนต่อไป 55555
สุดท้าย... ขอบคุณครับ :)
ความคิดเห็น