คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : == CHAPTER 7 == หรือว่า
WOOZI’S PART
วันนี้ผม็มาทำเพลอีามเย
แ่พอผมเปิประูเ้ามา็เห็น ‘แฮอิน’ ำลัทำอะไรสัอย่าอยู่ นี่เธอมาเ้านาไหนันเนี่ย -0-//
ทันทีที่เธอเห็นผม เธอ็ทัทายทันที
“หวัี ^__^” เธอพูพร้อมับยิ้มให้ ‘รอยยิ้ม’ อเธอมันูสใสมาเลย ผมอบนะเวลาที่เธอยิ้ม
“วันนี้มีานหรอ?”
เพราะว่า เมื่อวานผมเห็นเธอทำานทั้วัน แถมยัูเหมือนะเป็นหวั้วย ยันริๆ
“อ้อ
นิหน่อยแหละ นี่็เสร็แล้ว แล้วนาย?^^” ว่าแล้วเธอ็ยิ้มอี โอ๊ยย! นี่มีใรเยบอไหมว่าเวลาที่เธอยิ้มมันูน่ารัมานาไหน
“็มาทำานามปิแหละ
แ่เี๋ยวเมมเบอร์ะามมาอนบ่าย..”
เพราะว่าเมื่อว่านเราทำานันหนั เลยพัผ่อนสัหน่อย แ่อย่าว่าแหละนะ ผมเป็นพวบ้าาน
-___-
“ั้นให้ัน่วยนะ
^^”
“อื้มมม..
็ีเหมือนัน”
*******************************************
12.15
“เอ่ออ..อูีันวระทำไ่ออ่ะ?” เธอเยหน้ามาาโน๊บุ๊
“อืมม.. อูหน่อยนะ” ว่าแล้วผม็ูเพลนี่อยู่ในโน๊บุ๊ อืมม..มันูโอเเลยนะ แ่ิอีนิเท่านั้น
“เหมือนยัมีอะไรที่ยั็ปรับอีนิ..” แล้วผม็ลอปรับอะไรนิหน่อย
“น่าะโอเแล้วล่ะ..”
“เอ่ออ..นาย่วยเอามืออ่อนไ้ไหม?”
เธอพูพร้อมับส่สายาไปที่มือ ผมำลัับมือเธออยู่นี่นา..
“โอ๊ะ! อโทษที” ผมทำัวไม่ถูเลยแหะ.. ู่ๆผม็รู้สึใเ้นแรมาะั้น
ึัๆ วามเียบเ้ามาปลุมห้อ น..
“ันอไป้านอแปปนึนะ..” ว่าแล้วเธอ็เินออไป แ่ยัไม่ทันพ้นาห้อเธอ็ล้มฟุบลไป
เฮ้ย!! เป็นลมหรอ?
“แฮอินๆ”
ผมรีบวิ่ไปู ผมรู้สึไ้ว่าเธอัวร้อนมา นาใส่เสื้อแนยาวยัร้อนทะลุออมาเลย
ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ีแน่ๆ ผมเลยัสินใพยุเธอะไปโรพยาบาล มินยูับเวอร์นอน็ผ่านมาพอี
“ฮยอ!ใรเป็นอะไรอ่ะ?” มินยูถามพร้อมับมา่วยอีแร ีเลย..ำลัหนั เห็นัวแ่นี้
แ่รู้สึหนัเป็นบ้าเลย =__=
“อย่าเพิ่ถามเลย
พาไปโรพยาบาล่อน”
*******************************************
โรพยาบาล
“นไ้เป็นหวัธรรมา่ะ
มีไ้เลย้ออยูู่สัสอสามวันนะะ” พยาบาลพูเสร็็เินออไป
“ฮยอ..บอไ้ยัว่าใรอ่ะ?” มินยูถาม
“เป็นเ็ฝึานน่ะ
เธอมา่วยานัน”
“อ่ออ..” เวอร์นอน
“มิน่าล่ะ
ฮยอถึไู้เป็นห่วมา”
“...”
“็อนอยู่บนรถเห็นับมือลอเลย..” นี่ผมทำแบบนั้นหรอ? ผมับมือลอทาเลยหรอ?
ผม็แ่เป็นห่วเยๆ ไม่ใ่แ่เธอ แ่ผม็ห่วทุน..ผมิว่าั้นนะ -0-// พอพวผมเินเ้าไปในห้อ
ผม็เห็นเธอฟื้นแล้ว เธอำลัะหยิบน้ำที่อยู่้าเีย
มินยูที่อยู่ใล้เลยหยิบให้
“โอ๊ะ! มิน...ยู...” เธอูใเล็น้อย
“อันยอ ^^” มินยู
“อันยอนูน่า..พวผมเป็นนพามาโรพยาบาลเอ”
เวอร์นอน
“เอ่อ..อโทษที่ทำให้ลำบา้วยนะะ”
“สนิทับอูีฮยอหรอฮะ?
ูฮยอเป็นห่วมา” มินยู..แเห็นไหมว่าันยัยืนอยู่รนี้ -___-++
“เอ่ออ..”
“ันว่าพวนายอย่าวนเธอีว่า
ให้เธอพัผ่อนเถอะ” ผมับทเ้าพวนั้น
“นูน่าื่ออะไรอ่า?”
มินยู
“แฮอิน..”
“ให้เธอพัผ่อนเถอะ..ไปเร็ว”
ว่าแล้วผม็เินออมาาห้อพร้อมับมินยูและเวอร์นอน ่อนที่สอนนั้นะไปเ้าห้อน้ำระหว่าที่รอผมึหยิบโทรศัพท์มาส่้อวาม
‘หายเร็วๆนะ ไว้ว่าๆะมาเยี่ยม..’
ิ๊! ส่....
เฮ้ย!!
นี่ผมส่ไปหรอ? ยเลิทันไหม ผมทำบ้าอะไรลไปเนี่ย แล้วผมมีเบอร์แ่ั้แ่เมื่อไหร่? พอผมูโทรศัพท์อีที
เธออ่านแล้ว.... โอ๊ยยยยย!
‘อบุนะ’ เธอส่มาพร้อมับสิ๊เอร์ที่เป็นนยิ้ม..
วามริผมอยาเห็นเธอยิ้มมาว่า เี๋ยวนะ!นี่ผมเป็นอะไรอีเนี่ย
ทำไมในหัวิถึแ่ ‘เธอ’ เวลายิ้ม เวลาพู อนที่เธออยู่ใล้็รู้สึใเ้นแรมาะั้น
แถมยัรู้สึว่าัวเอเป็นห่วเธอนนี้มาอี หรือว่าผมะรู้สึอบ ‘เธอ’ ั้นหรอ? ผมรู้สึอบั้นหรอ? ถ้าผมอบเธอริๆ
ผมวรทำัวยัไนะ?
END WOOZI’S PART
*******************************************
#หายไปนานเลย่าาาา
#มีิรรมทุเย็นเลย เน็หอ็แบบ ้าาาาาาาา TT
#ลับมาบ้านเลยอัพไ้ั่ใ 55555
#รู้สึยัไันบ้า มาุยัน
ความคิดเห็น