ซ่อนรักร้ายของนายพระเอก

*นิยายเป็นเพียงเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้นไม่มีเหตุการจริง

“มานี่!!" สุนีย์กระชากแขนของร่างเล็กจนล้มคว่ำและพยายามลากออกจากเขตบ้าน

"ไม่นะจ๊ะน้านีย์หนูไม่ไป ไม่ไปนะจ๊ะ ปล่อยหนูเถอะหนูกลัวแล้ว"ร่างเล็กขัดขืนดึงแขนออกจากมือของน้าสาว

"หยุด!! ที่นี่บ้านผู้ดีไม่ใช่ตลาดสดมาส่งเสียงเอะอะโวยวายอะไรกันห๊ะ!!" หลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากสวนทางหน้าบ้านของตนร่างสูงใบหน้าคมคาย ในเสื้อผ้าเข้าชุดจากแบรนด์ดังเอ่ยขึ้น

“อ่าวคุณชาย มาก็ดีแล้วนี่เงินแสนห้าที่ชั้นขายมันให้คุณนายฉันคืนที่คุณแล้วกัน”สุนีย์ยื่นเงินให้กับบุตรชายเจ้าของบ้าน

“ไม่นะจ๊ะน้านีย์..หนูไม่ไปหื้ออ...หื้อ ฮึกกก ฮื้ออ.. หนูไม่ไปนะจ๊ะคุณชายช่วยหนูด้วยหนูไม่ไป หนูไม่อยากโดนเอาไปขายให้ซ่องเสี่ยเดช ช่วยหนูด้วยนะจ๊ะ” ร่างเล็กที่มีน้ำตาอาบสองแก้มร้องไห้สะอึกสะอื้น สองแขนขาวผ่องมีร่องรอยแดงๆจากการฉุดกระชากของน้าสาว แข้งขายมีรอยถลอกเลือดซิบๆ กางเกงขาสั้นแค่เข่าที่ใช้ใส่ทำงานบ้านอยู่ประจำไม่สามารถปกป้องขาสวยจากการถูกลากไปกับพื้นทางเดินในสวนได้เลย ร่างบางคุกเข่าพนมมือขอร้อง คุณชายเจ้าของบ้าน

สิงโตก้มลงพิจารณาร่างบาง มองเห็นเรียวแขนขาที่ขาวผ่องต้องมีรอย ก็อดถอนหายใจอย่างหัวเสียไม่ได้คริสเองหน้าตาก็กะจุ๋มกระจิ๋ม แก้มกลม ตาโตแววตาใสซื่อเหมือนกับลูกกวางตัวน้อย เอวบางบางๆ ตัวเล็กๆ ตรงสเป็กทุกอย่าง อยู่บ้านเดียวกันมาตั้งนานนี่เค้ามองผ่านเด็กนี่ไปได้ยังไงกันนะ ถ้าต้องถูกไปขายในซ่องของดีๆแบบนี้เสียดายแย่ หึแล้วฉันจะช่วยเธอเองเด็กน้อย “สุนีย์คนไม่ใช่ของซื้อของขาย แต่ฉันเข้าใจว่าเธอต้องการใช้เงิน ไหนๆเด็กนี่ก็เป็นคนรับใช้ที่บ้านชั้นเป็นหมอนวดคนโปรดของคุณแม่ เสี่ยนั้นให้ค่าตัวเด็กนี่กับเธอเท่าไรฉันจะจ่ายให้สองเท่า”ชายหนุ่มปลายตามองหญิงหิวเงินผู้เป็นน้าสาวของคริสด้วยความสมเพช

“ห้าแสนค่ะคุณชาย เสี่ยเดชให้ค่าตัวมันห้าแสนถ้าคุณชายให้ฉันสองเท่าฉันขายมันให้คุณชายก็ได้ค่ะเอามันไปเลยค่ะจะเอาไปต้มไปยำ ก็สุดแต่คุณชายเถอะค่ะไหนเงินล่ะคะฉันจะได้รีบไป” หนึ่งล้าน หนึ่งล้าน หนึ่งล้านสุนีย์ดีใจจนเนื้อเต้นไม่ได้ก้มลงไปมองคริสเลยว่าร้องไห้คร่ำครวญเสียใจเพียงใดที่ถูกขายเหมือนสินค้าราวไม่มีหัวจิตหัวใจและความรู้สึก เพราะมัวแต่หลงชื่นใจกับจำนวนเงินที่จะได้รับ เธอกับสามีไม่เคยจับเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน

“พรุ่งนี้แล้วกัน วันนี้ฉันจะให้ทนายมาทำหนังสือสัญญาว่าเธอไม่มีสิทธิ์ในตัวเด็กคนนี้อีกต่อไป ผู้ปกครองที่มีสิทธิ์ขาดในตัวเด็กคนนี้คือฉันคนเดียว วันพรุ่งนี้เธอค่อยมาเซ็นชื่อและรับเช็คไป หวังว่าเธอจะไม่มีปัญหาอะไรนะเพราะถ้ามีฉันจะได้เรียกตำรวจมาว่ามีการค้าประเวณีเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีและก็จะส่งตำรวจไปตรวจสุขภาพปัสสาวะสามีของเธอที่บ้านให้ด้วย ว่ายังไงตกลงตามนี้นะ”

สุนีย์กำลังจะอ้าปากแย้งเรื่องเงินที่เธอควรได้รับวันนี้ แต่สิงโตดันเอาเรื่องตำรวจมาขู่ทั้งเรื่องที่เธอจะขายคริสและเรื่องผัวเลวๆของเธอที่ติดยางอมแงม จนเป็นหนี้เป็นสิ้นถึงต้องขายคริสให้เสี่ยเดชเพื่อใช้หนี้ สุนีย์จึงหุบปากฉับพลางยิ้มหวานแล้วลูบหัวคริสที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นยู่ข้างคุณชายเจ้าของบ้าน “คริสน้าไปก่อนนะลูกพรุ่งนี้น้าจะมาหาใหม่ ไปก่อนนะคะคุณชาย” ยกมือไหว้ลาคุณชายเจ้าของบ้านและเดินจากไป

“หนูขอบคุณคุณชายมากเลยนะจ๊ะที่ช่วยหนูไหว้ หนูสัญญาว่าจะตอบแทนพระคุณของคุณชาย บอกหนูได้เลยนะจ๊ะว่าจะใช้ให้หนูทำอะไรหนูจะทำตามที่คุณชายบอกทุกอย่างเลย” คริสก้มลงไหว้ขอบพระคุณคุณชายที่ช่วยตัวเองไว้ให้ไม่ต้องถูกไปขายในซ่องดีใจจนลืมสังเกตหน้าคุณชายที่ยกยิ้มร้ายตอนที่ตัวเองพูดว่าจะยอมทำทุกอย่างที่คุณชายบอก

“ลุกขึ้นยืนได้แล้ว อ้อที่พูดเมื่อกี้ทุกอย่างที่ฉันสั่งเลยจริงหรอเด็กดี” สิงโตถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

“ใช่จ๊ะทุกอย่างที่คุณชายต้องการแค่คุณชายสั่งมาหนูจะทำให้”

หึเธอบอกเองนะว่าทุกอย่างที่ฉันต้องการเด็กน้อย “เข้าบ้านกันเถอะตรงนี้แดดแรงผิวเธอจะเสียหมด ไปอาบน้ำทำแผลด้วยล่ะแผลหายแล้วจะได้ตอบแทนฉันเหมือนที่เธอต้องการ ฉันขอตัวก่อนก่อน” สิงโตเดินลับเข้าบ้านไปในใจนึกเพียงว่ารอให้รอยแผลแห้งดีก็เถอะเด็กน้อยเธอได้ตอบแทนพระคุณฉันแน่ๆหึ

สวัสดีคราพึ่งหัดเขียนเรื่องแรกนิยายผิดถูกยังไงขออภัยด้วยนะคะ เคยเป็นแต่คนอ่านเลยอยากลองเป็นคนเขียนบ้าง  วันนี้เลยเอาบางช่วงในนิยายมาให้อ่านดูก่อนนะคะว่าพอจะมีคนอ่านมั้ย ทักทายกันได้ที่ twitter @iiuuiiuu21 นะคะ