ปฏิบัติการ รัก วุ่น ๆ ป่วนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ตันเหต ของนายฟีโน่ 2

5

ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบกับเพดานสีขาว ฉันนอนงงอยู่สักพักก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาห้องพยาบาลเพราะปวดหัว และนี่มันกี่โมงแล้วเนี้ย ฉันหันไปมองนาฬิกาที่อยู่ติดผนังห้องพยาบาลตรงทางเข้า ก็พบว่า มันเลิกเรียนแล้ว ฉันกระเด้งตัวขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงทันที รีบพับผ้าห่มไว้อย่างเดิม แล้วรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องเรียน เอ๊ะ!!! แต่ไปไหนกันหมดอ่า แล้วกระเป๋าฉันล่ะ ยัยเพียวริคุไปไหน ทำไมไม่มาเรียกฉันเล่า

ในเมื่อไม่พบใคร ก็ต้องลงไปดูใต้อาคารเรียนเผื่อเพียวริคุจะรออยู่ก็ได้ ไม่รีรอฉันรีบวิ่งลงไปทันที

ก็พบจริงๆด้วยยัยเพียวริคุรอ อยู่ตรงนั้น ฉันรีบเดินเข้าไปหาทันที

“ทำไมเธอไม่ไปหาฉันที่ห้องพยาบาลล่ะ” พอไปถึงตัวยัยเพียวริคุฉันไม่รีรอที่จะหยุดพักฉันรีบยิงคำถามใส่ยัยเพียวริคุทันที

“ก็ฉันเห็นว่าเธอเดินมาทางนี้แล้ว และไม่ยอมมองแล้วรีบขึ้นไปโดยไม่สนใจอะไรเลยหนิ”ยัยเพียวริคุหันมาตอบฉันและอธิบายท่าทางของฉันให้ดู น่าตลกชะมัดเลย ทำให้ฉันยิ้มออกมา ผิดกับเมื่อกี้ที่ยังอารมณ์เสียอยู่เลย

“ช่างมันเถอะเรากลับบ้านกัน เธอขับรถมาโรงเรียนใช่มั้ย”ฉันลืมเรื่องเมื่อกี้แล้วรีบชวนเพียวริคุกลับบ้านทันที

( - - ) ( _ _) (- -) (_ _) ^^ เพียวริคุพยักหน้ารับแล้วเดินนำไปยังที่รถของตน แต่ฉันจะไปได้ยังไงล่ะ ลืมบอกพี่ปลายเมฆ สงสัยตอนนี้คงรออยู่แน่ๆเลย รีบโทรไปบอกก่อนดีกว่า

ตู้ด.........ตู้ด..........ตู้ด............(ด่าฉันหรือป่าวฟะเนี้ย ฉันเป็นผู้หญิงนะไม่ได้เป็นตุ้ด)

“ฮัลโหล!!! อยู่ไหนยัยปลายฟ้า พี่รอกลับบ้านอยู่ ถ้าไม่มาพี่กลับก่อน จะไม่สอนการบ้าน ห้ามชวนพี่ไปเที่ยว ไม่ทำกับข้าวให้กิน พ่อด่าไม่ช่วย แม่รวยย้ายหนี   เห็นผีเรื่องของแก  แล้ว........”เสียงพี่ปลายเมฆจากปลายสายโทรศัพท์ รับปุ๊ป ด่าปั๊ป แถมด่าเป็นชุดไม่ให้คนอธิบายมั่งเลย ง่า

“เดี๋ยวก่อนสิพี่ปลายเมฆให้น้องพูดก่อน” ฉันขัดจังหวะในการพูดของพี่ปลายเมฆก่อนที่มันจะมากไปกว่านี้ เรื่องแค่นี้ก็ทำเป็นอารมณ์เสียไปได้ แค่รอน้องทำเป็นเรื่องใหญ่โต

“คือว่าวันนี้พี่กลับไปก่อนนะ วันนี้ฉันมีธุระ แล้วเดี๋ยวกลับบ้านกับเพียวริคุเอง ช่วยบอกคุณแม่ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง นะค่ะ พี่ชายสุดหล่อ” ฉันพูดเสียงอ้อนสุดๆ พูดยอไปอย่างนั้นแหละ พี่คนนี้มันบ้ายอ

“อืม แล้วรีบๆกลับนะเดี๋ยวพี่จะบอกคุณแม่ให้”เสียงผิดกับเมื่อกี้ ตะกี้ยังด่าอยู่เลย ชมหน่อยก็ทำเป็นพูดดี ฉันชินแล้วแหละ

“ค่า พี่ชายที่น่ารัก” ฉันตอบกลับอย่างอ่อนหวานทันที

“บ๊าย บาย เจอกันที่บ้านค่ะ...ตรู้ด...ตรู้ด...ตรู้ด...” ฉันบอกลากับพี่ปลายเมฆแล้วกดสายทิ้งทันที ฉันเดินมาถึงรถ ที่ยัยเพียวริคุจอดไว้ลานจอดรถของโรงเรียน ฉันหันไปเห็นนายเสาไฟฟ้าสุดหล่อยืนอยู่หน้าโรงเรียนกับอีตาพลาสและอีตาคารามู มองฉันเข้ามาอย่างกับว่าฉันไปทำอะไรให้พวกนั้นไว้อีก แต่ฉันก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าฉันต้องไปรอเขาที่หน้าโรงเรียนตามที่เขานัดไว้ ฉันลืมไปสนิทเลยอ่า  

 ทำยังไงดีเนี้ย.... ฉันต้องบอกกับเพียวริคุแล้วละ ว่าวันนี้ฉันกลับด้วยไม่ได้

“เพียวริคุฉันขอโทษนะที่กลับด้วยไม่ได้ ฉันมีธุระจริงๆ”ฉันหันไปพูดกับเพียวริคุที่กำลังจะเปิดประตูรถของตน เพียวริคุทำหน้าเหมือนว่าไม่เป็นไร ทันทีที่เพียวริคุทำหน้าอย่างนั้นเพียวริคุก็เข้าไปนั่งในรถ แล้วสตาร์ทรถออกไปโดยที่ไม่ลืมหันมาโบกมือให้ฉัน แล้วทีนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะ จะเดินไปหาอีตาไฟฟ้า วิ่งหนี เหาะเหิน หรือว่า มุดดินดี เอ้ย...ฉันเป็นคนนะ จะให้เป็นนก หรือไส้เดือนล่ะ ทางที่ดีที่สุดก็คือเดินไปหาเขานั้นแหละยังไงก็หนีไม่พ้น (กรรมแต่ปางเก่า)

“ว่าไงจ๊ะสาวน้อยเกือบจะผิดนัดพวกเราแล้วนะ”นายคารามูเป็นคนเอ่ยทักที่ฉันเดินเข้าไปหา และถ้าพวกนายไม่มายืนรอ ฉันก็ลืมไปแล้วล่ะ นายพวกนี้ต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย ฉันเดาไม่ออกจริงๆ แต่ละคนทำหน้าไม่เหมือนกันเลย อีตาเสาไฟฟ้าทำหน้า (=_=) ^^ อย่างงี้เลย ส่วนนายคามู (^_^) ^^ หน้าอีกอย่าง แล้วนายพลาส (*_*) ^^หน้ากวนบาทามาก นายพวกนี้มันอยู่ด้วยกันได้ยังไงเนี้ย

“แล้วให้ฉันมารอพวกนายทำไมเล่า มีอะไรก็ว่ามาตรงนี้แหละ จะได้รีบกลับบ้าน”ฉันถามกลับแบบว่าอารมณ์เสียที่ได้เห็นหน้านายพวกนี้ ถ้าขืนฉันกลับบ้านช้ามากไป พ่อกับแม่ก็จะเป็นห่วงเอาได้ ฉันคงมีเวลาไม่มากพอสำหรับนายพวกนี้หรอก มีแต่เรื่องไร้สาระกันไปวันๆ

“ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะมารอเธอที่หน้าโรงเรียนตอนเช้า แล้วก็ตอนกลับบ้าน โอเค้” นายฟีโน่พูดแล้วหันมายิ้มให้เป็นนัยๆว่า เธอต้องทำตามที่ฉันบอก ถ้าไม่ทำเธอตายแน่ๆ นายคนนี้นี่ยังไงนะ เดี๋ยวโหด เดี่ยวก็เย็นชา เดี๋ยวก็ฮา เดี๋ยวก็เตะติดพนังเลย (แค่คิดเท่านั้น ถ้าฉันเตะไปคงไม่รอดหรอกค่ะ)

“ฉันมีรถมาส่ง มารับอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้นายมารอ เข้าไจ้” ฉันตอบกลับอย่างมีชัย เพราะยังไงฉันก็ต้องมากับรถทางบ้านอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ นายทำอะไรฉันไม่ได้หรอก นายตัวปัญหาเยอะ

“เธอมาโรงเรียนเองไม่ได้หรือไง คนอื่นเขายังมาได้เลย” ไอ้ตัวปัญหาเยอะ นายจะทำแบบนี้ไปทำไมฟะ ฉันชักจะโมโหแล้วนะ

“ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะไปรับเธอที่บ้านเลย คอยดูสิ”นายฟีโน่พูดขึ้นขณะที่ฉันทำหน้ามุ่ย แล้วส่งสายตาแบบว่าฉันชนะเธอแล้วโว้ย นายมันเป็นคนยังไง ตอนแรกก็เห็นว่าหน้าเหมือนแบกขี้ ตอนนี้ก็กลายเป็นหน้าแบกดอกไม้ นายมันมีปมด้อยหรือไงฮะ

“อืมๆ เสร็จธุระแล้วใช่ป่ะ งั้นฉันไปก่อนนะ”ฉันไม่มีทางเลือกฉันเลยตอบตกลงไป เพราะตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมาก พูดเสร็จฉันก็เดินออกมาจาก 3 หนุ่ม แล้วเดินไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ทันที เพราะตอนนี้ฟ้าที่เย็นจะกลายเป็นมืดไปแล้ว