ปฏิบัติการ รัก วุ่น ๆ ป่วนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : ต้นเหต ของนายฟีโน่

+++พักกลางวัน+++

“ไปกินข้าวกันเถอะเพียวริคุ” ฉันหันไปบอกกับเพียวริคุ ขณะที่เก็บหนังสือเข้าไปในกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องอย่างสบายใจเฉิบในระหว่างทางเดินมายังโรงอาหาร ที่อยู่ติดกับอาคารเรียนของฉัน ที่เป็นอาคารชั้นเดียวใหญ่ๆ ติดกระจกใสรอบอาคารทำให้มองเห็นบรรยากาศรอบโรงเรียน แถมในอาคารยังติดแอร์อีกต่างหาก วันนี้ฉันจะกินอะไรดีน๊า... กินข้าวผัดอเมริกันดีก่า.... (=_=) ^^

“เพียวริคุเราไปซื้อข้าวกันเถอะ” ฉันเดินมายังโรงอาหาร แล้วก็เดินไปซื้อข้าวทันที ฉันเดินไปซื้อข้าวผัดอเมริกัน และน้ำแดงที่ร้านขายน้ำจนเสร็จ ก็จะเดินไปหาโต๊ะที่นั่งกินข้าวและแล้วฉันก็เดินสะดุดตัวเองจนต้องทำน้ำแดงหก ซุ่มซ่ามจริงๆ

 ซ่า!!!!....โอ๊ย!!!!..... และก็หกใส่หัวใครก็ไม่รู้ สภาพที่เห็นคือ แก้วคะมำอยู่บนหัว  (T_T) ^^   

มันน่าขำที่สุด แต่หากเป็นสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ (=_=) ^^ คนทั้งโรงอาหารเหมือนจะนัดกันมามองฉันเป็นตาเดียว

“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ” (T_T) ^^ ฉันตกใจมากและก้มหน้ารีบขอโทษทันที ฉันควานหาผ้าเช็ดหน้าเพื่อที่จะเอามาเช็ดให้เขา แต่พอเงยหน้าขึ้นก็ต้องทำตาโต (0o0) ^^ ก็เพราะเขาคืออีตาเสาไฟฟ้าสุดหล่อทำหน้าโหดใส่ฉันอย่างเย็นชา ถึงหัวและตัวของเขาจะเปียกอยู่แต่ก็ยังดูดีไปหมด    (๐_๐) ^^ เขาไม่มีแม้แต่จะพูดหรือด่าฉันสักคำ ฉันพึ่งจะเคยเห็นหน้าเขาอย่างใกล้มากที่สุดก็วันนี้แหละ เขาดูหล่อมากๆ ผมไฮไลต์สีน้ำตาลเข้มไล่ระดับผมรากไทรลงมาปะบ่า ตาคมเรียวยาว

ผิวขาว จมูกโด่ง ปากสวยได้รูป ใครได้ kiss กับเขาคงจะร้อนลุ่มเป็นไฟน่าดู (๐_๐) ^^และที่ยิ่งดูดีกว่านั้นเพราะเขาใส่เข้ากับชุดนักเรียน เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนสั้นคู่กับเนคไทสีน้ำเงินลายสก๊อต ส่วนกางเกงสีน้ำเงินลายสก๊อตขายาวเข้ากับรองเท้าหนังสีดำนั้นได้เป็นอย่างดี

“เธอต้องรับผิดชอบ”ทำไมเขาถึงดูไม่ค่อยมีความสุขอย่างนั้นล่ะ เหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับที่ฉันได้ทำลงไปเมื่อครู่ เขามองเข้ามาในตาของฉันอย่างเศร้าๆและพูดอะไรออกมาอย่างเย็นชา ฉันชักจะกลัวสายตาคู่นั้นเข้าแล้วล่ะสิ (T_T) ^^ (T_T) ^^

“แล้วฉันต้องทำยังไง ถึงจะชดใช้กับสิ่งที่ฉันทำลงไปได้” ฉันมองหน้าเขาแล้วตอบอย่างรู้สึกผิด ฉันว่าแล้วมันชักจะมีลางสังหรณ์บอกอยู่ว่าฉันกำลังจะซวย (T_T) ^^

และฉันก็หาเรื่องใส่ตัวเองจริงๆ ซุ่มซ่ามก็ที่หนึ่งเคยมีอะไรดีกับเขาบ้างมั้ยเนี้ย (>_<) ^^

“เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน ทำให้ฉันไม่เย็นชาและไม่เกลียดผู้หญิงที่เข้าใกล้ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป” เพล้ง!!!!! จานข้าวฉันล่วงสู่พื้นอย่างรวดเร็ว นายฟีโน่มากระซิบที่ข้างหูอย่างเย็นชาแบบไม่ต้องคิดอะไรให้เปลืองสมอง เขาหยิบแก้วน้ำออกจากหัวแล้วโยนมันลงไปที่พื้น ต่อจากนั้นเขาก็เดินจากฉันไปอย่างไร้ร่องรอย ปล่อยให้ฉันอ้าปากค้างจนแมลงวันบินเข้าได้ทั้งฝูง ฉันยืนงง!!!และก็งง??? กับสิ่งที่ต้องชดใช้  แล้วทำไมเขาถึงเกลียดผู้หญิงที่เข้าใกล้เขานะ (=_=) ^^ แล้วเขาจะทำอย่างนี้ไปทำไมนะ นายเห็นฉันเป็นอะไรเนี้ย หรือเขาจะเอาฉันไปแกล้งสารพัดโดยอ้างว่าให้มาเป็นแฟน อย่าคิดนะว่าฉันจะหลงกลนายได้ง่ายๆ ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงใจง่ายเหมือนพวกนั้นนะ (=_=) ^^

 ฮือๆ...ทำไมฉันจะต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ (T_T) ^^

“ปลายฟ้า เป็นอะไรหรือป่าว”ขณะที่ฉันกำลังคิดว่านายฟีโน่จะทำอะไรกับฉันกันแน่ ก็มีเสียงของยัยเพียวริคุมาเรียก เมื่อเห็นฉันอยู่ในสภาพที่ จานข้าวตก แก้วน้ำคว่ำ ก็ฉันตกใจนิ ที่อยู่ๆนายเสาไฟฟ้าฟีโน่ให้ฉันไปเป็นแฟน (๐_๐) ^^ แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี้ย ใครก็ได้ช่วย!!!!!!ฉันที

“ป่าวๆ แค่มีเรื่องนิดหน่อย เราไปกันเถอะ”ในขณะที่ฉันตื่นจากพะวงฉันก็หันไปบอกกับยัยเพียวริคุ ฉันเดินขึ้นมาบนห้องทั้งที่วันนี้ฉันไม่ได้แตะข้าวสักนิด เรื่องมันก็เกิดขึ้นก่อน ข้าวก็คงกินไม่ลงแล้วล่ะ เลยขึ้นมาบนห้องเรียนดีกว่า  ฉันเดินเข้ามาในห้องก็ต้องพบกับเจ้าของที่ฉันทำกับเขาไว้เมื่อกี้ เพื่อนของเขามองฉันและยิ้มให้ฉันเหมือนจะรู้ว่าฉันไม่รอดแน่ๆ แต่นายฟีโน่ก็ได้แต่นั่งอ่านหนังสือของเขา เขาไปเอาชุดที่ไหนมาเปลี่ยนเสื้อผ้านะ  ฉันเดินไปนั่งที่ประจำของฉันแล้วถอนหายใจอย่างแรงเหมือนแบกอะไรไว้ในอกอยู่อย่างนั้น ฉันมองออกไปยังนอกหน้าต่างก็พบกับพี่ชายตัวดีกำลังเล่นบาสกับเพื่อนๆและมีสาวๆยืนเชียร์อยู่ข้างสนามเต็มไปหมด พี่ฉันนี่มีความสุขจริงๆ   ที่ผิดกับฉัน ตอนนี้ก็มีแต่คำว่า เธอต้องมาเป็นแฟนฉันอยู่ในหัวไปหมด

“นี่เธอสองคน ชื่ออะไรหรอครับ” มีผู้ชายสองคนยืนอยู่หน้าฉันกับเพียวริคุ ถามฉันขณะที่นั่งเหม่อลอย ดูเหมือนเขาจะเป็นเพื่อนของนายเสาไฟฟ้าซะด้วย

“นายมายุ่งอะไรกับพวกฉัน”ฉันละจากหน้าต่างแล้วหันไปตอบผู้ชายสองคนนั้น ดูเขายังคงอยากจะได้คำตอบจากฉันอยู่ดี

“เธอเป็นแฟน ฟีโน่ไม่ใช่หรอ ฉันก็แค่อยากจะรู้จักชื่อเธอสักหน่อย” นายหน้าหวาน ผิวขาว        ตัวเล็กๆแต่สูงกว่าฉันหน่อยนึงถามฉัน ขณะที่เพื่อนในห้องก็ได้ยินกันหมด แล้วหันมามองฉันอย่างกับไม่เชื่อสายตา อย่ามองฉันอย่างนั้นสิฉันไม่ได้เป็นแฟนกับนายฟีโน่จิงๆซะหน่อย แค่ฉันจะต้องชดใช้ให้อีตานี่เท่านั้นเองนะ

“ถ้าเธอไม่บอกฉัน ฉันจะออกไปตะโกนข้างนอกให้ได้ยินกันให้หมดเลย 555+” นายผมทองหน้าคม คิ้วอย่างกับปลิง สีผิวสีแทนหันมาตอบแล้วหัวเราะลั่น จนทั้งห้องหันมามองอีกครั้ง มันน่าขำตรงไหนย่ะ ฉันมองหน้าใครไม่ติดเลยต้องก้มหน้าตลอดเวลา แล้วเพียวริคุจะนั่งนิ่งทำไม ไม่ช่วยฉันมั่งเลย สงสัยยังคงงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น มองฉันสลับกับนายหน้าหวานและนายหน้าคมกันไปมา ไม่ปวดหัวรึไง

“ฉันชื่อ ปลายฟ้า แล้วนี่ก็เพียวริคุ”ฉันจำเป็นต้องหันไปตอบนายหน้าหวานกับนายหน้าคม และแนะนำยัยเพียวริคุให้ด้วย

( - - ) ( _ _) (- -) (_ _) ^^   “ครับ ผมชื่อพลาสนะครับยินดีที่ได้รู้จัก” นายหน้าคมตอบพร้อมพยักหน้าแล้ว ยิ้มให้ฉันทีนึง “ครับ ผมชื่อคารามูนะครับยินดีที่ได้รู้จัก”นายหน้าหวานตอบพร้อมพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉันทีนึง พวกนายสองคนนัดกันทำหรือไงฟะ ออกมาแบบเดียวกันเลย

“ถ้ารู้ชื่อแล้วก็ไปซะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น”ฉันรีบพูดขึ้นทันทีที่นายพลาสและนายคารามูแนะนำตัวเสร็จ

“เย็นนี้เจอกันหน้าโรงเรียนนะจ๊ะ ห้ามผิดนัดเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอแย่แน่ๆ” นายพลาสหันมากระซิบที่ข้างหูฉันก่อนจะเดินจากฉันไป แล้วไปนั่งข้างนายฟีโน่ ส่วนนายคารามูก็หันมาขยิบตาให้ฉันหนึ่งทีแล้วก็เดินตามหลังนายพลาสไป อะไรกันเนี้ย ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าฉันจะไปเจอนาย ไอ้บ้าเอ้ย มันไม่มีทางเลือกแล้วนิ แล้วอีกอย่างคนที่บ้านก็ต้องมารับฉันด้วยแล้วฉันจะบอกพี่ปลายเมฆยังไงดีล่ะเนี้ย

ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...^^//^^

หมดเวลาพักกลางวันแล้ว ขอให้นักเรียนเตรียมตัวเรียนวิชาต่อไปนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...^^//^^

“เพียวริคุฉันปวดหัวจัง ไปห้องพยาบาลกับฉันหน่อยสิ” ฉันหันไปพูดกับเพียวริคุที่เอาแต่นั่งเขียนอะไรไม่รู้ยิกๆเลย เหมือนเมื่อกี้ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ยัยคนนี้ซื่อจริงๆ ไม่มีถามฉันเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันล่ะนับถือเขาเลยจริงๆ ฉันและเพียวริคุเดินมาหน้าห้อง ขออนุญาตอาจารย์ที่สอนอยู่เพื่อไปห้องพยาบาล ฉันเดินลงมาแล้วตรงไปทางตึกห้องพักอาจารย์ ที่อยู่ตรงข้ามกับตึกเรียนของฉัน ห้องพยาบาลอยู่ชั้นล่างของตึก แล้วฉันก็ลากยัยเพียวริคุเดินเข้าห้องพยาบาลทันที

“เป็นอะไรค่ะ”อาจารย์ประจำห้องพยาบาลถามขึ้นขณะที่ฉันเปิดประตูเข้าไปทันที อาจารย์ห้องพยาบาลต้องสวยทุกคนหรือป่าวเนี้ย ดูแต่ละคนที่มาประจำก็มีแต่พึ่งจบใหม่ๆ และสวยๆกันทั้งนั้น

“คือว่า หนูปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” ฉันบอกอาการที่ฉันเป็นกับอาจารย์ประจำห้องพยาบาลไป ฉันกะว่าจะพักนอนที่นี่สักแป๊ปนึง แล้วค่อยขึ้นไปเรียนต่อ ก็เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ มาวันนี้คิดมากก็เลยทำให้ปวดหัวไปใหญ่เลยแหละ

“ถ้าอย่างนั้นก็เอายาแก้ปวดหัวไปกิน แล้วไปนอนพักผ่อนบนเตียงตรงโน้นนะจ๊ะ เดี๋ยวอาจารย์ไปสอนก่อนนะ” อาจารย์สุดสวยยื่นยามาให้ฉันและชี้ไปที่บนเตียงนั้นเพื่อให้ฉันไปนอนเอาแรง

เฮ้ย....ไปนอนพักผ่อน เพราะตอนนี้ฉันต้องยังไม่คิดอะไรทั้งนั้นแหละ

“ค่ะ” ฉันตอบกลับให้อาจารย์ที่กำลังเดินออกจากห้องไป แล้วฉันก็เดินไปที่เตียง โดยมีเพียวริคุเดินตามมาด้วย ฉันขึ้นไปบนเตียงแล้วเอนตัวนอน หัวก็กระทบถึงหมอนชวนให้หลับจริงๆ

“เพียวริคุขอบใจมากๆนะที่มาเป็นเพื่อน ตอนนี้เธอขึ้นไปเรียนเถอะ ถ้าอาจารย์สั่งงานอะไร ก็ค่อยบอกฉันแล้วกันนะ” ฉันหันไปบอกเพียวริคุให้ขึ้นไปบนห้อง

( - - ) ( _ _) (- -) (_ _) ^^   เพียวริคุพยักหน้ารับแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลไปทันที เฮ้อ...ขอตัวนอนก่อนดีกว่า ฉันดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มตัวเองและก็หลับไป