ปฏิบัติการ รัก วุ่น ๆ ป่วนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : วิชาแรก ก็เกิดเรื่อง??

3

คาบแรกของวิชา อันน่าปวดหัว

วิชานี้เป็นวิชา Math (ก็คณิตศาสตร์แหละค่ะ) ซึ่งฉันก็ไม่ชอบวิชานี้เอาซะเลย ฉันเกลียดวิชานี้มากๆ แต่ก็ผิดกับพี่ปลายเมฆของฉันที่ชอบเป็นบ้าเลยอ่ะ คงแหงอยู่แล้วล่ะ ก็พี่ปลายเมฆอยู่ห้อง A1 เก่งจริงๆเลยพี่ฉัน ขอมอบรางวัลออสก้าให้เลย เหอะๆๆ ติ๋งต๋องจริงๆ (*_*) ^^

“นี่!!! ปลายฟ้าเธอฟังฉันอธิบายอยู่รึเปล่าเนี้ย” เอาแล้วไง งานเข้าเลยฉัน ทำไงดีล่ะเนี้ย ชอบเหม่ออยู่ได้!!!!!!!!!!!!!!!!

“ขอโทษค่ะอาจารย์ นามาฉะ” ฉันพูดอย่างรู้สึกผิด และทำไมเพียวริคุถึงไม่เรียกฉันเล่า @#%$#@ ฉันหันไปมองยัยเพียวริคุ แต่ก็ต้องทำตาโต (0o0) ^^ ยัยเพียวริคุหายไปไหนเนี้ย ไปไหนก็ไม่เคยจะบอกเลยนะ ยัยเพื่อนคนนี้ ฉันต้องรีบตามหาแล้วล่ะ ยัยคนนี้มาใหม่ซะด้วย ไปไหนมาไหนคนเดียวก็ต้องแย่น่ะสิ ไม่ได้การล่ะ ออกปฏิบัติการตามหาเพื่อนก่อน แท่นแทนแท้น... (จะได้รางวัลหรือจะไปหาเพื่อนล่ะเนี้ย ชักจะบ๊อง) (=_=) ^^

“ออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้”ง่า... อาจารย์ นามาฉะอ่า โหดชะมัด ฉันไม่ชอบก็งี้แหละ เฮ้อ...เบื่อจริงๆเลย (=_=) ^^ ฉันจะต้องออกไปจริงเหรอเนี้ย ก็ดีแล้วล่ะ จะได้ตามหาเพียวริคุด้วย ฉันกำลังเดินออกมานอกห้องก็หันไปเจอ กับอีตาเสาไฟฟ้าหน้าหล่อนั้น เขานั่งอยู่ติดหลังห้อง และเพื่อนของเขาอีกสองคนฉันเลยเดินมองผ่านไปโดยไม่สนใจว่าเขาจะมองฉันอยู่หรือป่าว (๐_๐) ^^

ฉันเดินออกมานอกห้องและมองดูอาจารย์ นามาฉะว่าหันไปหรือยัง ทันทีที่หันไป ฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งลงมายังข้างล่างโดยเร็ว ฉันรีบเดินไปยังห้องน้ำเพราะคิดว่า เพียวริคุคงลงมาเข้าห้องน้ำแน่ๆ

ฉันไล่ดูห้องน้ำไปทุกห้องแต่ก็ไม่พบใครอยู่ในนั้นเลย ฉันเดินออกมาเพื่อจะขึ้นไปบนห้อง แต่ก็ได้ยินเสียงใครไม่รู้ ตะโกนออกมาว่า

“เธอเป็นเด็กใหม่ อย่ามาทำซ่าแถวนี้นะ” ใครกันมาทะเลาะกันตอนนี้นะ แต่เมื่อกี้บอกว่าเด็กใหม่งั้นเหรอ หรือว่าจะเป็นเพียวริคุ @ # $ % $ # @ # $ @ ในเมื่อฉันคิดได้ฉันก็วิ่งไปยังเสียงนั้นทันที ตามความคิดนั้นจริงๆด้วย

“หยุดนะ!!!! พวกแกจะทำอะไรเพื่อนของฉัน”ฉันรีบวิ่งไปขวางยัยพวกชะนี ฉันตะโกนให้ไอ้พวกชะนีมันหยุด ฉันคิดว่าฉันจัดการมันได้แน่ อย่าลืมสิฉันเป็นนักเทควันโด้เลยนะ (อย่ามัวแต่โม้ รีบช่วยเพื่อนเถอะยัยปลายฟ้า: คนเขียนด่านางเอกของเรื่องซะแล้ว)

“เธออย่ามายุ่งเรื่องของชั้นกับยัยนี้ได้มั้ย” คนที่เป็นหัวโจกที่ยืนอยู่ตรงกลางตะคอกใส่หน้าฉัน

“นั้นใช่น้อง ของปลายเมฆหรือป่าว ยูซึนนา” ยัยลูกน้องของยัยยูทำนาอะไรนั้นน่ะ หันไปบอกกับหัวหน้าของพวกหล่อน ก็ใช่นะสิ แล้วจะทำไม (คิดในใจเท่านั้นแหละค่ะ เพราะฉันไม่เคยทำร้ายใครก่อน)

“อย่าคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอไม่ได้นะ นึกว่าเป็นน้องของปลายเมฆแล้วฉันจะไม่กล้าทำเหรอ” ยัยยูทำนาหันมาตะคอกใส่ฉันอีกแล้ว ยัยคนนี้จะพูดดีๆกับคนอื่นเป็นมั้ยเนี้ย ถ้าพี่ปลายเมฆมาเจอนะ ฉันจะให้พี่ปลายเมฆเล่นงานพวกแกแน่ๆ (>_<) ^^

“หลบไป!!!!” ยัยยูทำนา หันมาตะคอกแล้วดึงแขนฉันออกมาจากด้านหน้าของเพียวริคุ แต่ก็ไม่เป็นผล เพียวริคุในตอนนี้ยืนอยู่ข้างหลังฉัน และร้องไห้ฟูมฟายใหญ่เลย ไม่ต้องกลัวหรอกนะ

เพียวริคุฉันจะช่วยเธอเอง

“ไม่!!!....... แล้วจะทำไม ยัยยูทำนา“ฉันหันไปตอบยัยยูทำนา แบบหน้าตาเรียบๆ กวนๆ และยิ้มที่มุมปาก

“นี่แก.... ชั้นชื่อยูซึนนาย่ะ แกต้องโดนดีแน่ๆ” ทันทีที่ยัยยูทำนา ไม่ใช่สิ ยัยยูซึนนาพูดกับฉัน แล้วฉันก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็โดนตบเข้าไปแล้วอย่างจังๆ เจ็บจังเลยอ่า (T_T) ^^

“นี่มันลอบกัดนี่หว่า มาสู้กันตรงๆดีกว่ามั้ยฮะ” ฉันท้ากลับไปและใช้วิชาเทควันโด้ถีบให้มันล้มลงไปทันที ฮ่าๆๆๆ ฉันเจ๋ง ไหมล่ะ ถึงฉันจะเป็นลูกคุณหนูแต่ก็มีวิชาป้องกันตัวนะยะ อย่าให้ฉันต้องใช้แรงเยอะเลยมันจะเจ็บตัวฟรีๆ (=_=) ^^

“นี่แก....ถีบฉันอย่างนั้นหรอ...แกตายไม่สวยแน่” ถ้างั้นฉันก็สวยอ่ะดิ ทันทีที่มือข้างขวาของยูซึนนากำลังจะกระทบกับหน้าฉัน แต่ก็มีเสียงดังขึ้น

 “หยุด!!!!!พวกเธอทำอะไรน้องสาวของฉัน” เสียงพี่ปลายเมฆช่วยชีวิตฉันเอาไว้ (๐_๐) ฉันหันไปยังของต้นเสียงแล้วฉุดมือยัยเพียวริคุไปยืนอยู่ข้างหลังของพี่ปลายเมฆทันที

“พวกเธอทำอะไรกับน้องของฉัน” (>_<) ^^ พี่ปลายเมฆมองหน้าพวกนั้นแล้วพูดเสียงเรียบๆ แบบว่าน่ากลัวมากเลย ฉันยืนดูเหตุการณ์ต่อไป

“ปะปะป่าว พวกเราไม่ได้ทำอะไรน้องของพี่ปลายเมฆเลยนะค่ะ” (>_<) ^^ ยัยยูซึนนาตอบแบบกล้าๆกลัวๆและทำท่าจะชิ่งหนี (ยัยนี่ไปขโมยทองมาหรือไงฟะ) พวกแกต้องตายแน่ๆ เอาเลยพี่ปลายเมฆ ลุยมันเลย (=_=) ^^

“แต่ฉันเห็น” เสียงเรียบอีกตามเคย น่ากลัวจังพี่ชายฉัน (>_<) ^^

“แต่ปลายฟ้าก็ถีบฉันนะค่ะ” (=_=) ^^ ยัยยูซึนนาหันมาตอบพี่ปลายฟ้าแบบฉบับเดิมของหล่อนเลย แต่ที่ฉันถีบเธอไม่ใช่ว่าเธอตบฉันก่อนหรือไงล่ะ ยัยนี่นิ (>_<) ^^

“..............” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก (ก็เงียบนั้นแหละ) พวกแกต้องตายแน่ๆเลยพี่ปลายเมฆคงคิดว่าจะจัดการกับพวกหล่อนยังไงดี อิอิ (๐_๐) ^^

“รีบไปซะ....แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิง” ไหงเป็นสุภาพบุรุษงั้นไป เมื่อกี้ยังด่ายัยพวกนี้อยู่เลย พี่ฉันช่างอารมณ์แปรปรวนจริงๆ (สงสัยประจำเดือนคงจะยังไม่มา) เฮ้ย....พี่แกเป็นผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิง (T_T) ^^

“ทำไมไม่ระวังตัวให้ดีๆล่ะยัยปลายฟ้า เป็นนักเทควันโด้ซะปล่าว” @ # & % $ @ & % $!!!!!

พี่ปลายเมฆหันมาบ่นกับฉันแบบฉบับเป็นห่วงน้องสาว ฉันช่างโชคดีจริงๆมีพี่แบบนี้ หุหุ (*U*)

“แล้วนั้นใครอ่ะ ปลายฟ้า” พี่ปลายเมฆ หันมากระซิบที่ข้างหูฉัน มันเหมือนออกแนวอยากรู้อยากเห็นเสียจริงๆ (๐_๐) ^^

“เพียวริคุ นี่พี่ปลายเมฆ เป็นพี่ชายฉันเอง”ฉันหันไปแนะนำพี่ชายฉันให้ยัยเพียวริคุที่กำลังยืนเช็ดน้ำตาตัวเองอยู่ ยัยคนนี้อ่อนแอจริงๆ (T_T) ^^ หัดป้องกันตัวเองซะมั่งสิ ยืนให้เขาทำร้ายอยู่ได้ ฉันล่ะกลุ้ม (๐_๐) ^^

“สวัสดีค่ะ พะพะพี่ปลายเมฆ”เสียงยัยนี่ยังคงสั่นอยู่ เพราะเกิดอาการช็อคกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่

“แล้วนี่ ก็เพียวริคุนะ พี่ปลายเมฆ เขาเป็นเพื่อนในห้องของปลายฟ้าเอง ค่ะ” ฉันหันไปแนะนำ

ยัยเพียวริคุให้พี่ปลายเมฆที่ยืนจ้องหน้าเพียวริคุอย่างกับเจอนางฟ้ามาพบ ส่งสายตาปิ้งๆ มองซะเคลิ้มเลย(๐_๐) ^^

“สวัสด.....................ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...” ยังไม่ทันจะได้พูดจบ เสียงกริ่งดังหมดเวลาเรียนคาบแรก

ในขณะนี้ก็หมดเวลาเรียนคาบแรก กรุณาเปลี่ยนเป็นเรียนคาบสองต่อนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...^^//^^

เสียงอาจารย์ประจำห้องประชาสัมพันธ์กล่าวขึ้นขณะหมดเวลาทุกครั้ง ฉันจึงรีบลากยัยเพียวริคุ ไปที่ห้องเรียนทันที โดยที่พี่ปลายเมฆยังแนะนำตัวไม่ทันจะจบ (๐_๐) ^^

“นี่เพียวริคุ ทำไมพวกนั้นถึงได้ทำร้ายเธอล่ะ!!!!!” ฉันถามในระหว่างที่ฉันกำลังจะขึ้นไปบนห้อง ฉันก็ถามเหตุการณ์กับยัยเพรียวริคุทันทีว่าเป็นยังไงมาไง ถึงได้มีศัตรูเยอะขนาดนี้ @ # $ % ^^ มาโรงเรียนวันแรกก็มีเรื่องซะแล้ว แล้วต่อไปยัยนี่จะทำยังไง ต้องหาคนมาปกป้องซะให้เด็ดขาด

 “ก็ตอนแรกฉันก็แค่อยากจะมาเข้าห้องน้ำเท่านั้น แต่ระหว่างทางที่กำลังจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ก็มีผู้หญิง สามคน มาดักหน้าฉัน แล้วบอกว่าเธอเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ย ฉันก็บอกว่าใช่ แล้วพวกนั้นก็ดึงฉันไปหลังห้องน้ำทันที  ที่กำลังหาเรื่องฉันเพราะฉันเป็นเด็กใหม่ที่หน้าตาดี ฉันตอบกลับไปว่าฉันไม่เคยทำอะไรพวกเธอเลยนะ ทันทีที่พูดจบ เธอก็ง้างมือเธอขึ้นมาเพื่อจะตบฉัน ฉันภาวนาว่าให้เธอลงมาตามฉัน และนั้นก็เป็นจริง เมื่อได้ยินเสียงเธอมาช่วยชีวิตเอาไว้ ฉันขอบคุณเธอมากเลยนะปลายฟ้า” (T_T) ^^  ยัยนี่เล่ามาซะยาวเหยียด (จนขี้เกียจจะพิมพ์ :; คนเขียน)

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเห็นเธอหายไปฉันก็เลยลงมาตามหาเธอ รีบเข้าห้องกันเถอะ”ฉันพูดอย่างยินดีที่จะช่วยเธอ และรีบพาเธอเขาไปในห้องทันที (๐_๐) ^^ (๐_๐) ^^

“แต่ถึงยังไงฉันก็ขอบคุณพี่เธอด้วยก็แล้วกัน แต่ว่าพี่เธอนี่ ก็หล่อดีนะ”ยัยเพียวริคุหันมาขอบคุณอีกครั้ง เธอก็พลางชมพี่ชายฉันด้วย ว่าแต่ว่า สองคนนี้ก็เหมาะเหมือกันแฮะ เดี๋ยวฉันก็จับคู่ให้ซะเลย (^_^) ^^

“นักเรียนทุกคนค่ะ หยิบหนังสือ ภาษาไทยออกมาค่ะ”ทีนี้ก็เป็นชั่วโมงวิชาภาษาไทย ฉันต้องตั้งใจเรียนล่ะ เพราะว่า อาจารย์ เบญจมาศเนี้ยแหละ แกโหดสุดๆ ใส่แว่นตาหนาๆ และชอบมองนักเรียนลอดใต้แว่นเสมอๆ ขี้บ่นก็ที่หนึ่ง // @ # % $ & ^^โหดกว่า อาจารย์นามาฉะเสียอีก (>_<) ^^

ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...^^//^^

ในขณะนี้วิชาเรียนคาบสองหมดเวลาแล้ว ให้นักเรียนทุกคนเปลี่ยนคาบเรียนค่ะ

ตึ่ง.... ตึง...ตึ้ง... ตึ๋ง...^^//^^