ปฏิบัติการ รัก วุ่น ๆ ป่วนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : ณ.หอประชุม

2

++++ณ หอประชุม++++

คนเดินกันให้ทั่วหอประชุม เสียง แซดๆๆ  ทั้งนั้น ต่างคนต่างก็คุยกันในเรื่องย้ายห้อง เพราะโรงเรียนเราจะได้ย้ายห้องกันทุกปี และที่แน่ๆบางคนอาจจะไม่อยู่กับเพื่อนเลย นักเรียนยืนออ กันอยู่ที่บอร์ดใหญ่หน้าเวที จะได้ดูว่าตัวเองได้อยู่ห้องไหน แล้วฉันล่ะจะได้อยู่ห้องไหนกันละเนี้ย

“พี่ปลายเมฆ” ฉันเรียกชื่อพี่ปลายเมฆแล้วหันไปมองหน้า ยังจะมาทำหน้าหล่ออีก (o Uo) ^^

“เรียกทำไมจ๊ะ กลัวจะลืมชื่อของพี่งั้นเหรอน้องสาวที่น่าลัก (ลักไปขายนะ) 555+”พี่ปลายเมฆหันมามองหน้าแล้วยิ้มให้ทำหน้าตากวนๆใส่ให้ฉัน (* U*) ^^

“ฉันอยากจะถามว่า ฉันจะได้อยู่ห้องไหนก็เท่านั้น ฉันจริงจังนะพี่” ดีนะเนี้ยที่กำลังจริงจังไม่อย่างนั้นคงเถียงกันอีกนานเลย แหะๆ ทำไมฉันถึงถามพี่ปลายเมฆนะหรอ ก็ยัยโดมิโน่จังเพื่อนสนิทที่ฉันรักเนี้ยสิดันย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ ทิ้งให้ฉันต้องลำบากคนเดียว ต้องหาเพื่อนใหม่อ่ะดิ แย่ๆๆ แต่ฉันก็ยังคงติดต่อกับโดมิโน่อยู่นั้นแหละ (T_T) ^^

“จะไปรู้หรอ พี่ไม่ใช่คนเอาใบมาติดบอร์ดนะ” ดู้ดู ดูมันทำเข้า ถ้าใครไม่รู้จักพี่ของฉันจริงๆนะ จะคิดว่าเป็นคนที่พูดอ่อนหวานกับผู้หญิงเลยนะเนี้ย กวนได้แม้กระทั่งน้องตัวเองกำลังเครียด แง้ๆๆ พี่ใจร้าย (T_T) ^^

“เชอะ ไปดูเองก็ได้” ฉับพูดแบบงอนๆ แล้วเดินออกมา ฉันชะโงกหน้า และหาทางเข้าไป จนฉันมายืนติดหน้าบอร์ดเลยอ่า.... ฉันใช้นิ้วชี้ไล่หาชื่อตัวเอง

นางสาว  ปลายฟ้า  ดนานุพงษ์ เกรด 11 ตึก B ชั้น C ห้อง C3

 นาย    พานาซาชิ    ฟีโน่    เกรด 11 ตึก B ชั้น C ห้อง C3

และก็พบในที่สุด กว่าจะเจอนะเนี้ย รู้มั้ยคนมันเยอะแค่ไหน ยืนล้อมรอบทำให้อากาศร้อน ใครเป็นแบบฉันก็จะรู้เองแหละ และรองจากชื่อของฉัน ชื่อนี้มันคุ้นๆยังไงกันนะ ฉันยืนคิดสักพักก็ต้องดีดนิ้วทันที ที่ได้รู้ว่าชื่อนี้มันเป็นชื่ออีตาสุดหล่อ ลูกครึ่งญี่ปุ่น ที่เป็นถึงหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียน ฉันก็เคยเห็นหน้าเข้าแค่ผ่านๆ สูงก็เกือบ 180 เซนติเมตร อีตานี้กินเสาไฟฟ้าเข้าไปหรือไงทำม้ายยย....... นายถึงได้สูงขนาดนี้ ชั้นละอิจฉานายจริงๆเลย เอ๊ะ...อีตาสุดหล่อนี่อยู่ห้องเดียวกับฉันนี่หน่า เหอะๆ ถึงนายจะหล่อแต่ฉันก็ไม่ได้บ้านายเหมือนผู้หญิงคนอื่นหรอกย่ะ...^^^ @ # % $

จริงสิมัวยืนคิดอะไรไร้สาระอยู่ได้รีบๆหาชื่อของพี่ปลายเมฆแล้วรีบออกไปจากที่นี้สักที มีน้องที่ไหนเขาจะรักพี่เหมือนชั้นมั้ยเนี้ย หุหุ ฉันใช้นิ้วชี้ไล่ไปตามกระดาษอย่างเช่นเคย

และก็พบในที่สุด

นาย ปลายเมฆ   ดนานุพงษ์   เกรด 12 ตึก C ชั้น C ห้อง A1

อะไรกันนี้!!!!!!!!!!!!!!!! พี่ปลายเมฆได้อยู่ห้อง A1 งั้นหรอ เก่งชะมัดเลย แถมหล่ออีกต่างหาก ทั้งหล่อทั้งเก่งแบบนี้ สาวๆถึงรักกันยกขบวน (เหมือนพวกนี้จะไปเห่อะไรกันเลย) ฉันรีบไปบอกพี่ปลายเมฆดีกว่าอยากจะออกจากที่นี้เต็มทน ดันมัวยืนคิดอะไรไร้สาระอยู่ได้ โดยเฉพาะเรื่องอีตาเสาไฟฟ้าหน้าหล่อ นั้นน่ะ^^^ @ # %$ #@

 ที่โรงเรียนของฉัน มีทั้งหมด เกรด 7- 12 คือ ม.1-6 นั้นแหละค่ะ

 เฉพาะตึกเรียน มี 3 ตึก   คือ ตึก A B C   แต่ละตึกมี 4 ชั้น คือ a b c d

แต่ละเกรด มี 6 ห้อง คือ A1 B2 C3 D4 E5 F6 ไล่ลำดับความสามารถและความฉลาดของตัวเอง

เกรด 7 อยู่ ตึก A ชั้น a และ b

เกรด 8 อยู่ตึก  B ชั้น a และ b

เกรด 9 อยู่ตึก  C ชั้น a และ b

เกรด 10 อยู่ตึก A ชั้น c และ d

เกรด 11 อยู่ตึก B ชั้น c และ d

เกรด 12 อยู่ตึก C ชั้น c และ d

และห้องพักครู มี 2 ตึก แยกเป็นกลุ่มสาระหมวดไป

“พี่ปลายเมฆ ฉันมีอะไรจะมาบอก......อ้าวไปไหนแล้วล่ะ” ในขณะที่ฉันพึ่งออกมาจากนรก

ที่เรียกว่าร้อนสุดๆ ฉันก็รีบวิ่งมาหายังที่พี่ปลายเมฆยืนอยู่ แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ฉันกวาดสายตาดูรอบๆก็ไม่เจอ อุตสาห์ไปดูมาให้ แล้วยังจะมาทิ้งน้องอีก คอยดูเหอะถ้าเจอตัวเมื่อไหร่จะซัดให้น่วมเลย... อย่าหาว่าโหดก็แล้วกัน

ฉันจะทำยังไงดีเนี้ย ต้องขึ้นห้องไปคนเดียวงั้นหรอ พี่นะพี่ทามมายถึงทำกันได้น๊า.... ฉันลากเสียงยาวและบ่นอย่างโมโห (>_<) ^^  @ $ # % $ # % & @!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฉันเดินเลาะออกมาจากหอประชุมกำลังจะเดินขึ้นไปยังห้องเรียน มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนฉันจนฉันแทบจะกระเด็น

“ขอโทษค่ะ...คือฉันรีบนะค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นและรีบขอโทษฉันทันที แต่พอฉันจะด่า ฉันก็ต้องสะดุดกับหน้าตาของเธอ เธอดูน่ารักมากๆเลยละ หน้าเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นเลย (0o0) ^^ คงจะไม่ใช่คนไทยซะด้วย แต่ทำไมพูดไทยชัดจังเลย (=_=) ^^!!!!!!!!!!!!!!!

“อืม...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ... ฉันเข้าใจ”ฉันจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที เพราะเธอคงจะไม่ได้ ตั้งใจจะชนฉันจริงๆ   ฉันจะถามชื่อเขาดีไหมนะ เผื่อเขาจะให้ฉันช่วยอะไรได้บ้าง แถมหน้าตาก็ไม่คุ้นด้วยคงจะเป็นเด็กนักเรียนใหม่ละมั่ง (=_=) ^^?????????

“เออ...เธอชื่ออะไรหรอ”ฉันถามเธอ ขณะที่เธอกำลังปัดฝุ่นจากตัวเธอออก ^^

“ฉันชื่อ มาซาชิ เพียวริคุ ลูกครึ่งญี่ปุ่น หรือเรียกว่า เพียวริคุก็ได้ แล้วเธอล่ะ” เธอหันมาตอบฉัน และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร (*U*) ^^ ฉันว่าแล้วต้องไม่ใช่คนไทยแน่ๆ ก็หน้าออกจะญี่ปุ้นญี่ปุ่นขนาดนั้น ฉันอยากจะเป็นเพื่อนกับเธอคนนี้จัง รู้สึกถูกชะตายังไงอย่างนั้นแหละ

“ฉันชื่อ ปลายฟ้า เป็นคนไทยแท้เลยล่ะค่ะ แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยค่ะ”ฉันหันไปตอบเธอและยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรเช่นกัน (*U*) ^^ เอาแล้วไงล่ะแอบหลงรักเธอคนนี้ซะแล้ว เฮ้ยฉันไม่ได้เป็นทอมซะหน่อย ออกจะน่ารักซะขนาดเนี้ย (ชมตัวเองก็เป็น) (=_=) ^^ 

“คือว่า... ฉันกำลังวิ่งหาห้องเรียน...แต่ฉันหาไม่เจอ ปลายฟ้าช่วยฉันหน่อยได้มั้ย”เธอหันมาบอกฉันอย่างน่าสงสาร ทำตาโตๆ บ๋องแบ๊วๆ ใสแจ๋ว (๐_๐) ^^ ใส่ฉัน ซะน่ารักเชียว หนุ่มที่นี้คงจะชอบเธอเยอะแยะเลยล่ะ น่าอิจฉาชะมัด (อิจฉาได้แม้กระทั่งเพื่อน)

“แล้วเพียวริคุ อยู่ห้องไหนล่ะจ๊ะ”ฉันถามเธออย่างอยากรู้ เผื่อเธอจะอยู่ห้องเดียวกับฉัน ฉันจะได้เป็นเพื่อนกับเธอ 555+ ฉันนี่เก่งจังเลย หาเพื่อนได้เร็วจริงๆ สมแล้ว ว่าเป็นคนน่ารัก (ชมเข้าไปได้) แง่วๆๆๆ (>_<) ^^ (คนเขียนอ่ะ ให้ฉันน่ารักหน่อยก็ไม่ได้) (T_T) ^^

“ฉันอยู่ เกรด 11 ตึก B ชั้น c ห้อง C3”เธอตอบฉันอย่างดีใจ ที่ฉันจะได้ช่วยเธอหาห้องให้ และกระโดดมาเกาะแขนฉันทันที (๐_๐) ^^

“จริงหรอ ฉันจะพาเธอไปเองเพราะฉันก็อยู่ห้องเดียวกับเธอยังไงล่ะ” ฉันพูดอย่างดีใจ และพาเธอไปยังห้องเรียนทันที ในที่สุดฉันกับเพียวริคุก็มาถึงห้องจนได้ เราสองคนกว่าจะมาถึงห้องอย่างยากลำบากได้ จะต้องไปเจอเสือ เจองู เจอหมีแพนด้า???? เป็นไรมากป่าวเนี้ย เฮ้ยบ้าแล้วนี่โรงเรียนนะไม่ใช่สวนสัตว์ ถ้าเพื่อนฉันรู้ว่าฉันเป็นคนแบบนี้นะ คงหนีหมดแน่ๆเลย (ดูมันคิด อยากจะบูชา) (>_<) ^^

“ถึงแล้วจ๊ะเพียวริคุ” ฉันหันไปบอกกับเพียวริคุและก็เข้าไปในห้องด้วยกัน มีนักเรียนในห้องมองกันเต็มไปหมด (มองฉันหรือว่ามองเพียวริคุกันเนี่ย) แล้วเราก็ได้หาที่นั่งที่เหมาะมากเลย ฉันนั่งติดหน้าต่าง และตรงข้ามหน้าต่างก็มีสนามบาส เผื่อจะได้แอบดูหนุ่มๆกัน อิอิ คิดได้ไงเนี้ย ส่วนเพียวริคุนั่งข้างๆฉันนั้นเอง