วัดใจนายจอมกวน

      สวัสดีครับผมชื่อ อาร์ม ผมเปนคนเงียบๆ แต่มักจะไม่ค่อยได้อยู่อย่างสงบ เพราะความที่ผมเป็นคนเงียบนี่แหล่ะปัญหา ผมเลยกลายเป็นของเล่นของเพื่อนแบบไม่รู้ตัว แต่ผมไม่ตอบโต้ขี้เกียจมีเรื่อง ถึงมีผมก็สู้ไม่ได้อยู่ดี เอาเป็นว่าเรียนเพื่อให้คุ้มค่าเงินที่ได้รับการส่งเสีย โรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนเอกชน เพราะฉะนั้นเด็กในโรงเรียนจึงไม่มีใครกลัวใครเพราะพ่อแม่ต่างก็มีฐานะ แต่ผมไม่ใช่นะครับ!!! ผมเป็นเด็กในอุปถัมภ์ของคนรวยคนนึง เค้ารับเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่อายุ 7 ขวบ เปรียบเสมือนว่าเป็นคนรับใช้ในบ้าน แต่เจ้านายเมตตาให้โอกาสได้เรียนหนังสือ ความใจดีของเจ้านายทำให้ผมไม่สามารถที่จะทรยศความเมตตานี้ได้ ค่อยหาโอกาสรับใช้และตอบแทนบุญคุณ การเรียนของผมมักทำให้ท่านภูมิใจเสมอๆ และท่านก็จะบ่นเสมอเกี่ยวกับการเรียนของลูกชายท่าน ซึ่งผมไม่เคยเห็นหรอกนะครับ เนื่องจากท่านส่งลูกไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เล็กๆเพราะท่านหย่ากับภรรยา ไม่สามารถที่จะเลี้ยงลูกเองได้ จึงส่งไปอยู่กับน้องสาวของตัวเอง ท่านมักจะไปเยี่ยมลูกปีละหลายๆครั้ง  แต่เพราะความเกเรของลูกชายท่าน ท่านจึงเรียกตัวกลับมาเพื่อให้อยู่ในสายตา ซึ่งนั่นทำให้ผมหวั่นๆว่า ลูกชายท่านจะเป็นแบบไหน จะดีหรือจะร้าย ก็ต้องวัดใจกันล่ะครับ!!!