[GOT7] ▶ คลังช็อตฟิคกัซเซบึน ◀ ✖ ✖ ✖ BNIOR & ETC. ✖ ✖ ✖

ลำดับตอนที่ #1 : Sheet 1st : JackNior

 

                                                               

 

  



" ออมม่าอ่าาาา .. เนียร์ขอโทษษษษ"





เสียงนุ่มคุ้นหูดังมาจากด้านหลังพร้อมๆกับมือนุ่มๆที่กำลังบีบนวดไหล่หนาอย่างอ้อนๆ ก่อนที่ใบหน้าหวานจะขยับเข้ามาใกล้


"ออมม่าอ่าาา .. เนียร์รักออมม่าน้าาาา"

สิ้นเสียงนุ่มทุ้มชวนฟังเขาก็รู้สึกได้ว่าสิ่งแปลกปลอมนุ่มๆชื้นๆกำลังสัมผัสซอกคอเขาอยู่ และเขาก็รู้ดีว่าสิ่งแปลกปลอมนั่นคืออะไร ไม่เพียงแค่ปาก แต่จมูกของอีกคนยังฝังอยู่ที่ซอกคอเขาด้วย หวังแจ็คสันรู้สึกเหมือนเวลาหยุดหมุนทุกสิ่งทุกอย่างพลันสงบ สงบจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น ใบหน้าเรียบเฉยทว่ามุมปากกระตุกเล็กน้อย และตอนนี้เขาสูญเสียการควบคุมไปชั่วขณะ จนอีกคนถอนปากออกจากซอกคอแล้วยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะนั่นแหละจึงทำให้เขามีสติ หันไปมองรอยยิ้มที่สร้างรอยย่นข้างดวงตาคู่สวย แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างเสียไม่ได้






ถูกแล้วครับ เขาคือปาร์คจินยอง หรือจูเนียร์นั่นแหละ






"ก็ดีแล้ว อย่าทำอีกก็แล้วกัน"






นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จินยองทำแบบนี้กับเขา 



ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนคนตรงหน้าสกินชิพด้วยแล้วทำตัวไม่ถูก



ถ้าจะให้พูดตรงๆคือ ทุกครั้งที่จินยองสกินชิพกับเขา มันทำให้เขาทำตัวไม่ถูก ทุกๆครั้งที่หน้าเราใกล้กันผมก็
จะเป็นคนถอยห่างก่อนเสมอ เพราะอะไรน่ะหรอ ...












... เพราะผมไม่เคยไว้ใจตัวเองน่ะสิ





ไม่ไว้ใจว่าถ้าเริ่มแล้วจะหยุดมันได้ไหม




ไม่รู้ว่าจะโทษฟ้าเบื้องบนที่ไม่เข้าข้างเขาดี หรือจะโทษร่างเพรียวที่ยืนอยู่ข้างหลังดีที่ชอบแกล้งกันขนาดนี้




โอเคผมยอมรับว่าผมก็คือหนึ่งในคนที่ชอบสกินชิพ ผมอยู่ข้างใคร ใครใกล้ผมมือผมก็เลื้อยไปหาซะหมด แต่มันก็มีอยู่แค่คนเดียวนั่นแหละที่ชอบทำให้ผมสูญเสียการควบคุมตัวเอง







"นายรู้ตัวมั้ยว่าเวลานายเขินนายชอบทำจมูกบาน"

เสียงทุ้มต่ำของรูมเมทผมดังขึ้นขณะที่พวกเรากำลังดูคลิป I GOT7 SPEACIAL ด้วยกันอยู่ เจ้าของเสียงเอนตัวมากระซิบข้างหูผมอย่างจงใจ



"ย่าหหหหห์ ฮยองหาว่าผมจมูกบานรึไง" ผมผลักพี่ใหญ่ของวงออกก่อนทำท่าจะลุกขึ้น


"ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ไม่เชื่อก็ดูนี่"

ผมมองคนที่เพิ่งจะลุกเดินออกไปสลับกับไอแพดที่วางที่ไว้ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู




ย่าาาห์ แจ็คสันหวัง ทำไมทำท่าตลกแบบนี้ล่ะ









"แจ็คสันนนนนนนนนนนนน"


"ไปข้างนอกเป็นเพื่อนหน่อยดิ"


ร่างเพรียวที่เกาะอยู่ที่ประตูโผล่เข้ามาแค่หัวส่งสายตาปริบๆมาให้ผม ผมละสายตาก่อนเอนตัวลงแล้วพูด 

"ไปชวนคนอื่นเด้ ฉันขี้เกียจ"


"นะๆๆๆๆๆๆๆ นะแจ็คสันนนน"


"แจ็คสันอ่าาาาาา ไปด้วยกันน้าาาาาา"

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองมาที่ผมอย่างอ้อนวอน ลำพังแค่เสียงออดอ้อนนั่นก็แทบฉุดเขาให้ลุกขึ้นแล้ว แต่จู่ๆเจ้าของร่างก็เดินเข้ามาเป็นอันรู้กัน

"หยู๊ดดดดดดดดดด หยุดอยู่ตรงนั้นเลยจินยองอ่า เดียวฉันออกไป"
ว่าแล้วผมก็วางไอแพดลงเดินไปหยิบหมวกและกระเป๋าตังก่อนเดินไปหาอีกคนที่หน้าห้อง



จุ้บบบบบ


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!





"ย่าหหหหหหห์ ...."



"นายจมูกบานจริงด้วยอ่ะ" คนพูดหันไปหัวเราะคิกคักกับตัวเอง
"อะไรของนายวะจูเนียร์"
"ก็มาร์คฮยองบอกว่านายชอบทำจมูกบาน..."


"..."




"...เวลาเขิน" คำหลังเจ้าของเสียงก้มหน้าพูดกับตัวเองเบาๆ ท่าทางแบบนั้นมัน



น่ารักชะมัดเลย




ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองอีกครั้ง รู้ตัวอีกทีมือก็ไปคว้าคออีกคนเข้ามาใกล้แล้วแอบสูดกลิ่นหอมจากพวงแก้มอีกคนเบาๆ แต่ก็พอจะทำให้ใบหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อก่อนลามมาถึงหู มันยิ่งดูน่ารัก 




"เฮ้ๆ เกรงใจกันบ้าง"
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้อีกคนสะบัดพันธนาการจากผมอย่างรวดเร็วแล้วกระโดดออกห่าง พอหันมามองก็เจอลีดเดอร์ที่ยิ้มอย่างจงใจโชว์ฟันหน้า ข้างๆกันเป็นพี่ใหญ่ที่มองมาอย่างแซวๆก่อนที่จูเนียร์จะวิ่งไปซุกข้างลีดเดอร์ของวง






เฮ้ ก็รู้นะ รู้จักกันมานาน สนิทกันมานาน แต่ไม่ต้องซุกขนาดนั้นได้ป่ะ


แค่เห็นก็หงุดหงิดแล้วเมื่อเห็นคนโชว์เงิงกระซิบข้างหูจนทำให้อีกคนหน้าแดงหูแดง เห็นแล้วมันขัดหูขัดตา







"ไหนว่าจะไปข้างนอก ไม่ไปแล้วใช่ป่ะ"


ผมไม่รู้ว่าส่งเสียงแบบไหนออกไป แต่ไอพี่เงิงมันก็ยังยิ้มโชว์ฟันเหมือนเดิมแต่ผลักคนที่นั่งข้างๆให้ลุกออกมา จูเนียร์ยืนแบบไม่ค่อยมั่นใจจนอีกคนส่งยิ้มให้แล้วลูบหลังอีกสองสามทีนั่นแหละจึงจะเดินออกมาได้ 




ถ่านหมดรึไงวะถึงต้องลูบหัวลูบหาง เห๊อะะะ ไอลีดนั่นก็เหมือนกัน ไหนว่าชิค ไหนว่าแบดวะ พออยู่กับอดีตดูโอ้ละงุ้งงิ้งมุ้งมิ้งกันตลอด แจ็คล่ะหมั่นนนน








"แจ็ค..."

"เป็นไรอ่ะ"


"...."

"แจ็คไม่บอกเราก็ไม่รู้นะ"

จินยองที่เดินตามผมมาพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วๆ ครั้นหันไปมองตากลมๆใสๆก็พาลทำให้ผมใจอ่อน ผมจึงเลือกที่จะหันหลังกลับมา




"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร ..."








"ก็แค่หวง ... " ประโยคหลังแอบพูดกับตัวเองเบาๆ แต่อีกคนที่ยืนติดกันขนาดนั้นมีหรอจะไม่ได้ยินน่ะ แขนเรียวกอดรอบเอวผมไว้ก่อนจะซบหน้าลงบนแผ่นหลังผม



"ทำไมพูดแบบนี้ ... ถ้าไม่คิดอะไรก็อย่าพูดดีกว่านะแจ็ค"



"แล้วใครบอกว่าไม่คิดล่ะ"

ผมหมุนตัวแล้วคว้ามืออีกอีกคนมาวางตรงหน้าอก
"รู้สึกอะไรมั้ยเนียร์..."
"ได้ยินอะไรมั้ย"
"เหมือนมันจะทะลุออกมาเลย" ผมแอบเห็นจูเนียร์อมยิ้มเล็กๆ

"สงสัยจะเป็นโรคแล้วมั้งแจ็ค"




"สงสัยว่าจะเป็นโรคเดียวกัน" จูเนียร์พูดแล้วกัดปากตัวเองแน่นก่อนจะคว้ามือผมไปจับหน้าอกตัวเองบ้าง


เจอแบบนี้แจ็คตายครับบบบบ

ผมเลื่อนหน้าไปใกล้อีกคนจนปลายจมูกชนกัน ท่าเดียวกับที่อีกคนเคยแกล้งนั่นแหละ



"ยั่วแบบนี้พี่จะไม่ทนนะครับ"
ผมกดปากตัวเองลงบนปากนุ่มก่อนจะค่อยๆตักตวงความหวานในปากอีกคน มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งหอมทั้งหวานจนไม่อยากผละ แต่ก็สงสารคนในอ้อมกอดที่เหมือนจะหมดแรงแล้ว





"เออดี โดนลีดไล่ก็มาต่อกันตรงนี้" 


"มาร์คฮยอง..." อื้อหืออออ คุณครับบบบ ไอเสียงระทวยแบบนี้ไอแววตาฉ่ำๆเยิ้มๆแบบนี้ไม่ผ่านนะครับคุณ อย่าทำแบบนี้กับใคร






นอกจากผมอ่ะนะ...






"จะ..แจ็ค...อื้อออออออ.."



"เออกูไปเองก็ได้"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

กรี้ดดดดดดดดดดด ชั้นแต่งอะไรออกปายยยยยยยย ทำไมคู่เกรียนมันถึงหวานเลี่ยนละมุนแบบเน้ หลุดคาแรกเตอร์มากอ่ะแกรรรรร 

เอ่อ .. ดูไปดูมาน่าจะเป็น #JinSon มากกว่า #JackNior นะ น้องจินแลดูรุกเกิ้นนนนน 555555

 

P.S. เอยยยยยยย์ ตกใจกันล่ะสิ ประเดิมคลังด้วยคู่แรร์ แรร์มาก นี่ยังไม่เคยเจอฟิคคู่นี้เลย 555555อันนี้แต่งทิ้งไว้นานแล้วแค่เอามาเก็บเข้าคลังเฉยๆค้าบบบ