ภารกิจลับ ถอดรหัสหัวใจ

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2

     ภายใน 10 นาที รถพยาบาลก็มาถึงพร้อมกับกู้ศพ เอ๊ย! หามคนเจ็บส่งโรงพยาลบาลอย่างเร่งด่วน

     "ฝากด้วยนะคะ" ภาษาอิตาลีสำเนียงชัดแจ๋วออกจากปากบาง พร้อมกับโค้งอย่างงาม ทำเอาพยาบาลอดเอ็นดูไม่ได้

     "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ว่าแต่พวกนี้ทำไมสภาพแย่นักล่ะค่ะ"

     "อ๋อ... พวกนั้นรังแกคนที่อ่อนแอกว่าน่ะค่ะ  พอดีมีพลเมืองดีมาจัดการค่ะ  ฉันว่ารีบไม่ดีกว่าหรือค่ะ ถ้าพวกนั้นช็อคตายคงแย่กว่าเดิม ถ้าเรียบร้อยแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ" เวนิขว่าก่อนโค้งตัวอีกครั้ง พอพยาบาลไปเท่านั้นหล่ะ โซจูถึงกลับปล่อยก๊ากออกมา

     "ฮ่าๆๆ นี่ยัยเวย์ เธอนี่จริงๆ เล๊ย"

     ""เอาน่า ไปเหอะ หมดอารมณ์กินแล้ว" เวนิชว่าก่อน2สาวจะพากันออกจากร้านไป ทำให้ลูกค้าในร้านอาหารนั้น ต้องจำไปอีกนานว่า อย่าคิดแหยมกับผู้หญิงเป็นอันขาด  แค่เห็นสภาพนักเลงพวกนั้น ก็ทำเอาอิ่มอาหารขึ้นมากระทันหัน จะทิ้งไว้ก็เพียง ชายหนุ่มทั้งสองที่มองตามไปอย่างสนใจ

     ณ ตึกบัญชาการ  เวลา 8.00 น.

     "อืม... วันนี้แล้วสินะ"

     "ครับท่าน"

     "ดีๆ อีกครึ่งชั่วโมง คุณพาพวกเขาเข้ามาหาผมได้เลย"

     "ได้ครับ  งั้นผมขอตัวไปจัดการเรื่องให้เรียบร้อยเองครับ"

     "หวังว่าคนกลุ่มนี้คงไม่ทำให้เราผิดหวังนะ"

     "รับรองครับท่าน" ทันทีที่ประตูปิดลง ชายบนเก้าอี้ถึงถอนหายใจอย่างแผ่วเบา เขาหวังอย่างยิ่งว่า คนพวกนี้คงไม่ต้องเอาชีวิตไปใช้กับภารกิจนี้นัก เมื่อ หน่วยพิเศษที่เขาส่งไป  ทุกคนต่างไม่ได้กลับมาอีกเลย.....

     "สวัสดีค่ะ หัวหน้า"

     "มาพอดีเลย ตามผมมาเลย อีก20นาทีเราต้องพบท่านแล้ว"

     "งานด่วนหรือคะ? จู่ๆ ก็เรียกตัวเข้ามาตึกบัญชาการเลย" เวนิชถาม

     "ด่วนพอสมควร และก็ลับสุดยอดด้วย" ผู้เป็นหัวหน้าพูด พร้อมกับก้าวเดินไปยังชั้นบนสุดของตึก

     ทันทีที่สัญญาณลิฟต์ดัง บอกให้ผู้โดยสารรู้ว่า ได้มาถึงชั้นเป้าหมายแล้ว ทั้ง3จึงรีบเร่งออกจากลิฟต์ และรีบเร่งเพื่อพาตัวเองไปยังห้องเป้าหมายอย่างเร่งด่วน

     "-แอ๊ด... -

     "ผมพาทั้ง2มาแล้วครับ"

     "อ้อ! เข้ามาสิ นี่สายลับทั้ง2 ส่วนคุณคือตำรวจระดับหัวกะทิของหน่วยลับพิเศษใช่มั้ย"

     "ค่ะ!" คิมโซจูและเวนิชศรารับพร้อมกับโค้งทำความเคารพ

     "ส่วนนี่คือสายลับหัวกะทิทั้ง2 วายุและแวซายด์" วินด์และแวซายด์ไม่ว่าอะไร เพียงแค่โค้งทำความเคารพเท่านั้น  แต่สายตาก็มองไปยัง2สาวข้างๆ 'คุ้นๆ แฮะ' วินด์คิด

     "เอาล่ะ เราแนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาภารกิจที่ผมจะมอบหมายให้พวกคุณ...." ชายบนเก้าอี้เว้นวรรคนิดนึง ก่อนจะเริ่มพูดต่อ

     "พวกคุณรู้จักองค์กรที่มีชื่อย่อว่า DMR มาจาก Dark Mirror กระจกสีดำไหม"

     "พอได้ยินมาบ้างครับ" วินด์ตอบ

     "แล้วข่าวที่เพชรของราชวงศ์ 300กะรัต ถูกมือดีขโมยไป ร่องรอยถูกลบเกลื่อนจนมิด FBI ทำอะไรไม่ได้ หน่วยพิเศษที่ส่งไปสืบก็หายสาบสูญ บางคนถูส่งกลับมาในสภาพหมดลมหายใจ"

     "แล้วเราไม่มีข้อมูลอื่นเกี่ยวกับองค์กรนี้เลยหรือคะ" โซจูถาม

     "ใช่ เราถึงต้องการพวกคุณในภารกิจครั้งนี้ จุดประสงค์และเป้าหมายสูงสุดของภารกิจครั้งนี้คือ การหาข้อมูลและเป้าหมายขององค์กรนี้ให้มากที่สุด รวมถึงยับยั้งด้วย แต่.... นั่นหมายถึงชีวิตของพวกคุณ ...ถ้างานพลาด  คุณยังจะรับงานนี้รึเปล่า?"

     "แน่นอนครับ"

     "ยังไงก็ได้อยู่แล้วครับ"

     "อุตส่าห์มาแล้ว คงไม่กลับง่ายๆ หรอกค่ะ"

     "งานปกติก็หมายถึงชีวิตอยู่แล้วนี่นา"

     ""ฮ่าๆๆ ผมเลือกคนไม่ผิดจิงๆ  ดี..ดี.. เดี๋ยวพวกคุณเตรียมตัวได้เลย ผมจะให้คนนำข้อมูลที่เรามีอย่างละเอียดที่สุดมาให้พวกคุณ ที่เหลือก็ฝากด้วยแล้วกัน ผมหวังว่าพวกคุณของไม่ทำให้เาผิดหวัง ขอให้โชคดี" สิ้นสุดคำของชายบนเก้าอี้ เลขาฯจึงนำพวกเขาไปยังอีกห้องหนึ่ง เพื่อคุยเรื่องเกี่ยวกับภารกิจที่พึ่งได้มาแบบสดๆ ร้อนๆ นี้

     "เชิญนั่งเลยค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ ดิฉันจะนำเอกสารมาให้" ว่าแล้วเลขาฯสาวสวยก็เดินออกไป เมื่อเห็นว่าประตูปิดดีแล้ว โซจูจึงหันมาทางวินด์ทันที

     "นี่คุณ เราเคยรู้จักกันด้วยหรอคะ รู้สึกว่าคุณจะมองพวกดิฉันบ่อยเหลือเกิน มีอะไรข้องใจรึเปล่าคะ" แม้น้ำเสียงของเธอจะหวานปานใด คำพูดสุภาพแค่ไหน แต่เขาก็รู้ได้เลยว่าคนตรงหน้าเหมือนกำลังหาเรื่องเขาชัดๆ แต่จะทำไงได้เล่า ก็เขาแอบเหลือบมองพวกเธอจริงๆ นี่หว่า

     "เอ่อ... ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ อีกอย่างคุณรู้ได้ไงว่าผมมองคุณน่ะ นอกจากพวกคุณจะอบมองผมเหมือนกัน จริงมั้ยครับ" เรื่องอะไรเขาจะปล่อยไก่ง่ายๆ เล่า ถ้าคิดจะต้อนเขาให้จนมุมน่ะเหรอ... ยากกกส์

     "แหม... เหรอคะ คุณคงไม่รู้อะไรนะคะ ว่าเวลาคนเราถูกจ้องเนี่ย เราก็จะรู้สึกได้เองน่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องหันไปมองให้เสียเวลา หรือว่าคุณรู้สึกด้านชาจนไม่สามารถรับประสาทแบบนี้ได้" โซจูพูดอีก 'หนอยนายนี่ คิดจะมาแหยมกับคนอย่างโซจู ฝันไปเหอะ'

     "นี่คุณ... " ยังไม่ทันที่วินด์จะได้โวยวาย เลขาฯสาวก็เข้ามาขัดจังหวะซะก่อน

     "เอ่อ... นี่ค่ะข้อมูลที่เรามี เชิญพวกคุณศึกษากันตามสบายเลยค่ะ ถ้ามปัญหาอะไร ติดต่อที่ดิฉันได้ทุกเวลาเลยค่ะ" ว่าแล้ว เจ้าตัวก็ออกไป โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคล้อยหลังตนเพียงไม่กี่นาที บรรยากาศแบบมาคุก็บังเกิดขึ้นทันควัน

     "เอ่อ... คุณคะ ฉันขอโทษแทนยัยโซจูด้วยแล้วกันค่ะ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกัน ยังต้องทำงานด้วยกันอีกมาก อย่าถือสาเลยนะคะ ฮี่ๆ" เวนิชว่า ก่อนจะลากแขนเพื่อนสุดที่รักของเธอมาที่กองเอกสาร เพื่อที่จะหยิบไปอ่านบรรเทาอารมณ์เดือดของยัยเหล้าเกาหลีเพื่อนเธอ แต่ดันมีมือใหญ่หยิบฉกตัดหน้าไปซะก่อน

     "คุณคะ เอกสารนี่ฉันจะอ่านนะคะ ยังไงช่วยแบ่งกันไปคนละครึ่งได้มั้ยคะ จะได้ช่วยกันอ่าน" เวนิชว่า

     "ไม่ล่ะ ผมอ่านเองได้ อีกอย่างผมหยิบก่อน คุณมาทีหลังก็รอเอาสิ" อะ... อะไรกัน หมอนี่สะกดคำว่ามารยาทเป็นหรือเปล่าเนี่ย จะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ

     "เหรอคะ แหมๆ ฉันไม่ยักจะรู้นะคะ ว่าสายลับเนี่ยเขาไม่อบรมเรื่องการประสานงานที่ดี เอ๊ะ! หรือเขาไม่สามารถอัดคำว่ามีน้ำใจใส่ลงไปในเซลล์สมองที่ปิดตายของคุณหรือคะ" เอาแล้วไง ยัยเวนิชเริ่มโมโหแล้ว โซจูมองเห็นลางร้ายมาแต่ไกล

     ส่วนคนที่โดนกระทบไปเต็มๆ ขมวดคิ้วกันแทบจะผูกเป็นโบว์ได้ ...ผู้หญิงคนนี้! อะไรกันคำพูดดูสุภาพก็จริง น้ำเสียงก็ออกจะหวานอยู่ในที แต่ความหมายนี่สิ กระทบเพื่อนเขาจังๆ วินด์จึงเริ่มเห็นลางหายนะลอยมา ดูท่าผู้หญิง2คนนี้ จะมีความสามาถพิเศษในการกระทบคนจริงๆ แฮะ

     "ผมจะใช้กับคนที่ผมอยากใช้เท่านั้น"

     "งั้นเหรอ งั้นฉันว่าคนที่จะได้รับเกียรติจากคุณคงหาไม่ได้ในโลกนี้แล้วล่ะค่ะ ฉันว่าเพื่อนคุณอาจมาจากดาวยูเรนัสก็ได้นะคะ" เอาซี่ อยากจะลองลับฝีปากกันก็ได้อยู่แล้ว

     "คุณ!" บ้าจริง ไม่เคยมีใครทำให้เขาอารมณ์เสียเท่ายัยคนนี้เลยจริงๆ แวซายด์คิดอย่างหงุดหงิด

     "อะไรคะ" เวนิชถามเสียงหวาน

     "เอ่อ ผมว่าเราแบ่งกันคนละครึ่งก็แล้วกันนะครับ" วินด์พยายามคลี่คลายสถานการณ์

     "นะ...นั่นสิ ฉันก็ว่างั้นแหละ นะเวย์ พอเหอะ เดี๋ยวงานก็ไม่เดินพอดี วันนี้เธอต้องรีบกลับไปหาพ่อไม่ใช่เหรอ" โซจูรีบกลับลำทันควัน จากที่ตัวเองกำลังทะเลาะกับนายจอมกะล่อนนั่น ต้องกลายมาเป็นคนไกล่เกลี่ยซะเอง หนักใจชะมัด

     "อืม/ก็ได้" ทั้งแวซายด์และเวนิชมองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปคนละทาง แล้วก็เริ่มศึกษาเอกสารอย่างจริงจัง

     ผ่านไป3ชั่วโมง

     "ทางคุณว่าไงครับ" วินด์หันไปถามทางเวนิช

     "จากที่ฉันดูแล้ว องค์กรนี้ทำงานกันเป็นระบบมาก กลบเกลื่อนไม่เหลือร่องรอย แถมยังมีคดีคนหายสาบสูญไปจำนวนหนึ่ง ซึ่งเป็นบุคลากรชั้นเยี่ยมทั้งนั้น และจากที่ดูข้อมูลแล้ว ทุกคนที่หายไป กำลังติดตามและสืบคดีเกี่ยวกับพวกมันอยู่"

     "นั่นสินะ" วินด์พยักหน้า

     "งั้นเราจะเริ่มจากตรงไหนล่ะ งานนี้คงต้องวางแผนกันหน่อย" โซจูว่า

     "เราคงต้องเริ่มจากเป้าหมายของำฃพวกมันก่อน ถ้าดูจากคดีต่างๆ ผมว่างานแสดงเพชรครั้งนี้ พวกมันคงโผล่หางอกมา"

     "ไม่ลองไม่รู้ คุณวางแผนมาแล้วกัน ส่วนฉันจะจัดการเรื่องบัตรเข้างาน แล้วก็ข้อมูลของแขกที่จะมาในงานเอง งานจะจัดขึ้นในอีก3วัน อีก2วันเราค่อยมาเจอกันที่สำนักงานนี่ ห้อง 111A"

     "ตกลง!"