ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความลำบากของอุ๋ย&จดหมายจาก'ไม่มีใคร'
>_<ดีจ้า!หวายๆจะเอาไงดีไหงฮิบาริกลายเป็นเพื่อนพี่ชั้นได้เนี้ย
อ้ะ! [ฉับผลันอุ๋ยก็ได้นึกถึงประโยคในกระดาษรูปฮิบาริไว้]
"ใช่แล้วO_Oที่ๆปลอดภัยที่สุดก็คือบ้านต้นไม้!"บ้านต้นไม้อะเป็นที่ที่ๆไม่ค่อยมีใครผ่าน
เพราะลือว่ามีJu-onอยู่(ในไทยเนี้ยนะ- -?-me)แต่ที่จริงมันก็แค่.....
ผีซาดาโกะ เดอะริงเท่านั้นเองกร้ากกกๆOOเฮ้ยแล้วตรูจะฮาทำไมเนี้ย
ก้อิผีจิตเสื่อมนี่มันฟังไออิชคนเดียวนี่หวาแล้วตรูจะเข้าฐานยังไงเนี้ยหังโกรนชัวร์
ฮิบาริคงอยู่ข้างนอกแต่ตรูไม่เสี่ยงตายหรอก
ป่านนี้ไอ้ย่ากะไอ้อิชมันออนเอ็มยังว่ะ
ว่าแล้วชั้นก็เปิดคอมทันที อย่างที่คิดพวกมันกะลังออนคุยกันอย่างเมามันเลย
'Mikan say:ไอ้อิชไอ้ย่า>O<
ง่วงๆๆ say:อะไรฮะ-*-ไอ้อุ๋ย
Yu-ki say:ใช่ๆไอ้อุ๋ย
Mikan say:แกไอ้อิชผีซาดาโกะอะอยู่กะแกปะ
ง่วงๆๆ say:ไม่อะก็หัยมันเฝ้าฐานไว้นะ
Yu-kisay:อึ๋ยดีแล้วไอ้อิชขืนแกเอาไปเที่ยวบ้านต่างจังหวัดเค้านะบ้านเค้าได้ร้างคนแน่
Mikan say:แล้วเค้าจะเข้าฐานได้ไหมเนี่ยT^T
ง่วงๆๆ say:ได้ดิ- -
Yu-ki say:เฮ้ย!ไอ้อิชชั้นจำได้ว่าไอ้ผีจิตเสื่อมนี่มันมีอคติกะไอ้อุ๋ยไม่ใช่เหรอ
ง่วงๆๆ say:เออเฮอะ(_ _)(- -)
Yu-ki say:แล้วมันจะฟังแกเรอะ
ง่วงๆๆsay:ฟังดิแต่...ไอ้อุ๋ยระวังหน่อยก็ดีมันไม่ทำร้ายแกก้จริงแต่มันอาจอยากหลอกแกให้
หัวโกรนก็ได้ทำใจแข็งๆไว้ล่ะ
Mikan say:ขอบใจ^_^(สั่นสะท้านไปทั้งทรวง)แต่เพื่อความปลอดภัยเค้าต้องอยู่ฐาน
Yu-ki say:มัยว่ะ
Mikan say:ก็เค้าเจอแบบแกแล้วนะสิไอ้ย่าT^T
Yu-ki say:เฮ้ย!แล้วใครอะ
Mikan say:ฮิบาริอะT^T
Yu-ki say:ซวย
ง่วงๆๆ say:ซวย- -
Yu-ki say:แต่พูดถึงสึนะอะมัน..มันตามชั้นไปต่างจังหวัดด้วยอ้าT^T
ง่วงๆๆ say:งั้นเค้าก็ต้องเจอมันด้วยอะดิ
Yu-ki say:เออ- -
Mikan say:งั้นเค้าออกก่อนนะจะรีบไปฐาน
Yu-ki say:งั้นพวกเราก็ออกเหมือนกันรถไฟจะถึงที่แล้วเนาะไอ้อิช
ง่วงๆๆ say:เออ(- -)(_ _)
Mikan say:นี่แกOoOอยู่ด้วยกันเรอะ
Yu-ki say:ใช่เรานั่งรถไฟอยู่จะถึงสกนแล้วด้วย
Mikan say:แล้วพวกแกจะคุยกันทางเอ็มเพื่อ?
Yu-ki say:ความสุด!
ง่วงๆๆ say:ความสุด!
Mikan say:ไอ้พวกโรคจิต!'แล้วชั้นก็เอ้าทันที
T^Tชั้นต้องเจออิผีจิตเสื่อมนั้นอีกแล้วสินะ
รีบๆเก้บเสื้อผ้าและเครื่องแบบนักเรียนดีกว่า
ณ ชั้นล้าง
"ไอ้อ้วนชั้นจะอยู่บ้านไออิชนะวันหยุดนี้อะ"ชั้นพูดกะพี่ดดยไม่มองหน้าฮิบาริ
"อ้าวไปไมอิชมันไปต่างจังหวัดจะยายาไม่ใช่เหรอ"
"ก็ไอ้อิชมันอยุ่คนเดียวเดี๋ยวโจรขึ้นบ้าน"แก้ตัวน้ำขุ่นๆแฮะเรา
"อ้อไปเฝ้าให้อะเหรอ?"
"ใช่ๆ"
"งั้นชั้นไปส่งไหม?"เฮ้ย!จะไม่ตกใจเลยถ้าคนพูดไม่ใช่ฮิบาริ
"มะไม่อะบ๊ายบายเพ่"แล้วชั้นก็วิ่งแจ๋นออกมาเลย
และแล้วก็ถึงบ้านต้นไม้
เสียงลมดังโหยหวน เสียงหมอหอนดังก้อง หมู่แมกไม้ไหวโอนเอนตามสายลม
แสงจันทร์ทอแสงสว่างที่ไม่ได้ช่วยมากนั้นกว่าอุ๋ยจะมาถึงที่นี่ก็ปาไปสามทุ่มแล้ว
เนื่องจากต้องพยายามสลัดพี่ชายและฮิบาริให้หลุดนั้นเอง
กึก!มีบางอย่างเคลื่อนไหวในเงามืดเด็กสาวสะดุ้งสุดตัวหันหลังควับกลับไปมอง
หาที่มาของเสียง
ปรากฏแกสายตาตรงหน้าคือบ่อน้ำใหญ่
มือสีขาวซีดไร้เล็บโชกเลือดค่อยๆปีนขึ้นมาจากบ่อเผยให้เห็นเจ้าของใบหน้า
ขาวซีดริมฝีปากบางและเย็นเฉียบผลิยิ้มเย็นเยือก
ของเหลวสีแดงอกดำเหมือนเลือดเสียไหลรินมาเป็นทางยาวจากดวงตา
เหมือนกับว่าเทอร้องไห้จนเป็นเลือด!!!
"กรี้ดดดดดดดด"อุ๋ยวิ่งเร็วจี๋ขึ้นไปบนฐานทันที
"แฮกๆโอ้ยจะบ้าตายเจออย่างนี้มาเป็นร้อยรอบแล้วไม่ชิยนสักทีT^T"
"ฮึ้ย!ไอ้สมุดบ้า"อุ๋ยมองไปทางสมุดอาถรรพ์(รึป่าว)อย่างหงุดหงิด
"เพราะแกรู้ไหมชั้นกับเพื่อนถึงได้ซวย"(ถึงปากพูดงั้ยก็ยังเปิดดูเนาะ-me)
"แต่คิดแล้วน่าหงุดหงิดอะไอ้ย่าโดนแล้วตรูก็โดนตามมาติดๆไอ้อิชยังไม่โดนเลยชิ"
"รึมันเล่นของ?เอ้ะมันก็เล่นอยู่แล้วนิหว่า"อุ๋ยพูดขณะที่เปิดสมุดดูอยู่
"!!!"สิ่งที่ทำให้อุ๋ยตกใจก้คือมีกระดาษหายไปอีกแล้ว
"คราวนี้เป้นมุคุโร่รึเนี้ยตามหลักไอ้อิขโดนแหงม ซวยไปเช่นกันนะเพื่อน"(แอบสะใจ)
"มีไรอะอิชซัง"สึนะถาม
"ไม่เป็นไรแค่รู้สึกเสียวสันหลังนะ- -"นั้นสิแปลกๆแฮะตาขวากระตุกด้วย
"ไอ้อิชมีจดหมายถึงแกอะ"ย่าพูดขึ้น
"อะไรว่ะเพิ่งมาวันเดียวเอง...ใครส่งเนี้ย?"ใครฟระ
O_Oนี่คือสีหน้าของชั้นและย่าเพราะของที่หล่นมาจากซอง
คือกระดาษจากไอ้หนังสือเวรนั้น!!
"ใครส่งมาอะ!?"ชั้นถามแล้วหยิบซองขึ้นดู
แต่ปรากฏว่า...ไม่มีใคร....
นี่มันยังไงกันเนี้ย!?
อ้ะ! [ฉับผลันอุ๋ยก็ได้นึกถึงประโยคในกระดาษรูปฮิบาริไว้]
"ใช่แล้วO_Oที่ๆปลอดภัยที่สุดก็คือบ้านต้นไม้!"บ้านต้นไม้อะเป็นที่ที่ๆไม่ค่อยมีใครผ่าน
เพราะลือว่ามีJu-onอยู่(ในไทยเนี้ยนะ- -?-me)แต่ที่จริงมันก็แค่.....
ผีซาดาโกะ เดอะริงเท่านั้นเองกร้ากกกๆOOเฮ้ยแล้วตรูจะฮาทำไมเนี้ย
ก้อิผีจิตเสื่อมนี่มันฟังไออิชคนเดียวนี่หวาแล้วตรูจะเข้าฐานยังไงเนี้ยหังโกรนชัวร์
ฮิบาริคงอยู่ข้างนอกแต่ตรูไม่เสี่ยงตายหรอก
ป่านนี้ไอ้ย่ากะไอ้อิชมันออนเอ็มยังว่ะ
ว่าแล้วชั้นก็เปิดคอมทันที อย่างที่คิดพวกมันกะลังออนคุยกันอย่างเมามันเลย
'Mikan say:ไอ้อิชไอ้ย่า>O<
ง่วงๆๆ say:อะไรฮะ-*-ไอ้อุ๋ย
Yu-ki say:ใช่ๆไอ้อุ๋ย
Mikan say:แกไอ้อิชผีซาดาโกะอะอยู่กะแกปะ
ง่วงๆๆ say:ไม่อะก็หัยมันเฝ้าฐานไว้นะ
Yu-kisay:อึ๋ยดีแล้วไอ้อิชขืนแกเอาไปเที่ยวบ้านต่างจังหวัดเค้านะบ้านเค้าได้ร้างคนแน่
Mikan say:แล้วเค้าจะเข้าฐานได้ไหมเนี่ยT^T
ง่วงๆๆ say:ได้ดิ- -
Yu-ki say:เฮ้ย!ไอ้อิชชั้นจำได้ว่าไอ้ผีจิตเสื่อมนี่มันมีอคติกะไอ้อุ๋ยไม่ใช่เหรอ
ง่วงๆๆ say:เออเฮอะ(_ _)(- -)
Yu-ki say:แล้วมันจะฟังแกเรอะ
ง่วงๆๆsay:ฟังดิแต่...ไอ้อุ๋ยระวังหน่อยก็ดีมันไม่ทำร้ายแกก้จริงแต่มันอาจอยากหลอกแกให้
หัวโกรนก็ได้ทำใจแข็งๆไว้ล่ะ
Mikan say:ขอบใจ^_^(สั่นสะท้านไปทั้งทรวง)แต่เพื่อความปลอดภัยเค้าต้องอยู่ฐาน
Yu-ki say:มัยว่ะ
Mikan say:ก็เค้าเจอแบบแกแล้วนะสิไอ้ย่าT^T
Yu-ki say:เฮ้ย!แล้วใครอะ
Mikan say:ฮิบาริอะT^T
Yu-ki say:ซวย
ง่วงๆๆ say:ซวย- -
Yu-ki say:แต่พูดถึงสึนะอะมัน..มันตามชั้นไปต่างจังหวัดด้วยอ้าT^T
ง่วงๆๆ say:งั้นเค้าก็ต้องเจอมันด้วยอะดิ
Yu-ki say:เออ- -
Mikan say:งั้นเค้าออกก่อนนะจะรีบไปฐาน
Yu-ki say:งั้นพวกเราก็ออกเหมือนกันรถไฟจะถึงที่แล้วเนาะไอ้อิช
ง่วงๆๆ say:เออ(- -)(_ _)
Mikan say:นี่แกOoOอยู่ด้วยกันเรอะ
Yu-ki say:ใช่เรานั่งรถไฟอยู่จะถึงสกนแล้วด้วย
Mikan say:แล้วพวกแกจะคุยกันทางเอ็มเพื่อ?
Yu-ki say:ความสุด!
ง่วงๆๆ say:ความสุด!
Mikan say:ไอ้พวกโรคจิต!'แล้วชั้นก็เอ้าทันที
T^Tชั้นต้องเจออิผีจิตเสื่อมนั้นอีกแล้วสินะ
รีบๆเก้บเสื้อผ้าและเครื่องแบบนักเรียนดีกว่า
ณ ชั้นล้าง
"ไอ้อ้วนชั้นจะอยู่บ้านไออิชนะวันหยุดนี้อะ"ชั้นพูดกะพี่ดดยไม่มองหน้าฮิบาริ
"อ้าวไปไมอิชมันไปต่างจังหวัดจะยายาไม่ใช่เหรอ"
"ก็ไอ้อิชมันอยุ่คนเดียวเดี๋ยวโจรขึ้นบ้าน"แก้ตัวน้ำขุ่นๆแฮะเรา
"อ้อไปเฝ้าให้อะเหรอ?"
"ใช่ๆ"
"งั้นชั้นไปส่งไหม?"เฮ้ย!จะไม่ตกใจเลยถ้าคนพูดไม่ใช่ฮิบาริ
"มะไม่อะบ๊ายบายเพ่"แล้วชั้นก็วิ่งแจ๋นออกมาเลย
และแล้วก็ถึงบ้านต้นไม้
เสียงลมดังโหยหวน เสียงหมอหอนดังก้อง หมู่แมกไม้ไหวโอนเอนตามสายลม
แสงจันทร์ทอแสงสว่างที่ไม่ได้ช่วยมากนั้นกว่าอุ๋ยจะมาถึงที่นี่ก็ปาไปสามทุ่มแล้ว
เนื่องจากต้องพยายามสลัดพี่ชายและฮิบาริให้หลุดนั้นเอง
กึก!มีบางอย่างเคลื่อนไหวในเงามืดเด็กสาวสะดุ้งสุดตัวหันหลังควับกลับไปมอง
หาที่มาของเสียง
ปรากฏแกสายตาตรงหน้าคือบ่อน้ำใหญ่
มือสีขาวซีดไร้เล็บโชกเลือดค่อยๆปีนขึ้นมาจากบ่อเผยให้เห็นเจ้าของใบหน้า
ขาวซีดริมฝีปากบางและเย็นเฉียบผลิยิ้มเย็นเยือก
ของเหลวสีแดงอกดำเหมือนเลือดเสียไหลรินมาเป็นทางยาวจากดวงตา
เหมือนกับว่าเทอร้องไห้จนเป็นเลือด!!!
"กรี้ดดดดดดดด"อุ๋ยวิ่งเร็วจี๋ขึ้นไปบนฐานทันที
"แฮกๆโอ้ยจะบ้าตายเจออย่างนี้มาเป็นร้อยรอบแล้วไม่ชิยนสักทีT^T"
"ฮึ้ย!ไอ้สมุดบ้า"อุ๋ยมองไปทางสมุดอาถรรพ์(รึป่าว)อย่างหงุดหงิด
"เพราะแกรู้ไหมชั้นกับเพื่อนถึงได้ซวย"(ถึงปากพูดงั้ยก็ยังเปิดดูเนาะ-me)
"แต่คิดแล้วน่าหงุดหงิดอะไอ้ย่าโดนแล้วตรูก็โดนตามมาติดๆไอ้อิชยังไม่โดนเลยชิ"
"รึมันเล่นของ?เอ้ะมันก็เล่นอยู่แล้วนิหว่า"อุ๋ยพูดขณะที่เปิดสมุดดูอยู่
"!!!"สิ่งที่ทำให้อุ๋ยตกใจก้คือมีกระดาษหายไปอีกแล้ว
"คราวนี้เป้นมุคุโร่รึเนี้ยตามหลักไอ้อิขโดนแหงม ซวยไปเช่นกันนะเพื่อน"(แอบสะใจ)
.............
"ฮัดชิ้ว"โอ้ยใครนินทานะ"มีไรอะอิชซัง"สึนะถาม
"ไม่เป็นไรแค่รู้สึกเสียวสันหลังนะ- -"นั้นสิแปลกๆแฮะตาขวากระตุกด้วย
"ไอ้อิชมีจดหมายถึงแกอะ"ย่าพูดขึ้น
"อะไรว่ะเพิ่งมาวันเดียวเอง...ใครส่งเนี้ย?"ใครฟระ
O_Oนี่คือสีหน้าของชั้นและย่าเพราะของที่หล่นมาจากซอง
คือกระดาษจากไอ้หนังสือเวรนั้น!!
"ใครส่งมาอะ!?"ชั้นถามแล้วหยิบซองขึ้นดู
แต่ปรากฏว่า...ไม่มีใคร....
นี่มันยังไงกันเนี้ย!?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น