คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่9
ตอนที่9
”พี่ซีวอนฮะ ผมมาแล้ว” เสียงนุ่มเป็นเอกลักษณ์ของโจว คยูฮยอนดังขึ้น เรียกให้ผู้ชายร่างสูงที่ยืนซ้อมบทอยู่กับนักแสดงคนอื่นหันมามอง
”มาแล้วหรอ นั่งก่อนสิคยู” ชเวซีวอนเดินเข้ามาตบไหล่น้องเล็กของวงก่อนจะพาไปนั่งพัก
”คุณยูอีอยู่ไหนหรอพี่ซีวอน” คยูฮยอนเอ่ยถามขึ้นอย่างตื่นเต้น เพราะเขาเรียกได้ว่านอกจากติดเกมส์แล้วนั้น ยังติดละครหลังข่าวอีกซะด้วยสิ และนางเอกขวัญใจของเขาก็คือยูอี นักแสดงสาวสวยที่กำลังมาแรงอยู่ในขณะนี้ยังไงหล่ะ
”มาถึงจะถามไถ่พี่บ้างสักนิดไม่มีหรอกนะไอ้เด็กบ๊อง!” ซีวอนเอื้อมมือมาขยี้หัวของมักเน่ตัวเล็กที่เอาแต่สอดส่องสายตาหานางเอกในดวงใจของตนเองอย่างตื่นเต้น
”โธ่! ก็ให้ผมได้เจอเธอก่อนเถอะน่า แล้วผมจะสนใจแต่พี่คนเดียวเลย”
”เดี๋ยวอีกฉากสองฉากคุณยูอีก็ออกมาแล้วล่ะ นายไปนั่งรอกับพี่ดีกว่า” ผู้เป็นรุ่นพี่เอื้อมมือไปดึงข้อมือของคนสติไม่อยู่กับตัวให้เดินตามมายังห้องพักของนักแสดงที่อยู่ไม่ไกลจากฉากที่ยูอีแสดงอยู่
“พี่ซีวอน!! ผมเห็นเธอแล้ว” มักเน่ของวงร้องขึ้นมาอย่างดีใจที่ได้เจอเธอสักที…ยูอี นางในฝันของเขา
”พี่ก็เห็นแล้ว เห็นบ่อยด้วยนะ ฮ่าๆ”
”ก็พวกพี่เล่นละครด้วยกันนี่นา”
”ว่าแต่เราเถอะ เจอเรื่องอะไรหนักๆมาหล่ะถึงได้โทรหาพี่นะ หืม?” ซีวอนเปลี่ยนอิริยาบถมานั่งเท้าคางก่อนจะจ้องไปยังดวงตาของคยูฮยอนเพื่อรับฟังสิ่งที่คยูฮยอนกำลังจะเล่า
”วันนี้เธอเข้าไปที่บริษัทของเรา…” ไม่ต้องบอกซีวอนก้พอจะรู้ว่าเธอคนนั้นคือใคร
”ผมเดินสวนเธอ แต่ผมทำเป็นไม่เห็นเธอ แต่ผมเห็นสีหน้าและแววตาของเธอ…” โจวคยูฮยอนเว้นหายใจไปพักหนึ่งก่อนจะเริ่มเสมองไปทางอื่น
”ผมเห็นเธอสีหน้าไม่ดี แววตาของเธอไม่สดใสเหมือนเคย ผมไม่มั่นใจ…ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงดูไม่มีความสุขแบบนั้น” ตอนนี้มักเน่ที่ดูเหมือนจะเข้มแข็งกำลังเริ่มเผยด้านอ่อนแอออกมาทีละนิดๆแล้ว นี่คือสิ่งที่เชวซีวอนคิดอยู่ในใจ
”นายใจเย็นก่อนน่าคยู…” มือหน้ายื่นออกไปลูบบนบ่าของรุ่นน้องตรงหน้าอย่างปลอบประโลม
”ผมแค่อยากเห็นเธอมีความสุข ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแต่ผมกลับได้เห็นด้านที่เธอกำลังเสียใจ เธอเป็นอะไรกันแน่ฮะพี่” คยูฮยอนเริ่มควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปบนฝ่ามือของตัวเองช้าๆเพื่อห้ามน้ำใสๆที่กำลังจะไหลออกมาจากดวงตาคม
”มาให้พี่กอดหน่อยสิคยู ^ ^” เชวซีวอนรู้ดีว่าเขาไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนี้ สิ่งที่เขาทำให้คยูฮยอนได้คงจะเป็นแค่อ้อมกอดที่อบอุ่นและน้ำเสียงที่นุ่มนวลนี่แหละ เพราะไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำให้คยูฮยอนและยุนอามีความสุขได้ นอกจากพวกเขาจะช่วยกันทำให้กันและกันมีความสุขเท่านั้นเอง ทำไมจะไม่รู้ว่ายุนอามีสีหน้าไม่ดีเพราะอะไร คนที่ตัวเองรักไม่ทักไม่มองหน้าเธอแม้แต่น้อย เป็นซีวอนเองก็คงอดที่จะเสียใจไม่ได้ เรื่องราวระหว่างคยูฮยอนกับยึนอานี่มันช่างซับซ้อนจริงๆ…
”…” ซีวอนยังคงกอดรุ่นน้องตรงหน้าอยู่อย่างนั้นสักพัก ก่อนเขาจะถูกเรียกให้ไปเข้าฉากทำให้เขาต้องผละออกจากร่างบางในอ้อมกอด
”เดี๋ยวพี่มานะ อีกฉากเดียวเท่านั้น แล้วเราไปดื่มกันนะคยู” เขาลูบหัวคนตรงหน้าก่อนจะเดินออกไป ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ยูอีกำลังเดินมาพักที่ห้องพักนักแสดง แต่ในเวลานี้คยูฮยอนไม่มีแก่ใจไปกรี๊ดกร๊าดเธอหรอก เมื่อได้พูดถึงผู้หญิงคนนั้นแล้ว มันก็ยากที่จะละความสนใจไปได้
”คุณ…คยูฮยอนรึเปล่าคะ?” เสียงหวานๆทักเขาขึ้นมาเบาๆ
”ครับ ผมโจวคยูฮยอน” เมื่อคยูฮยอนเงยหน้าขึ้นก็ต้องพบกับผู้หญิงหน้าหวานคนหนึ่งที่ตัดผมสั้นเข้าทรงรับกับใบหน้าเรียวสวย
”ฉันฮัมอึนจอง ทีอาร่าค่ะ” เธอยื่นมือออกมาเพื่อทักทายอย่างชาวตะวันตก
”ยินดีที่ได้พบครับ” คยูฮยอนยื่นมือออกไปสัมผัสมือเธอเบาๆก่อนจะยิ้มให้เป็นการทักทาย
”จริงๆแล้ว ฉันเป็นแฟนของคุณน่ะค่ะ รบกวนเกินไปมั๊ยถ้าจะขอลายเซ็นต์ของคุณสักหน่อย” อึนจองยื่นสมุดพกเล่มเล็กๆน่ารักเล่มหนึ่งออกมาพร้อมกับปากกาส่งให้แก่คยูฮยอน
”ขอบคุณมากๆนะคะ” อึนจองโค้งให้เขาเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้อีกครั้ง
”เอ่อ…เราเกิดปี98เหมือนกัน จะเป็นอะไรมั๊ยคะถ้าฉันจะขอเป็นเพื่อนกับคุณคยูฮยอนด้วย” หญิงสาวเอ่ยถามคยูฮยอนออกมาอย่างเขินอาย คยูฮยอนเองก็ไม่ค่อยได้เจอกับไอดอลหญิงเท่าไหร่ ถึงจะเจอก็ไม่เคยได้สนิทกับใครก็อดที่จะเขินนให้กับอึนจองไม่ได้เหมือนกัน
”ด้วยความยินดีครับ”
”ขอบคุณค่ะคุณคยูฮยอน> <”
”เรียกผมว่าคยูฮยอน หรือคยูเฉยๆก็ได้นะ”
”จริงนะคะ งั้นคุณเรียกฉันว่าอึนจองก็ได้ค่ะ”
”ยินดีครับ” โดยส่วนตัวเขาจะเป็นคนพูดเก่งอยู่นะ แต่พอเจอกรณีที่มีสาวสวยมาจู่โจมบอกว่าเป็นแฟนเขา ทั้งๆที่เธอเองก็เป็นคนดังอยู่นั้นมันทำให้เขาอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ
”เฮ้!อึนจองทางนี้” ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังแนะนำตัวเองกันอยู่นั้น เสียงหวานออกโทนสูงหน่อยๆที่เป็นเอกลักษณ์ของยูอีก็ดังขึ้นซะก่อน
”เดี๋ยวน่ายู~ ขอฉันคุยกับคุณคยูฮยอนก่อนนะ” อึนจองตะโกนตอบยูอีที่นั่งพักอยู่ฝั่งตรงข้ามไป
”อะไรกันเนี่ยเธอ” ยูอีที่งงกับอาการของเพื่อนสนิทก็เลยตัดสินใจเดินเข้ามาหาอึนจองที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยอยู่กับคยูฮยอนอย่างออกรสชาติ
”เธอไปรู้จักคุณคยูฮยอนได้ไงน่ะ” เสียงของยูอีดังขึ้นเหนือหัวของอึนจองเรียกให้สาวสวยที่กำลังชวนคยูฮยอนคุยอยู่นั้นหันขึ้นไปมอง ไม่แม้แต่อึนจองเท่านั้นที่เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเจ้าของเสียง แต่คยูฮยอนเองก็กำลังจ้องไปยังใบหน้าของยูอีอยู่เหมือนกัน
”ก็เมื่อกี้ฉันเห็นเขานั่งอยู่คนเดียวเลยเข้ามาทักทายน่ะ คยู~นี่ยูอีเพื่อนสนิทของฉันน่ะค่ะ” อึนจองแนะนำยูอีอย่างรวดเร็ว
”เอ่อ…คะ ครับผม ผมโจวคยูฮยอนครับ ยินดีที่ได้พบนะครับคุณยูอี” น้ำเสียงนุ่มที่เคยฉะฉานของคยูฮยอนกลับกลายเป็นตะกุกตะกักทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าดาราที่ตนชอบ
”ยินดีเช่นกันค่ะ อ่ะ!เราเกิดปีเดียวกัน งั้นก็เป็นเพื่อนกันนี่เนอะ คุณเรียกฉันว่ายูอีก็ได้นะ หรือยูเฉยๆอย่างที่อึนจองเรียกก็ได้”
”ยินดีครับ” นี่คือสิ่งที่คยูฮยอนสามารถพูดออกไปได้ เพราะตอนนี้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ และภาวนาให้พี่ซีวอนรีบๆออกมาเสียทีก่อนเขาจะรับมือกับสองสาวเพื่อนซี้สุดฮอตตรงหน้าไม่ได้
”ไปนั่งตรงนั้นเถอะอึนจองอย่าไปกวนคยูฮยอนเลย” ยูอีเอ่ยชวนเพื่อนสาวให้ไปนั่งที่เก้าอี้ของเธอที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแทน หากแต่อึนจองดูท่าว่าจะลุกยากซะแล้วสิ
”ก็ฉันอยากนั่งกับคยูนี่นา ยูก็นั่งนี่สิ~” อึนจองพูดก่อนจะเขยิบให้ยูอีนั่งบนโซฟาข้างๆตัวเอง
”เธอนี่น้า เด็กจริงๆ” ยูอีขำให้กับท่าทางเด็กๆของเพื่อนไม่ได้จึงนั่งลงถัดจากอึนจองไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบนิตยสารขึ้นมาอ่านอย่างไม่สนใจคนอีกสองคนที่กำลังจะเริ่มบทสนทนาขึ้น
”เออยู~ ก่อนมานี่ฉันแวะเข้าไปหาพี่แชวอน ปาร์กชินเฮกลับมาเกาหลีแล้วนะ เหมือนเธอจะได้รับอุบัติเหตุด้วยล่ะ”
”จริงหรอ! แล้วตอนนี้ชินเฮเป็นไงบ้างน่ะ” ชื่อที่คุ้นหูของยูอีค่อยๆเรียกความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับชื่อชินเฮนี้เข้ามาทีละน้อยๆ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องราวของเด็กคนนั้น เด็กเย็นชาที่เอาแต่พูดว่าจะดูแลปกป้องเธอ แต่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลยด้วยซ้ำ หึ!
”ตอนนี้คงไม่เป็นไรแล้วล่ะ แต่เธอต้องอยากรู้แน่ๆว่าใครเป็นเจ้าของไข้”
”ใคร…?”
”…อีจงฮยอน!” และชื่อของเด็กคนที่ว่าก็ชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่ออึนจองเอ่ยขึ้นมา
”ทำไมต้องเป็นไอ้เด็กนั่นอีกแล้วเนี่ยอึนจอง ?” ยูอีอดที่จะถามเพื่อนสนิทไม่ได้ว่าทำไมชีวิตของเธอถึงหนีจากเด็กชายที่ชื่ออีจงฮยอนไม่เคยได้เลย
”ฉันก็ไม่รู้สิ บางทีเธอกับเขาอาจจะเกิดมาคู่กันก็ได้ใครจะรู้ ฮะๆ” อึนจองพูดบางสิ่งที่แสนจะบาดหัวใจของเธอออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ทำไมยูอีจะมองไม่ออกหล่ะว่าเพื่อนคนนี้ของเธอน่ะชอบจงฮยอน! ชอบตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัยแล้วซะด้วยซ้ำ แต่ไอ้เด็กบ้านั่นดันมาชอบเธอซะได้ ถ้าเพียงแต่อึนจองยอมให้เธอได้อธิบายกับจงฮยอนว่าคนที่คอยตามคอยดูแลจงฮยอนตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัยน่ะมันอึนจองต่างหากไม่ใช่เธอ คนที่จงฮยอนจะไปสารภาพรักคงจะเป็นอึนจองไปแล้ว คงไม่ใช่ยูอีหรอก…
”เธอเจ็บรึเปล่าที่พูดแบบนั้นออกมาน่ะฮัมอึนจอง” เรื่องราวระหว่างเธอกับอึนจองนั้นมีมากมายจนเรียกได้ว่าพวกเธอแทบจะไม่มีความลับต่อกันเลยก็เป็นได้ อีกทั้งบุคลิกตรงไปตรงมาของยูอีนี่เองที่ทำให้อึนจองสบายใจจะอยู่ด้วย
”ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย เด็กนั่นมันผ่านมานานมากแล้ว ฉันลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วล่ะยู~ ว่าแต่เธอน่ะได้ติดต่อกับเขาอยู่บ้างรึเปล่า” เขาคนนั้นที่อึนจองเอ่ยออกมาก็คงจะไม่พ้นคนรอบๆตัวที่เกี่ยวโยงกับผู้ชายที่ชื่อจงฮยอนอีกนั่นแหละ
”ตั้งแต่ที่เขาเกิดอุบัติเหตุวันนั้น ฉันเทียวไปเยี่ยมเขาทุกวันเท่าที่เวลาของฉันจะว่าง แต่เมื่อเขาฟื้นคนที่เขาเลือกกลับเป็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ ที่ไม่ใช่ทั้งชินเฮทั้งฉัน…”
”เธอคนนั้นเคยเดบิวท์เป็นเกิร์ลกรุ๊ปด้วยนี่” อึนจองพูดเสนอความคิดเห็นของตัวเองออกมา โดยสองสาวหารู้ไม่ว่า หนึ่งหนุ่มที่เอาแต่เงียบอยู่นานนั้นกำลังสนใจกับคำว่า เกิดอุบัติเหตุ และคำว่า เกิร์ลกรุ๊ป อย่างสนอกสนใจ เพราะเรื่องราวที่พวกเธอกำลังคุยกันอยู่นั้นมันช่างคุ้นกับเรื่องราวของซอจูฮยอน รุ่นน้องที่เขารู้จักเสียจริงๆ หากแต่ว่า!เชวซีวอนที่เพิ่งถ่ายฉากสุดท้ายเสร็จก็เดินออกมาเรียกเขาซะก่อน
”เฮ้!คยู พี่ถ่ายเสร็จแล้ว ขอเปลี่ยนชุดแปบนึงนะ แล้วเราไปดื่นกัน อ้าว!ยูอี อึนจอง ยินดีที่ได้พบครับ” คำทักทายของซีวอนทำให้สองสาวหลุดจากภวังค์ที่กำลังให้ความสนใจแล้วเงยหน้ามามองผู้มาใหม่แทน
”สวัสดีค่ะพี่ซีวอน > <”
”พี่ถ่ายเสร็จแล้วหรอคะ มีฉากไหนที่เราต้องคู่กันอีกมั๊ย” ยูอีเดินเข้าไปหาซีวอนอย่างสนิทสนมก่อนจะถามถึงบทต่อไปว่าพวกเธอมีฉากที่ต้องถ่ายด้วยกันหรือไม่
”มีอีกทีเห็นจะเป็นฉากหน้านะ วันนี้อีกเดี๋ยวคงเลิกกองแล้วล่ะ” ซีวอนหันไปตอบยูอีก่อนจะขยิบตาให้คยูฮยอนแล้วเดินไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุด
”เดี๋ยวมานะคยู~”
”อ๊ะ!ใช่สิ ฉันคุยกับคยูค้างไว้นี่นา เรามาคุยกันต่อมั๊ยคะ คุยถึงเรื่องไหนแล้วนะ” อึนจองที่เพิ่งจะนึกได้ว่ายังมีอีกคนนั่งอยู่ข้างเธอก็เลยหันมาหาคยูฮยอนก่อนจะเริ่มชวนคุยอีกรอบ
”ไม่เป็นไรครับ คุณสองคนคุยกันไปเถอะ เดี๋ยวผมก็คงจะกลับแล้ว”
”พวกคุณจะไปดื่มกันหรอคะ” ยูอีเอ่ยถามคยูฮยอนขึ้นมา
”อะ ครับ…พวกคุณอยากจะไปด้วยกันมั๊ยครับ” ไม่อยากจะเห็นหน้าตัวเองเลยว่าตอนนี้หน้าของคยูฮยอนนักร้องชื่อดังแห่งวงซูเปอร์จูเนียร์จะแดงขนาดไหน
”สนรึเปล่าอึนจอง ?” ยูอีหันไปถามเพื่อนซี้อย่างหยั่งเชิง และแน่นอนคำตอบของฮัมอึนจองก็คือ…
”ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ > <” และเมื่อซีวอนเปลี่ยนชุดเสร็จทุกคนก็พร้อมจะออกไปสนุกกันแล้ว ทั้งสี่คนนั่งรถผู้จัดการของซูเปอร์จูเนียร์ไปยังผับกึ่งคาเฟ่ที่เฉพาะคนดังๆระดับไอดอลในวงการเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้ สถานที่เที่ยวกลางคืนที่เดียวที่เหล่าไอดอลไว้วางใจ ‘SUPER STAR CLUB’
เมื่อทั้งสี่คนมาถึงก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ใช่ว่าพวกเขาจะไม่เคยมาที่แบบนี้ ใช่!ทั้งสี่คนเคยมาที่ผับแห่งนี้แล้ว แต่ไม่เคยมาด้วยกันเท่านั้นเอง ซีวอนเดินนำสองสาวเข้าไปยังส่วนวีไอพีของซูเปอร์จูเนียร์ โซนที่อยู่ไม่ใกล้และไม่ไกลจากฟลอร์สำหรับออกไปแดนซ์กระจายสักเท่าไหร่ แต่ก็ค่อนข้างเป็นส่วนตัว
”รับอะไรกันดีครับ” สุภาพบุรุษซีวอนเริ่มทำหน้าที่
”น้ำส้มสองแก้วค่ะ J” อึนจองเอ่ยออกมาอย่างร่าเริง แต่มันกลับทำให้คิ้วเข้มของคยูฮยอนยกขึ้นอย่างแปลกใจ
”ไม่ดื่มแอลกอออล์หรอครับ” และเมื่อสงสัยคนอย่างคยูฮยอนก็ไม่เคยปล่อยให้มันคาใจ
”น้ำส้มสองแก้วน่ะออร์เดิร์ฟค่ะ แค่บอกบาร์เทนเดอร์ว่าเหมือนเดิมของคุณยูอีกับคุณอึนจองก็พอ” ยูอีหันไปบอกซีวอนอย่างไม่ใส่ใจภาพพจน์ จะว่าเธอไม่ใส่ใจภาพพจน์ก็ไม่ได้ เพราะเธอเป็นเธอแบบนี้อยู่แล้วต่างหาก เธอเป็นตัวของตัวเองและคอเธอน่ะแข็งยิ่งกว่าทองแดงซะอีก เครื่องดื่มแค่นี้น่ะเรียกน้ำย่อยเธอเท่านั้นเอง
ระหว่างที่ซีวอนลุกออกไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ อึนจองก็ขอตัวลุกออกไปโชว์สเต็ปการแดนซ์อยู่บนฟลอร์ซะแล้ว ปล่อยให้คยูฮยอนนั่งเขินยูอีอยู่ในใจอย่างเงียบๆ
”เอ่อ….”
”…”
”คุณยูอีมีแฟนอยู่รึเปล่าครับ” และก็ถามออกไปจนได้นะคยูฮยอน! ร่างสูงที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ
”ตอนนี้ไม่มีค่ะ”
”อ๋อ ครับ” คยูฮยอนยิ้มให้น้อยๆเมื่อหญิงสาวตรงหน้าตอบคำถามอย่างไม่ใส่ใจว่าเขาจะถามไปทำไม ให้ตาย!ทำไมในนี้ร้อนจังนะ ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้นี่นา
”คยูฮยอน…ถามทำไมหรอคะ”
”ฮะ? อ๋อ ผมแค่อยากรู้น่ะครับ”
”จริงๆแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว ถ้าคุณสะดวกจะพูดกันเองกับฉันก็ได้นะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้วค่ะ” ยูอีพูดอย่างจริงใจก่อนจะยิ้มหวานส่งมาให้คยูฮยอน
”ผมพูดกันเองกับคุณได้จริงหรอครับ”
”แน่สิคะ คุณเป็นเพื่อนอึนจองก็เหมือนเป็นเพื่อนฉันด้วยนั่นแหละค่ะ” หญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมที่ตนตั้งใจ
”อ่า…ยูอี ขอบใจนะที่เป็นเพื่อนกัน” เมื่อพูดจบคยูฮยอนก็แทบจะเอาหน้าตัวเองมุดลงไปใต้โต๊ะทันที ร่างสูงเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยก่อนยูอีจะหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางของคยูฮยอนที่เธอไม่เคยเห็น
”คุยอะไรกันอยู่หรอครับ” ประจวบเหมาะกับที่ซีวอนกลับมาได้จังหวะที่คยูฮยอนกำลังเขินได้ทีเลยทีเดียว
”แค่เรื่องเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ พี่ซีวอนคะเดี๋ยวขอตัวไปหาเพื่อนหน่อยนะคะ” ยูอีลุกขึ้นก่อนจะจัดกระโปรงให้เข้าที่แล้วลุกออกไปหาสาวๆอาฟเตอร์สคูลคนอื่นที่กำลังเดินผ่านประตูกระจกบานใหญ่หน้าผับเข้ามาข้างใน
”เมื่อกี้พี่เจอแทยอนกับซูยองด้วยล่ะ เดินสวนกันกับพวกเธอที่หน้าห้องน้ำแต่ไม่ได้ทักกันเพราะพวกเธอหายไปซะก่อนน่ะ” ซีวอนเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
”แล้วคุณอึนจองไปไหนแล้วล่ะ” เมื่อเห็นสีหน้าของคนข้างๆเริ่มเปลี่ยนไป ซีวอนจึงรู้ตัวว่าเขาควรจะเปลี่ยนเรื่องให้เร็วที่สุด
”เธอออกไปแดนซ์น่ะฮะ พี่จะไปแดนซ์ด้วยก็ได้นะ”
”นายมาหาพี่เพื่อจะให้พี่ออกไปแดนซ์กับคนอื่นนี่นะ มาดื่มกันเถอะน้องชาย” ซีวอนล็อกคอคยูฮยอนก่อนจะพาร่างสูงเดินไปที่เคาท์เตอร์ก่อนจะเริ่มดวลกันแบบช็อตต่อช็อตจนคนรอบข้างเริ่มให้ความสนใจ ซึ่งในตอนนี้ผ่านไปสี่ช็อตแล้วที่ทั้งสองดวลกันดื่มวอดก้าเพียวๆ เมื่อเริ่มขึ้นช็อตที่ห้า คยูฮยอนก็เริ่มพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมาทีละนิดอย่างไม่รู้ตัว
”ทำมายยอ่ะ…ทำมายยเธอม่ายยิ้มนะยูนนน~ เอิ๊ก”
”นายเมาแล้วน่าคยู~”
”ผมม่ายมาววว ผมแค่อยากจารู้! เธอออทำมายยไม่มีความสุขเลยยย ตอนเจอหน้าโผมม” เขายังคงพร่ำพรรณนาต่อไปเนื่องจากฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่เริ่มเข้าไปในปริมาณที่มากเกินไป ปกติคยูฮยอนก็ดื่มแค่ไวน์ขวดสองขวดเท่านั้น แต่นี่คือเหล้าเพียวๆ ถึงเขาจะเทพเรื่องการดื่มขนาดไหนก็คงทนวอดก้าเพียวที่ดื่มติดกันห้าแก้วรวดแบบนี้ไม่ได้หรอก…
”….” ระหว่างที่คยูฮยอนเมาอยู่นั้นซีวอนก็ลุกหายไปจากเคาท์เตอร์ก่อนจะรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาจากหน้าห้องน้ำ
”คยู!! ตื่นๆๆ สร่างเมาก่อนคยู ฟังพี่คยู!” เชวซีวอนไม่ห่วงแล้วว่าหน้าของคยูฮยอนจะมีรอยแดงเพราะเขารึเปล่า หากแต่ตอนนี้มีเรื่องที่คยูฮยอนต้องรู้
”มีอารายยหรออพี่วอนนน ~”
”ยุน…ยุนอาเมาหมดสติอยู่ในห้องน้ำ!!!” ราวกับคำว่า ‘ยุนอา’ เป็นเหมือนน้ำเย็นๆที่สาดลงมาบนร่างกายเปล่าเปลือยของเขาในวันที่อุณภูมิติดลบ ราวกับมันได้ขับไล่แอลกอฮอลล์ที่อยู่ในร่างกายให้หายไปจนหมดสิ้น ร่างสูงทิ้งแก้ววอดก้าเพียวในมือลงอย่างไม่ใยดีก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำหญิง เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าหัวใจของคยูฮยอนก็ยิ่งเจ็บปวด แทยอนกับซูยองกำลังพยุงยุนอาที่สลบพิงชักโครกออกมาอย่างทุลักทุเล โดยมีซันนี่ ทิฟฟานี่และยูริคอยช่วยรับอยู่ด้านนอก
ไม่! เขาทนให้คนอื่นเห็นเธอในสภาพนี้ไม่ได้ ตอนนี้เธอเป็นไอดอล ถ้าคนอื่นเห็นว่าเธอเมาไม่ได้สติแบบนี้ กระแสด้านลบจะต้องโจมตีเธออย่างแน่นอน…
”ถอยไป…” คยูฮยอนกล่าวเสียงเรียบก่อนจะถอดเสื้อสูทของตัวเองคลุมไว้ที่ร่างของยุนอาก่อนจะอุ้มเธอเข้าสู้อ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย เขากดให้ศีรษะของร่างบางซบเข้ากับไหล่ตัวเอง ก่อนจะพาเธอออกไปทางประตูหลังแล้วให้พี่ผู้จัดการพาเธอไปโรงพยาบาลทันที
ส่วนเรื่องทางนี้ซีวอนก็เข้าไปบอกยูอีกับอึนจองว่าพวกเขาเจอปัญหาเล็กน้อย พวกเธอเองก็ออกอาการมึนงงอยู่สักพักแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ทั้งสามคนจึงแยกกันตรงนั้นแล้วซีวอนก็กลับมาด้วยรถของสาวๆโซนยอชิแด สืบเรื่องรู้มาได้ว่าพวกเธอเห็นยุนอามีอาการเซื่องซึมก็เลยอยากลองพาเธอมาสนุกกันที่นี่ โดยที่นี่เป็นครั้งแรกของยุนอาและเพียงครั้งแรกนี่แหละเธอดันสั่งเครื่องดื่มผิด โดยที่เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอชี้ให้กับบาร์เทนเดอร์ดูในเมนูนั้นคือสิ่งที่แรงที่สุดในร้าน และจากสภาพร่างกายแบบนั้น เพียงแค่กระดกมันเข้าไปอึกเดียวเท่านั้น แอลกอฮอลล์ที่ร่างกายบอบบางของยุนอาไม่เคยได้สัมผัส ก็ส่งผลให้เธอมีอาการอย่างที่เห็น
และอีกเหตุผลนึงที่พวกเขาทั้งหมดคิดตรงกันก็คือ ‘โจวคยูฮยอน’ หลังจากที่ยุนอากับเจสสิก้ากลับมาจากไปหาชินดงวันนั้น ยุนอาก็เริ่มกลับมามีอาการเซื่องซึมอย่างนี้แหละ ซีวอนเองก็บอกออกไปว่าที่คยูฮยอนมาดื่มที่นี่เพราะตัวคยูฮยอนเองก็เครียดที่ได้เจอยุนอาในวันนั้นเหมือนกัน สิ่งที่คยูฮยอนไม่สบายใจคือยุนอาดูเหมือนจะไม่มีความสุข นั่นทำให้ซันนี่อดที่จะพูดขึ้นมาด้วยความเดือดดาลไม่ได้ว่าเพราะคยูฮยอนนั่นแหละทำให้ยุนอาไม่มีความสุข ซีวอนก็ได้แต่ขอโทษแทนคยูฮยอนที่ตอนนี้ตัวของเขาไปอยู่กับผู้หญิงที่เป็นเจ้าของหัวใจของเขานั่นเอง
แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้สิ่งที่ทุกคนคิดอยู่ในใจมันออกมาตรงกันก็คือ ความสัมพันธ์ของสองคนนั้นยังไงหล่ะ ที่ทำให้รถทั้งรถเงียบกริบลงไปได้ขนาดนี้…
โรงพยาบาลโซล
”คุณหมอครับ เธอไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน และเธอดันดื่มเครื่องดื่มที่แรงที่สุดเข้าไป ช่วยล้างท้องให้เธอด้วยครับ แล้วก็ให้น้ำเกลือด้วยจะดีมากครับเพระร่างกายของเธอไม่ค่อยได้พักผ่อน จะฉีดยาหรืออะไรก็ได้ครับแค่ให้เธอผ่อนคลาย”
”ดะ เดี๋ยวก่อนนะครับคุณ…”
”อ้อ! แยกเธอไว้ห้องพิเศษนะครับ ผมจะดูแลค่ารักษาเอง” ร่างสูงที่ตอนนี้สติและจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวกำลังออกคำสั่งกับคนเป็นหมอประจำโรงพยาบาลโซลว่าให้มาดูแลผู้หญิงคนนั้นอย่างสุดความสามารถ โดยไม่คำนึงเลยว่าอิมยุนอานั้นเพียงแค่เมาแล้วสลบไป หากแต่ตอนนี้คยูฮยอนกลับทำเหมือนว่าเธอกำลังจะตายเพราะถูกรถชนแปดตลบอย่างนั้นแหละ -____-
”คุณครับ หมอต้องการทราบอาการก่อนครับ”
“เธอดื่มเพียงอึกเดียวแล้วอ้วกจากนั้นก็สลบไปครับ” คยูฮยอนตอบไปแบบส่งๆ
”แล้วเธอมีอาการแพ้อะไรที่เป็นส่วนผสมในเครื่องดื่มนั้นมั๊ยครับ”
”โธ่!คุณก็แค่รักษาเธอไปเถอะ จะถามอะไรเซ้าซี้ผมมากขนาดนี้เนี่ย คุณเป็นหมอนะ!!!”
”คะ ครับๆ ผมจะดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”
”รีบไปสิครับ!!” ดูเหมือนว่าฤทธิ์ของวอดก้าจะเริ่มสำแดงเดชซะแล้ว…หรือไม่ก็ เพราะคนที่ป่วยเป็นเธอคนนั้นล่ะมั้งที่ทำเอาซะคยูฮยอนนั่งไม่ติดขนาดนี้ ?
”เอ่อคุณคะ…” ระหว่างที่คยูฮยอนเดินไปเดินมาอยู่ที่หน้าเคาท์เตอร์ของโรงพยาบาลนั้น ก็มีนางพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาหา
”ว่าไงครับ!”
”คุณหมอฝากมาบอกว่าคุณเองก็ไปหาเครื่องดื่มอุ่นๆดื่มหน่อยจะดีกว่านะคะ หรือไม่ก็ล้างหน้าล้างตาสักหน่อยแล้วค่อยกลับมาดูเธอก็ยังทันค่ะ”
”…”
”คุณเองก็เมาใช่เล่นนะคะ ทำตามที่คุณหมอฝากมาแนะนำเถอะค่ะ” แล้วพยาบาลผู้หวังดีก็รีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว แน่หล่ะ! ในตอนนี้ใครจะไม่กลัวคยูฮยอนบ้าง เมื่อจู่ๆก็มีผู้ชายหน้าหล่อที่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นนักร้องดังอย่างซูเปอร์จูเนียร์โผล่เข้ามาด้วยกลิ่นเหล้าอย่างแรง ในอ้อมกอดมีหญิงสาวไม่ได้สติและตะโกนโหวกเหวกต่อหน้าหมอของโรงพยาบาลในตอนเกือบจะเที่ยงคืน!
”ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ” คยูฮยอนโค้งให้พยาบาลคนนั้นช้าๆก่อนจะเดินไปที่คาเฟ่ของโรงพยาบาลก่อนจะสั่งกาแฟร้อนๆสักแก้วมาดื่มให้ตัวเองสร่างกว่านี้
”เอสเพรสโซ่ร้อนแก้วนึงครับ/เอสเพรสโซ่ร้อนแก้วนึงครับ” คยูฮยอนอดที่จะแปลกใจไม่ได้ว่าคนที่ยืนข้างๆเขาตอนนี้จะใจตรงกันกับเขา ในจังหวะที่คยูฮยอนหันหน้าไปมองก็ต้องพบว่าผู้ชายคนนั้นกำลังหันหน้ามามองเขาเหมือนกัน
”เอ่อ..คุณเอาก่อนเลยครับ” ชายหนุ่มคนนั้นบอกคยูฮยอนอย่างสุภาพ
”ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณก่อนเลย”
”ไม่เป็นไรจริงๆครับ” เขายังคงปฏิเสธน้ำใจของคยูฮยอนอย่างสุภาพเช่นเดิม
”งั้นกาแฟแก้วนี้ผมเลี้ยงเองครับ”
”แต่คุณครับ…”
”ไม่เป็นไรครับ ดึกๆแบบนี้หาคนที่ใจตรงกันกับเรายากนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” คยูฮยอนยื่นมือไปหยิบแก้วกาแฟของตนเองก่อนจะเดินออกมาจากคาเฟ่ก่อนจะเดินไปหาพยาบาลคนเดิมว่าอาการยุนอาเป็นอย่างไรบ้าง และเขาก็พบว่าคุณหมอกำลังจะย้ายเธอไปพักห้องพิเศษให้เขานั่งรออีกสักครู่หนึ่ง
คยูฮยอนเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่เรียงไว้เป็นแถวให้คนไข้นั่งก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาจิบ ในใจก็คิดไปถึงว่าเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง จะรู้สึกตัวหรือยัง แล้วถ้าเธอตื่นมาเธอจะปวดหัวมากมั๊ย และอีกมากมายที่อยู่ในหัวของเขา ในช่วงเวลาที่เขากำลังจะหลุดเข้าไปอยู่ในห้วงความคิกเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่ออิมยุนอานั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งลงข้างๆเขาก่อนจะยื่นเครื่องดื่มแก้เมามาให้เขา
”เป็นค่าตอบแทนที่คุณเลี้ยงกาแฟผมนะครับ”
”หืม?”
”รับไว้เถอะครับ ไม่อย่างนั้นผมคงจะไม่สบายใจ เอ่อ…ผมมานั่งด้วยแบบนี้คุณจะว่าอะไรรึเปล่าครับ”
”ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเครื่องดื่มนี่นะครับ” คยูฮยอนวางแก้วกาแฟลงก่อนจะเปิดฝาขวดเครื่องดื่มที่ชายหนุ่มคนนั้นยื่นมาให้แล้วกระดกมันลงไปรวดเดียวจนหมด แม้ว่าเธอคนนั้นจะทำให้เขาสร่างเมาแค่ไหน แต่เพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาจะมีสติมากกว่านี้เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เขาดื่มมันลงไปนั่นแหละดีแล้ว คยูฮยอนคิดในใจ
”ผมโจวคยูฮยอนครับ คุณหล่ะ?”
”จองชินครับ อีจองชิน” ชายหนุ่งร่างสูงตอบกลับมาอย่างสุภาพเช่นเคย
”…”
”ผมรู้จักคุณครับ คุณคือซูเปอร์จูเนียร์เมมเบอร์ใช่มั๊ยครับ” ถ้าเป็นเวลาปกติคยูฮยอนคงแต่งตัวมิดชิดมากกว่านี้ แต่ในเวลาเที่ยงคืนที่โรงพยาบาลแบบนี้ คงไม่มีแฟนคลับมาคอยตามเขาหรอกใช่มั๊ย ?
”จริงๆแล้วผมไม่ค่อยรู้เรื่องวงการบันเทิงเท่าไหร่ครับ ผมเพิ่งย้ายจากบ้านนอกมาอยู่โซลน่ะ แต่ชื่อเสียงของคุณโด่งดังมากเลยนะครับ ผมนับถือคุณเป็นรุ่นพี่ได้มั๊ยครับ” จองชินถามออกไปอย่างมีมารยาทเช่นเคย (Writer say : เอ่อ จะให้เขามาเป็นไอดอลนี่ต้องขออนุญาตด้วยเหรอจองชินชินกู -___- )
”แน่นอนสิคุณต้องทำได้อยู่แล้ว มันสิทธิ์ของคุณนี่ครับ แต่ผมว่าเรามาเป็นพี่น้องกันจะดีกว่านะจองชิน”
”ฮะ! คุณจะให้ผมเป็นพี่ชายน้องชายของคุณอย่างนั้นหรอครับ” จองชินอดที่จะตกใจกับคำพูดของคยูฮยอนไม่ได้ เขาไม่เชื่อเลยจริงๆว่าซูเปอร์สตาร์อย่างคยูฮยอนจะยินดีให้เขามาเป็นนน้องชายน่ะ
”นายเกิดปีอะไรหล่ะจองชิน”
”ผมเกิดปี91ครับ”
”โอเค นับจากนี้ไปนายเป็นน้องชายของโจวคยูฮยอนแล้วนะรู้มั๊ย” คยูฮยอนพูดอย่างเป็นมิตรก่อนจะเอื้อมมือไปตบไหล่ของจองชินอย่างกับว่าพวกเขาสนิทกันมานานนับสิบๆปีอย่างนั้นแหละ
”จริงๆหรอครับ ผมเรียกพี่ว่าพี่ได้หรอครับ”
”แน่สิ นายเอาไปอวดใครก็ได้นะว่ารู้จักโจวคยูฮยอนเป็นการส่วนตัวด้วยน่ะ ดีซะอีกฉันจะได้ดังขึ้นๆ ฮ่าๆๆ” คยูฮยอนพูดติดตลกก่อนจะยิ้มอย่างเป็นมิตรให้แก่จองชิน ซึ่งโดยปกติถ้าเหล่าแฟนๆของเขามาเห็นคงจะหัวใจวายตายไปแล้วย่างแน่นอน
”เอาเบอร์มาแลกกันเถอะ” คยูฮยอนเสนอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมากดบันทึกเบอร์ของจองชิน
”ผมจะมีเบอร์พี่ด้วยหรอครับ”
”ต้องมีอยู่แล้วน่า เราเป็นพี่น้องกันแล้วนะ บอกเบอร์นายมาสิ”
”คะ ครับ…พี่คยูฮยอน”
”ต่อไปนี้ถ้านายมีอะไรโทรหาฉันได้เสมอนะ อ่ะนี่นามบัตรฉัน” ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะควักนามบัตรส่วนตัวของเขาขึ้นมาส่งให้แก่จองชิน
”ไปหาฉันที่บริษัทได้นะ แค่ว่างๆก็เข้าไปเล่นเกมส์ ดื่มไวน์ หรือนั่งดูหนังกับฉันก็ได้ ตกลงมั๊ยจองชิน”
”ครับๆ ขอบคุณมากนะครับ” จองชินรับนามบัตรของคยูฮยอนมาอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะโค้งให้เขาเป็นสิบๆรอบเมื่อเขาเดินจากไป
”ผู้ชายคนนั้นทำไมเจ๋งอย่างนี่นะ” จองชินได้แต่พึมพำเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะก้มมองนามบัตรสีขาวที่พิมพ์ด้วยตัวอักษรสีน้ำเงินอย่างพิถีพิถันแล้วบรรจงเก็บมันใส่ในกระเป๋าตังค์ของตนอย่างระมัดระวัง
คยูฮยอนจากไปโดยไม่รู้ว่าในอนาคตต่อไปนั้นเขาและเด็กผู้ชายคนนั้นจะต้องกลับมาผูกพันกันมากกว่าการเป็นพี่ชายกับน้องชาย เขาเพียงแค่รู้สึกอบอุ่นเมื่อได้รู้จักกับเด็กคนนั้น ปกติเขาไม่ใช่คนปล่อยตัวไปสนิทกับใครง่ายๆ แต่กับเด็กคนนั้นบางอย่างบอกเขาว่าเด็กคนนั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ และข้อแตกต่างนั่นเองทำให้เขาอยากที่จะรู้จักเด็กคนนั้นให้มากกว่านี้
และจองชินเองก็ไม่ได้เอะใจเลยว่าบางอย่างที่กำลังหลับใหลอยู่จะตื่นขึ้นมาแล้วนำพาให้เขาได้กลับมาพบกับคยูฮยอนอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ บางอย่างที่เป็นเหมือนจุดเปลี่ยนในชีวิตของจองชินให้ได้พบเจอกับความสุขและความทุกข์ในเวลาเดียวกัน และเขาไม่มีวันหนีความจริงข้อนี้พ้นอย่างแน่นอน อนาคตของเขาถูกผูกเข้าไว้กับผู้ชายที่ชื่อคยูฮยอนอย่างไม่มีวันตัดขาดได้อีกแล้ว
เหตุผลเดียวที่เชื่อมผู้ชายสองคนนี้ไว้ด้วยกันก็คือ……..!!!
"-------------------------------------------------------------
Talk with writer :
วู้วววววววววววววววววววว
เริ่มเข้มข้นแล้วใช่มั๊ยล่ะ ตอนนี้ไม่อยากบอกเลยว่าตัวละครเยอะมาก!!!
ออกมาแบบพรั่งพรูๆ ไม่อยากจะบอกว่า ไล่มาตั้งแต่ ยูอี อึนจอง
ทั้งสองคือคนที่หวานปลื้มเป็นพิเศษ ถ้าไมม่พิเศษไม่ได้โผล่มาในฟิคนี้แน่นอน
และถ้าอ่านดูจะรู้ว่าทั้งสองคนจะมีปมเกี่ยวข้องกันกับคนอื่นๆอีกด้วย
ตอนนี้ไม่ค่อยมียงซอ(ไม่มีเลยมากกว่า - -)
ขอโทษน้า~ อย่างที่บอกไปว่ากำลังเฮิร์ท ไม่สามารถหวานเลี่ยนน้ำตาลเรียกยงซอได้
ขอเดินเรื่องแบบมีปนแบบนี้ไปก่อนน้า
จริงๆตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับหวานเฮิร์ทหรือไม่เฮิร์ทนะ
พลอตมันมาแบบนี้อยู่แล้ว แค่ตอนนี้มันมาถูกจังหวะกับที่หวานอกหักเท่านั้นเอง
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและคำปลอบประโลม
หวานผ่านมันมาได้7วันแล้วค่ะ
ตั้งเจ็ดวันแล้วที่หวานไม่เป็นอะไร และหวานจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ
ขอบคุณทุกคนที่ยังรอกันอยู่
ขอบคุณจริงๆน้าที่รักฟิคเรื่องนี้
ขอบคุณที่รักหวาน(รึเปล่า ?)
ขอบคุณที่ไม่โกรธที่หวานไม่มาอัพตามสัญญา
ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกัน
รักพวกคุณตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า
เจอกันตอนหน้านะคะรีดเดอร์ จุ๊บๆ -3-
PS.ตอนหน้า...ตอนหน้าๆ...และอีกตอนหน้า...ยงซอจัดเต็มนะคะ!!!
เตรียมหมอนมาไว้กัดไว้กอดระบายความหวานได้เลย
อ้ะ!เตรียมยาฉีดกันมดขึ้นคอมด้วยนะคะ :)
ไอแอมพีเอสสึ
ปล.แก้คำผิดบ้างแล้วค่ะ 20111205 สุขสันต์วันพ่อนะคะ รักพ่อให้มากๆนะทุกคน ^ ^
ความคิดเห็น