คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชมรมคนลี้ลับกับนายจอมโหด [ของเล่นใหม่]
“ถึงแล้วยัยบ๊อง ลงไปจากรถฉันได้แล้ว”กำลังนอนสบายๆอยู่ก็ได้ยินเสียงลิคตัลดังขึ้นใกล้ๆ
ฉันลุกออกมาจากรถอย่างงงๆก่อนจะมองไปรอบๆก็พบว่าที่นี่มีถนนและมีคนยืนมุงดูถนนกันเต็ม สนามแข่งรถหรอ โอ๊ยย อยากจะบ้าตายฉันเกลียดที่แบบนี้ที่สุดเลย
“ไปไหน”อยู่ๆลิคตัลก็มาจับข้อมือฉันไว้
“กลับบ้านไง”
“คิดว่าตัวเองรู้ทางรึไง หลับตลอดทางซะขนาดนั้น เฮอะ”ลิคตัลพูดพลางแสยะยิ้ม
“แล้วนายพาฉันมาที่นี่เพื่อ…”
“ไม่ต้องรู้หรอก”พูดจบลิคตัลก็เดินไป
“ชิส์”ฉันแขวะใส่ลิคตัลก่อนจะเดินตามเขาไป
ลิคตัลหยุดเดินเมื่อมาถึงเต้นท์ที่ใกล้กับถนนมากที่สุด ถ้าให้เดาน่าจะเป็นจุดสตารท์ ลิคตัลถีบเก้าอี้ตัวนึงมาทางฉัน เขามองหน้าฉันและพยักหน้าให้ นี่คือให้นั่งเก้าอี้ใช่มะ ฉันค่อยๆนั่งเก้าอี้ลงข้างๆลิคตัล สักพักหมอนั่นก็ควักดทรศัพท์ขึ้นมา และโทรหาใครบางคน
“ฉันมาถึงแล้วพวกนายเตรียมตัวได้เลย และ ถ้าพวกนายชนะ พวกนายจะได้สิ่งที่ไม่คาดฝันเลยล่ะ หึ….”ลิคตัลพูดพลางมองมาที่ฉัน มีอะไรเกี่ยวกับฉันงั้นหรอ???
“เอ่อ เมื่อไหร่จะกลับหรอ”ฉันแกล้งๆถามลิคตัลไปเพราะมันเงียบเกิ๊นนน มีแต่เสียงรถ
“รอฉันแข่งเสร็จแล้วค่อยกลับละกัน”ลิคตัลพูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ มันต้องมีอะไรเกี่ยวกับฉันแน่ๆเลย TT
สักพักลิคตัลก็ลุกออกจากเก้าอี้ไป ฉันมองเขาอย่างงงๆ และทำท่าจะเดินไปแต่ถูกเพื่อนของลิคตัลที่ชื่อริกเกอร์ห้ามไว้ก่อน
“เธออ่ะ อยู่นี่แหละ”
ฉันนั่งลงไปบนเก้าอี้เหมือนเดิมพลางถอนหายใจรอบที่ 20 ได้ ทำไมมันน่าเบื่ออย่างงี้นะ TT
“เอาอย่างงี้ดีกว่า”ริกเกอร์พูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และดึงธงขนานใหญ่ออกมาจากหลังเก้าอี้
“อะไรหรอ”ฉันถามด้วยความอยากรู้
“เธอ…เธอไปยืนโบกธงตรงนู้นละกันนะ เดี๋ยวฉันพาไป ^o^”
ฉันเดิมตามริกเกอร์มาอย่างงงๆ ยืนโบกธงงั้นหรอ เพื่ออะไร ริกเกอร์ยื่อธงให้ฉันแล้วลากตัวฉันไประหว่างจุดสตารท์ของรถ 2 คันที่กำลังจะแข่ง
“ถ้าพร้อมแล้วก็โบกธงได้เลยนะ”ริกเกอร์มากระซิบหูฉัน และวิ่งออกไปทันที ฉันยืนงงกับสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างมาก มีคนจ้องดูฉันเต็มไปบริเวณริมถนน
ปังง
อยู่ๆ 1 ในรถที่จะแข่งก็เปิดประตูลงมาจากรถ ฉันหันไปมองคนที่ลงมาจากรถก็ต้องสะตั้น
“เธอ มาทำอะไรที่นี่”คริสพูดกับฉัน แล้วจะตอบว่าอะไรล่ะเนี่ยยย
“เอ่อ ไม่รู้สิ”ฉันตอบไปอย่างงงๆ
“จริงๆเลย หาเรื่องได้ตลอด”คริสเดินมาลากแขนฉัน
ปังง
ตามมาด้วยเสียงเปิดประตูของรถอีกคัน
“จะเอาตัวยัยนั่นไปไหน”แล้วก็พบกับลิคตัลเจ้าของเสียง -_-
“กลับบ้าน -_-“คริสตอบปัดๆ
“คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้นหรอ อันดับแรกนายต้องชนะฉันก่อน”ลิคตัลพูด
“เฮื่อย -_-“คริสปล่อยแขนฉันและกลับเข้ารถไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยลิคตัล
ฉันกลั้นใจสะบัดธงลง
บรื้นนนนน
รถทั้ง 2 คันขับผ่านฉันไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉันเซนิดหน่อย ฉันเดินเข้ามาในเต้นท์ที่ริกเกอร์นั่งดูอยู่ ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม
“เธอทำได้ดีมาก”
“นี่พวกนายต้องการทำอะไรกันแน่”
“ก็แค่แกล้งไอพวกนั้นไง”
“เฮอะ”ฉันแขวะใส่ริกเกอร์
ฉันมองดูรถสีดำที่กำลังนำคันสีเขียวอยู่ ห่างกันเป็นโลอย่างนี้ไม่มีทางชนะได้หรอก เฮื่อย เหนื่อยใจจริง ฉันควักโทรศัพท์ออกมาเพื่อแก้เบื่อ แต่แบตดันหมด โอ๊ยย นี่มันเวรกรรมอะไรกันเนี่ยย
“กริ๊ดดด/วู้วววว”อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงคนทั้งสนามเฮโฮขึ้นมา ฉันละสายตาจากโทรศัพท์ที่แบตหมดไปยังสนามก็พบว่า รถคันสีเขียวจอดอยู่ที่จุดสตาทร์ส่วนคันสีดำก็ตามมาติดๆ
นายคริสลงมาจากรถและเดินตรงมาหาฉันและเอสก็วิ่งมาอย่างเร่งรีบ
“เธอมาที่นี่ได้ไงอ่ะ”เอสถามฉัน
“ลิคตัลพามา”
“แล้วหมอนั่นพาเธอมาได้ไง”เอสถามฉันอีกครั้ง
“เรื่องมันยาวอ่ะ ขี้เกียดเล่า”
“กลับบ้านกับฉัน”คริสที่พึ่งเดินล้วงกระเป๋ามาถึงพูดอย่างเซ็งๆ
“กลับกับฉันดีกว่า”พูดจบเอสก็จูงมือกึ่งลากฉันไป
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อน”ฉันพยายามลากตัวเองกลับมาแต่ก็สู้แรงเอสไม่ได้
ฉึบ
คริสคว้าแขนของฉันไว้ ทำให้เอสหยุดลากฉัน
“อะไรของนายอีก”เอสโวยวาย
“ยัยนั่นต้องกลับบ้านกับฉัน”
ฉึบบ
พูดจบคริสก็อุ้มไม่ใช่อุ้มสิแบกฉันเดินไปอย่างไม่สนใจใครทั้งนั้น
“เฮ้ยๆ ปล่อยนะเฟ้ย”ฉันพยายามดิ้นจนสุดแรงแต่ก็ไม่ออก
“อยากโดนตีตูดแบบในละครน้ำเน่ารึไง -_-“
คำพูดนั้นมันทำให้ฉันเลือกที่จะนิ่งทันที จนไปถึงรถคริสยัดฉันไว้เบาะหลังและปิดประตูดังลั่น และออกรถไปอย่างรวดเร็วจนฉันหัวทิ้มลงไปข้างล่าง
“หึๆๆ”
“นี่ นายขำฉันหรอ”ฉันพอลุกได้ก็ชะโงกหัวเข้าไปในระหว่างเบาะ
“ทำไม”คริสเลิกหัวเราะและกลับมาโหมตปกติ
เอี๊ยดดดดดดด
คริสเบรกรถกะทันหันทำให้หัวฉันไปโขกกับเครื่องเสียงพอดี
โป๊กกก
“โอ๊ยยย ขับรถบ้าอะไรของนายฟ่ะ”ฉันจะหันไปด่าแต่ก็ต้องชะงักเมื่อนายคริสหันหน้ามาพอดี
ตอนนี้หน้าฉันกับคริสอยู่ห่างกันไม่ถึง 5 เซนฯ ใกล้จนสัมพัสลมหายใจอุ่นๆของเขาที่กำลังโดนหน้าฉัน ฉันรีบเอาหน้าออกมาจากคริสอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ…”ฉันรู้สึกอึดอัดจนพูดอะไรไม่ออก
“…..”คริสก็ดูเหมือนจะพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน และก็ขับรถต่อไปอย่างรวดเร็ว จนถึงบ้านในที่สุด
ฉันลงไปเปิดประตูรั้วบ้านและเดินเข้าบ้านมาอย่างงงๆ
“มาแล้วหรอ ยัยเจ้าแม่คนใหม่”พอเดินเข้ามาแปบเดียวก็ได้ยินเสียงตี๋ดังขึ้น ฉันมองไปทางต้นเสียงที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“เจ้าแม่หรอ…”ฉันทวนคำที่ได้ยินอีกรอบ
“ไหนไอเอสบอกว่าเธอล้มยัยเฟย์ได้”จริงสิ ลืมไปเลย
“อะฮะ”
“แล้วหยั่งงี้ยัยนี่ก็ต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกับพวกเราอย่างงั้นหรอ”อยู่ๆเสียงคริสก็ดังขึ้น
“คงงั้น แล้วก็มียัยอลิสอีกคน”
“อืม ได้สมาชิกเพิ่มมาเป็น 2 คน”
“ทีนี้ก็จัดการกับไอพวกนั้นได้ง่ายขึ้น แต่ว่ายัยนี่ไปล้มเจ้าแม่ของโรงเรียนเลสเตอร์แล้วเป็นเจ้าแม่โรงเรียนไหนล่ะ”
“เป็นเจ้าแม่อย่างเต็มตัว”
“ต่อไปเธอต้องมาอยู่กับพวกเราให้มากขึ้น”
“ไม่จำเป็น”คริสพูดขึ้น
“ทำไมว่ะ”
“เธอจะหาทางจัดการกับไอพวกเลสเตอร์ยังไงก็ได้”
“อืม”พูดจบฉันก็ขึ้นห้องอาบน้ำ และนอน ตามเคย Zzzzz
#เช้าวันพฤหัสบดี
ฉันมาโรงเรียนปกติและมาสิงสถิตอยู่ที่ประจำของฉันอีกตามเคยระหว่างที่นั่งอยู่เฉยๆนั้นมันรู้สึกอึดอัดปนหงุดหงิด ก็เลยเดินสำรวจหลังโรงเรียนเล่น แต่ฉันก็ไปสะดุดตากับตึกเล็กๆหลังนึง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหลังโรงเรียนมากนัก สภาพตึกดูเก่า ฉันเดินเข้าไปดูตึกนั่นอย่างระมัดระวัง พอมาถึงหน้าตึกฉันก็หาไม้แถวนั้นมาถือไว้ป้องกันตัวซักอันนึง
ปัง
ฉันถีบประตูเข้าไปเพราะประตูมันถูกล็อคอยู่ด้วยลูกกุญแจเก่าๆที่สภาพไม่แข็งแรง ลูกกุญแจหักออกมาและประตูก็เปิดต้อนรับฉันอย่างกว้างขว้างฉัน ค่อยๆเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ข้างในมีโต๊ะเรียน เก้าอี้เรียนเก่าๆ ฝุ่นเคอะ ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้มานานนับปี แต่…ฉันคิดว่าที่ประจำฉันตรงนั้นมันไม่เพอร์เฟคเท่าไหร่เพราะลิคตัลมักจะโผล่ออกมาบ่อยๆ -_- งั้นเอาที่นี่ละกัน ดูเหมือนจะไม่มีใครเคยมายุ่งด้วยสิฝุ่นเคอะซะขนาดนี้
“เอาละ ต่อไปนี้ที่นี้คือที่ส่วนตัวของฉันแล้วกัน”
ฉันพูดแล้วเริ่มลงมือยกโต๊ะเรียนเก้าอี้เรียนไปเก็บไว้อีกห้องนึง ดูเหมือนที่นี่จะมีประโยช์นกับฉันมากนะ ถ้าฉันจะใช้เป็นที่ฝึกเทวันโด หึๆ ><
“เฮื่อย เสร็จซักที”
ฉันพูดหลังทำภารกิจเสร็จเรียบร้อย ฉันควักโทรศัพท์ออกมาดูก็ปรากฏว่านี่ได้เวลากินข้าวแล้ว ฉันเดินออกไปจากห้องนี้อย่างเงียบๆ จนไปถึงโรงอาหาร ฉันมองไปทั่วโรงอาหารก็ปรากฏว่าทางโล่ง เพราะว่าไม่มีเอสหรือลิคตัลและคริส นี่แหละวันที่ฉันรอคอย ฉันเดินไปสั่งอาหารป้าเค้าอย่างอารมณ์ดี ฉันเดินไปหาที่นั่งและดันไปหยุดอยู่ที่โต๊ะของเด็กผู้หญิงคนนึง และนั่งลงเพราะเห็นว่าเธอนั่งอยู่คนเดียว แต่เธอดันลุกหนีซะงั้น ไม่เป็นไร ฉันนั่งคนเดียวสบายใจดีออก เด็กทั้งโรงอาหารเริ่มจ้องมาทางฉันกันเป็นระยะๆ สงสัยคงนินทาเหมือนเดิมแหละคงไม่มีอะไรมาก แต่…เดี๋ยวนะ ฉันเป็นเจ้าแม่แล้วนี่นา ลองทำเหมือนที่คริสเคยทำหน่อยคงไม่เสียหายหรอกมั้ง ฉันมองไปที่เด็กกลุ่มนึงที่มองฉันอย่างเอาเรื่อง แต่พวกนั้นก็ยังมองแขวะฉันอย่างไม่กลัว
“มองอะไร -_-“
ฉันตีบทโหด แต่เด็กพวกนั้นยังไม่เลิกมองแถมยังเบะปากใส่ฉันกันอีก ฉันเดินไปที่โต๊ะนั้นอย่างเอาเรื่องและทุกๆสายตาในโรงอาหารก็เริ่มจ้องมาที่ฉันกันแล้ว
ปังง
“ถ้าไม่อยากตายก็เลิกมองฉัน แลวอย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน -_-“
ฉันเดินไปทุบโต๊ะเสียงดังและขู่ยัยพวกนั้นเล่นๆไว้อย่างสะใจ เป็นเจ้าแม่ก็ดีเหมือนกันแฮะ ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกว่าฉันโหดขึ้นเยอะเลยล่ะ ><
ฉันเดินออกไปจากโรงอาหารอย่างอารมณ์ดี และไปหาของเล่นใหม่ที่ฉันพึ่งจะค้นพบเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว ฉันเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้อย่างหงุดหงิด ไม่เห็นดีอย่างที่คิด ถ้าจะฝึกแล้วมีคนมาเห็นก็จะหาว่าบ้า ><
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy handsome boy nae mam da kajyeogan
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy awesome boy wahnjeon banhaenna bwahอยู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรีบกดรับทันที กำลังเบื่อพอดี รู้สึกขอบคุณสายนี้มากๆเลยล่ะ
[นี่ ฉันมีข่าวดีจะบอก]
ปรากฏว่าเป็นสายของยัยอลิส ก็ไม่เลวนักหรอก -_-
“อะไรของเธอ”
[ฉันจัดการกับยัยเจ้าขาได้แล้วนะ]
“จัดการหรอ แล้วเธอก็ได้ 2 ตำแหน่งรวด”
[ป่าวหรอก ฉันแค่ช่วยยัยแก้วนิดหน่อยอ่ะ]
“ช่วยหรอ คนอย่างเธอช่วย แต่ยัยแก้วจัดการ หมายความว่ายังไง ฉันงงไปหมดแล้ว คนอย่างยัยนั่นอ่ะนะ จะจัดการ บิวตี้อย่างยัยเจ้าขา”
[ก็ฉันช่วยเก็บหลักฐานและก็ช่วยเชียร์อ่ะ แต่ยัยนั่นก็โหดใช่ย่อยเลยนะเห็นอย่างงั้นอ่า]
“แล้วไหนเธอบอกว่าอยากเป็นบิวตี้ยังไงล่ะ แล้วทำไมยัยแก้วถึงเป็นคนจัดการแทนล่ะ”
[ก็ยัยนั่นเดินเข้าไปจัดการข้อหาหมั่นไส้ และก็เราแลกตำแหน่งกันแล้ว]
“แลก? แลกได้หรอกหรอ”
[ถ้าคิดอยากจะแลกก็แลกได้สิ บิวตี้เป็นตำแหน่งที่ฉันอยากได้มาตั้งแต่อยู่โรงเรียนนอริชแล้วนี่นา]
“แค่นี้หรอข่าวดีของเธอ”
[ใครว่าล่ะยะ วันศุกร์นี้ 5 โรงเรียนพันธมิตรจะจัดงานพันธมิตร โดยปีนี้โรงเรียนเลสเตอร์จะเป็นเจ้าภาพในงานนี้น่ะสิ น่าตื่นเต้นมากเลยใช่มั๊ยล่ะ]
“เป็นบิวตี้ก็คงน่าตื่นเต้นอยู่แล้วน่ะสิ ได้ใส่ชุดเดรสบ้าบออะไรนั่นเดินควงปริ๊นของโรงเรียนนอริช”
[ก็ใช่น่ะสิ แล้วปริ๊นปีนี้ก็หล๊อหล่อนะ เห็นว่า ม.5 เท่ากันด้วยอ่ะ อร้ายยยย ตื่นเต้นๆ]
“ใครว่ะ แล้วปริ๊นเซสก็ต้องมาด้วยไม่ใช่หรอไง แล้วเธอจะไปเดินควงกับปริ๊นน่ะหรอ ยังไง”
[ก็กำลังวางแผนปรุงพระชนปริ๊นเซสอยู่ยังไงล่ะยะ หัดฉลาดบ้างเซ่]
“ปรุงพระชน อะไรของเธอฟ่ะ”
[ก็ ทำให้มันมางานนี้ไม่ได้ไงล่ะยะ แล้วงานนี้เธอก็ต้องช่วย]
“ให้ฉันช่วยเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้อ่ะนะ”
[เน่ ปัญญาองปัญญาอ่อนอะไรกันยะ เดี๋ยวจะส่งข้อความมาบอกตอนเย็นอีกที ว่าจะเจอกันที่ไหนอะไรยังไง แค่นี้นะยะ ยัยเพื่อนชั่ว]
วางสาย!!!
ดูเหมือนว่าจะมีอะไรทำสำหรับวันนี้แล้วสิ ภารกิจปรุงพระชนปริ๊นเซส 55 ปัญญาอ่อนชะมัดเลย เมื่อไหร่จะเลิกเรียนเนี่ย สงสัยพรุ่งนี้ต้องชวนยัยเพื่อนยากมาดูที่ส่วนตัวของฉันด้วยแล้ว ฮิๆ เหลืออีก 1 ชั่วโมง โดดเลยดีกว่า เมื่อคิดได้หยั่งงั้นฉันออกไปจากตึกส่วนตัว (?) แล้วปีนข้ามกำแพงหลังโรงเรียนออกไป
“นี่มันป่าชัดๆ”
ฉันบ่นออกมาเมื่อกระโดดข้ามมาจากกำแพง แต่ก็ไม่เห็นแย่ เดินไปแค่นิดเดียวก็เจอถนนแล้ว ฉันเดินออกไปจากป่ารกรุงรังออกไปก็ไปเจอรถยนต์ประมาณ 3 คัน แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังมีเรื่องกันอยู่
ตุบๆๆๆ
เสียงกระทืบอย่างรุนแรงดังมาแต่ไกล ฉันเดินตามเสียงไปเผื่อจะได้ไปเก็บแต้มบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไปตามที่คิด
“พวกบ้านี่อีกแล้วหรอ”
ฉันพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างแรง แล้วหันหลังออกมาจากที่นั่น แต่ก็พบ…ไอบ้านี่อีกและ
“มาทำอะไรแถวนี้ เก็บหลักฐานให้ด้วย”
ลิคตัลยื่นกล้องวิดิโอให้ฉันก่อนจะเดินไป
“เดี๋ยว…ทำไมฉันต้องทำตามนายด้วยล่ะ”
“ก็เธออยู่พวกเดียวกับนายคริสไม่ใช่หรอ ก็ถ่ายๆไปเหอะ ใครจะแพ้ชนะก็ยังไม่รู้”
“แล้วนายจะไปไหน”
“เยี่ยว!”
คำตอบสั้นๆมันก็ทำให้ฉันสะตั้นได้เหมือนกันนะ -_- พูดได้ไม่กระดากปากบ้างเลย หรอ หรือฉันจะเปลี่ยนแผนมาถ่ายคลิปหลุดดี ตั้งหัวข้อว่า ลิคตัลไฟร์เตอร์จากเลสเตอร์แอบมายิ่งกระต่ายหลังโรงเรียน? 55 คิดแล้วขำอ่ะ ช่างเหอะๆ ฉันควรจะสนใจการต่อสู้มากกว่า เมื่อคิดได้ฉันก็ถ่ายคนพวกนั้นอย่างตั้งใจ ฉันมองไปทั่วกล้องก็พบกับคริสที่ถอดเสื้อ ความจริงในนั้นทุกคนถอดเสื้อกันหมด! แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกอะไรเลยนะ
“คิดอะไรเนี่ยยย”
ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะสะบัดหัวแรงๆแล้วก็ตั้งใจมองดูคนพวกนั้นผ่านกล้อง รอบนี้เป็นรอบของริกเกอร์กับหนึ่ง โห่ ไอบ้านั่นกากนี่นาเป็นนักบอลแล้วยังจะมายุ่งอีก!!! โดนริกเกอร์อย่างเดียวเลยอ่ะ สมน้ำหน้า ฮิๆ เมื่อดูคู่นี้เบื่อๆ ฉันก็โฟกัสไปที่คริสอีกที หมอนั่นกำลังกระดกน้ำอยู่ เฮ้ยย แต่ ไอบ้านั่นมองกล้องด้วย ฉันมองไปที่ไอบ้านั่น ก็พบว่าเขากำลังมองจริงๆ คราวนี้มองหน้าฉันเลย ซวยละ ฉันไม่อยากจะยุ่งกับไอบ้านั่น ถ้าหนีก็จะขี้ขาด ช่างสิ! เป็นไงเป็นกันฟ่ะ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด ไอบ้านั่นเดินมาอย่างหงุดหงิด
ฟึบ
คริสดึงกล้องจากมือฉันไป และใช้อีกมือจับแขนฉันไว้
“หาเรื่องได้ทุกวันเลยนะ มาทำอะไรแถวนี้ไปซะไป”
“เรื่องของฉันสิ เอากล้องมานะ”
ฉันพูดจบก็พยายามแย่งกล้องจากมือของไอบ้านั่น แต่ไอบ้านั่นกลับยกกล้องขึ้นสูง ทำให้ฉันได้แต่กระโดด ทำไงได้ไอบ้านั่นตัวสูงอย่างกะเปรต
“ใครใช้ให้เธอมาถ่าย”
“เรื่องของฉัน เอากล้องมาก่อนที่ฉันจะทุ่มนาย”
“ทุ่ม? ตัวแค่นี้คิดว่าจะทุ่มฉันได้หรอ ตลก”
“งั้นก็ลองดูสิ”
ฉันพูดจบก็จับแขนไอบ้านั่นเพื่อที่จะทุ่ม
“โอ๊ยย”
แต่ไอบ้านั่นมันพลิกแขนฉันอีท่าไหนไม่รู้ กลับกลายเป็นว่าฉันถูกไอบ้านั่นล็อคแขนของฉันไว้ทั้ง 2 ข้างด้วยมือของไอบ้านั่นแค่มือเดียว หนอยยย จะเก่งไปแล้วนะ ฉันไม่ยอมหรอก เพราะฉะนั้นเราต้องดิ้น หรือไม่ก็….หึๆ
“ช่วยด้วยๆ มีคนจะข่มขืนฉัน”
“เฮ๊ยยย ใครจะข่มขืนเธอ เฮอะ ฉันไม่พิศวาสเธอหรอก”
ไอบ้านั่นพูดเสียงเหนื่อยๆ กล้าแขวะฉันหรอ ฉันแลบลิ้นใส่ไอบ้านั่นก็จะตะโกนอีกรอบ
“ช่วยด้วยๆ ไอโรคจิตมันจะข่มขืนฉัน ช่วยด้ว..”
ฉันยังพูดไม่ทันจบหมอนั่นก็แบกฉันแล้ว ทำไงดีก็ต้องดิ้นน่ะสิ
“ปล่อยนะเฟ้ย เน่ หูหนวกหรอ บอกให้ปล่อยไงฟ่ะ”
“อย่าทำให้ฉันต้องตีตูดเธอเลย ฉันไม่อยากล่วงเกินคนอย่างเธอจริงๆ เฮื่อ”
“เน่ อย่ามาพูดอะไรบ้าๆนะ”
พอมาถึง หมอนั่นก็ยัดฉันใส่รถ
โป๊กก
“โอ๊ย หัวฉัน บ้าเอ๊ยย”
ฉันโวยวายก็ไอบ้านั่นอ่ะ ยัดฉันไม่ดูเล้ยย ฉันอยากฆ่าไอบ้านี่จริ๊งจริงง
“สมน้ำหน้า”
ฉันได้ยินเสียงเบาๆออกมาจากปากไอบ้านั่น ที่ยืนดูกล้องอยู่
“ชิส์”
“ไหนล่ะ หลักฐาน”
ตายล่ะ จริงด้วย ลืมกดบันทึก
“เอ่อ…คือว่า”
“หึ ที่จริงก็เป็นแค่โรคจิตมาแอบถ่ายผู้ชายถอดเสื้อ”
“เน่ พูดให้มันดีๆหน่อยนะ ฉันไม่คิดอยากจะดูของนายหรอกนะ”
“เรื่องของเธอ ไม่ต้องมาบอกฉัน”
ไอบ้านั่นพูดจบก็ปิดประตูและก็โชว์กุญแจรถให้ดูแล้วกดล็อคในที่สุดยังไม่พอหมอนั่นยังยิ้มมุมปากราวว่าสะใจแถมยังยักคิ้วให้อีก ให้ตายฉันอยากฆ่าหมอนั่นที่สุด แล้วทีนี้ฉันจะไปช่วยยัยอลิสยังไงล่ะเนี้ยยย ฉันควักโทรศัพท์มาดูก็พบ ข้อความจาก 30 นาทีที่แล้ว จากยัยอลิสบอกให้ไปหน้าโรงเรียนนอริช ตายล่ะ เอาไงดี ไม่มีทางเลือกแล้ว
เพ้งง
ทุบกระจกรถซะเลย และก็ออกมาอย่างง่ายดาย ก็แค่กระจกบาดแขนนิดหน่อย แฮ่ๆ ฉันรีบวิ่งไปที่โรงเรียนนอริช ย้ำว่าวิ่ง โรงเรียนบ้านั่นก็อยู่ไกลจังเลยนะ วิ่งมาจนเป็นหมาหอบแล้วพึ่งจะเห็น วู้วว ยังไงก็ต้องไปต่อ แล้วก็มาถึงพอดี ภาพที่เห็นก็คือ หน้าโรงเรียนมีนักเรียนมามุงตรึม แล้วมีรถพยาบาลมา ฉันเดินไปดูก็ไม่พบอลิสก็พบแต่ยัยปริ๊นเซสที่มีนามว่าแฟรี่ นอนหมดสติอยู่แค่นั้น เฮื่อย แล้วก็ล่อให้วิ่งมาซะสุดชีวิตนะยัยพวกนี้ -_-
โปรดจินตนาการว่ามันเป็นชุดนักเรียนและเป็นกล้องวิดิโอที 55
ความคิดเห็น