คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ชมรมคนลี้ลับกับนายจอมโหด [ล้มเจ้าแม่]
ตอนนี้ฉันอยู่กับเพื่อนๆที่สวนสาธรณะ เพราะเบื่อ ก็เลยออกมาปั่นจักรยานยืดแข้งยืดขา บลาๆๆ ><
“วันนี้ได้ข่าวว่าสอบ เป็นไงกันบ้าง”ฉันถามเพื่อนๆ
“นี่ พวกเธอฉันมีอะไรจะบอก”ยัยอลิสพูดหน้าเศร้าๆ
“อะไรอ่ะ”ยัยแก้วพูด
“ฉัน…ย้ายห้องแล้ว TT”
“ยะ ย้ายหรอ”
“ก็ฉันสอบได้คะแนนดีเลยพุ่งไปอยู่ห้อง 3”
“ห้อง 3 จากห้อง 6 เนี่ยนะ”
“ฉันจะไปรู้กับอาจารย์มั๊ยเล่า >< คะแนนเก็บฉันก็ดีนี่นา”
“แล้วอย่างงี้ยัยแก้วก็ต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ”
“แหงอ่ะ แล้วใครที่ไหนจะให้ฉันลอกอ่ะ TT”
“เอ่อ ช่วยตัวเองแล้วกันนะเพื่อน แฮ่ๆ”
“ยัยเพื่อนเลว ทิ้งฉันทั้ง 2 คนเลยอ่ะ”
“ฉันก็ไม่ได้อยากทิ้งเธอสักหน่อย”
“ใช่ๆ”
Hello Hello moshi moshi ciao ciao Busy Busy
Every time ai ga BEEP BEEP BEEP BEEP
อยู่ๆโทรศัพท์ ยัยอลิสก็ดังขึ้น
“ฮัลโหล…..อ่าๆฉันจะรีบไป”ยัยอลิสพูดแล้วมองไปทางยัยแก้ว
“อะไร”ยัยแก้วพูด
“เอ่อ คือว่า เธอไปกับฉันนะ”
“ไปไหน”
“เอ่อ ไปเหอะน่า”
“ไปไหนล่ะ”
“เอ่อ ฟีฟ่า โทษทีนะ ฉันไปก่อนนะ”
“เอ่อ โอเคๆ”
ทีนี้ก็เหลือฉันกับจักรยานคันสีแดงอยู่นี่น่ะสิ TTฉันขับจักรยานไปทางเข้าอย่างเหนื่อยๆ นี่ฉันต้องปั่นไปถึงบ้านเลยสิน่ะ เฮื่อย -_- ฉันขับจักรยานไปเรื่อยๆจนไปถึงสนามบาสของสวนสาธรณะก็ไปพบกับลิคตัลเข้าแต่หมอนั่นนั่งกระดกน้ำอยู่ข้างๆสนามบาส ฉันขับผ่านไปอย่างงงๆ คนอย่างลิคตัลเนี่ยนะมาสวนสาธรณะ ไม่มีทางแน่ๆ นั่นใช่ลิคตัลจริงๆหรอเนี่ย ฉันเพ่งมองดูดีๆก็สรุปว่าใช่
โครมมม!!!
“โอ๊ยยย”ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อจักรยานฉันมันไปชนกับอะไรสักอย่างเข้า ทำให้ฉันไปนอนกองกับพื้น
“เป็นไรป่ะน่ะ”อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงที่คุ้นขึ้นมา
“นี่นายมาได้ไงอ่ะ ให้ตายสิ แอบตามฉันมาหรอ -_-“ฉันพูดกับเอสอย่างเซ็งๆพลางลุกขึ้น
“นี่พูดให้มันดีๆหน่อยเซ่ ใครตามเธอมา ฉันมาแข่งบาสกับไอพวกเลสเตอร์ -_-^ แถมเธอยังขับรถชนฉันอีก ขอโทษสักคำก็ไม่มียังจะมาด่าฉันอีก”หมอนี่แปลกๆแฮะ ปกติไม่เห็นบ่นยาวเหยียดขนานนี้
“แข่งทำไมอ่ะ”
“ไม่ต้องรู้หรอก ลุกได้แล้วก็ไปซะไป”
“นี่ นายไล่ฉันหรอ”
“อะฮะ”
“ฉันก็ไม่อยากจะอยู่หรอก เชอะ!!!”
พูดจบฉันก็ขับจักรยานต่อ แต่ทำไมมันปั่นไม่ไปอ่ะ
“ทำไมมันฝืดอย่างงี้เนี่ย รถพังหรอ”ฉันบ่นออกมาเบาๆ
“มันไม่ได้พังหรอก ฉันนั่งเอง ฮิๆ ^o^”จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงนายเอส ฉันหันไปก็เห็นนายเอสนั่งอย่างสบายใจ ฉันหยุดรถและไล่หมอนั่นลงไป
“เน่ ลงไปจากรถฉันนะ”
“ไม่เอา เธอชนฉันก็ต้องรับผิดชอบเซ่ ฉันเจ็บจนเดินไม่ไหวแล้วอ่ะ TT”
“เรื่องของนายเซ่ อยากเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง สมน้ำหน้า ลงไปจากรถฉันได้แล้ว”
“ไม่”
“ฉันบอกให้ลงไง”
“ไม่ ยังไงเธอก็ต้องรับผิดชอบนะ เธอทำฉันเจ็บ”พูดจบนายเอสก็เอาขามาปั่น จนกลายเป็นว่านายเอสปั่นส่วนฉันบังคับ ><
“เน่ เอาขานายออกไปนะ”
“ขับดีๆหน่อยเซ่ รถเซแล้วเห็นมะ”
“ฉันไม่สน นายเอาขาออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ฉันพูดแล้วปล่อยแฮนหันหลังไปคุยกับนายเอส
“เฮ้ เธอปล่อยแฮนทำไม”
โครมมม!!!
“กริ๊ดดดดดดดดด”
ทำให้รถคว้ำอีกรอบ แต่นั่นไม่ใช่เสียงกริ๊ดฉันหรอกนะ เป็นเสียงของนายเอส -_-
“อ่าวไม่กริ๊ดหรอ”นายเอสถามฉัน ทำให้ฉันมองเขาอย่างเคืองๆ ก่อนจะปัดหญ้าออก หมอนั่นก็ยืนยิ้มแป้นอยู่ได้ ก็เพราะว่าหมอนั่นมันกระโดดลงรถก่อนทำให้ฉันคว้ำคนเดียว -_-
“ชิส์”ฉันแขวะใส่เขา ก่อนจะเอาจักรยานขึ้นมา
“หลบไป”อยู่นายเอาก็มาเอาจักรยานฉันไป
“นี่นายจะเอารถฉันไปไหนเนี่ย ขโมยหรอ”
“ใครอยากจะได้รถเน่าๆของเธอกันนะ”
“รถฉันราคา 10,000 กว่าเชียว เอามานะ”
“หรอ ช่างสิ ขึ้นมานั่งซะ”
“ไม่”
“งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ ^o^”พูดจบนายเอสก็ขับจักรยานฉันไป ทำให้ฉันต้องวิ่งตามไปอย่างช่วยไม่ได้
“เน่ เอามานะ นั่นมันรถฉันนะ นายไม่มีสิทธิ์ขับนะ เอามา”ฉันพูดพร้อมวิ่งตามจักรยานไป
“เธอก็ซ้อนเซ่ เดียวฉันจะไปส่งเธอเอง”
“นายต้องแข่งบาสไม่ใช่หรอ”
“ฉันแข่งไปแล้วรอบ 1 รอบ 2 ให้ไอคริสมันแข่งแทนละกัน”
“เอ่อ นายควรรจะไปเชียร์เพื่อนนายสิ”
“เพื่อน ไอคริสมันไม่ใช่เพื่อนฉ้านนนน”
“ก็นายอยู่ทีมเดียวกับไอบ้านั่นนี่”
“ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกับมันตั้งแต่วันที่มันทับเธอแล้ว TT”
“เอ่อ เพราะฉันหรอ นี่นายทะเลาะกันรึเปล่าเนี่ย”ว้า อยู่ๆก็รู้สึกผิดขึ้นมาซะงั้น TT
“ป่าว ไม่ได้ทะเลาะ แค่ไม่อยากคุย”
“นั่นแหละเค้าเรียกว่าทะเลาะ นายคืนดีกันยัง”
“ก็ยังไม่ได้คุย”
“เอ่อ งั้นนายรีบไปคืนดีกับนายคริสไป ก่อนที่หมอนั่นจะเอาเลือดหัวนายออก”
“เอาเลือดหัวฉันออก?? ทำไมอ่ะ”
“เอ่อ ก็นาย เอ่อ ไม่ยอมคืนดีกับหมอนั่นไง”นี่ฉันหามุขโกหกที่ปัญญาอ่อนอย่างงี้มาได้ไงเนี่ย -_-^
“คนอย่างไอคริสเนี่ยนะ เฮื่อย”
“งั้นต้องทำยังไงเล่านายถึงจะคืนดีกับหมอนั่นน่ะ”
“ซ้อนท้ายฉันสิ ^o^”
“เอ่อ”
“งั้นฉันก็ไม่ไปคืนดีกับหมอนั่นหรอก”
“เอ่อ ก็ได้ๆ”พูดจบหมอนั่นก็เบรกรถ และฉันก็ขึ้นไปนั่งอย่างเซ็งๆ
“ก็แค่นั้น ^o^”
“นายจะคืนดีจริงๆชะมะ”
“อะฮะ ว่าแต่ ทำไมเธอถึงอยากให้หมอนั่นคืนดีกับฉันนักล่ะ หรือว่า เธอจะชอบหมอนั่น ไม่นะ TT”
“ป่าวซะหน่อย ฉันแค่ไม่อยากให้ใครทะเลาะกันเพราะฉัน”
“คนดีจริงๆเลย เธอเนี่ย”
“รีบกลับบ้านเร็วๆเข้า อย่ามัวแต่โม้”
“ก็ได้ๆ”
#บ้าน
“ถึงละ ^o^”
“ถะ ถึงแล้วหรอ”ฉันลงมาจากรถอย่างงงๆ
“อะฮะ เข้าบ้านไปซะ เอาจักรยานไปด้วย”นายเอสพูดจบก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“อ้า เหนื่อยชะมัดเลย ฉันเผลอหลับไปหงั่งงั้นหรอ”อันที่จริงฉันก็ห่วงเอสอยู่นะ ทางไกลจะตายหมอนั่นปั่นมาถึงบ้านฉันได้ รู้สึกแย่จังเลย ไม่ได้หาอะไรให้ไอบ้านั่นกินเลย โอ๊ยยย ทำไมวันนี้รู้สึกผิดตลอดเลย ช่างเหอะๆ เข้าบ้านดีกว่า
พอฉันเข้ามาบ้านก็เผลอหลับไป Zzzzz
“ตึกๆๆๆ”ฉันเริ่มรู้สึกตัวก็เพราะมีเสียงคนเดินมาแต่ไกล ฉันรีบลุกพรวดขึ้นมาทันที พร้อมกับวิ่งไปแง้มประตูห้องดู เพื่อส่องลงไปข้างล่างก็พบว่ามีผู้ชายหลายคนกำลังนั่งชุมนุมกันอยู่ที่โซฟา
“ไอบ้านี่ เผลอทีไม่ได้พาเพื่อนเข้าบ้านตลอด”ฉันบ่นออกมาเบาๆ
เอ๊ะ นายเอสก็อยู่ด้วยนี่นา
“อืม ฉันคงเอารถคันนั้นไปไม่ได้จริงๆว่ะ”อยู่ๆนายตี๋ก็พูดถึงอะไรสักอย่าง ฉันไม่ค่อยได้ยิน
“ทำไม”นายคริสถาม
“ก็เพราะเป็นรถอาฉัน ถ้ารถโดนยึดก็ซวยสิว่ะ ยัยบ้านั่นยิ่งขี้บ่นอยู่ด้วย”ขี้บ่นหรอ นี่นายนั่นว่าฉันหรอ หืยยย
“เออๆ งั้นเอารถนายเอสไปสิ”หนึ่งพูด
“ถ้ารถโดนยึดเล่านายจะว่ายังไง ฉันมีคันเดียวนะเฟ้ย ก็เอารถนายคริสไปสิ นายนั่นรวยนักไม่ใช่หรอ ><”
“อืม”หมอนั่นตอบตกลงอย่างง่ายดาย
“เยี่ยม ระวังพวกเลสเตอร์ไว้ด้วย พวกมันมีพวกโรงเรียนแอนโดเวอร์เป็นพวกด้วย”นายตี๋พูด
“แต่โรงเรียนนั้นไม่มีตำแหน่ง”นายเอสพูด
“นี่นายเป็นไฟร์เตอร์ป่าวว่ะ เดี๋ยวนี้มันมีแล้วเฟ้ย ก็พวกมันพึ่งจะมาเป็นพวกกับเลสเตอร์ ก็เหมือนโรงเรียนที อาร่า กับ วิคทอรี่ไง โรงเรียนพวกเราเนี่ย”นายตี๋อธิบาย
“อ๋อ เข้าใจและๆ”
“ระวังตัวด้วย พรุ่งนี้ เจอกัน 3 ทุ่ม หลังงานที่ประจำนะ”
“อืม”นายคริสตอบอย่างเซ็งๆ
“หลังงาน ตรงไหนว่ะ”นายเอสถามอย่างงงๆ
“หนึ่งอธิบายให้หมอนี่มันหายโง่ที”
“ฉันเรียนห้อง 1 นะห้องคิงน่ะ ฉันไม่โง่ซะหน่อย”
“อ่าๆ เอาเป็นเลิกทะเลาะกันก่อน เอสมันพึ่งเข้ามารวมตัวกับพวกเราใหม่มันยังไม่ค่อยรู้อะไรหรอก นายก็ค่อยๆอธิบายไป ก็คือว่าหลังงาน ตรงที่อยู่ติดป่า พวกเราจะเอารถไปจอดตรงนั้น เก็ทยัง”
“อะฮะ ก็หลังงานมันมีตั้งเยอะแยะนี่นา”
“เอาเป็นว่า ตรงที่มันห่างจากเต้นท์ของพวกเลสเตอร์ที่สุดน่ะ”
“โอเช ^o^”
พวกนี้พูดเรื่องอะไรกันฉันงงไปหมดอะไรหลังงานติดป่า อะไรของพวกบ้านั่น
#วันศุกร์
ฉันมาเรียนตามปกติ แต่ดันไปมีเรื่องกับยัยเจ้าแม่ซะได้ อุส่าห์ว่าอยู่เฉยๆแล้วเชียว >< ฉันนั่งพันแผลอย่างหงุดหงิดอยู่ห้องพยาบาลคนเดียว อันที่จริงก็ไม่มีใครแพ้ชนะหรอก ยัยนั่นหนีไปจัดการกับเด็กแลกเปลี่ยนจากนอริชซะก่อน ฉันก็เลยมานั่งทำแผลก่อน
ฉันเดินออกมาจากห้องพยาบาลอย่างหงุดหงิดและก็ดันหงุดหงิดยิ่งกว่าเมื่อไปเจอหน้านายคริสยืนทำหน้าบูดอยู่หน้าห้องพยาบาล
“หาเรื่องจริงๆเลยนะเธอเนี่ย -_-“นายคริสพูดอย่างเซ็งๆ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายตรงไหนล่ะ -_-“
“ก็เธออยู่โรงเรียนเดียวกันกับฉันนี่”
“แล้วไง”
“ช่างเหอะ”พูดจบหมอนั่นก็ควักโทรศัพท์มากดๆๆแล้วก็เดินเข้าห้องพยาบาลไป
หลังจากที่หมอนั่นเดินไปห้องพยาบาลโทรศัพท์ฉันก็มีข้อความดังขึ้น ฉันหยิบขึ้นมาดูอย่างเซ็งๆก่อนจะเปิดอ่านข้อความของเบอร์ที่ไม่คุ้น
[การที่เธอไปมีเรื่องกับยัยนั่นทำให้โรงเรียนที อาร่าเสียแต้มไปด้วยถ้าไม่ชนะหรือเสมอก็ช่าง…]
นายนี่ไม่กล้าพูดกับฉันจนต้องส่งข้อความมาเลยหรอ เฮอะ เสียแต้มฉันกับยัยนั่นก็ไม่ได้แพ้ชนะซะหน่อย ทำไมต้องเสียแต้มโรงเรียนด้วย เฮ้ย แต่ว่าหมอนั่นมีเบอร์ฉันได้ยังไงเนี่ย หรือจะเป็นเอส แต่ก็ไม่น่าใช่เพราะหมอนี่ก็ไม่มีเบอร์ฉันเหมือนกัน แล้วหมอนั่นไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน
เมื่อคิดได้อย่างงั้นฉันก็ต่อสายหายัยแก้วทันที
“นี่ เธอได้ให้เบอร์ฉันไปกับใครไปรึเปล่า”
[เปล่าหนิ่]
“เออๆ งั้นแค่นี้นะ”
วางสาย!!!
ไม่ใช่ยัยแก้วแล้วจะเป็นใครล่ะ
“จริงสิ อาจจะเป็นยัยอลิสก็ได้”พูดจบฉันก็โทรหาอลิสทันที
[มีอะไรยะ]
“เธอได้ให้เบอร์ฉันกับใครรึเปล่า”
[ก็มีเด็กผู้หญิงคนนึง บอกว่ามีธุระกับเธอ เธอให้มาขอที่ฉัน]
“แล้วยัยนั่นเป็นใคร”
[ไม่รู้สิ]
“แล้วเธอให้เบอร์ฉันไปทำซากอะไรเนี่ยยยย”
[ก็ยัยนั่นบอกว่าเธอมาขอนี่นา]
“แล้วก็โง่ให้”
[อะๆ ฉันยอมล่ะ แค่นี้นะ]
วางสาย!!!
“เฮื่อย ยัยโง่เอ๊ย ให้เบอร์ใครไปล่ะเนี่ย”ฉันบ่นออกมาเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากหน้าห้องพยาบาล และเดินตรงไปยังหลังโรงเรียน
ฉันเดินมานั่งที่หลังโรงเรียนอย่างเซ็งๆ
“คาบนี้โด่ดแล้วกัน”ฉันบ่นออกมาเบาๆก่อนจะหลับไป
Zzzzz
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy handsome boy nae mam da kajyeogan
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy awesome boy wahnjeon banhaenna bwah
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันใช้มือไปล้วงกระเป๋ากระโปรงอย่างหงุดหงิดแล้วกดรับ
[แย่แล้วๆ ยัยอลิสโดนรุมมาที่หน้าโรงเรียนเธอ เธอมาทีได้มะ]
“ว่าไงนะ”ฉันรีบลุกออกมาจากหลังโรงเรียนอย่างรวดเร็ว
[เธอได้ยินแล้วน่า รีบมาก่อนที่ยัยเฟย์กับยัยฟราว์จะอัดยัยนั่นตายซะก่อน แค่นี้นะ]
วางสาย!!!
อะไรของยัยบ้านี่อีก ว่าแต่ยันเฟย์กับยัยฟราว์หรอ นั่นมันเจ้าแม่โรงเรียนฉันกับเลสเตอร์นี่นา ยัยอลิสไปทำอะไรกับยัยบ้านั่นอีกเนี่ย
ฉันวิ่งไปถึงหน้าโรงเรียนก็เห็นยัยแก้วกำลังโดนรุมจริงๆ ฉันมองซ้ายมองขวาอย่างเลิกลักก่อนจะไปสะดุดตากับ “ไม้” ฉันเดินเข้าไปหยิบมันอย่างไม่ลังเล และเดินเข้าไปฟาดยัยเฟย์อย่างแรง
“โอ๊ยยยยยย ใครว่ะ”ยัยนั่นร้องอย่างโมโหแล้วมองมาทางฉัน
“ฉันเองมีปัญหาอะไร”
“นี่แกยังไม่เข็ดใช่มะ เมื่อกลางวันน่ะ ถึงได้กล้ามีเรื่องกับฉันอีก”
“เข็ดหรอ เธอทำอะไรให้ฉันเข็ดล่ะ ทำไมต้องเข็ดด้วย ???”ฉันตีหน้าซื่อด้วยท่าทางกวนๆเพื่อยั่วโมโหยัยเฟย์ และเพื่อให้ยัยอลิสจัดการกับยัยฟราว์แทน ยัย 2 คนนี้เป็นพี่น้องกัน ยัยฟราว์เป็นพี่อยู่ ม.6 โรงเรียนที อาร่า โรงเรียนฉันเอง ส่วนยัยเฟน์เป็นน้องอยู่ ม.5 อยู่โรงเรียนเลสเตอร์ เค้าว่ากันว่ายัยเฟย์สอบเข้าโรงเรียนที อาร่าไม่ได้เลยต้องแยกกับพี่ สมน้ำหน้า
“เฮอะ งั้นฉันจะทำให้เธอเข็ดเอง”
พูดจบยัยเฟย์ก็มาจิกหัวฉัน แต่จะทำไงได้ฉันเลยถีบยัยนั่นออกไปอย่างไม่ลังเล ทำให้ยัยนั่นกระเด็นไปติดถังขยะ
ปังงงง!!!
“โอ๊ยยยย”ยัยนั่นร้องอย่างตกใจ”กะ แกถีบฉันหรอ อย่าหวังว่าจะได้ตายดีเลย”ยัยนั่นพูดแล้วลุกออกมาจากกองขยะด้วยความโกธรและวิ่งมาที่ฉัน ฉันเลยถือโอกาสนี้จับยัยนั่นทุ่มซะเลย เมื่อยัยนั่นวิ่งมาหาฉันพอดี
“โอ๊ยย”
“สมน้ำหน้า”ฉันพูดเบาๆและเดินไปทางที่ยัยอลิสมีเรื่อง สรุปว่ายัยนั่นก็จัดการกับยัยฟราว์ได้แล้วเหมือนกัน
“ดูสิ เล็บที่ฉันพึ่งไปทำมาใหม่ TT”ยัยอลิสชูเล็บสีชมพูที่ตอนนี้ปลายเล็บมีเลือดติดเต็มไปหมอทุกเล็บ
“ยัยแก้วล่ะ”ฉันเลือกที่จะไม่สนใจเรื่องเล็บปัญญาอ่อนของยัยนั่นแต่ไปถามหายัยแก้วแทน
“เก็บหลักฐานอยู่ตรงนั้นไง”ยัยอลิสพูดพลางโบยหน้าไปที่ยัยแก้วที่กำลังถือโทรศัพท์อยู่ ยัยนั่นโบกมือให้แล้วเดินมาที่เรา
“ไง เก่งกันจัง”ยัยแก้วพูดพลางเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า
“ฉันซะอย่าง หลักฐานเรียบร้อยดีนะ”ยัยอลิสพูด
“อะฮะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปลงในเว็บโรงเรียนให้”
“โอเค ขอบคุณมากเพื่อนรัก และฉันกับเธอก็จะได้ขึ้นเป็นเจ้าแม่ในเร็วๆนี้ล่ะ ฮิๆ”ยัยอลิสพูดอย่างดีใจ
“อืมๆ กลับบ้านกัน”ฉันชวนเพื่อนๆ
“ไม่อ่ะ จะไปชอปปิ้งใครจะไปกับฉันบ้าง จะไปทำเล็บใหม่ ^o^”
“ไม่/ไม่”ฉันตอบประสานเสียงพร้อมกับยัยแก้ว
“ฉันจะไปห้องสมุด”ยัยแก้วพูดแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
“เชอะ ฉันไปคนเดียวก็ได้”ตามด้วยการจากไปของยัยอลิส
ทำให้ฉันอยู่หน้าโรงเรียนคนเดียว ฉันหันหลังกลับไปทางโรงเรียนเพื่อจะไปเอากระเป๋านักเรียนที่หลังโรงเรียน แต่ก็พบเด็กเลสเตอร์เกือบทั้งโรงเรียนกำลังยืนมุงกระวิบกระซาบอยู่ห่างๆ พอฉันมองไปพวกนั้นก็ค่อยๆทะยอยกันออกไป ตามมาด้วยพวกลิคตัลกับพวกคริสวิ่งมาอย่างรวดเร็ว
“นี่ มันเกิดอะไรขึ้น”ลิคตัลถามแล้วมองไปที่เฟย์กับฟราว์ที่นอนหมอสติอยู่
“พวกฉันจัดการกับยัยบ้าพวกนี้”ฉันพึ่งสังเกตว่าแค่ฉันทุ่มยัยนี่ ถึงกับสลบเลยหรอ อ่อนแอชะมัด ส่วนยัยฟราว์หน้าเลือดไหลเป็นรอยเล็บไปหมด
“นี่ ทำไมเล่นแรงกันจังเลย”นายเอสมองดูพวกนั้นอย่างอึ้งๆ
“ฉันแค่ถีบและก็ทุ่มยัยเฟย์เอง ส่วนยัยฟราว์ก็ยัยอลิสคงจะข่วนหน้า ไม่เชื่อถามยัยพวกที่ยืนมุงดิสิ”
“อืมๆ พายัยพวกนี้ส่งโรงบาลก่อนเถอะ ก่อนที่เธอจะเป็นฆ่าตกร”
“ฆ่าตกรงั้นหรอ ยัยพวกนี้สำออยมากกว่า”ฉันแขวะใส่ยัยพวกนั้น
“เหอะน่า”เอสพูดจบพวกลิคตัลก็ไปอุ้มยัย 2 คนนั้นไปขึ้นรถและไปโรงบาลส่วนฉันแค่ยืนดูเหตุการณ์เฉยๆก็พอ
ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนเพื่อมาเอากระเป๋าแต่พอไปถึงหลังโรงเรียนกระเป่าของฉันมันก็หายไปแล้ว ฉันหามันจนทั่วหลังโรงเรียนแต่ก็ไม่พบร่องรอยอะไรทั้งสิ้น
ฉันเดินออกมาจากโงเรียนอย่างเซ็งๆก่อนจะถูกรถปาดหน้า
เอี๊ยดดดดด
ฉันมองรถคันสีดำด้วยความสงสัยเหมือนเคยเห็นที่ไหน แล้วกระจกฝั่งคนขับก็ถูดเปิดออกอย่างช้าๆ ก็พบว่านั่นคือลิคตัล ฉันมองลิคตัลอย่างงงๆ
“ขึ้นมา”ลิคตัลพูดกับฉัน
“ทำไมอ่ะ”
“กระเป๋าเธออยู่นี่ หรือจะไม่เอา”
“โอเคๆ”ฉันเปิดประตูแล้วก็พบกับกระเป่าของฉันที่วางอยู่ที่เบาะหลัง
ฉันเอื่อมมือไปหยิบแต่ก็ไม่ถึงเพราะฉะนั้นฉันเลยขึ้นไป แต่
บรื้นนนนน
รถก็ออกทันทีหลังจากที่ฉันขึ้นรถไป ฉันรีบปิดประตูทันทีที่รถวิ่ง
“นี่นาย จะพาฉันไปไหนเนี่ย”ฉันถามลิคตัลอย่างงงๆ
“ไม่ต้องรู้หรอกน่า”ลิคตัลพูดพร้อมมองหน้าฉัน ผ่านทางกระจก
สักพักฉันก็ Zzzzzz
เม้นต์หน่อยจิๆ ^o^
ความคิดเห็น