Creepy story แลกเปลี่ยนรักวุ่นวายกับนายขี้เก๊ก

ลำดับตอนที่ #4 : ชมรมคนลี้ลับกับนายจอมโหด [100%]

ตอนนี้คือตอนที่แย่ที่สุดในชีวิตฉันเลย เมื่อผมของฉัน มัน...มัน ไปติดกับกระดุมไอบ้าคริส ToT ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ออกเลยง่ะ


ที่ผมฉันมันติดกระดุมน่ะเหรอ ก็คือ...


 

ตอนนี้ฉันติดแหงกอยู่ที่ห้องน้ำหญิง อาคาร 1 ชั้น 13 เพราะ ไอบ้าที่ไหนไม่รู้มันมาล็อคประตู


แต่อีกไม่นานเดี๋ยวคนที่ฉันไม่อยากเจอก็จะโผล่มาแล้ว ก็ยัยอลิสอ่ะดิ โทรไปหาหนึ่งนักฟุตบอลสุดฮอตอันดับ 1 ในโรงเรียน แต่ไอบ้านั่นมาไม่ได้ ก็เลยส่งนายคริสมาแทน ถ้าขืนไอบ้านั่นมามันก็ต้องหักคะแนนพวกเราชัวร์เลยล่ะ


"ตึกๆๆๆๆๆๆ"


จู่ๆ เสียงคนเดินก็ดังขึ้น คงรีบน่าดู ต้องเป็นไอคริสบ้าแน่เลยอ่ะ ฮืออออ ไม่อยากจะคิด


"กึกๆๆๆ"


ต่อมาด้วยเสียงไขกุญแจที่โคตรจะรีบ


"แอ๊ดดด"


ต่อมาด้วย หน้าบูดของหมอนั่น


"พวกเธอมาทำอะไรกันในห้องน้ำ ทำไมประตูถึงล็อคล่ะ ใครเป็นคนล็อค"


"ถามอะไรโง่ๆ ถ้าฉันรู้ว่าใครเป็นคนล็อคก็คงตะโกนด่ามันแล้วแหละ"


ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่โคตรหงุดหงิด นายนี่ฉลาดจริงถึงป่าวเนี่ย


"แต่ก็ด่าไม่ใช่หรอ"


อยู่ๆยัยอลิสก็พูดขึ้น ก็จริงของยัยนี่ แต่ก็ด่า


"นี่ เงียบปากไป"


ยัยแก้วพูดอย่างไม่พอใจ เพราะยัยเนี่ยล่ะ คือคนด่า


"ออกไปได้แล้ว"


นายคริสไล่


ยัยอลิสเดินออกไปเป็นคนแรกโดยมีนายคริสยืนอยู่หน้าประตูตามด้วยยัยแก้ว แต่ทำไมยัย 2 ตัวนี้ต้องทำเป็นเรียบร้อยด้วยล่ะ น่าหมั่นไส้จริงๆ


จากนั้นฉันก็เดิน ต่อจากยัยแก้วเป็นคนสุดท้าย อย่างที่บอกมันน่าหมั่นไส้มาก ฉันเลยสะบัดผม ใส่นายคริสนั่น แต่...


"โอ๊ยยยยยยยย"


ฉันร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อผมฉันมันไปติดกับอะไรสักอย่างของนายคริสเข้า พอฉันหันไปดูก็ปรากฏว่าเป็นกระดุม ช่างเป็นอุบัติเหตุที่แปลกใหม่


"เฮ้ยย เป็นไรอ่ะ"


ยัยอลิสโพลงออกมาเป็นคนแรก


"ผมฉันมันไปติดกับกระดุมไอบ้านี่ เอาไม่ออก"


ฉันทั้งพูดทั้งดึง แต่ไอบ้านี่ยังอยู่เฉย


"อะไร"


จู่ๆ ไอคริสบ้านั่นก็พูดออกมาเสียงเย็นๆ แต่แอบน่ากลัว แต่...นี่มันไม่รู้อะไรเลยหรอ -_-


"เอ่อ ผมฉันติดกระดุมนาย"


"เฮ้ออ"


หมอนั่นถอนหายใจ


"พวกเธอไปกันก่อน เดี๋ยวฉันจัดการยัยนี่เอง"


จัดการอะะไร หักคะแนนหรอ ไม่นะ


"เอ่อ จะดีหรอ"


ยัยอลิสพูด


"ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน"


ฉันจำใจพูดไป


ฉันพูดจบยัยพวกนั้นก็เดินไป


 

ฉันรีบกระโดดเข้าไปที่กระดุมคริสทันที หลังจากยัยพวกนั้นไป


หมอนั่นก็รีบกระโดดห่างจากฉันทันทีที่ฉันกระโดดเข้าไป


"โอ๊ยยย นายจะกระโดดออกไปทำไม ฉันไม่กัดนายหรอกน่าาา"


"งั้นฉันจะให้เวลาเธอเเกะผม 5 นาทีละกัน โดยที่ฉันจะอนุญาตให้เธอเข้าใกล้ฉันได้"


นายเป็นโรคกลัวผู้หญิงหรือไง


จากนั้นฉันก็รีบเเกะผมออกจากกระดุม แต่แกะยังไงก็ไม่ออก นายนั่นมองดูเป็นพักๆ และก็ยืนถอนหายใจ แต่ผมฉันที่ไปติดมันก็จุกใหญ่ซะด้วยสิ เฮ้ออ ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะ แต่ฉันจะไม่ตัดผมออกอย่างแน่นอน เพราะฉันไว้มาตั้งแต่ ม.1 อุส่าห์ขอแม่ได้ นี่ถ้ามันจุกเล็กฉันก็จะเสียสละให้ล่ะนะ แต่จุกใหญ่ขนานนี้ ฉันไม่ยอมหรอก ขืนตัดฉันก็เป็นยัยเต่อประจำห้องอีกล่ะสิ


"ออกรึยัง ฉันเมื่อยแล้ว ฉันต้องไปตรวจห้องอื่นอีก"


"เอ่อ ขออีกแปบนึงนะ"


"นี่เกิน 5 นาทีแล้ว"


"เอ่อ ขออีกแปบนึงน่าา มันจะออกแล้ว"


อันที่จริงมันพันแน่นยิ่งกว่าเดิมอีก ToT


"เดี๋ยวฉันจัดการเอง"


นายนั่นพูดจบก็ควักอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋าตัวเอง


จากนั้นนายคริสก็กดปุ่มทำให้ใบมีดเด้งออกมาทันที


"กริ๊ดดดดดดดดดดดด"


"นี่ เธอจะกริ๊ดหาอะไร ฉันไม่ได้ฆ่าเธอสักหน่อย เงียบปากไป"


"นะ นาย จะตัดผมฉันหรอ ไม่ได้นะ"


"ก็มันเอาไม่ออก"


"นี่ นายห้ามตัดนะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง"


ฉันจะเข้าไปลองแกะอีกครั้ง


"ไม่ต้อง"


แต่ถูกหมอนั่นห้ามไว้ก่อน และนายคริสก็เอามีดมาวางที่ปลายผมฉันที่ติดกับกระดุม หมอนี่จะตัดผมฉันจริงๆหรอไม่นะ


"นี่ อย่านะ ถ้าขืนนายตัด ฉันสาบานว่าจะฆ่านายแน่ๆ"


"....."


หมอนั่นไม่พูดอะไร และมันก็เกิดการสั่นสะเทือนที่ปลายผมฉันนิดหน่อยแล้ว ไม่นะ


"นี่ นายห้ามตัดเด็ดขาดนะ นายรู้มั๊ยกว่าผมจะยาวได้ฉันใช้เวลามาตั้ง 5 ปี แล้วนายจะมาตัดผมฉันอย่างเนี้ยน่ะหรอ ฉันไม่อยากเป็นอีเต่อประจำห้องอีกแล้วนะ ในห้องฉันไว้ผมยาวทุกคนและถ้ามีฉันผมสั้นคนเดียว นาย..."


"เรียบร้อย"


หมอนั่นตัดผมฉันแล้วจริงๆอ่ะ


"นี่นายตัดผมฉันหรอ"


ไม่อยากจะหันไปดูภาพบาดตาบาดใจ


"หันไปดูเองสิ"


ฉันหันไปดูก็ต้องตะลึง เขาไม่ได้ตัดผมฉันก็ตัดกระดุมออกตางหาก


"เอาไปแกะเองละกัน แล้วเอากระดุมมาคืนฉันด้วย ยัยเต่อ"


เอ่อ ยัยเต่อหรอ หึยยยย นี่เห็นว่านายตัดกระดุมให้ฉันนะ ไม่งั้นฉันยำนายเละแน่


"นี่ ฉันไม่ได้เต่อนะ"


"ก็เธอบอกเองว่าเธอเคยเป็นยัยเต่อประจำห้อง 55 จริงหรอเนี่ย"


"เอ่อ หึยยย"


ฉันบอกหมอนั่นไปหรอ ฉันแค่บอกว่า ฉันไม่อยากเป็นอีเต่อประจำห้องอีกแล้วนะ เฮ้ยย แต่ โอ๊ยย ฉันพูดแบบนี้ออกไปหรอเนี่ย ตอนนี้ฉันอยากฆ่าตัวเองที่สุด


"ไปได้แล้ว"


หมอนั่นพูดจบฉันก็เดินมาที่ห้องปกครอง ก็ได้ยินเสียงโวยวายดังขึ้น ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูแต่...เป็นเสียงของเพื่อนฉันเองแหละ ยัยแก้วกับรองประธานเถียงกันอยู่


"นี่ เงียบได้แล้ว"


ฉันตะโกนขึ้น ทั้ง 2 คนหันมามองหน้าฉัน


นายตี๋ยักไหล่ให้ฉันก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ไปดึงสายชาร์จโทรศัพท์ออกและเสียบสายชาร์จอีกสายที่ถือมา


"นี่ นายถอดของฉันออกทำไม นายเสียบไว้ตั้งนานแล้วนี่ ฉันจะเสียบบ้าง"


"โทรศัพท์ฉันก็แบตหมดอีกอย่างฉันจะเล่นเกมส์ เธอไม่ได้ใช้อะไรหนิ่"


"ใช้สิ ฉันจะโทรให้คนมารับฉันกับยัยฟีฟ่า"


เอ๊ะ โทรให้คนมารับหรอ ยัยนี่ต้องโกหกแน่ๆ ฉันกับยัยนี่ฐานะพอๆกันนี่นา


"กลับกับฉันละกัน รออีกแปบเดียวเดี๋ยวไอคริสก็มา แล้วก็ให้เพื่อนเธอกลับด้วย ตกลงนะ"


ยัยแก้วกำลังจะเปิดปากพูดอะไรสักอย่างแต่...


 "อะไรกันเสียงดังออกไปหน้าห้อง"


ไอคริสบ้านั่นก็มาจากไหนไม่รู้


"ฉันจะให้ยัย 2 คนนี้กลับด้วย เพราะป่านี้ไม่มีรถแล้วแหละ"


อะไรเนี่ย จะให้ฉันกลับด้วยหรอ เค้าว่ากันว่า นายตี๋ เนี่ยเถื่อนจะตาย ไหงให้พวกเรากลับด้วยล่ะ แล้วยัยอลิสหายหัวไปไหน


"อืมๆ ตามไปที่รถแล้วกัน"


นายคริสพูดจบก็เดินไป นายตี๋ดึงโทรศัพท์ออกมาก่อนจะเดินตามนายคริสไป ฉันกับยัยแก้วมองหน้ากันแล้วก็เดินตามนายตี๋ไป


พอมาถึงที่จอดรถ ฉันก็เอ๋อเล๋ออยู่กับยัยแก้ว


"ยัยหยิ่งมาขึ้นรถฉัน"


นายตี๋พูดกับยัยแก้ว เสร็จแล้วก็มองมาที่ฉัน


"ส่วนเธอไปกับนายคริสแทนละกัน"


"ฮะ ว่าไงนะ"


ฉันร้องอย่างตกใจเมื่อได้ยินอย่างงั้น จะให้ฉันซ้อนท้ายนายคริสจริงๆหรอ


"เธอได้ยินแล้วหน่าาา อย่าให้พูดซ้ำ"


"ขึ้นมาสิ"


นายคริสพูด


ฉันเบะปากใส่นายนั่นนิดหน่อยแต่ก็ยอมขึ้นมา


"จับไว้ด้วย"


"ไม่อ่ะ"


"ฉันเตือนเธอแล้วนะ"


พูดจบเขาก็บิดรถอย่างเร็ว


"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด"


พอกริ๊ดจบ ฉันก็รีบกอดเอวนายนั่นทันที ทำไมขับรถน่ากลัวอย่างงี้นะ


"บ้านอยู่ไหน"


ระหว่างที่ขับรถฉันก็ได้ยินเขาพูดออกมา


"ตามรถนายตี๋ไปเถอะฉันอยู่ข้างๆบ้านกับยัยนั่น"


ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดไรมากอ่ะ


เวลาผ่านมาสักพัก รถก็ถูกจอด ฉันลืมตามาข้างนึงก็เห็นว่าที่นี่มันถึงหน้าบ้านของยัยแก้วแล้ว ฉันลงมาจากรถและเซไปนิดหน่อย


"หึๆๆๆ"


ทำให้ไอบ้านั่นแอบหัวเราะฉัน ฉันหันไปมองไอบ้านั่นตาขวางก่อนจะเดินไปหน้าบ้านฉันและเข้าบ้านไป


เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็มานั่งหวีผมและก็ลืมไปว่าผมฉันติดอยู่กับกระดุมไอบ้านั่นอยู่ ฉันพลางจับปลายผมเพื่อพลิกหากระดุม และแล้วก็เจอ นี่ยังไม่ออกอีกหรอเนี่ย หรือว่าฉันจะต้องตัดผมออกมาจริงๆอ่ะ ฮือออ


ฉันกลั้นใจดึงกระดุมออกมาโดยไม่แกะแค่ดึง กระดุมก็หลุดออดมาอย่างง่ายดายนี่มันอะไรกันเนี่ย จะหลุดก็หลุดง่ายซะจริง 

{ Winter Dark Theme }