ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : แลกเปลี่ยนรักวุ่นวายกับนายขี้เก๊ก [กวน! >
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องน้ำอาคาร 1 ชั้น 13 ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง -__-^
“ช่วยด้วย! ช่วยฉันที ใครก็ได้”จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงร้องเรียกเบาๆ ออกมาจากห้องน้ำห้อง 3
“เสียงใครน่ะ”
“ฉันเอง!!!!!”ฉันได้ยินเสียงตะหวาดอย่างน่ากลัวเลยหันไปมองห้องน้ำห้อง 3
“เฮ้ยยยยยย!”ฉันตกใจ เมื่อเห็นผีอยู่หน้าห้องน้ำห้อง 3
พลั่งงง!!
“อึก!!”จู่ๆผีตัวนั้นก็ผลักฉันติดกำแพง และบีบคอ ฉันพยายามแกะมือออกแต่ก็ไม่ออก
“ไหนแกบอกจะช่วยฉันไงฮะ!!!!!!!!!!”ผีตัวนั้นตะคอก และบีบคอฉันแรงขึ้นอีก
“ชะ ช่วย หรอ อึก!”
“อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้ แกบอกจะช่วยฉันหาคนที่ถ่ายคลิปฉัน!!!”
“คะ คลิป อึก พะ พี่คิมหรอ อึก!”
“จำได้แล้วสิ ฮืออออ! ใครกันนะที่ถ่ายคลิปฉันน่ะ ฉันไม่เคยมีศัตรูจริงๆนะ ฮึก”พี่คิมร้องไห้โฮออกมา
ฟุบ!
“พี่คิม เอ่อ เดี๋ยวฉันจะจับตัวมันมาเอง แล้วถ้าฉันจับได้ล่ะแล้วพี่จะให้ฉันทำอะไร”
“พามันมาขอโทษฉันที่นี่!”
“…..”ฉันไม่ตอบอะไร บางทีฉันอาจจะทำไม่ได้
“เข้าใจมั๊ยย!!”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
“ถ้าแกทำไม่ได้ แกตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”ว่าแล้วพี่เค้าก็จะเอามือมาบีบคอฉันอีกครั้ง เมื่อฉันเห็นอย่างนั้นฉันก็หลับตาปี๋ ><
“เฮือกกกกกกก!!!”อยู่ๆภาพห้องนอนของฉันก็มาปรากฏตรงหน้า”ฝันไปหรอเนี่ย? ฝันบ้าอะไรเนี่ย ><”ฉันค่อยๆทวนความฝันตัวเอง ห้องน้ำอาคาร 1 ชั้น 13 หรอ ใช่สิ ตอนต้นเทอมตอนที่เล่นผีถ้วยแก้วนี่ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ลงไม้ลงมือทำอะไรซักอย่าง >< เห็นอย่างงี้ต้องหันมาสนใจเรื่องนี้แล้วสิ
ฉันมองไปที่นาฬิกาก็พบว่านี่ พึ่งจะตี 5 แต่ฉันไม่คิดจะนอนต่อแล้วแหละ ฝันแบบนี้คงนอนไม่ลงละ >< ไปอาบน้ำดีกว่า
สักพักฉันก็อาบน้ำเสร็จพร้อมกับแต่งชุดพละ พอฉันเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่านี่ใกล้ 6 โมงแล้ว ไปโรงเรียนเลยละกัน ฉันเดินไปโรงเรียนอย่างชิวๆ วันนี้อากาศค่อนข้างหนาวแถมฟ้ายังครึ้ม แต่…ฉันชอบอากาศแบบนี้สุดๆไปเลย >< ไม่นานฉันก็มาถึงหน้าโรงเรียนปรากฏว่ายังไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ ฉันเดินตรงไปยังห้องพักส่วนตัว (?) แต่พอเห็นประตูเปิดอยู่ก็ต้องชะงัก ฉันคว้าเอาไม้ที่อยู่แถวๆนั้นมาอย่างรวดเร็ว และค่อยๆย่องไปที่หน้าประตู
ตึกๆๆ
มีเสียงคนเดินมาทางประตู เอาล่ะ ยัยนี่ แกได้เละเป็นโจ๊กแน่ ที่บังอาจมายุ่งกับที่โด่ดเรียนของฉัน
ตึกๆ
ใกล้แล้วสินะ เตรียมรับรางวัลไปได้เล้ยยย! เมื่อฉันเริ่มเห็นอะไรโผล่ๆมาทางประตูฉันก็ฟาดไปทันที
ฟึ่บบ!
“ใครให้เล่นไม้ -__-^”ไอบ้านี่คว้าไม้ไปจากฉัน
“นายมาทำอะไรที่นี่ ที่นี่ฉันจอง!”ฉันเชิดใส่ลิคตัล
“จอง?”
“ใช่ จอง”
“ฉันไม่เห็นป้ายติดไว้เลยว่าจอง -__-^”
“อย่ามากวนปราสาทฉัน ถ้าไม่อยากโดนอัดน่ะ”
“อัด?”
“นี่ อย่ามาทำเป็นกวนหน่อยเลย นายรู้อยู่แล้ว ไปซะไป -__-“
“ตัวแค่นี้ทำเป็นอวดดี”ลิคตัลแขวะฉันเสร็จก็เดินออกไป ฉันไม่สนใจที่หมอนั่นพูดหรอกนะ -__- ฉันเดินเข้ามาในห้องแล้วอยากจะกริ๊ดดดดด!
“ไอบ้าลิคตัล ฉันจะฆ่านายยยยยยยย!!!”ฉันตะโกนด้วยความโกธร เมื่อเห็นสภาพห้องน้ำนองเต็มห้อง ไม้เบสบอลหัก โต๊ะเก้าอี้ ถูกรื้อกระจัดกระจาย
ฉันรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาลิคตัลทันที
ควับ!
ฉันคว้าปกเสื้อลิคตัลเอาไว้
“เฮ่! อะไรของเธอเนี่ย เออ ลืมบอกไป ห้องเธอเละมาก”
“ก็ฝีมือนายไม่ใช่หรอไงฮะ!!!”
“อย่ามาตลก ฉันเข้าไปก็เห็นมันเป็นอย่างงั้นอยู่ละ -__-^”
“อย่ามาโกหก คิดจะใช้วิธีบ้าๆนี่แก้แค้นฉันหรือไง ไม่แมนเอาซะเลย”
“ฉันไม่ได้ทำ ฉันกะจะเข้าไปนอนเล่นเพราะเห็นประตูไม่ได้ล็อค แต่พอเข้าไปก็เห็นสภาพห้องบ้านั่นก็เลยเดินออกมา”
“แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง”
“ดูสภาพฉันตอนนี้สิ ตัวไม่เปียก เสื้อผ้าไม่ยับ”มันก็เป็นเรื่องจริง ฉันค่อยๆปล่อยมือที่กำปกเสื้อลิคตัลออกมาอย่างช้าๆ
“แล้วใครทำละ”
“ฉันไม่รู้ ไปละ”ลิคตัลพูดจบก็เดินไปทันที
ใครทำกันนะ ฉันคิดระหว่างกำลังเดินออกหลังโรงเรียน
ปัก!!!
ฉันชนใครเข้าไม่รู้ล้ม ระหว่างเดิน
“นี่ หล่อน ธะ เธอ”เฟย์ถึงกับชะงักเมื่อเห็นฉัน
“ว่าไงหรอ หายไปซะ 1 อาทิตย์เชียว”
“ก็ไม่เป็นอะไรมากหรอก”
“อืม ดี งั้นฉันไปละ”ฉันพูดจบก็เดินสวนเฟย์
“อย่าคิดว่าฉันจะจบแค่นี้ เป็นเพราะวันนั้นฉันไม่ได้ตั้งตัว หึ”
ฉันหยุดเดินทันที ที่ได้ยินเฟย์พูด
“งั้นก็คอยดูต่อไปแล้วกัน”พูดจบฉันก็เดินขึ้นห้องเรียนไป
พอตอนพักกลางวัน ฉันก็ลงมากินข้าวที่โรงอาหารเหมือนเดิม แต่สายตาเด็กทั้งโรงเรียนก็มองฉันเป็นระยะๆ รวมถึงเฟย์ด้วย แต่ฉันรู้สึกว่าเด็กคนที่นั่งโต๊ะตรงข้ามฉันมันจะมองให้ตาทะลักเลยรึไง แต่ฉันคิดว่ายัยเด็กนี่กล้าดีนะ มีคนเว้นระยะห่างโต๊ะของฉันอย่างน้อย 2 โต๊ะ แต่ยัยนี่กลับมานั่งโต๊ะทัดจากฉัน ถือว่ากล้าดี เมื่อฉันรู้สึกรำคาญฉันเลยมองเด็กคนนั้นกลับ เด็กนั่นก็รีบกินข้าวใหญ่เลย แต่ฉันกลับละสายตาไปจากเด็กคนนั้นไม่ได้ก็เลยมองเด็กนั่นกินข้าวต่อไป
“แอ่กๆๆ ><”เมื่อเด็กคนนั้นเงยหน้ามามองฉันรีบรอบ และเมื่อเห็นฉันมองอยู่เด็กนั่นเลยสำลักทันที โง่จริงๆ -__-^
เมื่อฉันกินข้าวเสร็จแล้ว ฉันก็ออกไปยืนอยู่หน้าโรงอาหาร
หมับ!
ฉันคว้ามือเด็กนั่นเอาไว้เมื่อเดินออกมาจากโรงอาหารเธอดูช็อคมาก แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจแต่กลับลากเธอไปหลังโรงเรียน
“นะ นี่ พี่จะพาฉันไปไหนคะ ปล่อยฉันนะคะ”เด็กคนนั้นพยายามจะสะบัดข้อมือหนี แต่ก็รอให้มันถึงก่อนได้มั๊ยเนี่ย อีกแปบเดียวฉันก็ปล่อยเธอแล้ว -__-^
“อย่าดิ้นได้มะ มันยังไม่ถึงน่า -__-^”พูดจบเด็กคนนั้นก็เลิกดิ้นทันที
พอมาถึงห้องหลังโรงเรียน ฉันก็ปล่อยเธอทันที
“พะ พี่ พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ”
“เธอเป็นใคร?”
“ค่ะ คะ?”
“ฉันถามว่าเธอเป็นใคร -__-^”
“ฉันชื่อ ไอติม ค่ะ อยู่ชั้น ม.4 เป็นเด็กแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนแอนโดเวอร์”
“ทำไมฉันไม่คุ้นหน้าเธอ?”
“ฉันพึ่งมาที่นี่วันแรกค่ะ”
“นี่มันเหลือแค่ 2 อาทิตย์ของการเป็นเด็กแลกเปลี่ยนนี่”
“พอดีเพื่อนฉันที่มาแลกเปลี่ยนถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัดค่ะ ฉันเลยต้องมาเปลี่ยนแทนภายใน 2 อาทิตย์ค่ะ”
“แล้วเธอเป็นใครในโรงเรียนแอนโดเวอร์ล่ะ?”’
“เป็นสมาชิกชมรมวารสารค่ะ”
“สมาชิกหรอ? เธอทำเรื่องอะไรบ้าง”
“มี 2 เรื่องค่ะฉันพึ่งจะเข้าชมรมนี้ค่ะ”
“เธอชอบทำข่าวอะไร”
“ผีมั้งคะ หรือไม่ก็พวกข่าวชมรมออกใหม่ค่ะ”
“เยี่ยม!”ฉันร้องอย่างดีใจเมื่อ ได้ตัวช่วยใหม่
“หา???”
“เธอช่วยฉันอะไรหน่อยได้มั๊ย หรือไม่ได้เรียกว่าช่วย แต่เป็นการรับผลประโยชน์ทั้ง 2 ฝ่ายเลยก็ได้ ^o^”
“อะ อะไรหรอค่ะ”
“เป็นข่าวดีแน่นอน อาจทำให้เธอเลื่อนตำแหน่งเลยก็ได้นะ”
“ขะ ข่าวอะไรหรอค่ะ”
“ข่าวเรื่องชมรมฉันไง ^o^”
“ชะ ชมรมหรอคะ”
“ใช่ เป็นชมรมฉันเอง”
“แล้วก็มีอีกนะ ฉันเป็นเจ้าแม่พันธมิตรฉันจะบอกประวัติฉันด้วย”
“จริงหรอคะ”
“แน่นอน ฉันไม่หักหลังเธอหรอก เธอจะตกลงมั๊ย”
“ตกลงค่ะ”
“ดีมาก งั้นฉันขอเบอร์เธอหน่อย”พูดจบฉันก็ยื่นโทรศัพท์ให้ไอติม
“ค่ะ ได้แล้วค่ะ”
“วันนี้ เธอว่างมั๊ย”
“ว่างค่ะ”
“ถ้าเธออยากได้เรื่องของฉันเร็วๆก็ไปเจอฉันที่บ้านฉันเย็นนี้ด้วย เธอตกลงมั๊ย”
“ตกลงค่ะ”
ฉันบอกที่อยู่ให้ไอติม เราสองคนคุยกันค่อนข้างถูกคอ ไอติมก็ค่อนข้างลดความเกรงลงบ้างแล้ว ^o^ ไอติมเป็นคนค่อนข้างบ้าเกาหลีก็เลยขอเรียกฉันว่าออนนี่อะไรนั่น ทีนี้ละชมรมฉันจะต้องมีคนแห่มาสมัครเพียบ คิๆ ^o^ ที่ฉันให้ไอติมช่วยก็เพราะว่าโรงเรียนแอนโดเวอร์เป็นโรงเรียนที่ชอบปล่อยข่าวที่เด็ดๆ ชมรมก็เด่นด้วย ถ้าข่าวที่ปล่อยมาจากแอนโดเวอร์คนรู้ทั่วพันธมิตรแน่ หึ ชมรมของฉันก็จะได้ไม่ต้องเงียบเหงา
ออด ออด ~~
เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าเลิกเรียนแล้ว เด็กนักเรียนต่างบิดขี้เกียดกันยกใหญ่ ว่าแต่ ทำไมคริสไม่มาโรงเรียนนะ เหงาแปลกๆ ไม่มีใคร ให้เถียง ให้ลอก ให้แกล้ง เฮ้ยๆ! เดี๋ยวนะ นี่ฉันกำลังคิดถึงไอบ้านั่นอยู่หรอ มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ เงียบไปเยอะเลย เฮ้อ~ เขาจะมาหรือไม่มาก็ช่างสิ ฉันจะไปสนเขาทำไม กลับบ้านดีกว่า
ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนก็ต้องชะงักเมื่อมีคนมุงหน้าโรงเรียน อะไรกันอีกเนี่ย
“นี่ดูสิ เด็กแลกเปลี่ยนแอนโดเวอร์ตกเป็นเหงื่ออีกแล้ว น่าเวทนาจริงๆว่ามะ 55”
“มาวันแรกก็โดนเลยอ่ะ รนหาที่จริงๆเล้ยย ยัยคนนั้นน่ะ”
เมื่อฉันดิ้นอย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่หน้าโรงเรียนทันที ก็เห็นไอติมโดนยัยเฟย์ค่อมอยู่ ฉันไม่อยู่เฉยแน่นอน
หมับ!
ฉันคว้ามือเฟย์ที่กำลังจะตบไอติมที่นอนหลับตาปี๋ ยัยเฟย์หันมามองหน้าฉันอย่างโกธรๆ
ฟึ่บ!
ฉันคว้าปกคอเสื้อของยัยเฟย์ขึ้นมา ซึ่งยัยนั่นคงโกธรมากถ้าดูจากสีหน้า
“อะ ออนนี่!”ไอติมเอ่ยชื่อฉันอย่างตกใจ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจ
“ปล่อยเสื้อฉันเดี๋ยวนี้นะยะ”
“เธอจะทำอะไรไอติม”
“โอ๊ะ! ไม่คิดว่าจะรู้จักกัน หึ”ยัยนั่นพูดน้ำเสียงกวนๆ ซึ่งมันยั่วต่อมน้ำโหฉันได้เยอะเลยล่ะ -__-^
“อยากตายมากหรอ”
“ดูท่าจะรักกันมากด้วยสิ ฉันสาบานว่าฉันจะต้องจัดการกับยัยนี่แน่ แต่ตอนนี้ฉันขอจัดการแกก่อนเถอะ”
เพลี๊ย!!
หน้าฉันหันไปด้วยแรงมือของยัยเฟย์
ตุบ!!
ฉันต่อบเบ้าตายัยเฟย์ และพลักหล่อนลงไปกับพื้นพร้อมจับคล่อมและทั้งต่อยทั้งตบเหมือนที่มันทำไอติม
ตุบๆๆตับๆๆ
แชะ!
อันนี้ก็พอเข้าใจว่าไอติมชอบถ่ายรูป แต่ขอล้างแค้นยัยนี่ก่อนเถอะ
“ออนนี่คะ พอแล้วคะ หน้าพี่เฟย์เลือดออกหมดแล้วนะคะ”
ฉันลุกขึ้นมาจากยัยเฟย์และชี้หน้าด่า
“อย่ามายุ่งกับไอติมอีกถ้าไม่อยากตาย จำไว้ซะด้วย นี่แค่เบาะๆ ถ้าขืนยุ่งกับไอติมอีก เธอตายแน่!”ฉันพยายามขู่ให้น่ากลัวที่สุด เพื่อความปลอดภัยกับตัวช่วยฉัน
“กะ แกขู่ฉันหรอ เฮอะ! นี่เป็นเพราะฉันยังไม่หายดีนะ”
“เออดิฉันขู่ แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่รับรองความปลอดภัย”
“กะ กลับกันเถอะค่ะ ออนนี่”
“อืม”
ฉันขึ้นรถเมย์มาพร้อมกับไอติม ไอติมบอกฉันว่าจะแวะไปที่บ้านฉันเลยแล้วฉันก็นัดยัยเพื่อนตัวแสบไว้แล้ว ทั้ง 2 คนอยู่ที่บ้านเรียบร้อย ฉันบอกพวกนั้นว่ามีข่าวดี พอรถเมย์มาถึงหน้าหมู่บ้านฉัน ฉันก็พากันเดินเข้าหมู่บ้านกับไอติม ไม่นานก็มาถึง
“โอ๊ะ! ใครน่ะ น่ารักเป็นบ้า O-O”หนึ่งแซวไอติมทันที ที่ฉันกับไอติมเดินผ่านมาทางโซฟา แต่ฉันไม่สนใจเพราะมองหาคริสอยู่ อยู่ไหนกันนะ ไม่เห็นมีเลย ฉันหงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว -__-^
“หุบปาก ขึ้นห้องกันเถอะ”ฉันหันไอดุหนึ่งแล้วพาไอติมขึ้นห้องมา
“ว่าไงเพื่อนรักไหนเซอร์ไพร์ นั่นใครน่ะ”ยัยอลิสที่กำลังนอนกินส้มบนตียงแถมยังกดเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยถาม
“ก็มันเป็นเซอร์ไพร์ไงยะหล่อน ฉันคงจะบอกเรื่องที่ฉันจะเซอร์ไพร์เธองั้นหรอ ยัยโง่ -__-^”
“เออ จริงด้วย แล้วนั่นใคร”
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อไอติม อยู่ชั้น ม.4 เด็กแลกเปลี่ยนจากแอนโดเวอร์ เป็นสมาชิกชมรมวารสารแอนโดเวอร์และจะมาทำเรื่องตำแหน่งและชมรมของพวกพี่ๆเองค่ะ”
“จริงดิ O_O”ยัยแก้วที่นั่งอ่านหนังสือบนพื้นห้องทำหน้าตื่นเต้น
“ไม่จริงมั้ง”ฉันประชด
“อ่าวหรอยะ”ยัยอลิสแขวะ
“เออ เดี๋ยวฉันไปหาโปรเจ็คที่ห้องตี๋แปบ เก็บไว้ที่นั่น ระหว่างนี้ เธอก็คุยกับไอติมไปก่อนละกัน ไปละ”พูดจบฉันก็เดินมาที่ห้องตี๋ และเริ่มลงมือหาแต่ หายไปไหนนะ
“หายไปไหนฟ่ะ”
“หึ!”เสียงแบบนี้ ฉันหันควับทันที ไปเจอกับคริสที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าโทรมหยั่งกะผีตายซาก -__-^
“โอ๊ะ! ยังไม่ตายหรอกหรอ แย่จัง”ฉันพูดพลางทำหน้าเสียดาย วันนี้มันไม่มีใครมาเก๊กใส่ฉันเลยจริงๆ
“อืม“พูดจบคริสก็เดินออกผ่านฉันไปเหมือนฉันเป็นเพียงอากาศ นี่ฉันหงุดเพราะนายนะ จะไม่กวนฉันเลยหรอ
“ทำไมนายไม่กวนฉันฮะ!”ฉันลุกไปหาคริสที่นั่งเช็ดผมมองฉันอยู่บนเตียง
“ทำไมต้องกวน”พูดจบหมอนั่นก็เช็ดผมต่อโดยไม่สนใจฉัน
“นี่ ฉันหงุดหงิดนะ!”ฉันพูดไปเพราะฉันรู้สึกหงุดหงิดมากๆ ที่สุดอ่ะ ไม่เคยหงุดหงิดแบบนี้มาก่อน
“เรื่องของเธอ”
“นายเป็นอะไรของนายฮะ”
“บางทีถ้าเธอไม่อยากโดนฉันทำมากกว่ากวนก็ช่วยออกไปซะ”
“นี่มันบ้านฉันนะ”
ฟึ่บ
“ฉันเตือนเธอแล้วนะ”เขาดึงตัวฉันมาในระยะประชิด
“นี่ทำอะไรของนายฮะ ฉันต้องการให้นายกวนเข้าใจมั๊ย”
“ฉันเตือนเธอแล้วว่าให้เธอออกไป”
ปึง!!
คริสพลักฉันไปติดกำแพงที่ใกล้ๆกับกระตูห้อง
“ทะ ทำอะไรของนาย”
“กลัวหรอ?”คริสพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
“ปะ เปล่านิ”ฉันกลัวจะตายแล้ว ปล่อยฉันซักทีเซ่
“ยังต้องการให้ฉันกวนอีกรึเปล่าล่ะ”เขาพูดพร้อมเอาหน้าเข้ามาใกล้ (อีกแล้วนะ -__-^)
“มะ ไม่ ปล่อยฉัน”
“…..”
“โอ๊ย ไอบ้า ปล่อยฉันซัก…”
ฉันยังพูดไม่ทันจบริมฝีปากของคริสก็แตะริมฝีปากฉันเรียบร้อย จูบ O_O ไอโรคจิต ฉันมันจูบแรกของฉันนนนนนนนน สักพักเมื่อไอโรคจตจูบฉันจนหนำใจแล้วก็ค่อยๆผละริมฝีปากออกจากฉัน
“เธอ?”อะไรรู้สึกผิดหรอ เฮอะ! “ทำให้ฉันต้องเสียจูบแรก”
“อะ อะไรนะ ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนพูด”
“ก็ฉันเตือนเธอแล้ว อะ ไปได้ละ”คริสยื่นกระดาษให้ฉันปึกนึงก่อนจะไล่ฉัน
“เออ ก็ไม่อยากจะอยู่นักหรอกยะ”
ฟึ่บ!
ฉันดึงกระดาษออกมาจากมือคริส แล้วเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว และเดินเข้าห้องตัวเอง
“โอ๊ะ! หน้าหงิกมาเชียว ไปทำอะไรมายะ”
“อะ เอามาให้ละ”
“ทำไมไปนานจัง”ยัยแก้วถาม
“พอดี หาไม่เจอตี๋จัดห้องใหม่”
“อ๋อ อืมๆ มาเริ่มกันเถอะ”
จากนั้นทุกคนก็เริ่มตอบคำถามของไอติม เหมือนกำลังโดนสัมพาทเลย แต่ฉันก็ถามคำตอบคำ แต่ก็เล่าเรื่องที่ฉันฝันให้เพื่อนฟังด้วย ยัยพวกนั้นก็จะช่วยตามตัวเหมือนกัน แต่ทำไมฉันมัวแต่คิดเรื่องบ้าๆนั่นอยู่ได้ฟ่ะ ไอบ้าคริสสสสสสสสสสสสส ฉันเกลียดนาย!
อันนี้ภาพในฝันนะ
ส่วนนี่ ไอติม น่ารักเว่อร์ๆ ปลื้มนางนะอันที่จริง ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น