ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : แลกเปลี่ยนรักวุ่นวายกับนายขี้เก๊ก [โทรศัพท์ -__-]
“ยัยโง่ ฉันกำลังทำเรื่องเสียงลูกบาสในโรงยิมอยู่ย่ะ ไม่ใช่เสียงลูกบอล -__-“
“ก็ฉันลืมหนิ ไม่ได้ทำเรื่องเดียวกับเธอซักหน่อย เชอะ!”
“นี่ๆ เลิกทะเลาะกันก่อนเหอะน่า! ว่าแต่ยัยแก้วได้อะไรบ้างล่ะ?”ฉันบอกให้เพื่อนๆหยุดทะเลาะกันเพราะเมื่อวานยัยอลิสบอกฉันว่ายัยแก้วกำลังทำ เรื่องเสียงลูกบอลในโรงยิม แต่จะอะไรก็ช่างเหอะ ที่ฉันเรียกเพื่อนๆมานั่งกินไอติมหน้าสวนสาธรณะเพราะอยากจะรู้ความคืบหน้าของงานก็เท่านั้นเอง
“คิดแล้วน่าโมโห ฉันกำลังจะทำสำเร็จแล้วเชียว หมอนั่นดันโผล่มาซะได้!”
“หมอนั่นหรอ? เธอหมายถึงใคร”
“ก็ลูกชายลุงเธอยังไงล่ะ -__- ฉันคิดว่าหมอนั่นจะขี้เกียดตรวจโรงเรียนแล้วซะอีก เซ็งจริงๆเลย”
“เอิ่ม ค่อยๆทำไปน่า แล้วยัยอลิสล่ะ ได้อะไรบ้าง”
“คือฉัน…แฮ่ๆ ^^”
“อย่าบอกนะว่ายังไม่ได้เริ่ม -__-^”
“ก็ราวๆนั้นอ่ะ ก็ตอนนี้ฉันกำลังอินเลิฟอยู่น่ะ อิอิ ^^”
“อินเลิฟ กำลังมีความรักงั้นหรอ?”ฉันถามไปยัยอลิสไป ยัยนี่พึ่งเลิกกับไอบ้านั่นไปไม่นาน นี่คิดจะมีใหม่อีกแล้วหรอ -__-^
“ก็ใช่น่ะสิ ผู้ชายอะไรน่ารักขนาดนี้ ให้ตาย!”พูดจบยัยนั่นก็หน้าแดงเป็นตูดลิง -__-
“แล้วไอบ้านั่นมันเป็นใครกันน่ะ”ยัยแก้วถาม
“ปริ๊นไงยะ ^^”
“ไอเจลโล่เนี่ยนะ หมอนั่นทำนิสัยหยั่งกะเด็กชอบลงไปได้ยังไง”
“ถึงเด็กยังไงหมอนั่นก็หล่ออยู่ดีแหละน่า ^^”
“อืมๆ นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่มะ”ฉันถามเพื่อนๆไปเผื่อจะมีเรื่องอะไรอีก เพราะฉันนัดกับเอสไว้ตอนบ่ายโมง
“มีสิๆ”
“อะไรล่ะ”
“อาทิตย์หน้าน่ะ ที่โรงเรียนแอลเลนทาวน์”
“อะไร งานบ้าบออะไรอีก -__-^”
“ก็งานกีฬาสีพันธมิตรไง”ยัยแก้วตอบอย่างเซ็งๆ
“งานบ้าบอนี่อีกแล้วหรอ แอลเลนทาวน์ชนะชัวร์ ฉันล่ะเบื่อโรงเรียนแอลเลนทาวน์ซะจริง”ฉันพูดอย่างเบื่อๆ เพราะแอลเลนทาวน์ชนะทุกปี ทำไมเดี๋ยวนี้รู้สึกเกลียดแอลเลนทาวน์จังนะ ><
“ทุกทีเธอเชียร์แอลเลนทาวน์ยิ่งกว่าที อาร่าซะอีก ทำไมถึงเบื่อได้ล่ะ”ยัยแก้วถามฉัน
“ฉันก็ไม่รู้ ฉันรู้สึกไม่ชอบพวกแอลเลนทาวน์เอาซะเลย”
“เดี๋ยวนี้ฉันคิดว่าเธอเหมือนเจ้าแม่ขึ้นมาทุกทีแล้วสิ ><”
“พวกเธอกำลังจะบอกว่าฉันเปลี่ยนไปอย่างงั้นหรอ ฉันก็แค่โหดขึ้นนิดหน่อยเองนี่ ตามฉบับเจ้าแม่”
“นิดหน่อย?”
“อะฮะ”
“ฉันคิดว่า เธอโหดขึ้นเยอะเลยล่ะ”
“ก็ดี คนจะได้กลัวฉันกันบ้าง”
“อืม หมดเรื่องแล้วใช่มะ งั้นแยกย้ายนะ ถ้ามีอะไรก็บอกกันได้ ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”
“อืม บาย”
“ไปนะ”
เมื่อทุกคนแยกย้ายกันหมดฉันก็เดินไปห้างที่อยู่แถวๆนั้น เพราะนี่พึ่งจะ 11 โมงฉันเลยกะว่าจะมาเดินเล่น
ปัก!
“โอ๊ย!/เฮ้ย!”อยู่ๆก็มีคนมาชนฉันล้มลงกับพื้น แค่นั้นยังไม่พอน้ำยังหกเลอะใส่เสื้อฉันอีกตางหาก -__-
“เอ่อ ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ”
ฉันค่อยๆลุกขึ้น แต่ฉันก็แอบเห็นผู้หญิงคนนั้นหน้าเสียทันทีที่เห็นหน้าฉัน พร้อมกับบ่นอะไรงึมงำๆแต่ฉันไม่ทันได้ยิน
“ซวยแล้ว! นะ นี่มัน เจ้าแม่นี่นา O_O”
“อะไรของเธอ เดินไม่ดู!”ฉันพูดจบก็มองเสื้อตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำโค๊ก ก่อนจะหันมามองหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่พอใจ
“เจ้าแม่ คือว่า ฉันขอโทษจริงๆนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”ผู้หญิงคนนั้น เริ่มน้ำตาคลอและไหลออกมาในที่สุด
“อะไรกัน! ฉันน่ากลัวที่จะขนาดทำให้คนร้องไห้ได้เลยหรอ”
“ฉะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ยกโทษให้ฉันเถอะนะคะ…ฮึก”เด็กคนนั้นพูดพร้อมปัดน้ำตาอย่างลวกๆ
“ฉันก็ไม่บอกว่าจะไม่ยกโทษให้เธอนิ เพราะฉะนั้นเลิกร้องไห้เป็นเด็กปัญญาอ่อนได้แล้ว -__-“
“ค่ะ จริงๆนะคะ”
“อย่ามาเซ้าซี้ฉันน่า น่ารำคาญ”
“ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“เดี๋ยว!”ฉันเรียกเด็กคนนั้นเมื่อคิดอะไรได้
“มะ มีอะไรหรอคะ?”เด็กคนนั้นถามด้วยเสียงหวาดกลัว
“เธอ?”
“…..”
“อยู่โรงเรียนอะไรน่ะ”
“เอ่อ ที อาร่า ค่ะ”
“เยี่ยม เธอมีชมรมรึยัง”
“เอ่อ คะ”
“ฉันถามว่ามีชมรมรึยัง”
“ยะ ยังค่ะ”
“งั้นดีเลย เธอถ้าไม่อยากโดนเล่นงานก็เข้าชมรมฉันซะ รู้จักใช่มะ”
“ระ รู้ค่ะ”
“ดี งั้นไปได้ละ”
“ค่ะ ><”พูดจบเด็กคนนั้นก็เดินออกไปอย่างงงๆ
“เฮื่อย คิดว่าจะไม่ปล่อยเด็กคนนั้นไป”
เอ๊ะ! เสียงใคร คุ้นๆแฮะ
“ใครน่ะ!”ฉันพยายามหาตัว แต่ก็ไปพบผู้ชายตัวสูงผมสีบลอนด์เทา ยืนกอดอกพิงเสาอยู่ไม่ไกลนัก
“ไง!”
“ลิคตัล!หรอ นายมาทำอะไรที่นี่”
“ซื้อเกมส์”พูดจบหมอนั่นก็ชูแผ่นเกมส์ให้ฉันดู
“อืม ไปล่ะ”
หมับ!
“เดี๋ยว!”ฉันยังเดินยังไม่ทันหนึ่งเก้าก็ต้องชะงัก เมื่อลิคตัลมาจับข้อมือฉันซะงั้น
“อะไรของนายอีก!”
“เธออยู่พวกไหนกันแน่! ทำไมเธอไม่จัดการฉัน? หรือว่าเธอชอบฉันกันแน่”
“ฉันอยู่ฝ่ายเดียวกับนายคริส และฉันยังคิดไม่ออกว่าจะจัดการยังไงตากหากล่ะ อย่าหลงตัวเองให้มากน่ะ -__-“
“อืม!”
“แค่ ‘อืม’ เนี่ยนะ ฉันกำลังคิดจะจัดการนายอยู่นะ!”
“แค่เธอน่ะฉันรับมือได้อยู่แล้ว ไปล่ะ”ลิคตัลพูดจบก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว -__-
“คิดจะดูถูกฉันรึไง!”ฉันบ่นกับตัวอย่างเบาๆ หลังจากที่ลิคตัลเดินไปสุดสายตา
“ใครหรอ?”อยู่ๆก็มีเสียงปริศนามากระซิบข้างหูฉัน สงสัยต้องเป็นพวกโรคจิต ต้องลงมือซะหน่อยแล้ว
ปัก!
“เฮ้ยย! เธอต่อยฉันทำไมเนี่ย”
“แล้วใครใช้ให้นายมาใกล้ฉันล่ะ -__-“ฉันพูดพร้อมเดินไปทางทีเอสนอนหงายอยู่ อยากจะสมน้ำหน้าจริงๆ
“เสื้อเธอ เลอะด้วยน่ะ”เอสพูดพร้อมลุกขึ้น
“อืม เอาโทรศัพท์ฉันมาเร็วสิ ฉันอุส่าห์เปลี่ยนที่นัดจากร้านไอติมหน้าเลสเตอร์มาแล้วนะ”
“เอ่อ คือว่า”
“อะไรของนายเร็วๆเข้าสิ แต่ เดี๋ยวนะ นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่ ฉันนัดกับนายไว้อีกที่ไม่ใช่หรอ?”
“ก็ฉันกะจะมาเดินเล่น แต่ดันไปเจอไอลิคตัลมันบอกว่าเธออยู่ที่นี่”
“อืมๆ โทรศัพท์ฉันล่ะ”
“เอ่อ คือ ไอคริสมัน…”
“อะไร!”
“นี่ อย่าทำเสียงดุสิ ><”
“แล้วอะไรล่ะ!”
“หมอนั่นไม่ให้ T^T”
“อะไรกัน นี่ฉันจะแจ้งความดีมั๊ย”
“แจ้งความหรอ?”อยู่ๆเสียงแปลกๆอีกเสียงก็ดังขึ้น ไม่นานเจ้าของเสียงก็ปรากฏตัว -__-
“ก็ใช่น่ะสิ เอาโทรศัพท์ฉันมา”
“ไม่!”
“งั้นฉันจะแจ้งความเดี๋ยวนี้แหละ เอสเอาโทรศัพท์มา”ฉันแกล้งจะเอาจริง แต่หมอนั่นดันยืนล้วงกระเป๋างั้นเฉย
“อืมดี งั้นฉันฝากแจ้งด้วยว่ามีคนทุบกระจกรถฉันแตก”พูดจบหมอนั่นก็เดินไป
“นี่ เดี๋ยว!”
“…..”หมอนั่นหันมาเลิกคิ้วกวนๆ น่าถีบจริงๆเลย -_-
“นายต้องการอะไรกันแน่”
“…..”หมอนั่นไม่ตอบอะไร แต่กดโทรศัพท์แทน -__-
“นี่ ฉันถามนะ ตอบเซ่ -__-“
ติ้ง!
อยู่ๆข้อความก็ดังขึ้น
“ไปล่ะ”คริสพูดจบก็เดินไป
ฉันจึงเปิดดูข้อความ ถ้าเธออยากได้โทรศัพท์คืนละก็ มาบ้านฉันคืนนี้ 2 ทุ่ม เห็นว่าเวล 98 นี่ไม่ได้เล่นมาง่ายๆหรอกใช่มั๊ย อ่านเสร็จแล้วลบด้วยอย่าให้ไอเอสรู้ไม่งั้นเรื่องมันจะยุ่ง ฉันรำคาญ -__-^
“ข้อความอะไรน่ะ”เอสที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
“ไม่รู้ ฉันลบไปแล้ว อะ! โทรศัพท์นาย เอาคืนไป บาย”
“เฮ้ย! นี่โยนโทรศัพท์ให้ฉันเลยหรอ ถ้าฉันรับไม่ทันล่ะ เธอจะว่ายังไง ><”
“เรื่องของนาย”
“เฮื่อย!”เอสถอนหายใจแล้วเดินออกไป
ใช้เวลาไม่นานฉันก็กลับถึงบ้าน ฉันจะไปดีมั๊ยเนี่ย >< ยังไงฉันก็ต้องไปอยู่ดี เพราะฉันยังไม่มีเงินมากมายที่จะไปซื้อโทรศัพท์ใหม่หรอกนะ >< ไหนจะเกมส์ฉันอีก โอ๊ยยยยยยย! ไอบ้านี่มันต้องกรอะไรกันแน่ว่ะเนี่ย!
“นอนดีกว่า นี่พึ่งจะบ่าย 2”
Zzzzz
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ย! ปวดหัวจังแฮะ”ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัว พอฉันลืมตาก็ดูเข็มนาฬิกาเป็นอันดับแรก
“นะ นี่ 3 ทุ่มแล้วหรอ ตายละ”ฉันพูดจบก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที แล้วก็ตี๋นั่งเล่นเกมส์อยู่คนเดียว
“รีบไปไหนของเธอ”
“กุญแจรถ”
“โต๊ะกินข้าว”
“…..”ฉันไม่พูดอะไร แต่รีบวิ่งไปหยิบและขับรถด้วยความเร็วสูงทันที พอดีฉันจำตอนที่เอสมาส่งฉันได้ฉันเลยไปถูก
“โอ๊ย จะทันมั๊ยเนี่ย หวังว่าหมอนั่นคงจะไม่พังโทรศัพท์หรอกนะ”
เอี๊ยดดดดดดดด!
และแล้วรถฉันก็ขับมาถึงหน้าบ้านคริสจนได้ เล่นเอาซะเหยียบคัดเร่งแทบพัง
“ทำไมไม่มีใครมาเปิดนะ”
ปิ๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอฉันเริ่มอารมณ์เสียก็มีแม่บ้านมาเปิด ฉันขับรถเข้าไปจอดข้างๆรถของคริส พอลงมาจากรถฉันก็ตรงไปห้องคริสทันที ไม่นานก็มาถึง
แอ๊ด!
ฉันขี้เกียดเคาะเลยเปิดเข้าไป ก็เห็นคริสนอนอยู่บนเตียง
“หลับหรือแกล้งหลับ?”บางทีคริสอาจจะรู้ว่าฉันจะมาแล้วก็ได้ เลยแกล้งหลับ
“Zzzz”ไม่มีเสียงตอบรับของคริส หรือว่าคริสจะหลับจริงๆ ฉันเดินเข้าไปดูคริสโดยไม่ให้เขารู้ตัว พอมาถึงตัวเขาก็ไม่เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นเลยซักนิด หรือว่าคริสจะไม่สบาย แต่คนอย่างหมอนี่เนี่ยนะ งั้นขอหน่อยละกัน ฉันค่อยๆเอื่อมมือไปแตะหน้าผากของคริสอย่างช้าๆ…
ฟึบ!
“จะทำอะไร!”ฉันยังไม่ได้แตะหน้าผากหมอนั่นเลยซักนิด คริสก็มาคว้ามือฉันซะได้ -__- แถมฉันก็ไม่ได้นั่งบนเตียง ฉันแค่เอื้อมมือไปเท่านั้นเอง ทำไมไอบ้านี่มันถึงรู้ทันฉันนักนะ?
“กะแล้วว่านายต้องแกล้ง”ฉันพูดแล้วค่อยๆเอามือออกมา และเดินไปนั่งโต๊ะคอม
“แกล้ง?”
“แกล้งหลับไง บทจะโง่ก็โง่ -__-“
“…..”
“จะเอายังไง ว่ามา”
ฟึ่บ!
“อะ! นี่มันโดนหัวฉันแล้วนะ”เจ็บชะมัด หมอนั่นโยนโทรศัพท์ใส่หัวฉันเข้าเต็มๆ
“ฉันไม่ได้ให้เธอไปเฉยๆ เธอต้องไปจัดการไอลิคตัล”
“จัดการยังไง”
“เดี๋ยวฉันจะบอกเธอทีหลัง แต่ตอนนี้ให้ตีสนิทกับไอลิคตัลไว้ก่อน และฉันจะจัดการมันวันกีฬาสีพันธมิตร
“แค่นี้ใช่มะ ไปล่ะ”
“เดี๋ยว!”
“อะไรของนายอีก -__-“
“ฉันจะไปหานายตี๋”
“เรื่องของนายเซ่ บอกฉันทำไม”
“ฉันจะไปรถเธอตากหาก ยัยโง่ -__-“วันนี้ไอบ้านี่แปลกๆ ><
ฟึ่บ
“นายขับ”ฉันโยนกุญแจให้หมอนี่แล้วเดินลงไปข้างล่าง
ฉันอยู่ข้างล่างได้ซักพักแล้วแต่หมอนั่นก็ยังไม่ลงมาซักที -__- ถ้าอีก 1 นาทีไม่มาฉันจะฆ่าไอบ้านั่นแน่
ตึกๆๆ
คงจะมาแล้วสินะ ขอด่าซักหน่อยเหอะ เมื่อคิดได้ฉันก็หันหลังไปด่าหมอนั่น
“นี่ ทำอะไรของนายฮะ ฉันรอตั้งนา…”ฉันชะงักทันทีเมื่อเห็นหมอนั่นถือกระเป๋าเสื้อผ้า O_O “นายจะไปไหนน่ะ”
“ไปอยู่บ้านเธอน่ะสิ -__-“
“ทำไม?”
“ครอบครัวฉันมีปัญหานิดหน่อย เข้าใจ”พูดจบหมอนั่นก็เอาของไปเก็บท้ายรถแล้วเข้ามานั่งในรถ ส่วนฉันนั่งข้างหลัง
ครอบครัวมีปัญหางั้นหรอ ฉันสาบานว่าไม่เห็นใครในบ้านนอกจากคริสกับคนใช้ในบ้าน ฉันก็คิดว่าหมอนี่จะอยู่คนเดียวซะอีก แต่ก็นะ บ้านหลังซะขนาดนี้
“ครอบครัวนายมีปัญหาอะไร?”ฉันเก็บความสอดรู้สอดเห็นไม่ไหวเลย ถามออกไปอย่างที่เห็น
“มันไม่กี่ยวกับเธอ!”
“เชอะ!”
“แล้วนั่น”หมอนั่นพูดแล้วฉันผ่านทางกระจกรถ ฉันเลิกคิ้วเป็นเชิงว่าอะไร”ไปฟัดกับหมาที่ไหนมาน่ะ เสื้อเธอ…ผมเธอ ไปตกส้วมที่ไหนมาน่ะ”ฮึยยยยยยยยย ไอบ้านี่ ฉันกะจะคุยด้วยดีๆ เพราะเห็นว่าเครียดเรื่องครอบครัวนะ แต่ดันมายั่วฉันซะได้ ><
“แล้วสภาพนายมันดีนักรึไง ผมก็หยั่งกะเงาะป่า”
“ถึงหงั่งงั้น ฉันก็ยังหล่อ”
“ไอขี้เก๊ก”
“ขี้เก๊ก?”
“เออ ขี้เก๊ก นายแหละขี้เก๊ก จำไว้ซะด้วย”
“ฉันขี้เก๊กหรอ ฉันแค่หล่อทุกสถานการรก็เท่านั้นเอง”
“กวนTeen! -__-“
“อืม ที่ฉันให้เธอได้เนี่ย เป็นเพราะฉันสำนึกบุญคุณเธอหรอกนะ”
“คิดได้หยั่งงี้ก็ดีนะ”
นายนี่แปลกไปแฮะ หรือหมอนั่นเครียดจนสมองฟ่อไปแล้ว ถึงจะเป็นเย็นชาก็เถอะนะ แต่หมอนี่กวนผิดปกติมันน่าแปลกจริง ><
ไม่นานก็ถึงบ้านฉัน คริสเดินเข้าบ้านไปก่อนส่วนฉันกำลังมองบ้านยัยแก้วอยู่ เอ่อ บ้านยัยนี่ นี่ นอนไวตลอดเลยแฮะ แต่ถึงจะหยั่งงั้น ยัยนี่คงจะยังไม่นอนหรอก
ฉันกวาดสายตาไปทั่วถนนหน้าบ้าน ก็เห็นเด็กผู้หญิงใส่หูฟัง ตัวเตี้ยๆ ขาวๆ เดินผ่านหน้าบ้านฉัน
“คุ้นๆแฮะ”พูดจบฉันก็เดินตามหลังผู้หญิงคนนั้นไป สักพักผู้หญิงคนนั้นก็หยุดเดิน และค่อยๆหันหลังมา
“จะ เจ้าแม่”พอเด็กนั่นเห็นฉันก็พุดเสียงกระตุกกระตัก อะไรจะกลัวขนาดนั้น -__-^ “สะกดรอยตามฉันมาถึงนี่เลยหรอ โหดแฮะ ><”ฉันได้ยินยัยนั่นบ่นงึมงำๆเป็นอย่างดี แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
“เธอ ใช่คนเมื่อกลางวันรึเปล่า”
“ชะ ใช่ค่ะ”
“เธอชื่ออะไรน่ะ”
“ละ ลูกโป่ง ค่ะ”
“เธอมาทำอะไรแถวนี้?”
“เอ่อ บ้านฉันอยู่ซอยนี้ค่ะ”
“อืม งั้นฉันไปนะ”พูดจบฉันก็เดินกลับบ้านมา ขืนอยู่นานยัยนั่นอาจจะกลัวจนตายได้ -__-^
ฉันเดินกลับเข้าบ้านมาอย่างงงๆ ทำไมต้องไปตามเด็กนั่นด้วยว่ะ ><
“โอ๊ะ! เธอกลับมาแล้วหรอ?”ตี๋ถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันกลับมาแล้ว
“อืม”ฉันพูดจบก็เดินขึ้นห้องมาอย่างงงๆ ขึ้นมาฉันก็อาบน้ำนอนทันที เพราะนี่มัน 5 ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียน
Zzzzzzzzzzzz
ไรท์
เม้นต์หน่อยเด้ -__- ไม่มีใครเม้นต์เลยจริงๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น