คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ชมรมคนลี้ลับกับนายจอมโหด [ปาร์ตี้พันธมิตร ]
#วันศุกร์
และแล้ววันศุกร์ที่แสนน่าเบื่อก็มาถึง เพราะยัยพวกเพื่อนยากของฉันยังไม่โผล่หัวมาสักคน -_-
“เมื่อไหร่จะมากันเนี่ย”
ฉันบ่นอย่างหงุดหงิด
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy handsome boy nae mam da kajyeogan
I got a boy meotjin! I got a boy chakhan! I got a boy awesome boy wahnjeon banhaenna bwah
[ฮัลโหลวว นี่ อยู่ไหนย่ะ ฉันรอเธออยู่หน้าโรงเรียนเนี่ย]
“มาก็ช้า เฮื่อย ฉันรอตั้งนาน เดี๋ยวเดินไปรับ”
[ก็ฉันหาชุดเดรสโปรดอยู่อ่ะ ก็เลยช้าไปนิสส]
“นิดหรอ เฮอะ รออยู่นั่นแหละ แค่นี้นะ”
วางสาย!
ฉันเดินไปหน้าโรงเรียนอย่างเร่งรีบ อยากจะอวดที่ส่วนตัวจะแย่อยู่ล่ะ เดินไปถึงก็เจอยัยอลิสที่ใส่ชุดเดรสสีแดงแต่งหน้าทำผมจัดเต็มยืนอยู่กับยัยแก้วที่ใส่ชุดนักเรียนที อาร่า มัดผมรวบธรรมดา ซึ่งดูแล้วดูเหมือนจะเป็นนางฟ้ากับยาจกมากกว่า -_-
“เวอร์ไปป่ะ”
ฉันแขวะใส่ยัยอลิส
“นี่ฉันแต่งแค่นิดๆหน่อยเองน่า”
“นิดๆหน่อยๆ เฮอะ”
ยัยแก้วแขวะใส่อีกคน
“อย่ามัวทะเลาะกันอยู่เลยน่า เข้าไปในงานกันเถอะ”
“อืม”
พูดจบฉันก็เดินนำยัยพวกนั้นเข้าไปในงานที่มีแต่เสียงเพลงหยั่งกะผับ
“แจ๋ว”
ยัยอลิสพูดขึ้นเมื่อฉันพามาถึง
“แล้วเค้าจะเอาเธอไปเดินควงกับปริ๊นรึเปล่าเนี่ย”
ยัยแก้วถามอย่างไม่มั่นใจ จะว่าไปฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน
“แน่อยู่แล้ว ฉันคุยกับปริ๊นไว้แล้ว”
“ใครคือปริ๊นปีนี้”
ฉันถามไปอย่างลุ้นๆ เพราะปีที่แล้วคือพี่นนท์ที่ฉันแอบปลื้ม พอดีพี่เขาเป็นเด็กใหม่ที่พึ่งเข้ามาปีนี้น่ะ
“เจลโล่ เด็กใหม่ที่ย้ายมาจากอเมริกาอ่ะ จะบอกให้นะหล่อกว่าพี่นนท์ของแกอีก”
“อืม ฉันไม่ชอบไอบ้านั่นแล้ว”
“เออๆ ไปส่งฉันที่หลังเวทีหน่อยดิ พวกเธออ่ะ มีแต่คนมองฉันอ่ะ”
“แล้วแทนที่จะแต่งชุดธรรมดามาก่อนจะใส่ชุดเดรสบ้าบออะไรนี่ ดูคนอื่นเค้าเซ่ไม่มีใครแต่งชุดเดรสเลย มีแต่คนแต่งชุดปกติ เฮื่อย จริงๆเลย ไปๆ”
พูดจบฉันก็เดินนำยัยอลิสกับยัยแก้วเข้าไปที่แต่งตัวหลังเวที
“ถึงและ ไปล่ะ”
“เดี๋ยว พวกเธอน่ะ”
อยู่ๆก็มีอาจารย์คนนึงเรียนฉันกับยัยแก้ว
“มีอะไรหรอค่ะ”
ยัยแก้วตอบ
“พวกเธอได้เป็นตำแหน่งอะไรกันรึเปล่า”
“ค่ะ/ค่ะ”
ฉันตอบประสานเสียงกับยัยแก้ว
“พวกที่มีตำแหน่งทั้งหมดต้องมาโชว์ตัวทางเวทีให้หมดนะ”
“ว่าอะไรนะ/ว่าอะไรนะ”
ฉันตอบประสานเสียงกับยัยแก้วอีกครั้ง ปัญญาอ่อนน่ะ ให้โชว์ตัวบ้าบออะไรกัน เสียภาพลักษณ์เจ้าแม่หมด
“อ่ะ นี่ตารางนะ พอดี 3 โรงเรียนพันธมิตร ที่อยู่ในระแวกๆเดียวกับเราจะมาด้วยน่ะ ก็เลยต้องจัดงานใหญ่หน่อย”
ครูพูดจบก็ยื่นตารางให้ยัยแก้วแล้วเดินไป
“เธอได้เดินคู่กับใครหรอ”
ฉันถามอย่างตื่นเต้น
“ญาติเธอไง เฮื่อยย ทำไมต้องเป็นไอบ้านี่ด้วยเนี่ย”
“จริงดิ 55 สมน้ำหน้าว่ะ”
“เชอะ ส่วนอลิสคู่…”
“ใครๆ ฉันคู่ใครยะ”
“ปริ๊น”
“ยอดเลย 55 ฉันว่าแล้ว แล้วยัยฟีฟ่าล่ะ”
“มันเขียนว่า เจ้าแม่&คิงที อาร่า อ่ะ ใช่ป่ะๆ”
ยัยแก้วพูดอย่างตื่นเต้น
“เจ้าแม่นี่ระบุโรงเรียนหรอ แล้วของเธอเขียนว่าไร”
ยัยอลิสถาม
“เจ้าแม่ ทีอาร่า&ควีนที อาร่า”
“ฉันคิดว่าใช่แล้วแหละ”
“ไม่จริงอ่ะ ฉันไม่มีทางคู่กับหมอนั่นหรอก”
“อย่าโกหกตัวเองเลยน่า งานเริ่มเมื่อไหร่”
“วันนี้ 2 ทุ่มครึ่ง”
“งั้นไปชอปปิ้งกันก่อนเถอะ”
“จะบ้าหรอ จะออกจากโรงเรียนยังไง”
“ไปที่ฉันพึ่งค้นพบเมื่อวานป่ะล่ะ”
“ที่ ที่ค้นพบเมื่อวาน เดี๋ยวนะ มันคือ”
“ไปเหอะน่า”
พูดจบฉันก็ลากเพื่อนๆมาที่ตึกส่วนตัว ของฉัน
“ที่ไหนเนี้ยย เก่าก็เก่า”
“ก็ที่ส่วนตัวของฉันยังไงล่ะ”
“ส่วนตัว? หมายถึงเธออยู่ที่นี่คนเดียวงั้นหรอ”
“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ”
“เจ๋งแฮะ”
“นี่ ไหนบอกว่าจะไปชอปกับฉันไง”
ยัยอลิสเริ่มโวยวาย
“แปบนึงน่า”
“ก็ได้ๆ”
“กว้างดีแฮะ ฉันอยากมีที่แบบนี้มั่ง”
ยัยแก้วชมที่ส่วนตัวฉัน ><
“เมื่อไหร่จะไปกันเนี้ยย”
“เออๆ ไปและๆ”
“ดีมาก เดี๋ยวฉันเลี้ยงพวกเธอเอง”
“เจ๋ง”
พูดจบฉันก็เดินนำเพื่อนมาที่กำแพงเมื่อวาน
“เนี่ยอ่ะนะ”
“อะฮะ”
แล้วข้างหลังคืออะไร”
“ป่า”
“แจ๋ว”
“ป่ะ”
ฉันเริ่มกระโดดเป็นคนแรก
ตามด้วยยัยแก้ว อลิส
ผลัวๆๆๆ
“เสียงอะไรอ่ะ”
ยัยอลิสพูดขึ้น
“ไอพวกนี่ยีงไม่เลิกมีเรื่องกันอีกหรอเนี่ย อย่าไปสนใจเลย”
ฉันบอกยัยอลิสปัดๆก่อนจะเดินออกไปตรงถนน
“รถฉันจอดอยู่หน้าโรงเรียนที อาร่าอ่ะ”
“ไปเอาสิ ฉันรอนี่”
“เชอะ ไปคนเดียวก็ได้”
พูดจบยัยอลิสก็เดินไปเอารถ เหลือฉันกับยัยแก้วนั่งรออยู่กัน 2 คน
“เบื่ออ่ะ มีไรให้ทำมั่ง”
ยัยแก้วบ่นออกมา
“มีสิ ไปแกล้งไอบ้าพวกนั้นสิ 55”
“น่าสนใจ ไปกัน”
“เฮ้ยๆๆ ฉันล้อเล่นน่า อย่าไปยุ่งกับไอพวกบ้านั่นเลย”
“ไม่เอาอ่ะ เธอเป็นคนเสนอความคิดที่น่าสนใจแล้วก็ต้องรับผิดชอบเซ่”
พูดจบยัยนั่นก็เดินไปตรงพวกที่มีเรื่อง ฉันก็วิ่งตามยัยนั่นไป
“ไปไหนของเธออ่ะ”
“ไปแกล้งไอพวกนั้นสิ”
“เดี๋ยวยัยอลิสก็มาแล้วน่า อย่าไปยุ่งกับพวกบ้านั่นเลย”
“เฮ้ย ใครว่ะ คุยกันงุ้งงิ้งๆ”
อยู่ๆฉันก็ได้เสียงของผู้ชายดังขึ้นมาจากแถวนั้น
“นั่นไง ฉันบอกแล้ว”
“หนีเหอะๆ”
พูดจบฉันกับยัยแก้วก็วิ่งโดยมีเสียงฝีเท้าผู้ชายเมื่อกี้วิ่งตามมาประมาณ 2 คน
ปริ๊นๆๆๆๆ
แล้วก็มีเสยงแตรรถดังขึ้น สงสัยเป็นยัยอลิสดีเลย
“ฉันว่าเรารอดแล้วแห…”
ฉันจะหันไปพูดกับยัยแก้วที่วิ่งอยู่ข้างหลังก็ต้องตกใจยัยนั่นหายไปไหนแล้ว แต่ยัยนั่นคงเอาตัวรอดได้อยู่หรอก เมื่อคิดอย่างนั้นฉันก็วิ่งไปถึงรถสีแดงน่าจะเป็นยัยอลิสเพราะรถยัยนั่นสีแดง แล้วยัยแก้วล่ะ โอ๊ย เอาไงดี ขึ้นก่อนดีกว่า บางทียัยนั่นอาจอยู่บนรถแล้วก็ได้
ปัง
ฉันปิดประตูรถเสียงดังเมื่อขึ้นมา
“อะไร”
เมื่อฉันได้ยินเสียงๆนั้นก็ต้องสะตั้น นี่มันไม่ใช่เสียงอลิส แต่เป็นเสียงนายคริส -_-
“รถนายสีเขียวไม่ใช่หรอ”
“เมื่อวานกระจกรถฉันแตก อยากรู้จักว่าใครทำ”
ซวยละ ><
“เอ่อ…”
“เธอต้องชดใช้นะ”
แม่ต้องด่าชัวร์ ตอนนี้เงินที่แม่ให้ไว้ก่อนไปเมืองนอกก็ใกล้จะหมดแล้วด้วยสิ ทำไงดี
“ชดใช้อะไร”
“ไปชอปปิ้งกับฉัน”
บรื้นน
หมอนั่นพูดจบก็ขับรถไปอย่างรวดเร็ว ชอปปิ้งหรอ ไอบ้านั่นชอปเป็นด้วยหรอกหรอ เฮอะ
“นายชอปเป็นด้วยหรอ ไม่อยากเชื่อ”
ฉันแขวะใส่หมอนั่น
“ฉันเป็นคนไม่ใช่หุ่นยนต์ ทำไมจะทำเรื่องแค่นี้ไม่เป็น คืนนี้มีงานพันธมิตรนะ เธอคู่กับ…”
หมอนั่นกำลังจะพูดแต่ฉันขัดไว้ก่อน
“ฉันรู้”
“ดี”
“นายเป็นคนทำให้ฉันคู่กับนายใช่มะ”
ฉันถามอย่างสงสัยเพราะฉันคิดว่าฉันน่าจะได้คู่กับลิคตัลมากกว่านะ
“ประมาณนั้น”
“เฮอะ”
เอี๊ยด
ไม่นานรถก็จอด ฉันลุกขึ้นมาก็พบว่านี่คือโรงจอดรถแล้ว ฉันลุกออกมาจากรถก่อนจะกดโทรหายัยอลิสอย่างรวดเร็ว ส่วนนายคริสเดินตรงดิ่งไปที่ห้าง ฉันก็เดินตามไปอย่างเหนื่อยๆ
“ฮัลโหล นี่อยู่ไหนกัน ฉันอยู่ห้างแล้วนะ เธอรีบมาล่ะ”
[โอเคๆ ฉันก็มาถึงแล้วอ่ะ อยู่ที่ห้องน้ำชั้น B]
“ได้ๆ เดี๋ยวฉันไปหา แค่นี้นะ”
วางสาย!
ฉันรีบวิ่งตามคริสไปและไปดักหน้าไอบ้านั่นไว้
“อะไรอของเธอ”
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“เฮอะ”
พูดจบฉันก็เดินไปที่ห้องน้ำ เพราะที่นี่ชั้น B อยู่แล้ว
“ว่าไงยะ ไปขึ้นรถใครมา”
ยัยอลิสที่กำลังเติมหน้าอยู่บอกฉัน
“ก็ยัยแก้วหายไปไหนไม่รู้ แต่พวกเธอรู้ได้ไงอ่ะ”
“แหม ก็รถบ้านั่นมันอยู่หน้ารถฉันประมาณ 500 เมตรเอง”
“อ่าวแล้วก็ไม่บอก”
“จะบอกทันไหมล่ะ ก็เธอขึ้นรถบ้านั่นไปแล้ว”
“ช่างเหอะๆ ไปชอปกัน”
“ปะ”
ยัยแก้วพูดจบฉันก็เดินมาที่ร้านเสื้อผ้าที่ยัยอลิสพามาชอปบ่อยๆ
“เลือกเลยๆ ฉันจ่ายเอง อย่าลืมนะ เอาให้เริดสุดๆไปเลย เคป่ะ”
“อืมๆ”
พูดจบฉันก็เลือกเสื้อผ้าอย่างไม่เกรงใจใครในร้านเปลี่ยนนู่นเปลี่ยนนี่ทำให้พนักงานต้องเหนื่อยไปหลายราย แล้วก็มาสะดุดตากับชุดนึง ฉันลองใส่ดู ปรากฏว่าตัวเองดูดีมาก เอาตัวนี้แหละ
“ฉันเอานี้นะ”
ฉันพูดกับยัยอลิส ยัยนั่นก็ดูเหมือนจะเลือกชุดและใส่เสร็จแล้วเหมือนกัน ส่วนยัยแก้วก็ด้วย
“พี่คะ เช็คบินเลยค่ะ 3 ชุดนี้ค่ะ”
“ค่ะ”
พูดจบยัยนั่นก็ยื่นเช็คให้พี่เค้า แล้วก็ทำอะไรเสร็จสัพ และก็เดินออกมาจากร้าน
“กลับกัน”
ฉันเสนอ เพราะเกิดการเมื่อยขึ้นมาแล้ว
"อืมๆ"
ยัยแก้วตอบแล้วเดินนำไป
"รีบกลับกันจังนะยะ"ยัยอลิสแขวะ
"ไปที่โรงเรียนเลสเตอร์เลยนะ นี่ประมาณ 6 โมงแล้วอ่ะ"
"เคๆ"ยัยอลิสพูดจบก็เดินไป ฉันเดินตามยัยอลิสไปอย่างเหนื่อยๆ จนมาถึงรถ ทุกคนต่างทะยอยกันเข้ารถ สักพักรถก็ขับมาถึงหลังโรงเรียนเลสเตอร์
"นี่ 2 ทุ่มแล้วอ่ะ รีบไปเหอะ"
"เพราะไอพวกรถบ้านั่นมันติดเลยทำให้เราเหลือเวลาแค่ 30 นาทีเนี่ยนะ OMG! ไม่ยุติธรรม"
"เหอะๆ ไปเร็วๆ"
พวกฉันพากันปีนข้ามกำแพงมาอย่างเร่งรีบ และรีบวิ่งมาถึงห้องหลังเวที
"หายไปไหนกันมา นักเรียนในห้องนี้แยกกันตามหาจนวุ่นวายไปหมด"
มาถึงครูก็ด่าเลย ยอดมาก -_-
"ยืนทำอะไรอยู่ล่ะ ไปแต่งตัวสิ"
"....."พวกฉันไม่ตอบอะไรแค่ทำหน้าเหนื่อยๆ แล้วเดินไปแต่งตัว
"บ้าจริงเลย นี่ฉันทำให้ปริ๊นต้องตามหาหรอ"ยัยอลิสพูด
"เหอะๆ รีบแต่งตัวเข้า"
"เธอนี่ดูท่านะรีบเนาะ"ฉันพูดกับยัยแก้วที่รีบจนผิดปกติ
"รีบหรอ ฉันคิดว่าฉันปกติดีนี่"
"นี่ ยังจะทะเลาะกันอีกนะยะ"
"อืมๆ จะเปลี่ยนจริงๆและ"
พูดจบฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จเรียบร้อย
"นี่เปลี่ยนกันเสร็จรึยัง"ฉันตะโกนถามเพื่อนๆ
"ใกล้ละ ห้ามหันมานะ"
"คิดว่าฉันหื่นขนาดนั้นเลยรึไง"
"เสร็จ"
ฉันหันไปดูเพื่อนๆก็พบว่าทั้ง 2 คนก็สวยไม่แพ้ฉันเลยล่ะ
"อลิสทำไมแต่งตัวแปลกๆ"
"แปลกยังไง"
"เธอเลิกแต่งตัวโป๊ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"เค้าเรียกว่า sexy ย่ะ จำไว้"
"อืมๆ"
พูดจบฉันก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก็พบกับครูคนเดิมกำลังตะดกนบ่นๆๆๆๆๆ นักเรียนอยู่ด้านนอก เบื่อยัยครูคนนี้จริงๆเลย -_-
"อ่าว พวกเธอเสร็จแล้วหรอ ทำไมแต่งตัวอย่างนี้ล่ะ ทำไมไม่ใส่เป็นชุดเดรสน่ารักๆเหมือน คู่อื่นๆเค้า"
"เป็นเจ้าแม่จะให้แต่งตัวน่ารักๆมันเป็นไปไม่ได้หรอก"
ฉันแขวะใส่ครูก่อนจะเดินเอาชุดเก่าไปเก็บไว้ในล็อคเกอร์แถวๆนั้น
"เธอนี่ช่างกล้าจังนะ"
ยัยอลิสพูด
"ก็เป็นเจ้าแม่แล้วนี่ จะป๊อดอยู่ทำไม"
"อืมๆ ว่าแต่ปริ๊นของฉันอยู่ไหนอ่ะ"
"เดี๋ยวพวกนั้นก็โผล่หัวมาเองแหละน่า ดูดิ ในนี้มีแต่ผู้หญิง ผู้ชายหายหัวกันหมด"
"นั่งรอก่อนก็ได้ ชิส์"
พูดจบพวกฉันก็นั่งเก้าอี้วางอยู่แถวๆนั้น
"เหลืออีก 5 นาทีอ่ะ"
"รอพวกบ้านั่นไปเหอะ ขอให้อย่ามาเลย"
"ได้ไงอ่ะ แล้วปริ๊นฉันล่ะ"
"ฉันก็ไม่รู้ด้วยหรอกนะ"
ตึบๆๆๆๆๆๆ
"ฉันคิดว่าคงจะมากันแล้วล่ะ"
"จริงหรออยากเห็นปริ๊นจะแย่อยู่ละ"
"มัวเมาส์มอยอะไรกัน รีบไปต่อแถวเลยนะ พวกผู้ชายเขารออยู่อีกห้องนึง"
"อ่าว แล้วก็ไม่บอก"ยัยอลิสพูดขึ้น
"คนที่ 1 ขึ้นไปได้เลยค่ะ"ครูพูดกับหัวแถม ฉันมองแล้วนับจากคนที่ 1 มายังฉัน ปรากฏว่าฉันเป็นคนที่ 12 เอิ่ม ยังอีกนาน ตำแหน่งบ้าบออะไรเยอะนักหนาเนี่ย
"เยอะเป็นบ้าเลย ไปนั่งรอดีกว่า"ยัยแก้วพูดจบก็เดินไปนั่งตามด้วยอลิสและก็ฉัน
"อยากเห็นนักเรียน 3 โรงเรียนพันธมิตรจังเลย ^o^"
"ฉันคิดว่าโรงเรียนพันธมิตรของเราดีกว่านะ"
"หมายความว่าไง มีคนที่ปลื้มอีกแล้ว"
"ฉันเป็นถึงเจ้าแม่นะ เจ้าแม่ไม่ควรจะรักใครง่ายๆหรอกยะ"ฉันแขวะใส่ยัยอลิส
"10 11 12 ค่ะ"
"ไปเร็ว"ยัยอลิสรีบลุกแล้วเดินนำหน้าไปตามด้วยยัยแก้วแล้วก็ฉัน
ผ้าม่านสีแดงที่อยู่ข้างหน้าพวกเราถูกเปิดออก เผยให้เห็นเด็กนักเรียนวิ่งเล่นข้างล่างกันมากมาย ข้างๆพวกฉันมีไอพวกปราสาทยืนอยู่ 3 คน ยัยอลิสเดินไปควงแขนปริ๊น ส่วนยัยแก้วเดินเฉย ส่วนฉันเอามือกอดอก คริสก็เอามือล้วงกระเป๋า ฉันมุ่งหน้าไปปลายเวทีที่มีเก้าอี้คู่และแปะเบอร์ไว้ข้างหลังเก้าอี้ ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้เบอร์ 12 แปบนึงคริสก็นั่งลงพร้อมกับถอนหายใจ
"นี่มันบ้าอะไรกัน เฮอะ"
ฉันบ่นออกมาเบาๆ เพราะไม่ชอบความวุ่นวาย ฉันหันไปดูข้างหลังเวทีก็พบว่า มันเขียนว่า นักเรียนดีเด่น โกหกชัดๆ -_- แล้วประธานงานก็พูดนู่นพูดนี่เกี่ยวกับตำแหน่ง บลาๆๆๆ แต่ละตำแหน่งนี่เพอร์เฟคทั้งนั้น ><
เวลาผ่านไปสักพักครูก็เชิญให้พวกเราลงเวทีหรือไล่นั่นแหละ แล้วจะให้ขึ้นมาทำแปะอะไร ขึ้นมาก็ไม่เห็นจะมีอะไรดี มีแต่สายตาหื่นๆจาก 3 โรงเรียนพันธมิตรมอง หยี้ พูดแล้วขนลุก
"นักเรียนดีเด่น โกหกน่ะ"ยัยแก้วพูดขึ้น
"จริง ไปหาไรกินข้างนอกเหอะ หิว"
"ป่ะๆ"
พูดจบพวกฉันก็เดินออกมาข้างนอก ภายในงานแน่นคับแคบ
"โอ๊ยย เบียดจริงเลย หลบไป"ยัยอลิสตะโกน นักเรียนต่างตกใจและหลบทางให้อย่างกว้างขว้างตามมาด้วยเสียงกระซิบนินทาอีกมากมาย -_- พวกฉันเดินไปทางเครื่องดื่ม ก็พบกับพวกผู้ชายหน้าเดิมๆยืนดื่มกันอยู่
"หิวน้ำอ่ะ ไม่มีน้ำเปล่าหรอ"ฉันถามยัยอลิสที่กำลังเทวายอยู่
"ไม่มีอ่ะ มีแต่วาย ลองกินดูมะ"
"อืมๆ หิวน้ำจะตายอยู่ละ"
"อะ"ยัยอลิสยื่นแก้ววายให้ฉันก่อนจะเดินไปไหนก็ไม่รู้ส่วนยัยแก้วก็ไปเข้าห้องน้ำ ฉันจิบวายไปนิดนึงก็ต้องหยุดและมองวายแก้วนั้น เพราะมัน...อร่อยมากกกก ทีนี้ฉันเลยกระดกจนหมดแก้วแล้วเติมอีกแต่ก็ยังไม่อิ่มก็เลยเติมไปเรื่อยๆจนอิ่ม
"อ่าาา สดชื่นจริงๆ"
ฉันกระดกวายแก้วสุดท้ายเสร็จก็ต้องเอ่ยปากชม เพราะว่ารถชาติมันเยี่ยมจริง ฉันเช็ดปากที่เลอะด้วยมือและเดินไปแถวๆหน้าเวที แต่รู้สึกว่าโลกมันเหมือนจะหมุนได้เลยอ่ะ
"โอ๊ย มึนหัว"
ฉันจับหัวตัวเองที่ตอนนี้เริ่มมึนจนจะอวกละ ฉันมองดูสถานที่ๆอยู่ตอนนี้ก็พบว่านี่มันเป็นทางออกแล้ว ว่าแต่ ฉันเดินมาตอนไหนหว่า แต่ที่นี่คนเยอะมาก ฉันเดินออกมาข้างนอกก็พบกับคริสที่ยืนล้วงกระเป๋ษมองฉันอยู่ แต่ฉันรู้สึกเหมือนจะล้มเลยต้องยืนจับประตูไว้
"หายไปไหนของเธอ บอกจะไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หายไป ปล่อยให้ฉันตามหาเธอตั้งนาน เกือบมางานไม่ทัน -_-"
"อะไรของนาย ฉันยังไม่ได้บอกอะไรกับนายเลยนะ"
ก็ฉันเจอหมอนี่ตอนสุดท้ายก็ตอนลงมาจากเวทีไม่ใช่รึไงแล้วก็เดินไปเจอพวกลิคตัลตรงที่โซนเครื่องดื่ม แล้วฉันจะไปบอกหมอนี่ตอนไหนฟ่ะ?
"เมาหรอกหรอ เฮอะ"
พูดจบหมอนั่นก็เดินเข้ามาใกล้ฉัน แต่ ฉันไม่ไหวแล้วจะอวกแล้ว มึนหัวไปหมด ฉันพยายามจะวิ่งไปอวกแต่หมอนั่นดึงฉันหันหน้าไปหาเขาจน ฉันก็ได้อวกใส่ชุดของเขา
"เอ๊ยยย เธอนี่มัน เฮื่อย"
ฉันรู้สึกเพลียมาก เพลียมากจริงๆวินาทีสุดท้ายฉันได้ยินเขาเรียกชื่อฉัน และฉันหมดสติลงในที่สุด
ฟีฟ่า
คริส
แก้ว
อลิส
เอส
ลิคตัล
รู้สึกว่าทุกคนเริ่มเข้าขั้นโหดกันแล้วสิ ฮิๆ
ไม่มีใครเม้นต์เลยอ่ะ ToT
ความคิดเห็น