Creepy story แลกเปลี่ยนรักวุ่นวายกับนายขี้เก๊ก

ลำดับตอนที่ #3 : ชมรมคนลี้ลับกับนายจอมโหด [100%]

hello ฉันชื่อ อลิสเบส หรือเรียกสั้นๆว่า อลิส ก็ได้ ^^ ฉันเป็นคนที่ Perfect ที่สุดในกลุ่มอ่ะนะ ทั้งหน้าตา ฐานะ การเรียน และอีกมากมาย ก็ไม่อยากจะโชว์อ่ะนะ ><


ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเชียร์บอลอยู่ ดูสิหนึ่งหล่อมากกเลยอ่ะ แต่..เสียดายยัย 2 คนนั้นไม่มา ยัยพวกบ้านั่นจะได้รู้สักทีว่า หนึ่ง ของฉัน หล่อแค่ไหน ชิส์


นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ยัยนั่นนัดไว้ 5 โมงล่ะมั้ง แต่ฉันเพิ่งมาดูแปบเดียวเอง คงยังไม่ถึง 5 โมงหรอก ดูต่อดีกว่า หืมมม... ยิ่งตอนเค้าวิ่งนะ คือ หล่อมากกอ่ะ คนอะไรหล่อขนานนี้ ><


"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด หนึ่งสู้ๆ"


เสียงฉันหลุดไปตอนไหนไม่รู้ แค่เห็นว่าแฟนของฉันเตะเข้าโก เสียงฉันก็หลุดออกไปอัตโนมัติเลยอ่ะ แฮ่ๆ แต่... ยัยเด็กพวกนี้หันมามองอะไรกันเนี่ย ฉันรู้ว่าฉันสวยแต่ก็ไม่ต้องมองมากันเป็นตาเดียวขนานนั้นก็ได้มั้ง มองหยั่งกะฉันเป็นตัวประหลาด เอ่อ แต่จะว่าไปฉันก็เป็นตัวประหลาดนี่นา เป็นตัวประหลาดที่สวยกว่าพวกมนุษย์พวกนั้นยังไงล่ะ ^_^


ฉันมองไปหาไอพวกที่มองหน้าฉัน พวกนั้นพอเห็นฉันมองไปก็หลบกันเป็นแถบ ไม่แน่จริงนี่หว่าาา โด่ววว


หิวน้ำอ่ะ ไปกินน้ำดีกว่า อีกอย่างฟุตบอลก็พักแล้วด้วย เดี๋ยวมาดูต่อ ^^ (ยังคิดจะดูต่อ -_-)


ฉันจะเดินไปซื้อน้ำ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันงุ้งงิ้งๆ ฉันชะเง้อหน้าไปดูที่หลังโรงเรียนเล็กน้อย ตอนแรกก็ว่าไม่มีอะไร แต่ก็ต้องโพล่หัวไปดูอีกรอบ พระเจ้า นั่นแฟนฉันนี่นา ว่าแต่คุยกับใครอ่ะ ว่าแล้วฉันก็ชะโงกหัวเข้าไปอีก บ้าเอ๊ยยยย นั่นคือ แฟนตัวปลอมของหนึ่งน่ะสิ น่าตบเป็นบ้าเลย ฉันบอกได้เลยว่า ยัยนั่นไม่มีอะไรดีไปกว่าฉัน ทั้งหน้าตา ฐานะ การเรียน ยัยนั่นไม่ได้ครึ่งของฉันเลยด้วยซ้ำ หนึ่งชอบไปได้ยังไงเนี่ยยย เฮ้ยย แต่ช่างเถอะ ตอนนี้หน้าที่ของฉันคือต้อง (แอบ)ฟัง นี่นา


"ชมพู่ ฉันคิดว่าเราเลิกกันเถอะนะ ฉันว่า...ฉันชอบคนอื่นแล้วล่ะ"


นั่นไง หนึ่งชอบฉันแน่ๆเลย เมื่อวานเราจ้องหน้ากันด้วย (: เขิลลล


"ใครอ่ะ หนึ่ง ยัยนั่นมันเป็นใครอ่ะ หนึ่ง บอกเรามานะ ผู้หญิงคนนั้นมีไรดีกว่าเราหรอ หนึ่ง"


ยัยชมพู่เน่า ตื้อแฟนฉันทั้งๆที่ เค้าบอกไม่ชอบแล้ว น่าด้านชะมัดเลย ผู้หญิงอะไรเนี่ยยย


"เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ฉันอยากจะบอกเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ และอยากจะขอร้องเธอด้วย"


บอกว่า หนึ่งชอบฉัน แน่ๆเลย ^^ ขอร้องให้เธอเลิกตื้อเขาไงล่ะ ยัยโง่


"บอกอะไรอ่ะ ขอร้องอะไร เราทำได้หมดเลยนะ นะ หนึ่ง เรายอมทุกอย่างเลย"


ตื้อผู้ชายน่าด้านนะเนี่ย ยัยนี่ ฉันคิดไว้ไม่มีผิด


"ฉันจะบอกเธอว่า ฉันชอบคนอื่น และ อยากจะขอร้องว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก"


เห็นมั๊ย ฉันว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แล้วหนึ่งก็จะมาบอกชอบฉัน คิดแล้วเขิลลจัง ><


"หนึ่ง มันไม่จริงใช่มั๊ย อีนังนั่นมันเป็นใคร มันดีกว่าเราตรงไหนหรอ"


"ดีกว่าทุกตรง ฉันเบื่อเธอแล้วล่ะ ไปก่อนนะ"


"เดี๋ยวสิ หนึ่ง เราชอบหนึ่งนะ อย่าไปจากเราเลย ขอร้องล่ะ"


ให้สามพยางค์ค่ะ สม-น้ำ-หน้า แบร่ๆๆๆ หนึ่งของช้านนยะ


พูดจบหนึ่งก็เดินหนียัยนั่นมาเลย ยัยนั่นดูจะเป็นจะตาย สมน้ำหน้ามากๆ


อย่าว่าเลยหนีก่อนดีกว่า


ปังง!!!


พอหนึ่งเดินมาฉันก็รีบเดินออกมาเลยไปเตะเข้ากับมาร์คเกอร์ที่ตั้งอยู่แถวๆนั้นเข้าเจ็บก็เจ็บทำไมถึงดวงซวยขนานนี้เนี่ย ถ้าหนึ่งรู้เขาจะหาว่าฉันเป็นคนสอดรู้สอดเห็นแน่เลย ฮือออ ทำไงดี


"ใครอ่ะ"


ฉันไม่ฟังอะไรแล้วตอนนี้ฉันตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเดียว ฮือออ อย่าตามมาเลยนะ เบบี๋


"ฮู้ววว!!"


ฉันมายืนหอบตรงหน้าใกล้ๆร้านขายน้ำพอดี ตอนนี้ยังไม่มีคนรีบไปดีกว่า


ว่าแล้วฉันก็ซื้อน้ำโค๊กมาแก้วนึง มา มาดูดให้ชื่นใจที


"อ้าาาา ชื่นใจมาก"


ฉันดูดเสร็จก็กำลังจะเดินไปนั่งที่ไม้หินอ่อน


"ปังงง!!!"


"โอ๊ยยยย!!! ใครฟ่ะ"


พอฉันก้าวขาวิ่งเท่านั้นแหละ ร่างฉันก็กระเด็นกระดอนไปจมปักอยู่กับถังขยะ แถมน้ำโค๊กสุดที่รักของฉันยังหกราดเสื้อด้วย อย่าให้รู้นะว่าหมาตัวไหนทำ ฉันจะจับตัดคอไปแขวนไว้หน้าโรงเรียนเลยคอยดูสิ มาเล่นกับใครไม่เล่นดันมาเล่นกับคนสวย เจอดีแน่


"เป็นอะไรรึเปล่า"


อยู่ๆไอบ้านั่นก็มาประคองฉันขึ้นมา เป็นผู้ชายหรอ >< เฮ้ยย ไม่ได้สิ แต่ยังไงฉันจะไม่ยอมเจ็บตัวฟรีหรอกน่าา อย่าเห็นว่าเป็นผู้ชายแล้วฉันจะปล่อยไปง่ายๆ


ฉันนั่งกดเข่าที่ตอนนี้เจ็บมากๆ และหลับตาก็เลยไม่เห็นหน้าไอบ้านั่น แต่ถ้าเป็นหนึ่งล่ะ >< เฮ้ยๆๆ ฉันต้องลืมตาไปด่าไอบ้านั่นก่อนสิ


"ไม่เป็นก็บ้าแล้วแหละ นายก็เห็นฉันอยู่ตรงนู่นแต่ดันกระเด็นมาตรงนี้ แถมเสื้อยังเลอะน้ำโค๊กนี่ฉันเพิ่งจะดูดไปอึกเดียวจริงๆนะ นายคิดว่าเป็นรึเปล่าล่ะ โถ่ววว ไอบ้....OMG!!!!"


ระหว่างพูดเกือบจบประโยคโชคดีที่ฉันลืมตาขึ้นมา ก็ดูคนตรงหน้าฉันสิตอนนี้เขาประคองฉันอยู่ด้วย >< อร้ายยยย


"เป็นอะไรไปหรอ"


"ไม่เป็นไร ขอโทษด้วยนะที่ยืนขวางทางน่ะ"


"เอ่อ แต่เมื่อกี้เธอบอกว่าเจ็บนี่นา"


"เอ่อ แค่เห็นหน้านายก็หายแล้วล่ะ เฮ้ยย ไม่ใช่ๆ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว"


"อื้มม เสื้อเธอเลอะด้วยสิแถมยังเพิ่งดูดน้ำไปแค่อึกเดียวเอง"


เขาพูดพร้อมพยุงฉันขึ้นไปนั่งบนม้าหินอ่อน


"รอนี่แปบนึงนะ"


"เอ่อ อืม ก็ได้"


รอคำสารภาพรักหรอ บ้าาาา ><


ผ่านไป 3 นาที


เฮฮฮฮ้ กะจะทิ้งฉันหรอ สงสัยกำลังทำการใหญ่แน่ๆเลย รอก็ได้


"อะ"


หลังจากที่ฉันนั่งอยู่นาน หนึ่งก็มาจนได้


"ให้ฉันหรอ"


"อืม ก็ฉันทำของเธอหกนี่นาจะไม่รับผิดชอบได้ไง"


"ขอบคุณนะ ^^"


"อืม ขอโทษด้วยละกันเรื่องเสื้อเธอน่ะ ฉันไปก่อนนะ"


"บาย"


ฉันพูดจบเขาก็วิ่งจากฉันไปด้วยรอยยิ้ม น่ารักจัง ผู้ชายอะไรน่ารักขนานนี้


ฉันควักโทรศัพท์ออกมา ก็พบว่านี่มัน ห้าโมง ยี่สิบแล้ว ซวยแล้วยัยผีบ้าต้องบ่นแน่เลย


ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนอาคาร 1 ชั้น 13 ห้องน้ำหญิง ก็พบว่า ยัยนั่นยืนกอดอกรออยู่หน้าห้องน้ำ


"เอ่อ..."


"มาแล้วหรอ ยัยฝรั่งเน่า รู้มั๊ยนี่มันกี่โมงกี่ยาม ฉันรอเธอตั้ง 20 นาทีกว่าๆ ยัยบ้าเอ๊ยยย เข้าไปได้แล้ว"


"อืม Sorry ละกัน"


"เออๆ ไปได้แล้ว"


ณ ตอนนี้เราก็มานั่งกันอยู่ในห้องน้ำแล้ว


"มีเรื่องอะไรจะบอก"


ยัยผีบ้าพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องดี


"อะไรหรอ"


ฉันถามออกไป


"ใบชมรมของเราไม่ผ่านการอนุมัติ ครูบอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากขนานนั้น"


"เยยยยยย่"


จิงหรอ อย่างงั้นฉันก็ไม่ต้องกลัวผีแล้วสิ


"เนน่ มันน่าดีใจตรงไหนเนี่ย"


ยัยแก้วจอมหยิ่งพูดออกมาท่าทางหงุดหงิดไม่แพ้ยัยผีบ้า


"แล้วคืนนี้จะเอาไงอ่ะ ไหนๆใบอนุญาติก็ไม่ผ่านแล้ว"


ฉันแกล้งทำเป็นถามไป แต่ยัยนั่นกลับยิ้มอย่างชั่วร้าย ฉันว่ายัยบ้านั่นต้องมีแผนอีกแน่เลย ฮือออ กะว่าจะรอดอยู่แล้วเชียว


"เย็นนี้ไปถางหญ้ากัน จะได้เก็บคะแนนไปด้วย"


ออ ถ้าคือไปบำเพ็ญประโยชน์ก็จะได้คะแนนกลับคืนมาอ่ะ


"อะไรของเธอเนี่ย ไปถางหญ้าหรอ น้ำเน่า"


ยัยแก้วผู้ไม่สนใจในคะแนนอะไรเลยได้แขวะใส่ยัยผีบ้า


"ฉันยังพูดไม่จบย่ะ"


"ออๆ งั้นเล่าสิ"


"ตอนที่เราถางหญ้า เราก็ชวนภารโรงคุยไปด้วยและต้องหลอกล่อเอากุญแจห้องน้ำนี้มาให้ได้"


ออ ทุกๆคืนห้องน้ำจะถูกล็อคหมดทุกชั้น ยกเว้น ชั้น 1 เพราะชั้น 1 สะดวกที่สุด


"อย่าบอกนะ ว่าจะมาตอนกลางคืน ถ้าขืนโดนจับได้ล่ะ"


"ไม่โดนหรอกน่า คราวนี้ฉันวางแผนไว้รอบครอบแล้วไปกันเถอะ"


"ไปไหน"


"ถางหญ้า"


"เออๆ"


ว่าแล้วเรา 3 คนก็เดินไปที่สวนหลังโรงเรียนก็เจอลุงภารโรงนั่นถางหญ้าอยู่คนเดียว


ยัยผีบ้าเดินไปข้างๆลุงเค้าและทำเป็นแกล้งชวนคุยโน่นนี่ ยัยเนี่ยมารยาจริงๆเลย -_-


"เอ่อ ลุงค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยนะ"


พูดจบยัยนั่นก็วางมาดเป็นเด็กใสซื่อ ดึงหญ้าช่วยลุงภารโรง ลุงเขาก็ยิ้มใหญ่


"นี่ พวกเธอยืนทำไรกันล่ะ มาช่วยลุงเขาสิ"


นี่ฉันต้องช่วยถางหญ้าจริงๆหรอ เฮอะ มันไม่เหมาะกับฉันเลยสักนิด อีกอย่างคะแนนเก็บฉันก็ดีอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องถอน แต่ถ้าฉันไม่ถอนยัยบ้านั่นก็ด่าฉันแน่เลย ฉันเลยต้องจำใจถอน


เวลาล่วงเลยไป 30 นาที ซึ่งเหมือนกับชาตินึง ฉันกับยัยบ้านั่นก็ถอนหญ้าเกือบเสร็จเหลืออีกนิดหน่อย แต่ยัยนั่นได้กุญแจรึยังอ่ะ


"เอ่อ ลุงคะ หนูว่าลุงกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวที่เหลือหนูจะถางเอง"


"จะดีหรอลูก ถ้า ผอ. มาเห็นมันจะไม่ดีเอานะ"


"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูอยากได้คะแนน ช่วยไปเรียนครูประจำชั้นให้พวกเราด้วยนะค่ะ ว่าเราทำความดี"


"อ่อ ได้จ๊ะ งั้นลุงกลับแล้วนะโชคดี"


"เอ่อ เดี๋ยวก่อนค่ะ"


"หืม.."


"บนอาคาร 1 ห้องน้ำหญิงชั้น 13 หนูลืมเครื่องสำอางค์ไว้ที่นั่น ขอกุญแจไปเอาได้มั๊ยค่ะ"


"ได้สิ แต่อย่าไปบอกใครนะ แล้วล็อคให้ลุงด้วยล่ะ"


"ค๊าาาา"


"ถ้างั้นลุงกลับแล้วนะ"


"กลับเลยค้าาาา"


"อืม โชคดีนะ"


พูดจบลุงนั่นก็ขับจักรยานออกไปจนได้


"วู้วววว สำเร็จถ้างั้นไปกันเถอะ ก่อนไอพวกบ้านั่นมันจะมา"


"เออป่ะ"


"เธอนี่เก่งเนาะ"


ฉันพูดแขวะๆใส่ยัยผีบ้า


"อยู่แร้ววย่ะ"


หลงตัวเองเป็นบ้าเลย


แล้วตอนนี้ฉันก็มาอยู่ที่หน้าห้องน้ำแล้วล่ะ มืดไปหมดหน้ากลัวมากกอ่ะ ถ้าเกิดมีอะไรโผล่มาล่ะ ฮืออออ อยากกลับบ้าน ฉันเดินเข้าไปเกาะเอวยัยผีบ้าไว้ เพราะยัยนั่นไม่เคยกลัวสักครั้ง แถมยัยนั่นยังอยากลองของอีก


"แอ๊ดดด!!!"


หลังจากยัยนั่นไขกุญแจเสร็จฉันก็วิ่งเข้าห้องน้ำทันที ฉันตรงดิ่งเข้าไปเปิดไฟ ยัยนั่นมองซ้ายมองขวาและทำหน้าเครียดขึ้นมา อย่าบอกนะว่ายัยนั่นกลัวผีถ้ายัยนั่นกลัวแล้วใครจะกล้าเดินไปส่งฉันข้างล่างล่ะ ฮืออออ


"ปะ เป็นอะไรอ่ะ ยัยฟีฟ่า"


"ลืมเอาตารางผีถ้วยแก้วมาว่ะ"


"โอ๊ยยย ของสำคัญแบบนี้ ลืมได้ยังไง"


ยัยหยิ่ง บ่น


"พวกเธอรออยู่นี่แหละเดี๋ยวฉันไปเอาเอง"


ยัยนั่นพูดจบก็จะเดินออกไปทางประตู แต่จู่ๆก็เกิดเสียงอะไรดังขึ้น


"กึกก!!!"


"เสียงไรอ่ะ"


ยัยแก้วพูดแล้วมองไปที่ประตู


ฉันรีบหยิบน้ำโค๊กขึ้นมาก่อนจะรีบกระดกๆไปเพราะความกลัว


"ไม่รู้ดิ"


ยัยฟีฟ่าพูดแล้วดูทำหน้าเครียดๆ ไม่จริงยัยนี่ไม่ได้กลัวใช่มั๊ยยยย


"หรือว่า..."


ยัยฟีฟ่าพูดแล้วหันกลับมายิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง เฮื่อยค่อยสะบายใจหน่อย


ยัยฟีฟ่าหมุนลูดบิดประตูห้องน้ำ แต่มันไม่เปิด


"เฮ้ยย ไม่เปิดอ่ะ โดนผีขังใช่มั๊ยยย"


ยัยนั่นพูดแล้วยิ้ม ยัยนี่โรคจิตแน่เลย


แต่ฉันไม่ยิ้มด้วยน่ะสิ


ยัยฟีฟ่าถอยห่างมาจากประตูก่อนจะ


"ปังงงงงง!!!"


กระโดดถีบประตู


"เปิดไม่ออกจริงๆหรอ"


ฉันเดินเข้าไปดูแล้วลองบิดไปบิดมาแต่ก็...ไม่ออกจริงๆด้วย


"เฮ้ยย บอกมาซะดีๆว่าใครขังพวกเราไว้ อย่าให้เจอนะเว้ย"


ยัยแก้วพูดเสียงดังลั่นออกไป


แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น


"ไม่คนก็ผีอ่ะที่ขัง"


ยัยฟีฟ่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว


"นี่ ยัยฝรั่ง"


ยัยฟีฟ่า ทำตาโตแล้วชี้มาที่ฉัน


"ฮือ ๆ ๆ ๆ อะไร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "


"น้ำเธอๆๆๆ"


"ฮืออออออ ทำมายยยยยย"


ฉันตะโกนออกมาเพราะความกลัวสุดขีด


"มีอะไรแปะอยู่ด้วย"


ที่ทำตาโตก็เพราะน้ำฉันมีอะไรแปะอย่างงั้นหรอ ยัยนี่ชอบทำให้ฉันตกใจอยู่เรื่อย


"ไหนล่ะ"


"ด้านหน้า"


ฉันดึงกระดาษที่เป๊ะไว้ที่แก้วน้ำออกมา ซึ่งมันเขียนว่า

 

08x-xxx-xxxx
หนึ่ง        
 

 

"เบอร์หนึ่งๆๆๆๆๆ"


"อะไรเบอร์ 1"


ยัยแก้วถามอย่างเบื่อหน่าย


"มาดูสิ"


ยัยฟีฟ่าเข้ามาดูคนแรก นอกจากยัยนี่จะชอบแกล้งฉันแล้วยังจะชอบ สอใส่เกือก คนแรกอีกด้วย


"เฮ้ยย ได้มาได้ไง"


"ก็คือเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"


ยัยนั่นถึงกับอ้าปากค้าง


"สุดยอด"


"ใช่มะล่ะ"


"ก็โทรไปสิ ตอนนี้เราติดอยู่ในห้องน้ำอยู่นะ"


"เออว่ะ"


พูดจบฉันก็ควักโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์แฟนของฉันอย่างเมามันส์


 

"ฮัลโหล"


[เอ่อ นี่ใครครับ นี่หนึ่งพูดนะครับ]


"เอ่อ เราอลิสนะ"คุยไปเขิลไป


[มีไรออ]


"มาช่วยเราหน่อยได้มั๊ย เราติดอยู่ในห้องน้ำ อาคาร 1 ชั้น 13 อ่ะ พอดีจะมาเอาเครื่องสำอางของเพื่อนอ่ะ พอดีตอนกลางวันเพื่อนมันมาแต่งหน้าและลืมไว้"


[แต่ตอนนี้เราอยู่บ้านแล้วอ่ะ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราให้เพื่อนเราไปเปิดแทนละกัน]


"เอ่อ ขอบคุณมากนะ บาย"


วางสาย...


 

"ไอบ้านั่นว่าไงบ้างจะมาช่วยมั๊ย ไม่งั้นเราติดแหงกตายอยู่ในห้องน้ำแน่เลย"


ยัยฟีฟ่า โผลงออกมาเป็นคนแรก หลังจากที่วางสาย


"มา แต่เพื่อนเขาจะมานะ"


"เพื่อน...แปบนะ...เพื่อน...เธอจะบ้าหรอ...ไอคริสบ้านั่น ถ้ามันมามันก็หักคะแนนเราน่ะสิ"


"ก็แค่คะแนนกับการโดนขังอยู่ในนี้ทั้งคืนจะเลือกอะไรเล่า"


"ก็ได้ๆ ก็ฉันเกียดขี้หน้าหมอนั่นอ่ะ เจอหน้าที่ไรก็ หักคะแนนๆๆ"


"ตึกๆๆๆๆๆๆ"


อยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเดินมาอย่างเร่งรีบ ต้องเป็นแฟนของยัยฟีฟ่าแน่เลย ฮิๆ น่าจับจิ้นซะจริงๆ


"กึกๆๆๆ"


เสียงการไขกุญแจดังขึ้น


"แอ๊ดดด"


ประตูเปิดออกมาพร้อมกับแฟนของฟีฟ่า จะว่าไปหมอนั่นก็หน้าตาดีใช่เล่นเลยนะ ถ้าไม่ติดว่าเงียบหมอนั่นจะดูหล่อมากเลยล่ะ และหมอเนี่ยเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยังไม่เคยมีแฟนด้วยสิ


"พวกเธอมาทำอะไรกันในห้องน้ำ ทำไมประตูถึงล็อคล่ะ ใครเป็นคนล็อค"


"ถามอะไรโง่ๆ ถ้าฉันรู้ว่าใครล็อคก็คงตะโกนด่ามันแล้วแหละ"


ยัยฟีฟ่าพูดออกไปเป็นคนแรก


"แต่ก็ด่าไม่ใช่หรอ"


"นี่ เงียบปากไป"


ยัยแก้วพูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจนัก


ฉันก็แขวะใส่ยัยแก้วนิดหน่อย


"ออกไปได้แล้ว"


นายคริสไล่พวกฉันออก ฉันก็เดินออกไปคนแรกโดยมียัยแก้วเดินตามหลังมาอยู่ และยัยฟีฟ่าเดินตามหลังต่อยัยแก้วไปเป็นคนสุดท้าย


"โอ๊ยยยยยยยย"


ฉันรีบหันไปดูเมื่อได้ยินเสียงร้องของยัยฟีฟ่า


"เฮ้ยย เป็นไรอ่ะ"


"ผมฉันมันติดกับกระดุมไอบ้านี่ เอาไม่ออก"


ยัยนั่นทั้งพูดทั้งดึงผมไปด้วย แต่ไอบ้านั่นยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงโดยไม่สนใจยัยฟีฟ่าที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาสักนิด


"อะไร"


หมดนั่นถามเสียงเย็นๆ


"เอ่อ ผมฉันติดกระดุมนาย"


"เฮ้ออ"


หมอนั่นถอนหายใจเสียงยาว


"พวกเธอไปกันก่อนไป เดี๋ยวยัยนี่ฉันจัดการเอง"


"เอ่อ จะดีหรอ"


"ไปเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน"


ยัยฟีฟ่าบอก แล้วพยายามดึงผมตัวเองออก ตั้งแต่ที่คบกับยัยนี่มาชอบมีเรื่องที่คาดไม่ถึงอยู่เรื่อยเลย


ฉันพากันเดินลงไปห้องปกครองกับยัยแก้วเพื่อจะไปรอยัยฟีฟ่าที่นั่น แต่จู่ๆก็มีเสียงอะไรดังขึ้นมาอีกแล้ว ฉันรีบเกาะเอวยัยแก้วไว้ทันที


"ตึกๆๆๆ"


เสียงมันเริ่มใกล้เข้ามาทุกทีแล้วสิ


"ฮืออ เสียงอะไรอ่ะ"


ฉันถามยัยแก้วเพื่อยัยนั่นจะพูดอะไรให้ฉันรู้สึกดีได้บ้าง


"น่าจะเป็นผี"


"ฮือออออ อย่าแกล้งฉันเซ่"


"ก็ลองนึกดูนอกจากไอคริสแล้วยังจะมีใครมาอีกล่ะ"


"ตึกๆๆๆ"


ฉันเดินนำหน้ายัยแก้วเพราะเสียวหลัง แต่ยัยนั่นก็อยู่ห่างฉันไม่มาก เรียกได้ว่าติดกัน


พอฉันได้ยินเสียงนั้นฉันก็หยุดการเคลื่อนไหวทันทีแล้วรีบเดินอ้อมไปอีกบันไดเพื่อนที่จะลงไปให้เร็วๆ ถึงเสียงมันจะอยู่ตรงที่ฉันจะไปก็เถอะ


"ตึก"


"โอ๊ยยย"


"เฮ้ยยยย"


ฉันชนกับใครเข้าตอนเดินอ้อมมาจากบันไดนึง


พอใช้โทรศัพท์เปิดแฟรชทันที และก็ต้องตกใจเพราะคนๆนั้นคือหนึ่ง แฟนฉันเอง


"เอ่อ นายมาได้ไง"


"ก็ตั้งแต่เธอโทรมาฉันก็ณีบมาเลยอ่ะ เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว"


เป็นห่วงหรอ อร้ายยย อะไรจะขนานนั้น


"นี่ แก้ว เธอ...หายไปไหนแล้วอ่ะ"


"ผู้หญิงคนเมื่อกี้อ่ะหรอ ก็เพิ่งเดินผ่านไปตินฉันชนกับเธอไง ^^"


"ออ แล้วนายมาที่นี่ทำไมอ่ะ ทั้งๆที่นายโทรบอกเพื่อนแล้วนี่"


"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเป็นห่วงเธอ"


"ถามจริงๆนะ นายคิดอะไรกับฉันรึเปล่า"


"เอาตรงๆหรอ"


"อืม"


"ก็...คือว่า...ฉันชอบเธออ่ะ"


0o0 โอออ้ พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับฉันเนี่ย นี่มันเป็นเรื่องจริงใช่มั๊ย


"จะ จะ จริงหรอ"


"จริงสิ เพราะฉะนั้นเป็นแฟนกับฉันนะ"


"เอ่อ จะดีหรอ"


ฉันเฉไฉไปงั้นไม่อยากตอบตรงๆอ่ะนะ เดี๋ยวเค้าจะมองว่าเราเป็นผู้หญิงง่าย ><


"ดีสิ ว่าไงล่ะ"


"เอ่อ ก็ได้"


"เย่ ><"


พูดจบหนึ่งแฟนฉัน อันนี้แฟนของจริง จับมือฉันเดินลงบันไดด้วยกัน จากนั้นฉันก็ไม่กลัวผีเลย ^^




 

{ Winter Dark Theme }