วุ่นนักรักสลับเพศ

ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนชาย(ไม่จริง)คนใหม่

                                            1

เช้าแล้วจ้า... ตื่นได้แล้วจ้า... เช้าแล้วจ้า... ฮ้าววววว อืมมม เช้าแล้วเหรอเนี่ย ว่าแต่เมื่อคืนนอนหลับสบายจัง

“ไอ้คุณน้ำมนต์ แกจะตื่นได้รึยังวะ สายแล้วนะแก ฉันจะนับ 1 ถึง 3 ถ้าแกยังไม่ลงมาฉันจะพังห้องแก” เสียงนรกของนายน้ำหมอกพี่ชายบังเกิดเกล้าของฉันมันปลุก

“รู้แล้ว ๆ จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ” ฉันตะโกนลงไปข้างล่าง

15 นาทีต่อมา...

“ลงมาได้ซะทีนะคุณนายน้ำมนต์ ทำไมไม่ลงมาเอาตอนเย็นซะเลยล่ะแม่คุณ” เสียงไอ้พี่หมอกมันว่าฉัน ไอ้พี่บังเกิดเกล้า จะมีซักวันมั้ยที่แกจะพูดดี ๆ กับฉัน ฉันป็นน้องแกนะเฟ้ย ฉันได้แต่คิดในใจ (เพราะถ้าพูดอกไป ฉันคงต้องอายุสั้นแน่ ๆ)

“นี่พี่จะเลิกว่าฉันแล้วไปโรงเรียนได้รึยังฮะ” ฉันพูดอย่างหมดอารมณ์

“เออน่า สั่ง ๆ ๆ อยู่นั่นแหละ แกไม่ใช่แม่ฉันนะเว้ยไอ้มนต์” คุณพี่หมอกมันแหวใส่ฉัน

“งั้นก็ไปดิ นั่งเป็นพระอิฐพระปูนอยู่ได้” ฉันเริ่มฉุนนิด ๆ

“คร้าบบบบ แม่...” คุณหมอกมันลากเสียงยาวประชดประชัน

ระหว่างนี้ ฉันขอแนะนำพี่หมอกไปด้วยเลยละกัน มันชื่อน้ำหมอก เป็นผู้ชายหน้าตาดีมาก ๆ คนหนึ่ง (แต่ไม่ดีเท่าฉัน โฮะ ๆ ๆ)ตั้งแต่จำความได้พ่อกับแม่ของเราไปตั้งหลักปักฐานที่สวีเดน ฉันกับไอ้พี่หมอกเลยต้องอยู่ด้วยกัย 2 คนที่เมืองไทย เพราะเราต้องเรียนให้จบ

ณ โรงเรียนเอกชนชื่อดังในกรุงเทพ...(พอดีที่บ้านรวย)

วิ่ง ๆ ๆ ๆ แฮ่ก ๆ ๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย ฉันวิ่ง สู้ ฟัดมาจนถึงหน้าห้อง ม.5/1 เอาล่ะ ชุดนักเรียนพร้อม ทรงผมพร้อม นาฬิกา กี่โมงแล้วเนี่ย 7 โมง 35 ไม่สายเข้าห้องได้

                                                                                                                                 ครืดดดดดดดดดดด เสียงประตูถูกเปิดออก ทุกสายตาหันมามองฉันเป็นตาเดียว มองทำไมกันนะ

“เฮ้ย ไอ้มนต์จริง ๆ เหรอวะเนี่ย” ไอ้ต้อมเพื่อนสนิทฉันมันร้องขึ้นอย่างไม่มั่นใจว่าใช่ฉันจริง ๆ เหรอเนี่ย ก็จริง ๆ แล้ว ฉันแทบจะกลายเป็นหนึ่งในพวกหนุ่มฮอตของโรงเรียนไปแล้วน่ะสิ เพราะฉัน...เอ่อออ หล่อ... มิน่าล่ะเมื่อกี๊ยัยพวกสาว ๆ แฟนคลับฉันพากันจ้องฉันแล้วซุบซิบกันใหญ่เลย คงจะคิดว่าฉันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้แต่งตัวแบบนี้

“ก็ฉันน่ะสิวะ แกคิดว่าเป็นใครล่ะ”ฉันตอบแบบฉุน ๆ ไม่ให้ฉุนได้ไงล่ะ เปิดเทอมวันแรกก็เจอเรื่องตั้งแต่แหกขี้ตาตื่นเลยนี่นา

“ก็ฉันไม่อยากจะเชื่อน่ะสิ ว่าสาวหล่ออย่างแกจะมาแต่งเนี๊ยบอย่างนี้” ไอ้ต้อมมันพูดกลั้นหัวเราะ

“นี่แกไม่ต้องมาตอกย้ำฉันเลยนะเว้ย ถ้าไม่เป็นเพราะยัยอาจารย์ป้ามหาโหดนั่นมาสั่งฉัน ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้หรอก” ฉันเริ่มมีอาการโมโหสุดขีดแล้วนะ

“ฮ่า ๆ ๆ สมน้ำหน้า ฮ่า ๆ ๆ เสียชื่อหนุ่มน้ำมนต์หมด” ฮึ่มมมม มันมากไปแล้วนะแก

“มากไปแล้วนะไอ้ต้อม แกตายยยยย” แล้วฉันก็ไล่เตะไอ้ต้อมท่ามกลางเสียงหัวเราะของคนในห้อง

ครืดดดดดด

“พวกเธอจะวิ่งเล่นเป็นเด็ก ๆ อย่างนี้อีกนานมั้ย” อาจารย์มัทนา ป้ามหาโหดทุบฝาห้องเรียกพวกฉัน ฉันกับไอ้ต้อมพร้อมกับเพื่อน ๆ ในห้องรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะตัวเองทันที

เอ๊ะ ฉันเพิ่งสังเกตุว่าข้าง ๆ โต๊ะฉันมีที่ว่างอยู่ที่หนึ่ง โต๊ะใครกันนะ

“เอาล่ะ วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนห้องเดียวกับเรา เอ้า นราวิชญ์ เข้ามาได้จ้ะ” อาจารย์ป้าพูดพร้อมกวักมือเรียกคนข้างนอก

“ส...สวัสดี...เราชื่อนราวิชญ์ เรียกเราว่าน็อตก็ได้นะ”ผู้ชายท่าทางตุ้งติ้งคนหนึ่งเดินเข้ามาแนะนำตัวในห้อง

“เอาล่ะ นราวิชญ์ นั่นที่นั่งของเธอ เชิญจ้ะ” อาจารย์ป้าผายมือมาทางโต๊ะข้าง ๆ ฉัน ห๊า... ข้าง ๆ ฉันเหรอ

“นิรมนต์ ครูฝากดูเพื่อนด้วยนะ แล้วเธออย่าไปหาเรื่องเพื่อนเค้าล่ะ” อาจารย์ป้าสั่งเสียฉันก่อนจะออกจากชั่วโมงโฮมรูม

“สวัสดีนิรมนต์”นายนักเรียนใหม่ทักฉัน

“อืม”ฉันรับคำทักทายออกไปอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไร ก็ยัยอาจารย์ป้าดันมาฝากนายนี่ให้ฉันดูแลนะสิ

“เราขอเป็นเพื่อนเธอด้วยคนนะ” ชิ...ไม่สน

“ถ้าทนอยู่กับฉันได้นะ” ฉันหันไปบอกนายน็อตอะไรนั่น ก่อนจะหลับตาพริ้มลง งีบสักตื่นดีกว่าเรา

กริ๊งงงงงงงงง เสียงสวรรค์ดังขึ้น ได้เวลาโซ้ยข้าวเที่ยงแล้วโว้ยยยยย ฮ่า ๆ ๆ รอคอยเธอมาแสนนาน~

“นี่ นิรมนต์พักเที่ยงนี้เธอจะกินอะไรหรอ” นายนั่นถามฉัน

“ฉันจะกินอะไรแล้วมันเกี่ยวกับนายตรงไหน” ฉันตอบกลับ ทำเอานายนั่นหน้าหงอเลย

แต่จู่ๆก็มีเสียงโหวกเหวกโวยวายของนายนั่นดังขึ้น แต่เสียงนั้นมันแปลก ๆ ชอบกลแฮะ

“ว๊าย ๆ ๆ ๆ อกอีแป้นจะแตก กรี๊ดดดดด จิ้งจก โอ้แม่เจ้า อ๊ายยยยยยย” นายนั่นกรีดเสียงร้องอันแหลมปิ๊ดจนทำให้ฉันหูเกือบแตก แต่พอฉันหันหน้าไปมองนายนั่น ฉันก็ต้องปล่อยก๊ากออกมาทันที เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็บนหัวนายนั่นมีจิ้งจกยางเกาะอยู่น่ะสิ แล้วฉันก็พอจะรู้ว่านี่เป็นฝีมือใครเพราะคนทำมันยืนหัวเราะอยู่ข้าง ๆ ฉันนี่ไง

“ไอ้ต้อม แกไปแกล้งนายนั่นทำมวะ” ฉันพันไปพูดกับไอ้ต้อมทันทีที่กลั้นหัวเราะได้แล้ว

“แหมรับน้องนิดเดียวเอง แต่ฉันไม่ยักรู้ว่าไอ้หน้าหวานเนี่ยมันเป็น ตุ๊ด ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ”มันพูดก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกชุด เฮ้อ...แล้วนี่ฉันต้องเรียกหมอนี่ว่านายนี่หรือนังนี่ดีนะ ใช่สิ ต้องเรียกว่านังนี่ยังไงล่ะ ฮ่า ๆ ๆ

หลังเลิกเรียน...

“นี่นายเลิกตามฉันซะทีได้มั้ย” ฉันกำลังตะคอกนังตุ๊ดอย่างอารมณ์เสีย

“ก็ฉันไม่มีเพื่อนนี่” นังตุ๊ดทำแก้มป่อง (น่ารักตายแหละนังถั่วดำเอ๊ย)

“แล้วนายไม่คิดว่าฉันจะแกล้งนายเหรอ” ฉันเริ่มใช้เหตุผลเพื่อออกห่างนังตุ๊ดให้ได้

“ไม่หรอก ฉันเชื่อว่านิรมนต์ไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่” นังตุ๊ดเริ่มทำสีหน้าอ้อนวอนจะขอเป็นเพื่อนฉันให้ได้

“ไม่อ่ะ ยังไงฉันก็ไม่อยากมีเพื่อนเป็นตุ๊...เอ่อ...เป็นแบบที่นายเป็นหรอก” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ

“นายน่ะ ออกไปจากฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่นายคิดหรอก แล้วทีหลังน่ะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก ได้ยินมั้ย...” ฉันพูดแล้วเริ่มเดินหนีนังตุ๊ดออกมาทันที แต่ก็ยังแอบมองนังตุ๊ดว่ามีปฏิกิริยาอะไรตอบสนองมั้ย แล้วมันก็เป็นอย่างที่ฉันคิด นังตุ๊ดนั่นร้องไห้อยู่ตรงที่ที่เดิมที่ฉันเดินจากมาพร้อมทั้งพึมพำอะไรก็ไม่รู้ ฉันเลยลองเดินอ้อมไปข้างหลังนังตุ๊ดนั่น นังนั่นทรุดตัวลงกับพื้น

“ฮือ ๆ ๆ ทำไมฉันถึงต้องเป็นที่รังเกียจของทุกคนอย่างนี้นะ”นังนั่นร้องไห้พึมพำกับตัวเอง

“แล้วนายคิดว่าอะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้นายต้องโดนกลั่นแกล้งอย่างนี้ล่ะ”ฉันพูดขึ้นมาจากด้านหลังนังตุ๊ด ทำให้นังตุ๊ดหันหน้ามามองฉันทันที

“นิรมนต์” นาย เอ้ย เธอเลิกเรียกชื่อจริงฉันจะได้มั้ยเนี่ย

“เรียกฉันว่าน้ำมนต์ก็ได้”

“อืม...น้ำมนต์ เธอกลับมาทำไมอีกล่ะ” นังตุ๊ดถามด้วยสีหน้างง ๆ

“ก็มาทำความเข้าใจกับนายไง” ฉันตอบกลับไป

“ทำความเข้าใจ” นังตุ๊ดย้ำเสียง

“ใช่ ทำความเข้าใจ” ฉันย้ำกลับ

“เรื่องอะไร” นังตุ๊ดถามอีก

“ก็เรื่องที่นายโดนพวกนั้นแกล้งไงล่ะ นายลองนึกดูสิว่านายไปทำอะไรถึงโดนแก้ลงอย่างนี้” ฉันพยายามจะบอกว่า ที่แกเป็นแบบนี้เพราะแกเป็นตุ๊ดไงล่ะ แต่ฉันก็พูดไม่ได้เพราะเดี๋ยวจะไปทำร้ายจิตใจนังตุ๊ดนี่อีก (แคร์ความรู้สึกผู้อื่น นี่คือสปิริตนางเอก)

“นายลองนึกดูสิ ว่านายน่ะโดนแกล้งเพราะอะไร”ฉันย้ำ

“เพราะ...เพราะ...ฮือ ๆ ๆ เพราะฉันเป็นพวกผิดเพศอย่างนี้ใช่มั้ย” จู่ ๆ นายนั่นก็ปล่อยโฮออกมา

“เฮ้ย นายอย่าร้องไห้สิ แทนที่นายจะร้องไห้นะ ฉันว่านายลองปรับเปลี่ยนตัวเองจะไม่ดีกว่าเหรอ” ฉันลองพูดปลอบใจนังตุ๊ดให้หยุดร้องไห้เพราะตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในโรงเรียนพากันมองมาที่ฉันกับนังตุ๊ดหมดแล้ว

“ปรับเปลี่ยนงั้นเหรอ” นังตุ๊ดหยุดร้องไห้แล้วหันมาถามฉัน

“ใช่ นายต้องปรับเปลี่ยนตัวเอง เดี๋ยวฉันจะเป็นพี่เลี้ยงให้นายเอง รับรองว่านายจะต้องกลายเป็นหนึ่งในหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนแน่นอน”ฉันพูดอย่างมั่นใจ

“จริง ๆ นะน้ำมนต์”นังตุ๊ดถามอย่างดีใจ

“เออ ๆ ๆ แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงจะเป็นเพื่อนกับนายนะ”พอพูดจบ นังตุ๊ดก็หงอทันที

“แต่ยังไง ฉันก็ขอขอบคุณเธอจริง ๆ นะ”นังตุ๊ดทำหน้าซึ้ง

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยงั้นพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มอัพเดทนายทันทีเลยละกัน หลังเลิกเรียนเจอกันที่สยาม โอเคมั้ย”ฉันถาม

“อื้มๆ”นังตุ๊ดตอบอย่างดีใจ

เฮ้อออออ ทำไมฉันจะต้องมาพัวพันกับเรื่องพรรค์นี้ด้วยวะ ทั้งโดนสาว ๆ เข้าใจว่าเป็นทอม แถมยังต้องมาอยู่กับกระเทยอีก เฮ้ออออ ชาตินี้จะมีผู้ชายดี ๆ มาชอบฉันมั้ยเนี่ย