ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    IT's MUSIC.

    ลำดับตอนที่ #2 : IT's MUSIC | Bedroom Audio 'ไม่บอกเธอ' (Fa say)

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 56





     
     

    Bedroom Audio ไม่บอกเธอ (fa say)

    เพส : ชาย – หญิง

    โหมด : เศร้า

    คุยกับชิบิหน่อย(?) ตอนนี้เป็นตอนที่แต่งต่อจากตอนแรกนะค่ะ

    เพราะว่าเรื่องที่แล้วมันดูค้างๆ คาๆ ยังไงไม่รู้แหะ 5555

    แต่ก็เศร้าเหมือนเดิม อาจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ กิกิ 

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

     

    อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ

    อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ

    ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ

    ตั้งแต่วันแรกเจอ ก็เผลอเอาไปคิดละเมอ

     

                “ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอ ตั้งแต่วันแรก ก็เผลอเอาไปคิดละเมอ”

     

                ก๊อก ก๊อก

     

                “ฟาลงไปกินข้าวได้แล้วลูก” แม่ผมบอกก่อนที่ท่านจะเดินลงไปข้างล่างก่อน ผมวางกีตาร์ในมือลง เอื้อมมือไปคลิกเมาส์เพื่อปิดหน้าคอร์ดเพลง ทันทีที่ปิดลง หน้าจอก็แสดงภาพหญิงสาวที่กำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

     

                “ข้าวปุ้น”

     

                ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์แล้วลงไปกินข้าว

     

                เสียงโว้กเวกโวยวายดังขึ้นเป็นปกติสำหรับห้องเรียนผม ผมถอดรองเท้าไว้หน้าห้องก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่ประจำในห้อง ผมวางกีตาร์ลงข้างๆ ก่อนจะฟุบหน้าลงเพื่อจะได้งีบสักครู่

     

                “อยากขยับเข้าไปใกล้เธอ อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจอ” เสียงใสๆ ดังขึ้นข้างๆ ผม ผมเงยหน้าขึ้น ก็เจอกับข้าวปุ้นที่นั่งเล่นกีตาร์ของผมอยู่

     

                ให้ตายซิทำไมใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะยังงี้ว่ะ....

     

                “เล่นเพลงนี้เป็นด้วยหรอ” ผมถาม

                “เพิ่งหัดเมื่อคืนอ่ะ ได้แค่ท่อนแรกเอง” ข้าวปุ้นบอก ผมดึงกีตาร์คืน

                “สอนให้ม่ะ”

                “เอาดิๆ” ข้าวปุ้นยิ้มร่าเหมือนเด็กได้ของเล่น ผมแอบอมยิ้มเล็กๆ กับท่าทางของข้าวปุ้น

     

                หลังจากนั้นผมก็สอนให้ข้าวปุ้นจนจบเพลง มันเป็นช่วงเวลาที่ผมโคตรมีความสุขเลยเหอะ

     

                “เห้ย ฟาไปสหกรณ์ป่ะ” ฟ้าเดินเข้ามาถามผม ผมพยักหน้ารับ

                “ข้าวไปมั้ย” ฟ้าถาม

                “ฉันไม่ไปอ่ะ พวกแกไปเหอะ” ข้าวปุ้นบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคิง

     

                ผมมองตามแผ่นหลังเล็กๆ นั้น เจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นข้าวปุ้นกับคิงสนิทกัน....

     

     

    แต่บอกตอนนี้ไม่รู้จะเร็วไปหรือไม่ ก็ยังไม่รู้ ว่าเธอคิดเช่นไร

    ถ้าบอกคำนั้นแล้วเธอตอบมาว่าไม่ใช่ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงจะเดินหนีไป

    ดีพอแล้วที่ได้มีเธออยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียง ได้คอยดูแลอยู่ไม่ไกล

    จะซ่อนความลับเอาไว้ในหัวใจ มากเพียงไหนฉันจะไม่ยอมพูดไป

     

                “อ่ะ” คิงส่งจอยเกมมาให้ผม ตอนนี้ผมอยู่บ้านคิงครับ

                “มึงชอบข้าวปุ้นหรอว่ะ” หลังจากที่ผมรอจังหวะเหมาะๆ มานานผมก็ถามคิงขึ้นมาเบาๆ

     

                คิงหันหน้ามามองผมด้วยสายตาแปลกๆ “อะไรทำให้มึงคิดยังงั้น”

     

                “ก็กูเห็นพวกมึงสนิทกันดีหนิ”

                คิงยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะตอบ “งั้นมึงกับฟ้าก็ชอบกันดิ เพราะพวกมึงก็สนิทกัน”

     

                ผมเงียบเพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี

     

                นั้นซิ...

     

                บางทีคิงอาจไม่ได้ชอบข้าวปุ้น ข้าวปุ้นอาจไม่ได้ชอบคิง

                แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ถ้าพวกเขาชอบกันแล้วเป็นแฟนกันขึ้นมา

     

                หัวใจผมคงจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

     

    อึดอัดเหลือเกิน ต้องเก็บเอาไว้ข้างใน

    อึดอัดหัวใจแต่ก็กลัวว่าถ้าพูดไป กลัวว่าจะต้องเสียใจ

     

                “ว๊าย ฟาหน้าไปโดนอะไรมานะ” เสียงแม่ทำเอาซะผมสะดุ้ง

                “มีเรื่องนิดหน่อยครับ” ผมตอบเสียงเรียบก่อนจะรีบเดินขึ้นไปข้างบน

     

                ผมทรุดตัวลงนอนแผ่กับพื้นห้อง วันนี้มันเป็นวันที่แย่ที่สุด ผมโดนศัตรูตัวฉกาจรุมย้ำตีนจนเละ แถมยังต้องขึ้นไปหลบบนดาดฟ้าที่แดดแรงอีก

     

                แต่มันยังไม่เจ็บเท่ากับสิ่งที่มันฝั่งติดอยู่ที่ความจำของผม

     

                ภาพที่คิงกับข้าวปุ้นกอดกัน

                คุณรู้มั้ยว่ามันปวดใจขนาดไหน....

     

                การที่เห็นคนที่เรารักกอดกับชายอื่น โคตรเจ็บ

                เจ็บจนผมชาไปทั้งตัวเหมือนใครเอาค้อนมาทุบหัวใจ.....

     

     

                “เห้ย ฟา ฟ้าไปเยี่ยมข้าวปุ้นป่ะ” เพียรเดินเข้ามาถาม

                “เออ เดี๋ยวเย็นๆ เราไป พอดีเรามีนัดกับหมอฟันอ่ะ” ฟ้าตอบ ครับวันนี้ฟ้ามีนัดกับหมอว่าให้ไปเปลี่ยนยางเหล็กดัดฟัน ซึ่งเธอขอให้ผมไปเป็นเพื่อน ผมก็ตกลง

     

                เพราะผมไม่อยากไปบ้านข้าวปุ้นแล้วเจอภาพปาดตาปาดใจ

     

     

     

     

                ผมไม่รู้นะว่าการที่ฟ้าไปเยี่ยมข้าวปุ้นวันนั้นทำไมมันถึงทำให้ฟ้าเหมือนตีตัวออกห่างจากผม และดูเหมือนคิงกับข้าวปุ้นสนิทกันมากขึ้น

                หรือบางทีพวกเขาอาจคบกันแล้วแต่ไม่ได้บอกผมก็ได้

     

                ผมที่ทนเห็นภาพบาดตาบาดใจไม่ได้ จึงได้แต่ปลีกตัวเองออกมาจากกลุ่ม

     

                วันนี้ก็เหมือนเดิม ผมเดินไปนั่งที่ประจำ ผมเหม่อมองท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมาย

     

                ในใจมีแต่ความปวดร้าว...

     

     

                “ฟา” เสียงนั้นทำให้ใจผมกระตุกอย่างแรง มันกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ

                “ฟา” คุณคิดว่าผมควรทำยังไงดี

               

                 “ฟา”

                ผมก้มมองน้ำตาของลูกผู้ชายที่กำลังไหลออกมา ด้วยความรู้สึกที่สับสนไปหมด

     

                “ฉันเสียใจนะฟา”

     

                เขาเสียใจเรื่องอะไรหรอครับ

                เขารู้ใช่มั้ยว่าผมชอบเขา

                เขารู้ใช่มั้ยว่าผู้ชายคนนี้รักเขาหมด

     

                หรือเขารู้ตัวว่ากำลังปิดเรื่องที่คบกับคิงอยู่

     

                ทำไมว่ะ....

     

                เหมือนหัวใจมันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ผมตัวชาไปทั้งตัว

                ผมปาดน้ำตาแบบลวกๆ

     

                “ฉันก็เสียใจไม่แพ้เธอหรอก”

     

                ครับผมเสียใจ

                เสียใจที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้....

               

                แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน

     

                ในเมื่อ....

     

                ....หัวใจผมที่เหมือนจะแตก ตอนนี้มันแตกราวละเอียดเหลือแต่ความว่างเปล่าแล้ว

     

    จะบอกว่ารักให้เธอได้ยินใกล้ๆ บอกว่ารักเธอได้ยินหรือไม่

    ถ้ายังไม่ชัด ฟังอีกครั้งก็ได้ ได้ยินไหมว่ารักเธอทั้งหัวใจ

     END .
     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

     

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×