อาถรรพ์รัก บ่วงบรรจถรณ์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

น่านฟ้า...

น่านฟ้า......

ลืมตาเถิดหนา  ข้ารอคอยเจ้ามานานแสนนานแล้วหนา  จงกลับมาหาข้าเถิด  น่านฟ้า...

“ไม่...”

น่านฟ้า....

“ไม่...”

น่านฟ้า  ไปกับข้าเถิดหนา...  น่านฟ้า

“ม่ายยยยย....”

                ร่างบางของหญิงสาวเจ้าของนาม “น่านฟ้า” ลุกพรวดพราดขึ้นจากเตียง  หลังจากต้องจมอยู่ในภวังค์แห่งความฝันตลอดหลายวันที่ผ่านมา  หลังจากช่วงปิดภาคเรียนได้เริ่มขึ้น 

เสียงนั่น...

เสียงทุ้มต่ำของบุรุษนิรนาม  ผู้ซึ่งเพียรเฝ้าร้องเรียกหาเธอในช่วงหลายคืนที่ผ่านมา 

เสียงของใครกัน?

ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว  ที่เธอฝันเช่นนี้  และก็ยังเฝ้าถามตัวเองด้วยคำถามนี้มันเป็นเวลาเกือบสัปดาห์  แต่ก็ไม่มีใครที่จะสามารถตอบเธอได้  เธอรู้แค่อย่างเดียวเท่านั้น  เกี่ยวกับเสียงเรียกเสียงนี้  มันมาพร้อมๆกับ

ของขวัญที่คุณปู่มอบให้เธอเป็นของขวัญสำหรับการได้เข้าศึกษาต่อในคณะแพทย์ศาสตร์

เตียงไม้สักทอง..เตียงนี้!!!





.........................................................................................................

แต่งมาก้อหลายเรื่อง
เรื่องนี้จะจบรึป่าวก้อไม่รู้  อยากได้กำลังใจจากคนอ่านอ่ะ
ช่วยเม้นให้หน่อยนะ  เราลองเปลี่ยนแนวมาเขียนแบบน่ากลัวๆดู
จะได้ไม่ซ้ำคนอื่นอ่ะนะ
ช่วยหน่อยๆ