คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : วันที่6
(วันที่6)
ตีสี่ ไร้เงาคนบนท้องถนน เขาเดินช้าๆอย่างไร้จุดหมาย การกระทำนี้น่าจะเข้าข่ายว่าเป็นการเดินเล่น
ถ้าถามว่าทำไมถึงมาเดินเล่นในเวลาที่ค่อนข้างจะไม่เข้ากันแบบนี้ คำตอบนั่นง่ายมาก เพราะเขาตื่นขึ้นมาจากฝันที่ทำเอารู้สึกทนไม่ไหว มันคลื่นไส้จนเขาข่มตาหลับต่อไม่ลง เพราะงั้นจึงตื่นแล้วออกมาที่นี่…ว่าแต่นี่มันที่ไหนแล้วล่ะ
พูดถึงความฝัน มันชัดเจนมากจนติดอยู่ในสมอง ในฝันเขานั่งอยู่ตรงที่นั่งด้านหน้าสุดของหอประชุม มองดูเจ้านั่นจูงมือสุภาพสตรีผมสีทอง และแม้จะมองหน้าของเธอคนนั้นไม่ชัดแต่ก็รู้ว่าเธอมีใบหน้าที่อ่อนโยนมาก
แล้วก็เจ้านั่น…สวมชุดสูทเข้ากัน บ้าจริงที่คิดว่าใบหน้าของมันช่างคุ้นเคยขนาดไหนทั้งที่ไม่ได้เจอกันตั้งครึ่งปีแล้ว แค่ลองนึกหรือไม่ต้องนึก หน้าของมันก็ปรากฏได้อย่างแจ่มชัดอยู่ตรงหน้า
ฝันนั่นทำเอาเขารู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย เขาอยู่ตรงนั้น ในระยะห่างที่ไม่ไกลกัน มองดูเจ้านั่นจูงมือพลางหัวเราะอยู่กับคนอื่น แน่ล่ะ..เขารู้สึกไม่ดี เขาต้องสลัดมันทิ้ง นั่นมันเป็นแค่ฝัน
แต่มันกำลังจะเป็นจริง …ใช่ มันไม่ใช่แค่ฝันอีกแล้ว ทำไมเขาต้องรู้สึกแย่ขนาดนั้นด้วยล่ะ ทั้งที่สนับสนุนให้เจ้านั่นได้มีชีวิตที่ปกติสุขมาตลอด เขาควรจะยินดีไปด้วยสิ ไปดีเหอะนะไอ้เด็กเหลือขอ ชีวิตของแกยังไปได้อีกไกล
บ้าจริงยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปอีก มีอะไรบางอย่างบีบรัดที่หัวใจของเขา ดีที่ยังอยู่ในขอบเขตที่เขาทนได้
เขาเดินเอ้อระเหยจนกระทั่งผู้คนเริ่มหนาตา จึงพาร่างเปียกชื้นกลับไปรวมกลุ่ม เวลารวมกลุ่มคือเจ็ดโมง และเขาสายไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว
“ทำไมมาสายจังล่ะรีไวล์ ขี้เซาไม่ดีนะ….พระเจ้า นี่นายไปทำอะไรมาหัวเปียกไปหมดแล้วเนี่ย” ฮันชี่ส่งเสียงหึ่งๆจนเขารู้สึกปวดหัว
ดีแล้วที่ไอ้เด็กเหลือขอนั่นไม่ได้มาเห็นเขาในสภาพที่แย่สุดๆแบบนี้ เขามองไปรอบๆเจอมิคาสะและอาร์มิน เกือบลืมไปว่าสองคนนี้ก็เป็นแค่แขกที่มาร่วมงานแต่งงานเช่นกัน
“เอเลนลาไปหาคู่หมั้นตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ” เอลวินพูดพลางมองดูเขา
เอลวินน่าจะเป็นคนเดียวที่รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขา แน่นอนว่าเขาไม่ได้บอกมัน แต่เป็นเพราะไอ้เด็กเหลือขอนั่นมันดันสะเพร่าไม่ดูที่ทางให้ดีๆว่ามีใครอยู่ มั่งแล้วก็เข้ามาสารภาพรักกับเขา เจ้าเอลวินมันหัวเราะอยู่นานจนเขาจำได้แม่น
แล้วมาบอกเขาเพื่ออะไร เขาไม่เห็นจะสนซักหน่อยว่ามันจะออกไปไหนอะไรยังไงกับคู่หมั้นน่ะ
เขาตอบรับอย่างเย็นชา ให้รู้ว่าเขารู้แล้ว
“พอดีเรากำลังปรึกษากันว่าจะออกไปล่าสัตว์ซักสองวันน่ะ ไปด้วยกันมั๊ยรีไวล์ ฉันคิดว่านายน่าจะว่างนะ” เอลวินเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
เขาว่างแน่นอนอยู่แล้ว ว่างมาก ว่างสุดๆ
“วางใจเหอะ เราไม่พลาดงานแต่งของเอเลนหรอก คืนก่อนวันแต่งก็กลับมาถึงแล้วล่ะ” ยัยสี่ตาที่เอาแต่บ้าไททันทำไมถึงเปลี่ยนไปพูดแต่เรื่องงานแต่งแล้วล่ะ
“ไปเมื่อไหร่” เขาไปได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว
“ซักบ่ายโมง จะว่าไปเอเลนนี่ก็น่าสงสารจริงๆเลยนะ สองทุ่มก็ต้องไปพบพวกขุนนางเพื่อปรึกษาเรื่องงานแต่ง เสียดายจริงที่ไปด้วยกันไม่ได้”
ขอถอนคำพูด ยัยสี่ตานี่ก็แค่เอาเรื่องของไททันไปลงที่เจ้านั่นทั้งหมด เพราะอย่างน้อยมันก็เป็น “ไททันตัวสุดท้ายของโลก” ไปแล้ว
ความคิดเห็น