คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ก่อนเริ่มงานแต่ง1ชั่วโมง
(วันที่8 : ก่อนเริ่มงานแต่ง1ชั่วโมง)
เขาถูกปลุกด้วยเสียงทุบประตูเสียงดัง เสียงของมันดังราวกับมีไททันสามตัววิ่งผ่านหน้าประตู
เขาวิ่งออกไปที่หน้าประตูอย่างรวดเร็ว…ไม่มีไททันสามตัวที่นั่น มีเพียงยัยวิปริตตัวหนึ่ง
ทำไมถึงคิดว่าคนที่อยู่หน้าประตูคือหมอนั่น ที่น่าแปลกคือเมื่อครู่เขาเพิ่งจะฝันว่ามันรีบมาเคาะประตูห้องพลางร้องเรียกชื่อของเขา….
“นายเป็นอะไรไปน่ะรีไวล์ เมื่อกี๊ฉันก็มารอบนึงแล้วนะ เคาะเรียกยังไงก็ไม่ได้ยินเสียงข้างในห้องนายเลย”
ทำไมถึงได้คิดว่าเสียงของยัยนี่เป็นเสียงของหมอนั่นไปได้นะ
“ผมยุ่งซะขนาดนี้นี่หลับไปแล้วใช่มั๊ย ฉันไปตามหานายซะทั่วไปหมด ดีนะที่ครั้งนี้นายออกมาเปิดประตูซักที ไอ้คนข้างห้องนายน่ะชักจะ…..”
“เธอมาทำไม” เขาตัดบทเสียงบ่นนั่น
“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไม่ได้เข้าไปอยู่ในโบสถ์กับคนอื่นเค้าแต่ต้องมาตามหานายเนี่ยแหละ เอลวินบอกว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องให้นายไปที่งานให้ได้ เป็นอะไรไปล่ะ เกิดอะไรขึ้นตอนที่ยังไม่เจอนายฉันนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นซะอีก”
เป็นความเอาใจใส่ที่น่าประทับใจจริงๆ เอลวินนึกว่าเขาจะก่อเรื่องอะไรรุนแรงงั้นเรอะ งั้นมันก็ต้องผิดหวังแล้วล่ะเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาสงบลงเป็นอย่างมาก
“เดี๋ยวตามไป เธอจะทำอะไรก็ไปทำเหอะ” พูดจบเขาก็ปิดประตู รับรู้มาอย่างหนึ่งว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ควรทำมากที่สุดหากมียัยวิปริตมายืนอยู่หน้าประตูก็คือปิดประตูซะ
“งั้นฉันไปแล้วน๊ารีไวล์ ไปจริงๆนะ นี่นายไม่เป็นไรนะ” หนวกหูจริง….
“นี่ยัยแว่นตรงนั้นน่ะพอซักทีได้มั๊ย! ฉันทนมาตั้งแต่บ่ายแล้วนะ!” เพื่อนข้างห้องช่วยเขาได้มากจริงๆ
ถือโอกาสตอนยังมีอารมณ์รีบจัดการตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า เลือกชุดไปงานที่ดีที่สุด แล้วไปร่วมงานแต่งอย่างสบายๆดีกว่า
หวังว่าในงานจะไม่จัดที่นั่งไว้สำหรับพวกทหารระดับสูงนะ เพราะที่ๆเขาอยากจะนั่งมากที่สุด….คือที่นั่งด้านหลังสุดต่างหาก
ไม่สิ แล้วทำไมเขาจะต้องไปร่วมงานด้วยล่ะ ทำไมต้องพยายามสงบสติอารมณ์แล้วมองดูหมอนั่นหัวเราะงี่เง่ากับคนอื่น ทำไมต้องไปอวยพรให้มันมีความสุขกับคนอื่นกัน
เขาปลดผ้าผูกคอโยนลงบนเตียง กำลังนึกสงสัยว่าคืนนี้จะเข้าร่วมงานแต่งของหมอนั่นได้หรือไม่
ความคิดเห็น