คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : It's you? : three [End]
It's you? : Three [End]
“คุณจะซื้อโค้กไปถมที่หรือไงเนี่ย?” คริสกำลังลากลังโค้กขึ้นรถเข็นอย่างขะมักเขม้น มันคงจะไม่อะไรหรอก ถ้าหากว่านี่มันลังที่สี่แล้ว รถเข็นจะพังอยู่แล้วเนี่ย
“ก็พี่ชอบอ่ะ นะๆๆๆๆ ขอแค่สี่ลังพอ เดือนหน้าค่อยมาซื้อใหม่” คริสอ้อนอีกคนเหมือนเด็กที่อยากได้ของเล่น ...แต่ก็นะ กระเพาะอิตาพี่คริสทำด้วยอะไรเนี่ย ดื่มลงไปได้ไงสี่ลังต่อเดือน คิดเป็นอาทิตย์มันก็ปาไปอาทิตย์ละลัง แล้วลังนึงล่ะมีกี่กระป๋อง...เฮ้อ บวกลบคูณหารเอาเถอะ
ตอนนี้คริสและเลย์กำลังเลือกซื้อของเข้าห้องที่ห้างสรรพสินค้าในโซนซุปเปอร์มาเก็ต ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่อิตาคริสมันใจง่าย หอบผ้าหอบผ่อนมานอนห้องเลย์เป็นที่เรียบร้อย โดยมีข้ออ้างที่น่าหมั่นไส้คือ จะมาพิสูจน์ตัวเองด้วยการอยู่ในสายตาเลย์ตลอด 24 ชั่วโมง...
“น้องเลย์” เสียงเรียกทักทำเอาทั้งคู่หันมามองที่ต้นเสียง
“ไอ้....มึง !!!” คริสสบถออกมา แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้ เพราะไอ้คนที่ทักไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นไอ้หน้าหล่อที่มันจับก้นเลย์ในคลับวันนั้นไง !!!
“อ้าว พี่จงฮุน” แล้วดูน้ำเสียงที่คนข้างๆคริสทักทายสิ แหม่ พี่จงฮุน ...ทีอยู่กับเรายังเรียกคุณๆๆๆๆ อยู่เลย..งอนได้ไหมเนี่ย เชอะ !!
“น้องเลย์มากับใครหรอครับ” จงฮุนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเลย์ไม่ได้มาคนเดียว และไอ้คนคนนี้มันหน้าคุ้นๆ อยู่นะ
“ผมเป็นผัวเลย์ครับ” ไม่รอให้คนสวยตอบ เพราะความหมั่นไส้ คริสเลยกระแทกเสียงตอบทำเอาคนถามกับคนที่ถูกพาดพิงอึ้งไปตามๆ กัน
“เอ่อ คือ ไม่ใช่ครับพี่จงฮุน” เลย์รีบตอบทันควันทำเอาคริสมองอีกคนด้วยสายตาหงุดหงิด
“เอ่อ คือ งั้นพี่ขอตัวนะครับ บายครับ” ถึงแม้เลย์จะปฏิเสธแต่หากสายตาคริสนั้นมันน่ากลัวมากจริงๆ ดูเหมือนงูที่แผ่แม่เบี้ยและพร้อมจะฉกเขาตลอดเวลา จะว่าไปพอมองชัดๆ แล้วก็เริ่มระลึกได้แล้วแหละว่าคริสคือผู้ชายที่ต่อยเขาจนปากแตกเมื่อวันนั้นไง
จงฮุนบอกลาและเดินออกไป ถึงแม้ว่าในใจจะแอบเสียใจนิดหน่อย เพราะตัวเองก็ถูกใจเลย์อยู่เหมือนกัน แต่ก็นะ สายตาแบบจงอางห่วงไข่ของคริสก็ทำเขาไม่กล้าแหย่เหมือนกัน ช่างเถอะ....หล่อๆ อย่างเขา ยังหาได้อีกเยอะ เรื่องอะไรจะเสี่ยงชีวิตไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ จริงมั๊ย?
“พูดแบบนั้นทำไม” เลย์หันมาดุอีกคน
“ก็เราเคยนอนด้วยกันเป็นอาทิตย์ๆ จะให้เรียกว่าอะไรล่ะ พี่ไม่ใช่ดอกไม้ริมทางที่เลย์จะเด็ดดมแล้วทิ้งง่ายๆ นะ” คริสงอน
“คริส !!!!” เพราะคำพูดจาโผงผางตรงเกินไป ยิ่งทำให้เลย์ทั้งเขินทั้งโกรธ
“ที่โกรธพี่น่ะ เพราะยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่หรอ?” เพราะเลย์ทำท่าว่าโกรธคริสจริงจัง เลยทำให้คริสน้อยใจ
ให้ทำอะไร ก็ทำมาหมดแล้ว เลิกยุ่งกับคนอื่นแล้วหันมาทุ่มให้คนเดียวก็ทำแล้ว แต่เลย์กับเห็นคนอื่นดีกว่าเค้างั้นหรอ...มันน่าน้อยใจมั๊ยล่ะ
“ถ้าคิดว่าผมเป็นคนแบบนั้นก็ตามใจ” เลย์หันเดินหนีไปอีกทาง
แทนที่คริสจะเดินตามไปง้อ แต่กลับผิดคาด เพราะตอนนี้ในใจของคริสกำลังสั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก และมันก็ไม่มีอะไรมาก แค่ทางที่เลย์เดินไปมันเป็นทางเดียวกับที่จงฮุนเดินไปเมื่อครู่ไง
.....คริสเอ๊ย เป็นเพลย์บอยรักสนุก มีความสุขดีๆ ไม่ชอบ ชอบมาลำบาก ทำอะไรก็ไม่รู้เพื่อคนคนเดียว เป็นไงล่ะมึง สุดท้ายสิ่งที่มึงทำไป เค้าก็มองไม่เห็น...
เลย์เห็นว่าตัวเองเดินมาไกลแล้ว แต่ไม่มีท่าทีว่าคริสจะตามมา จึงเดินกลับไป แต่ก็ไม่พบคริส เลย์เดินหาอีกคนจนทั่วบริเวณนั้น แต่ก็ไม่พบคริส โทรไปก็ไม่รับสาย
...หายไปไหนอีกล่ะเนี่ย หรือว่าจะงอนเราจริงๆ...ฮึ่ย ผมต่างหากที่ต้องงอนพี่นะ !!
คริสกลับมาที่คอนโดเลย์ และเก็บข้าวของที่เขาหอบมาเพื่อกลับไปเป็นเหมือนเดิม...ในเมื่อทำดี แต่เลย์ก็ยังติดคราบเพลย์บอยของเขาไปแล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูเหมือนว่าเลย์ไม่ชอบมันเลยซักอย่าง ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ต่อไปทำไม เจ็บด้วย เหนื่อยด้วย ....
แต่สุดท้ายคริสก็ต้องเก็บของไว้ที่เดิม และมานั่งกุมขมับที่โซฟาในห้อง เพียงแค่คิดว่าจะไม่เจอเลย์อีก หัวใจเขามันไม่แข็งพอว่ะ ทำแบบที่คิดไม่ได้หรอก ความคิดที่อยากจะหนีไปมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นแหละ พอมานั่งคิดแล้ว ..เขาทนไม่ได้หรอกถ้าไม่มีเลย์ ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเสพติดเลย์แบบนี้
เสียงไขกุญแจเข้ามา ทำให้คริสรู้ว่าเจ้าของห้องกลับมาแล้วแต่ก็ไม่ได้หันไปสนใจ
“โกรธหรอ?” เลย์ทิ้งตัวนั่งข้างๆ และถามขึ้น
“............”
“หัวก็ไม่ล้านหนิ ทำไมขี้น้อยใจจังเนี่ย” เลย์พยายามทำให้อีกคนอารมณ์ดี
“ถ้าไม่คิดจะเอาพี่ หรือยังจะมีคนอื่นอีก ก็อย่าทำดีกับพี่แล้วให้ความหวังกันแบบนี้เลย...มันเจ็บนะ”
“...........”
“มันรู้สึกเหนื่อยนะ ที่พยายามทำเพื่อใครอีกคน แต่โดนเขามองข้ามมาตลอดอ่ะ” คริสจ้องเลย์เพื่อสื่อความหมายบอกว่าคนที่เขาพูดถึงคือเลย์
“ทำไมวันนี้ดราม่าซะล่ะเนี่ย”
“รู้ไหม แค่พี่เห็นหน้ามัน แค่คิดถึงวันนั้นที่มันทำอะไรกับเลย์ แค่นี้พี่ก็ทนไม่ไหวว่ะ....แม่งเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้”
“นี่คริส ฟังนะ..” เลย์พยายามเรียกสติอีกคนเมื่อเห็นว่าคริสกำลังฟุ้งซ่านคิดไปไกล
“............”
“ที่ผมโกรธ เพราะว่าพี่พูดจาโผงผางต่างหาก ทำไมต้องบอกว่าเป็นผัวด้วยเล่า แค่บอกว่าเป็นแฟนก็ได้ เพราะเรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยนะ” เลย์บอก
“ความจำเสื่อมรึไง เรานอนด้วยกันเป็นอาทิตย์เลยนะ” คริสเถียง
“ไม่รู้สึกว่าแปลกๆ เลยหรอ? ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน?”
จะว่าไปมันก็รู้สึกแหละ แสดงว่าที่เค้ารู้สึกมาตลอดคือเรื่องจริง เลย์แสบมากที่ทำให้เค้าเข้าใจผิดมาตลอด มันน่าจับตีก้นซะให้เข็ดจริงๆ
“ที่ผมทำแบบนั้น เพราะตอนนั้นผมเกลียดคุณ...แค่คิดว่านะ...เพราะในใจผมจริงๆแล้ว....มันยังเหมือนเดิม เหมือนหกปีที่แล้ว” เลย์พูดพร้อมก้มหน้าเขิน และคริสก็เข้าใจดีว่ามันหมายถึงอะไร
“แต่พี่กลับมาตั้งนานแล้ว แล้วทำไมเลย์พึ่งกลับมา แล้วทางที่เดินไปน่ะ มันบังเอิญเป็นทางเดียวกันกับไอ้หมอนั่นเลยนะ”
“คิดมากอีกละ ไว้ใจกันบ้างสิ”
“ก็คนมันรักมาก และก็หวงมากไง เลยกลายเป็นไอ้บ้าที่เกือบทำอะไรบ้าๆ ไปเมื่อหลายนาทีก่อนหน้านี้อ่ะ”
“ทำอะไร?”
“ช่างเถอะ ตอนนี้ตาสว่างล่ะ”
“ก็ดี....แล้วก็นะ ที่หายไปนาน เพราะผมไปหานี่อยู่”
เลย์ยื่นช็อกโกแลตที่ตนเองแอบไปซื้อมาเพื่อง้อคริส
“ไม่ชอบช็อกโกแลตแล้วอ่ะ” คริสตอบกลับ ทำเอาเลย์หน้างอ
“สงสัยผมคงน่ารักไม่พอล่ะมั้ง พี่เลยไม่ชอบช็อกโกแลตของผม”
“ป่าว...ที่ไม่ชอบ เพราะมันตอกย้ำความโง่และความเลวของพี่ที่ทำกับเลย์เมื่อหกปีก่อนไง พี่ไม่อยากคิดถึงมันอีก” คริสอธิบาย
“ถ้างั้นก็รับไว้สิ ผมจะได้หายโกรธ” เลย์ยิ้ม
คริสรับช็อกโกแลตจากเลย์ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าช็อกโกแลตกล่องเดียวทำไมมันถึงทำให้หัวใจเขาเต้นแรงขนาดนี้ เขารู้ว่าเขาเคยทำผิดต่อเลย์ แต่ตอนนี้เลย์นำชอกโกแลตมาให้เขาอีกครั้ง นั่นหมายถึงเลย์หายโกรธเค้ากับเรื่องที่เคยทำไว้แล้วจริงๆ ใช่มั๊ย?
“เป็นแฟนกันนะ”
เสมือนห้วงเวลาเป็นเวลาที่มีความสุขที่สุดของเลย์ ถ้าหากว่าคำพูดนี้มันออกจากปากคริสเมื่อหกปีที่แล้ว เค้าคงเป็นลมไปแล้ว แต่พอมาได้ยินวันนี้ ตอนนี้ มันก็ไม่ต่างกันเลย เพราะท่าทาง น้ำเสียงที่จริงจังของคริส ทำให้เสน่ห์ในตัวคริสที่เลย์หลงใหลมันพรั่งพรูออกมา จนเลย์ควบคุมความรู้สึกดีเกินไปแบบนี้แทบไม่ไหว
“ถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะ”
“งั้นพี่ก็จะข้ามขั้นจากแฟนเป็นเมียจริงๆ ซะเลย”
“บ้า !!!” เลย์ตีแขนอีกคนเบาๆ แก้เขิน
“ขอบคุณนะ”
“เรื่องอะไร?”
“ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่อีกครั้ง....”
“ผมยังไม่ตกลงซักหน่อย ขี้ตู่”
“งั้นตอบมาจะเป็นไม่เป็น ถ้าตอบไม่เป็น จับปล้ำแม่ม !!” คริสพูดพร้อททำท่าจะอุ้มเลย์ขึ้น
“อิตาคริสบ้า !!! ปล่อยเลยนะ” เลย์ดิ้น
“จะว่าไปเรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันอีกนะ....เรื่องไอ้จงฮุนจงห่านอะไรนั่นไง วันนั้นที่ปล่อยให้มันจูบกับจับก้นน่ะ พี่ไม่ลืมนะ” คริสแสร้งทำตาดุ
“ไม่กลัวผมวางยานอนหลับหรอ” เลย์พูดท้าทาย
“งั้นซั่มในห้องน้ำเลยเป็นไง เดี๋ยวพี่จะขัดทุกซอกทุกมุมเลย ถ้ายานอนหลับมันมีฤทธิ์เยอะขนาดนั้น ก็ลองดู” คริสพูดพร้อมกับอุ้มอีกคนไปที่ห้องน้ำจริงๆ ทำเอาเลย์เหวอ
“ไอ้พี่คริสบ้า จะหื่นไปถึงไหนห๊ะ?” เลย์ตีแขนอีกคนและพยายามดิ้นให้หลุด แต่คิดหรอว่ามันจะได้ผลกับท่อนแขนแกร่งของคริส
คริสพาอีกคนมาที่ห้องน้ำจริงๆ และวางเลย์ไว้บนเคาน์เตอร์ในห้องน้ำ คริสใช้นิ้วจับคางอีกคนให้หันมาสบตา
“เป็นผัวเมียกันนะ” คำพูดขี้เล่นแต่แววตาจริงจังถูกส่งผ่านมาที่เลย์
“บ้า ใครเค้าขอแบบนี้กันล่ะ”
“ก็ไม่อยากได้แฟนอ่ะ....อยากได้เมีย เรียนจบบอกป๊าไปขอ แต่งเลย”
“จะรีบไปไหนห๊ะ?”
“ได้ไงล่ะ เมียสวย เสน่ห์แรงซะด้วยเผลอได้ที่ไหน..เผลอๆ เกิดทิ้งพี่ไป พี่ก็แย่ดิ”
“บ้า” ไม่รู้ว่าเลย์พูดคำว่าบ้าไปกี่คำแล้ว ...ก็มันเขินอ่ะ แล้วก็ไม่ชินเท่าไหร่หรอกที่ไอ้คนหน้าหล่อตรงหน้าจะมาเสี่ยวใส่แบบนี้อ่ะ
“จริงจังนะเนี่ย...ถ้าตอบพี่ว่าโอเค...พี่จะโทรบอกป๊าตอนนี้เลย”
“แล้วพ่อแม่พี่เค้าจะชอบผมรึไง เจอกันก็ไม่เคยเจอ”
“ป๊าไม่แน่ใจ แต่ม๊าพี่ชอบเลย์แน่นอน ท่านใจดี...”
“แล้ว.......”
“ไปหาท่านกันไหม?” คริสเอ่ยชวนเหมือนกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เลย์นี่สิ อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อยแล้ว
“............”
“คนแรกเลยนะที่พาเข้าบ้าน...แล้วก็เป็นคนสุดท้ายด้วย” แววตาหวานซึ้งส่งมาจนเลย์ทนไม่ได้ต้องหลบตาเพราะเขิน ครั้งบทจะเสี่ยว จะหวานก็ทำเอาเลย์รับไม่ไหวเลยทีเดียว
“เลย์จะไม่เป็นอะไรกับพี่คริสทั้งนั้น” เลย์พูดออกมาจริงจังทำเอาคริสใจเสีย
...
“แต่อี้ชิงจะเป็นแฟนที่น่ารักของพี่อี้ฟานนะครับ”
คงไม่ต้องเดาว่าตอนนี้รอยยิ้มของคริสมันกำลังจะฉีกไปถึงใบหูแล้ว เพียงแค่เลย์พูดแบบนั้นยังทำให้คริสอึ้งและมีความสุข แต่ที่มันมากกว่านั้นคือคนสวยตรงหน้าจู่โจมจูบเขาก่อนนี่สิ แล้วแบบนี้คุณคิดว่าคริสจะทนไหม?
บทรักเร่าร้อนดำเนินไปท่ามกลางสายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว ณ เวลานี้ในใจของเลย์มันไม่มีคำว่าอคติอีกแล้ว เขารู้ตัวแล้วว่า ไม่ว่าคริสจะทำอะไร สำหรับเขา เขาก็ย่อมให้อภัยเสมอ ส่วนคริสเค้ารู้สึกภูมิใจในตัวเอง ขอบคุณเลย์ที่ทำให้เขาได้ค้นพบคำว่ารักจริงๆ รักที่มันไม่ได้มองแค่หน้าตา มันก็จริงที่แรกๆ คริสชอบเลย์เพราะหน้าตา แต่ตอนนี้ต่อให้เลย์จะเป็นยังไง ขอแค่เป็นเลย์ คริสก็รัก
“พะ...พี่..อี้ฟาน” เสียงสรรพนามที่เปลี่ยนไป ทำเอาคริสใจสั่นอีกแล้ว เลย์พยายามโกยเอาอากาศเข้าปอดเพราะโดนอีกคนรุกล้ำแรงไม่ตกเป็นรอบที่สามแล้ว จากห้องน้ำโดนไปสองรอบ แต่ตอนนี้กำลังมาต่อที่เตียงนอนอีก...จะหื่นไปไหนอิพี่คริส !!
“เรียกแบบนี้เดี๋ยวก็มีรอบสี่ตามมาหรอก” คริสพูดพร้อมกับกอดอีกคนแน่น
“ทะลึ่ง...พอเลยนะ ให้ผมพักบ้างสิ”
“ก็อยากเรียกด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่ทำไมล่ะ”
“ตัวเองหื่นต่างหากเล่า”
“ฮ่าๆๆ ก็เมียสวยอ่ะ...ว่าแต่เรียกพี่ทำไมครับ”
“พี่จะพาผมไปเจอพ่อกับแม่พี่จริงๆ หรอ?”
“แน่นอนสิ หรือว่าอี้ชิงไม่อยากไป”
“เปล่า แต่ว่าผมไม่พร้อมอ่ะ”
“กลัวหรอ”
“อืม” เลย์พยักหน้ารับ
“ไม่ต้องกลัว ไม่มีอะไรน่ากลัว เชื่อใจพี่สิ”
“แต่ว่าผมไม่มั่นใจเลย...”
“เอางี้ ถ้าอี้ชิงรู้สึกอึดอัดก็ให้จับมือพี่ แบบนี้” คริสกุมมืออีกคนขึ้นมาและบีบแน่นๆ สามครั้ง
เลย์พยักหน้าเข้าใจ ที่คิดมาก ก็เพราะไอ้พี่คริสมันโทรไปบอกป๊ากับม๊ามันแล้ว ว่าจะพาลูกสะใภ้ไปแนะนำตัวอาทิตย์หน้า ซึ่งนับว่ามีเวลาให้เลย์เตรียมตัวน้อยมาก แต่คริสก็บอกว่าไม่ต้องห่วง แค่เป็นในแบบที่เลย์เป็นก็พอ เพราะเขามั่นใจว่าคนที่เขารัก พ่อแม่ก็ต้องรัก
....อาทิตย์ต่อมา...ณ หน้าบ้านคริส
ตอนนี้หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะและกุมมือร่างสูงแน่น เพราะตอนนี้พวกเขาทั้งคู่กำลังยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ และกำลังจะเปิดประตูเข้าไป
“อ้าว มากันแล้วหรอ ม๊าทำกับข้าวเสร็จพอดี” เสียงแม่ของคริสเอ่ยทักทาย ดูเหมือนว่าท่านจะใจดีมากจริงๆ เลย์จึงเข้าไปทำความเคารพตามมารยาท
“ผมชื่อจางอี้ชิงครับ”
“น่ารักเชียว อี้ชิงเป็นคนแรกเลยนะลูกที่อี้ฟานพามาหาม๊า”
“คนสุดท้ายด้วยม๊า....” คริสเอ่ยแทรก
“จ่ะ พ่อลูกชายตัวดี แต่ว่านะ แกไม่ค่อยจะกลับบ้านเท่าไหร่เลย ปล่อยให้ป๊าม๊าเหงาคิดถึงลูกจนจะบ้าตาย หรือว่าม๊าควรจะเอาอี้ชิงไว้อยู่เป็นเพื่อนม๊าดีไหม? ย้ายมาเรียนที่มาหาลัยที่จีนเลย แกจะได้กลับบ้านบ่อยๆ”
“หยุดเลยครับ ไม่ได้ !!”
“แหม หวงเชียว นี่รักคนอื่นมากกว่าม๊าหรอห๊ะ” เพราะแม่ของคริสแกล้งงอน ทำให้คริสต้องอ้อมไปกอดผู้เป็นแม่เพื่ออ้อนอีกคนอย่างเอาใจเหมือนเด็กๆ มันเป็นภาพที่น่ารักของมากจริงๆ
“ว่าแต่ อี้ชิงรู้สึกอึดอัดไหมลูก ไม่ต้องเกร๊งนะ ทำตัวตามสบายเลย” ม๊ายิ้มให้อย่างใจดี เลย์น้อมรับแต่ก็ยังเกร็งอยู่ดี
และแล้วเวลาที่แสนจะอึดอัดที่สุดของเลย์ก็มาถึง เมื่อตอนนี้ทุกคนกำลังทานอาหารเย็นกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา รวมทั้งป๊าของคริสด้วย ...หน้าเขาเหมือนคริสมากๆ เลย เวลาคริสทำหน้านิ่งดูคล้ายพ่อของเขามากจริงๆ แต่เวลายิ้มคริสก็จะดูนุ่มนวลเหมือนแม่
บทสนทนาที่ม๊าของคริสถามเลย์ตลอดการทานอาหารทำให้เลย์คลายกังวลได้บ้าง ส่วนป๊าก็มีถามบ้างแต่ไม่ค่อยพูดมากเท่าไหร่ อาจจะเพราะดูเป็นมาดผู้ชายนิ่งๆ มากกว่า แต่เลย์ก็สัมผัสได้ว่าครอบครัวคริสใจดีทุกคนจริงๆ นอกจากป๊าม๊าแล้ว ยังมีพี่สาวคริสและลูกของพี่สาวคริสอีกสองคนด้วย เด็กสองคนน่ารักมากๆ และมีท่าทีว่ากำลังจะติดเลย์ซะด้วย
หลังจากสอบสวนลูกสะใภ้เรียบร้อย คริสก็พอเลย์มาที่ห้องนอนเพื่อพักผ่อน ส่วนเลย์ตอนนี้ก็ดูอารมณ์ดีและคลายกังวลไปบ้างแล้ว
“ชอบที่นี่ไหม?” คริสเอ่ยถามเมื่ออาบน้ำเสร็จก็เดินมาหาให้อีกคนเช็ดหัวให้ เลย์หยิบผ้านั้นมาเช็ดให้อย่างรู้หน้าที่
“ม๊าพี่น่ารักมากจริงๆ ผมชอบที่นี่นะ”
“งั้นก็ตอบตกลงแต่งงานกับพี่สิ เลย์จะได้มีความสุข” คริสเอ่ยหยอก
“เร็วไปป่ะ ขอดูพฤติกรรมพี่ไปเรื่อยๆ ดีกว่า เผื่อพี่เบื่อผม ทิ้งผมไป ผมจะได้ไปมีแฟนใหม่ได้”
“ฝันไปเถอะ เป็นเมียอู๋อี้ฟานแล้ว อย่าหวังว่าจะได้ไปมีคนอื่นเลยครับ อู๋อี้ชิง”
“จางอี้ชิงต่างหากเล่า”
“ซ้อมไว้ พอใช้จริงจะได้ชิน”
“บ้า” เลย์แกล้งขยี้ผมอีกคนแรงๆ แก้เขิน
“ทำไมพี่ชอบพูดคำว่าผัวๆเมียๆ ไม่อายรึไงห๊ะ”
“อายทำไม มันเรื่องจริงอ่ะ”
“เรียกแฟนก็ได้หนิ”
“ทำไมอ่ะ...เขินอ่ะดิ” คริสแซวเมื่อเห็นอีกคนเซ้นซิทีฟกับคำว่าผัวๆเมียๆ จนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“มั่ว !!”
“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ย อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้สิครับเมีย เดี๋ยวผัวทนไม่ไหวนะ คิกๆ”
“หยุดพูดเลยนะ !!” เลย์หันหน้าหนีเพราะตอนนี้เขินมากจริงๆ
“เตือนแล้วนะว่าอย่าน่ารัก...งั้นไม่ใส่มันละเสื้อผ้า เพราะไหนๆก็จะถอดอยู่แล้ว”
ผมผิดหรือไงเนี่ย ไอ้พี่อี้ฟานนี่บ้ากามมากจริงๆ ความรู้ใหม่ที่ผมเพิ่งรู้จากตัวตนของเขานี่แหละ แล้วก็นะผมก็ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ที่หวั่นไหวกับคำว่าผัวๆ เมียๆ มากขนาดนี้ ก็ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าจะมาลงเอยกับพี่อี้ฟานแบบนี้ คำพูดแบบนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าผมกับเค้า เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้วจริงๆ .....คุณคิดว่าจะมีคนซักกี่คนที่มีรักแรกและรักสุดท้ายเป็นคนคนเดียวกัน...อิจฉาผมล่ะสิ
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่ใช่คนแรกของพี่อี้ฟาน แต่นั่นมันไม่สำคัญหรอก ขอเพียงแค่ตอนนี้ สายตาของพี่อี้ฟานมีแค่ผม ในใจของเค้ามีแค่ผม แค่นี้มันก็สุขมากแล้วจริงๆ
“พี่คริส....เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเสียงนะ งดทำก่อน” เลย์พยายามห้ามเมื่อเห็นว่าอีกคนรุกร้ำมากเกินไปแล้ว
“ห้องพี่เก็บเสียง ไม่ต้องห่วง” คริสตอบแต่ริมฝีปากยังคงจรดที่ซอกคอหอม
“แต่ถ้าพรุ่งนี้ผมเดินแปลกๆ ทุกคนจะสงสัยนะ”
“งั้นก็ไม่ต้องออกจากห้อง เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน” ไอ้เรื่องหื่นนี่ยอมเขาเลยจริงๆ
“แต่ว่าพี่คริส ตอนนี้ผมเจ็บอยู่นะ” เลย์พยายามอ้อน
“งั้นพี่จะทำเบาๆ”
“พี่ก็พูดแบบนี้ทุกทีอ่ะ”
“งั้นครั้งนี้ต้องพิสูจน์ว่าพี่จะรุนแรงอีกมั๊ย? ” คริสเลิกคิ้วเจ้าเล่ห์ใส่เลย์
“แต่ว่า......”
“เลิกหาเหตุผลมาขัดได้แล้วที่รัก...เพราะคืนนี้ ยังไงก็ไม่รอด J ”
เฮ้อ....เชื่อหรือยังว่าแฟนผมกับเรื่องบนเตียงเกิดมาเพื่อคู่กัน เหตุผลของผมเคยขัดเขาได้ไหม?...ตอบเลยว่าไม่ สุดท้ายมันก็จบลงไม่ต่ำกว่าสองรอบ (นี่ปกติสุดละ)
ได้กลิ่นตะหงิดๆ เหมือนโดนนินทาว่าบ้ากามแฮะ ผมขอแก้ตัว...รู้อะไรไหม ผมเพิ่งเป็นเบบนี้กับอี้ชิงคนแรกเลยนะ ไม่รู้สิ อยู่ใกล้เมียทีรัย ฮอร์โมนความต้องการมันหลั่งออกมาอ่ะ อีกทั้งเวลาที่เราป่ามป๊ามกัน อี้ชิงชอบทำให้ผมคลั่งตายด้วยการเรียก ‘พี่อี้ฟาน’ บ้างล่ะ กัดปากยั่วบ้างล่ะ เห็นไหมว่ามันมันทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้และมันก็ต้องมีต่อรอบสองตลอดเลย....อี้ชิงนั่นแหละผิด
ผมมองคนสวยที่กำลังหลับตาพริ้มหลังจากที่เราทำกิจกรรมเสร็จ ที่จริงก็ยังไม่เสร็จหรอก ให้ผมต่ออีกก็ไหว แต่กลัวว่าอี้ชิงนั่นแหละจะไม่ไหวเอา เลยต้องพอไว้ก่อน ยังไงซะร่างกายของคนคนนี้ก็ต้องอยู่กับผมไปอีกนาน วันละนิดจิตแจ่มใสก็พอ (สองรอบนี่นิดสำหรับอี้ฟานครัช)
“รักมากนะรู้ตัวไหม.....เหม่ง” คริสพูดแผ่วเบา พร้อมกับจูบไปที่หน้าผากอีกคนอย่างนุ่มนวล
เฉิน...ไค..เฮียเจอแล้วนะ แล้วก็จะไม่พลาดปล่อยไปไหนอีกแล้ว...ไม่รู้เหมือนกันว่าความมั่นใจที่จะรักคนคนนี้เพียงคนเดียวมันมาจากไหน แต่มันรู้สึกแบบนี้จริงๆ
...ร่างกายหลายต่อหลายคนที่เคยสัมผัส แต่หัวใจของเขาไม่เคยสัมผัส ไม่เคยรู้สึกรัก มีเพียงอี้ชิงคนเดียวที่หัวใจของเขาสัมผัสได้ อี้ชิงเป็นคนแรกที่อี้ฟานใช้หัวใจสัมผัส ก่อนที่ร่างกายจะสัมผัส...
........คนนี้ คือรักแรก....และรักครั้งสุดท้ายของผม....
ความคิดเห็น