คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : It's you? : one
It’s you? : one
.....6 ปีที่แล้ว....
“อี้ชิง นายกำลังจะไปเรียนต่อที่เกาหลีจริงๆ หรอ?”
“อืม เราต้องไปอยู่เป็นเพื่อนน้าอ่ะ”
“แล้วเรื่องพี่คนนั้นล่ะ นายจะไปบอกพี่เค้ามั๊ย?”
“เราควรจะบอกหรอ?”
“บอกเลยอี้ชิง ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกไหม ถ้านายไม่บอก นายอาจจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะ”
คำยุยงของเพื่อนทำให้เด็กน้อยอี้ชิงคล้อยตาม และเย็นวันนั้น อี้ชิงจึงไปร้านเค้กใกล้ๆ เพื่อหาซื้อช็อกโกแลตให้รุ่นพี่คนนั้น เพราะเค้ารู้ดีว่าพี่คนนั้น ชอบกินช็อกโกแลตมากแค่ไหน ไม่เสียชื่อที่แอบชอบมาเกือบสองปีแหละน่า...
วันต่อมา
เด็กน้อยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ และถือกล่องของขวัญแน่น หัวใจตอนนี้แทบทะลักออกมา เมื่อเห็นรุ่นพี่ที่แอบชอบกำลังซ้อมบาสในโรงยิมอย่างขะมักเขม้น แววตาสีหน้าจริงจังแบบนี้แหละ ที่ทำให้อี้ชิงหลงรัก
“เฮ้ย น้อง มารอใครครับ” เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งถามขึ้นเมื่อเห็นว่าอี้ชิงยืนด้อมๆ มองๆ ซักพักแล้ว
“เอ่อ...คือ..มา...หาพี่..อี้ฟาน ครับ” เสียงอี้ชิงตะกุกตะกัก
“เฮ้ย อี้ฟาน มีคนมาหามึงว่ะ” เสียงพี่คนนั้น เอ่ยเรียกอู๋อี้ฟาน รุ่นพี่ที่อี้ชิงแอบชอบ แค่ได้ยินชื่อ หัวใจมันกพองโตจนจะระเบิดแล้ว
อี้ฟานพยักหน้าและเดินมาหาอี้ชิงที่ยืนนิ่งไม่กระดิกไปไหน
“มาหาพี่มีอะไรครับ” เสียงอี้ฟานทักขึ้น นี่เป็นประโยคแรกที่พวกเขาคุยกัน อี้ฟานหรี่ตามองอีกคนพร้อมทั้งพิจารณา...แว่นหนาเตอะ หน้าขาวซีด มีกระประปรายที่พวงแก้ม ดูยังไงก็ไม่ดึงดูดใจเอาซะเลย
“ว่าไงครับ..”
“เอ่อ ... คือ...ผม....ผมเอานี่มาให้พี่ครับ” อี้ชิงยื่นกล่องช็อกโกแลตให้คนตรงหน้า และก้มหน้าหลับตาแน่น
“??”
“ผม... คือ..ผม..”
“ขอโทษนะ ฉันไม่ชอบช็อกโกแลต” เสียงปฏิเสธเย็นชาจนอี้ชิงอยากจะร้องไห้ คริสมองกล่องช็อกโกแลต พร้อมทั้งแสยะยิ้ม
“งั้นพี่ชอบอะไรครับ ผมจะไปหามาให้”
“ฉันชอบคนสวย น่ารัก ไม่ชอบคน ขี้เหร่ ” ประโยคหลังเน้นย้ำจนน้ำตาอี้ชิงมันคลอออกมา
“.......”
“กลับไปเถอะ ขอบใจสำหรับช็อกโกแลต แต่ฉันไม่ชอบมันแล้ว” อี้ฟานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และเดินหนีไป โดยไม่หันกลับมามองเลยว่า เด็กตัวซีดมีสายน้ำตาไหลเป็นทาง
ไม่น่าเลย ไม่น่าบอกเลย ... อี้ชิงเดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับตาแดงก่ำ ใช่สิเค้ามันไม่ใช่คนน่ารักหนิ แต่ทำไม เค้าถึงได้ปฏิเสธได้เยือกเย็นขนาดนั้น ช็อกโกแลตราคาแพงที่อี้ชิงอุตส่าเก็บเงินค่าขนมไว้เพื่อซื้อให้ กลับถูกเขาดูแคลนเหมือนเป็นแค่ขยะชิ้นนึงเท่านั้น อีกทั้งสายตาของทุกคนในโรงยิมก็มองเขาเหมือนเป็นตัวตลกที่ไม่เจียมตัว
...เหอะ อู๋อี้ฟาน...ชื่อนี้ อี้ชิงจะไม่มีวันลืมเลย.....
....ปัจจุบัน ณ คลับแห่งหนึ่ง...
“ดีเจใหม่หรอวะ ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้า” อู๋อี้ฟาน หรือที่เพื่อนเรียกวันว่า คริส เอ่ยถามขึ้น เมื่อสายตาไปสะดุดกับดีเจหน้าใส พร้อมทั้งลักยิ้มน่ารักนั่น ทำให้คริสวางตาไม่ได้เลยจริงๆ
“โถ่ เฮียครับ พี่เลย์ทำงานอยู่ที่นี่จะเดือนนึงแล้วครับ สลับกับเมียผมอ่ะ พี่เค้าโครตน่ารักเลยนะ” เฉิน เพื่อนร่วมวงอีกคนตอบ
“จริงดิ” คริสถาม แต่สายตายังคงจ้องดีเจคนนั้นไม่วางตา จะว่าไป เหมือนว่าใบหน้านี้ เขาคุ้นเคยมาก เหมือนเคยเจอมาก่อน
“ไม่ต้องทำหน้าหื่นใส่เลย พี่เค้าเป็นคนดีว่ะ เป็นเพื่อนเมียผมด้วย ไม่เหมาะกะเฮียหรอก” นี่มันด่าว่าผมเลวมากเลยใช่ไหมเนี่ย
“แต่กูว่าหน้าคุ้นๆ ว่ะ เหมือนเคยเห็น”
“เอาคนอื่นเถอะว่ะเฮีย คนนี้ขอล่ะ คนนี้สนิทกะเมียผม ไม่อยากทะเลาะกะเมีย อ่าว เฮ้ยๆ เฮีย โหย แม่ง ไม่ฟังกูเลย” เสียงเฉินเอ่ยร้องห้ามไม่ทัน เมื่อคนตัวสูงลุกขึ้นเดินตรงดิ่งไปหาดีเจคนนั้นซะแล้ว
“ตายๆ นี่ถ้าเฮียไปทำพี่เลย์เสียใจ เมียกูเอาตายแน่ โถ่ว อิเฮียคริส คนน่ารักตั้งมากมาย ทำไมต้องเป็นพี่เลย์วะ” เฉินเอ่ยอย่างหัวเสีย
“แลดูมึงกลัวเมียว่ะเฉิน ฮ่าๆๆ” เสียงชานยอลแซว
“กูไม่ได้กลัวเว้ย แค่เกรงใจ โอเคไหม ... มึงอย่าว่าแต่กู เดี๋ยวแบคฮยอนแผลงฤทธิ์เมื่อไหร่ มึงจะรู้สึก”
“กูเอาอยู่เว้ย” เสียงชานยอลเถียงคืนแก้เขิน
“เลิกเถียงกันซักที ดูซิว่าเฮียคริสมันจะได้กกพี่ดีเจคนนั้นหรือเปล่าน่ะ” เสียง เทา เอ่ยตัดบทสนทนา ทุกสายตาจึงหันไปสนใจคริสอีกครั้ง
ร่างสูงเดินฝ่าฝูงผู้คนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกไปมาอย่างยากลำบาก ตลอดทางก็โดนสาวๆ ดึงไว้ แล้วเต้นยั่วบ้างล่ะ แต่คริสกลับไม่สนใจเหมือนแต่ก่อน เพราะความรู้สึกตงิดใจกับดีเจคนนั้นมันน่าสนใจมากกว่าไงล่ะ...และสุดท้าย คริสก็เดินมาถึงตรงหน้าของเลย์
“โทษนะครับ....เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม?” เสียงคริสเอ่ยถามขึ้น เรียกความสนใจให้อีกคนเงยหน้าขึ้นมาจากแผ่นเสียง เลย์ตกใจกับการปรากฏตัวของคนตรงหน้า แต่ก็ต้องตีสีหน้าให้ปกติที่สุด...ใช่เขาจริงๆ ด้วย
เลย์เห็นคริสตั้งแต่นั่งอยู่ที่โต๊ะ VIP แล้ว แต่เป็นเพราะระยะห่างกันไกล จึงทำให้เลย์ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว..
‘ฉันชอบคนสวย น่ารัก ....ไม่ชอบคนขี้เหร่’
จู่ๆ ประโยคนี้ก็ดังขึ้นมาในหัวเลย์ แล้วที่คริสเดินเข้ามาทักแบบนี้มันหมายความว่ายังไงล่ะ คริสไม่สนใจคนขี้เหร่ สนเฉพาะคนน่ารัก ดูดี แต่อุตส่าเดินจากโต๊ะ VIP เดินมาหาเขานี่มันคืออะไร หรือคริสสนใจในตัวเขาขึ้นมางั้นหรอ
ที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้นคือ สายตาแปลกๆ แบบนั้นบ่งบอกว่าคริสจำเขาไม่ได้เลย ทั้งๆ ที่เลย์ไม่เคยลืมผู้ชายคนนี้เลยสักครั้ง แต่ความทรงจำของเขากับคริสมันไม่ได้สวยหรูหนิ
...จะผิดไหมถ้าอี้ชิงจะโกรธ จะแค้นผู้ชายตรงหน้านี้...แล้วถ้าแค้นต้องทำยังไงล่ะ..ก็แค่ต้องเอาคืน...ใช่ไหม?? ให้มันสาสมกับสิ่งที่คริสทำให้เค้าต้องอาย !!!
“ไม่รู้สิครับ อาจจะเคย หรือไม่เคยก็ได้” รอยยิ้มหวานๆ ที่โชว์ร่องลักยิ้มอย่างสดใสแย้มออกมาอย่างเป็นมิตร สายตาเชิญชวนของคริสมันเดาได้ไม่ยากว่าคริสต้องการอะไรจากเขา....ก็แค่ต้องแกล้งให้ตายใจแค่นั้นแหละนะ อู๋อี้ฟาน !!
“ผมอยากรู้จักคุณจัง” สายตาแพรวพราวของคริสทำให้เลย์ยิ้มอย่างผู้ชนะ
“อีกครึ่งชั่วโมงจะหมดคิวผม...คุณรอได้ไหม?” เลย์จงใจใช้เสียงหวานออดอ้อนอย่างมีจริต
“ได้เสมอ สำหรับคนน่ารักอย่างคุณ....แต่ผมขอค่ารอนะ” คริสพูดอย่างเจ้าเล่ห์
“แล้วคุณต้องการอะไรล่ะครับ”
คริสกระดิกนิ้วชี้ส่งสัญญาณให้อีกคนขยับมาใกล้ พอเลย์ก้มหน้าลงมา คริสก็ฝังจมูกลงบนแก้มอีกคนอย่างรวดเร็ว
“นี่แค่มัดจำ แล้วเจอกันนะครับ..^_^” คริสยิ้มหวานและขยิบตาให้อีกคน พร้อมทั้งเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเดิม ส่วนเลย์นั้นยังคงอึ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่
เมื่อกี๊...คืออะไร โดนหอมแก้มหรอ? แสดงว่าอี้ฟานไม่ได้รังเกียจเราแล้วใช่มั๊ย?...ดีล่ะ คราวนี้ ฉันจะทำให้นายรู้บ้าง ว่าการโดนเมินอย่างเย็นชามันรู้สึกยังไง การที่เหยียบย่ำความตั้งใจของคนอื่นมันเจ็บปวดแค่ไหน การเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น มันทรมานขนาดไหน...เดี๋ยวไอ้ขี้เหร่ที่นายเคยดูถูกคนนี้แหละ จะสอนนายเอง !!!
............................................................................................................................................................
เขารอ.....เขานั่งรอผมจริงๆ ตลอดครึ่งชั่วโมงผมรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่จ้องมองมาตลอด ถ้าหากว่าสายตานี้อ่อนโยนกับผมเมื่อหกปีที่แล้ว...ก็คงจะดี...แต่มันเป็นไปไม่ได้ไง สายตาที่ดูรังเกียจผมเมื่อวันนั้น ผมจำมันได้ดี !!
หลังจากที่ผมย้ายมาเรียนที่เกาหลีผมก็แทบไม่ได้ติดต่อเพื่อนที่จีนอีกเลย ไม่รู้เลยว่าพี่อี้ฟานเป็นยังไงบ้าง ทุกครั้งที่ผมเห็นช็อกโกแลต ผมก็จะยิ่งคิดถึงเขา แต่ยิ่งคิดถึงผมก็ยิ่งเจ็บปวด จนมาถึงวันนี้ที่ผมได้เจอเขาจริงๆ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าพี่เขาจะมาอยู่ที่เกาหลี ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกันอีก แต่ในเมื่อเจอแล้ว ผมก็ควรจะชำระเรื่องราวที่มันติดอยู่ในหัวผมมาตลอดหกปีซักที..
“นึกว่าคุณจะมีคนกลับด้วยแล้วซะอีก” ผมพูดงอนๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจคนขับรถที่กำลังจะพาผมไปไหนซักแห่ง...ซึ่งมันก็เดาได้ไม่ยากหนอกว่าคนที่นัดเจอกันในช่วงเวลาแบบนี้มันมีไม่กี่ที่ที่ให้ไป ไม่โรงแรม ก็คอนโด ก็แค่นั้น
ผมทำงานที่คลับก็จริง แต่ผมไม่ได้ขายตัวนะ นี่เป็นแขกคนแรกที่ผมยอมกลับมาด้วย เพราะผมมีเหตุผลของผมละกันน่า..
“ได้ไงล่ะครับ ก็ผมเลือกคุณแล้วหนิ” พี่อี้ฟานตอบพร้อมกับทำสายตาวาบหวามใส่ผม
“คุณชื่ออะไร” พี่อี้ฟานหันมาถาม
“สัมพันธ์ชั่วข้ามคืน จำเป็นต้องรู้ชื่อหรอครับ” ผมแกล้งถามลองเชิงกลับไป แต่รู้อะไรไหม นอกจากเขาจะไม่แก้ตัวแล้ว เขายังยิ้มได้ปกติอีกต่างหาก...แสดงว่าผมก็คงมีความสำคัญแค่คืนนี้ใช่ไหม? พอเช้าเราก็ต่างคนต่างไปใช่ไหม?.....ผมไม่ยอมหรอก!!!
“ที่จริงผมรู้จักคุณนะ คุณเลย์” รอยยิ้มนุ่มนวลทำให้หัวใจผมพองโต ไม่ว่าจะผ่านไปนานกี่ปี หัวใจของผมก็ยังอ่อนแอกับผู้ชายคนนี้ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ ผมเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ที่สุด
...แต่เดี๋ยวนะ เขารู้จักผม หรือว่า เขาจะจำผมได้...
หัวใจดวงน้อยๆ เริ่มเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม หรือว่าที่เลือกเรา เพราะจำเราได้..
เลย์เริ่มมีความหวังน้อยๆ ว่าบางทีเรื่องของเขาอาจจะอยู่ในความทรงจำคริสอยู่บ้าง แต่ก็ต้องชะงักกับคำถามต่อมา
“เลย์รู้ตัวไหมว่าตัวเองน่ารักมากเลย สงสัยตอนเด็กๆ ต้องน่ารักมากๆ แน่ๆ โตขึ้นมาเลยน่ารักได้ขนาดนี้” มันเป็นคำชมที่เลย์อยากจะร้องไห้...
“ไม่หรอกครับ ผมเคยโดนผู้ชายปฏิเสธเพราะผมขี้เหร่ด้วยนะ” น้ำเสียงที่เลย์จงใจพูดออกมาเพื่อหวังว่าอีกคนระลึกได้ แต่..
“ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันคงตาถั่วมากแน่ๆ ถึงได้ปฏิเสธเลย์ น่าจับไปถ่วงน้ำจริงๆ” คริสพูดอย่างไม่สะท้าน
“ใช่ครับ มันน่าจับไปถ่วงน้ำจริงๆ” คริสไม่ทันจ้องมองคนข้างๆ ว่ากำลังมองตนเองด้วยสายตาแบบไหน ในเมื่อความคิดของเขาตอนนี้มันไปอยู่บนเตียงแล้วไง
ที่ที่คริสพาเลย์มาคือโรงแรมหรูแถวๆ นั้น หลังจากที่เข้าห้องได้ คริสก็ไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียป่าว รีบจู่โจมอีกคนทันที ส่วนเลย์ก็ยอมให้คริสทำตามใจตัวเองอยู่ซักพัก
“อ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิครับที่รัก” เลย์จงใจใช้น้ำเสียงยั่วยวนเมื่อตอนนี้ร่างกายของเขาเปลือยเปล่าท่อนบนไปแล้ว
“อืม...น่ารักที่สุด น่ากินไปทั้งตัวเลย” คริสครางอย่างพอใจขณะที่จมูกโด่งและริมฝีปากกำลังคลอเคลียอยู่ที่ใบหน้าและซอกคอขาว
“ทำแบบนี้ก็ไม่สนุกสิครับ ให้ผมทำให้นะ” เลย์พลิกร่างอีกคนให้อยู่ข้างล่างและตัวเองก็ขึ้นนั่งคร่อมบนลำตัวของคริส
“ว้าว !!” คริสแทบคลั่งที่คนน่ารักทำตัวน่ารักใส่เขา
“แต่ผมขอเตรียมตัวแป๊บนะ” เลย์ก้มลงมาจูบอีกคนและแกล้งถอยไปอย่างอ้อยอิ่ง
เลย์เดินเข้าไปในห้องน้ำและหยิบยานอนหลับชนิดน้ำออกมาจากกระเป๋ากางเกง แอบเอามาจากคลับนั่นแหละ ผู้จัดการของเขาเป็นโรคนอนไม่หลับจึงต้องพึ่งยาชนิดนี้ และก่อนออกมากับคริส เลย์จึงไปขอยาจากผู้จัดการโดยใช้ข้ออ้างว่าช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับ
ร่างเล็กละเลงยานอนหลับไปทั่วทั้งลำตัว ซอกคอ ไหปลาร้า หน้าท้อง และหน้าอก ....หวังว่ามันจะได้ผลนะ
“เสร็จรึยังครับ ผมไม่ไหวแล้วนะ อย่าทำผมค้างแบบนี้สิ” เสียงคริสเรียกอยู่หน้าห้องทำเอาเลย์สะดุ้ง ร่างเล็กฮึดให้กำลังใจตัวเองและเดินออกไป....ด้วยตัวเปลือยเปล่า
OoO !!!
คริสชะงักเมื่อเห็นอีกคนเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าเลยซักชิ้น สายตาสำรวจร่างกายขาวเนียนและยิ้มอย่างพอใจ
“ทำแบบนี้ ผมก็รักแย่สิครับ” คริสดึงร่างอีกคนให้มานั่งบนตัก พร้อมทั้งสูดดมความหอมจากพวกแก้มใส
“งั้นก็รักผมให้มากๆ นะครับ....ที่รัก”
เสียงหวานพร้อมกับใบหน้าที่ยั่วยวนของเลย์กำลังจะทำให้คริสปลดปล่อยทั้งๆที่ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย ... ร่างบางตรงหน้ามีอิทธิพลต่อร่างกายของเขามากเกินไปแล้วนะ
คริสไม่พูดพร่ำทำเพลง จึงทำการกดอีกคนลงบนกับเตียงและซุกไซร้ร่างกายขาวเนียนนั่น มือหยาบไล้ไปตามผิวหนังของเลย์อย่างเอาแต่ใจ ความต้องการของเขาตอนนี้กำลังจะพุ่งเข้าขั้นพีคแล้ว
ส่วนเลย์ก็ได้แต่ลุ้นว่ายานอนหลับจะออกฤทธิ์เมื่อไหร่ หวังว่าคงจะออกก่อนที่คริสจะได้ทำอะไรนะ
“อ๊ะ เดี๋ยวสิครับ” เลย์ร้องห้ามเมื่อเห็นว่าคริสจับขาตนเองแยกออกและเตรียม
จะใส่สิ่งนั้นเข้ามาในร่างกาย....นี่จะไม่เล้าโลมกันเลยรึไงเนี่ย
“ผมไม่ไหวแล้ว...อยาก...” คริสยังพูดไม่จบก็โดนเลย์จูบปิดปากและผลักให้อยู่ข้างล่างอีกครั้ง ...เอาวะ ถ้านายไม่เล้าโลม ฉันทำเองก็ได้ แล้วไอ้ยานอนหลับ เมื่อไหร่จะออกฤทธิ์ซักทีเนี่ย
เลย์ขึ้นคร่อมบนตัวคริสและพรมจูบไปทั่ง มือเล็กลูบไล้ไปตามจุดอ่อนไหวตามร่างกายคริสอย่างเอาใจ ส่วนคริสก็ได้แต่ครางอย่างพอใจกับสิ่งที่ร่างเล็กปรนเปลอให้...แต่จูบจนจะไม่มีที่ให้จูบแล้ว ยังไม่มีท่าทีว่าคริสจะหลับเลยซักนิด ส่วนไอ้ที่ดันขาอ่อนเลย์อยู่ตอนนี้ก็ขยายขึ้นเรื่อยๆ จนเลย์เริ่มใจไม่ดีซะแล้ว
“พอ..ไม่ไหวแล้ว” คริสกำลังจะดึงร่างบางให้ลงมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง แต่เลยฺก็ตัดสินใจถอดกางเกงคริส ออกพร้อมกับปลดปล่อยคริส ด้วยปากของเขา
ไปหมดแล้วสติคริส ไม่เคยมีใครเล้าโลมและปรนนิบัติเขาจนแทบคลั่งขนาดนี้ การปลดปล่อยเมื่อครู่ ไม่ได้ทำให้ความต้องการลดลงซักนิด แต่มันกลับทำให้ต้องการมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
...แต่ทว่าทำไมเขากลับรู้สึกง่วงขึ้นมาดื้อๆ เลย์เห็นอาการอีกคนเหมือนคนกำลังจะหลับ
แต่พยายามปรือตาขึ้นมามองเขาก็ยิ้มอย่างรู้ดี
“หลับซะนะครับ ที่รัก” ความรู้สึกอุ่นๆที่หน้าผากคือความรู้สึกสุดท้ายที่คริสได้รับจากเลย์ในคืนนั้น
.............................................................................................................................................
“เลย์!! เมื่อวานเฉินบอกว่านายไปกับคริสหรอ ฉันตกใจมากเลยรู้ไหม” เสียงมินซอกเพื่อนร่วมงานที่เป็นดีเจด้วยกันถามขึ้น
“ครับ แต่พี่ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่เป็นอะไร” เลย์ตอบพร้อมยิ้มตามสไตล์ จริงๆแล้วเลย์กับมินซอกเรียนปีเดียวกัน แต่เป็นเพราะเลย์ย้ายมาเรียนเกาหลีจึงสอบเลื่อนชั้นเลยและบังเอิญได้ จึงได้เลื่อนปี แต่ก็ยังนับถือมินซอกเป็นรุ่นพี่
“พี่จะไม่ห่วงหรอก ถ้าคนที่นายไปด้วยไม่ใช่คริสน่ะ” มินซอกพูด เค้ารู้ดีว่าคริสเป็นยังไง หน้าตาหล่อๆ นั่นไม่ได้ช่วยให้นิสัยของเขาหล่อไปตามหน้าตาหรอกนะ
“เหมือนพี่รู้จักคริสดีเลยนะครับ???”
“ก็หมอนั่นเป็นเพื่อนของเฉินน่ะ แล้วก็นะ ฉันเห็นหมอนั่นชอบหอบหิ้วคนสวย ๆ น่ารักๆ ไปนอนด้วยแล้วก็ทิ้งอย่างไร้เยื่อใยมาหลายรายแล้ว พี่เลยกลัวว่าหมอนั่นจะทำแบบนั้นกับนาย พี่เป็นห่วงนะเลย์”
“ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากนะครับ พี่มินซอก” เลย์ยิ้มรับในน้ำใจของมินซอก
ต่อจากนี้ผมอาจจะต้องไปกับเขาบ่อยๆ นิดนึงนะครับ แต่ไม่ต้องห่วง ผมเอาตัวรอดได้
“วันนี้เลิกช้านะครับ จ่ายค่ารอมาเลย”
ตามคาด คืนนี้คริสก็รอเลย์เหมือนเมื่อวาน เหตุผลก็ไม่ใช่อะไรมากก็แค่ติดใจ ถึงแม้ว่าจะยังไม่แน่ใจว่าตัวเองนอนกับเลย์ไปแล้วจริงหรือป่าว แต่เพราะเห็นรอยแดงๆ ที่เลย์แกล้งปลดกระดุมเสื้อหลังออกมาจากคลับเข้า เลยคิดว่าเลย์เสร็จตัวเองไปแล้วจริงๆ เลย์เป็นหนึ่งในไม่กี่คนหรอกที่คริสติดใจเป็นครั้งที่สอง เพราะส่วนใหญ่ก็คืนเดียวจบไง
“เอาไว้รวมกับรางวัลใหญ่ได้ไหมครับ” เลย์เอื้อมมือมาคล้องคออีกคนและพูดจาหวานหยาดเยิ้มยั่วอีกคนให้สติแตก และเปิดประตูรถ
เข้าไปนั่งอย่างรู้งาน
คืนนี้ทั้งคู่ก็มาจบที่โรงแรมที่เดิม ห้องเดิม และเลย์ก็ใช้วิธีเดิมเหมือนเมื่อวานคือ หลอกให้คลั่งแล้วก็วางยานอนหลับ คริสชอบจูบซอกคอเขา วันนี้เลย์เลยใส่ยานอนหลับบริเวณคอเยอะเป็นพิเศษ
“เมื่อเช้าตื่นมาแล้วไม่เจอเลย์ พี่ใจหายนะครับ” ประโยคหวานๆ ที่คริสพูดกับเลย์ดูเหมือนเลย์จะไม่
ค่อยซาบซึ้งเท่าไหร่นัก เพราะเลย์รู้ดีว่ามันไม่ได้ออกมาจากใจผู้ชายใจร้ายตรงหน้านี้หรอก
คำรำพึงรำพันอีกไม่กี่ประโยคคริสก็นิ่งหลับไปเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ
“อย่าหาว่าผมใจร้ายเลยคริส เพราะคุณใจร้ายกับผมก่อน” เลยพูดทิ้งท้ายก่อนใส่เสื้อผ้าและออกไปกลางดึก
แผนของเลย์ที่แกล้งให้คริสหลงเขาหัวปักหัวปำเหมือนจะได้ผล เพราะตั้งแต่วันนั้นถึงคืนนี้มันก็เกือบอาทิตย์แล้วที่คริสกับเลย์มานอนที่โรงแรมด้วยกัน และทุกคืนเลย์ก็วางยานอนหลับคริสและทำเหมือนว่าทั้งคู่มีอะไรกันจริงๆ
แต่วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้ว เป็นเพราะยานอนหลับไม่สามารถกินติดต่อกันได้นานเกินไป เลย์จึงคิดจะหยุดคืนสุดท้ายไว้เพียงแค่วันนี้ ไม่รู้ว่าคริสจะหลงเขาจริงๆหรือไม่ แผนของเขาจะเป็นไปได้แค่ไหน แต่ในระยะสามสี่วันหลังมานี่คริสขอเบอร์และโทรมาหาเขาทุกวัน มันก็ทำให้เลย์มีความสุขอยู่หรอก
และคิดว่าแผนคงได้ผลในระดับหนึ่ง แต่ก็ชั่วครู่เท่านั้นแหละ เมื่อเปิดดูมือถืออีกคนอย่างวิสาสะ และพบว่าเบอร์ที่โทรออก ไม่ได้มีเพียงเบอร์เขาเบอร์เดียวซักหน่อย
...น้องกิ๊ฟ เชอร์รี่ น้อยวาย อะไรทั้งหลายแหล่ก็มีเหมือนกัน !!!!
“ไอ้ผู้ชายใจร้าย !!” เลย์ตบหน้าอีกคนที่นอนนิ่งไม่สึกรู้สาอะไร น้ำตาแห่งความเสียใจมันย้อยลงมาโดยไม่ได้ตั้ง
ใจ เกลียดตัวเองที่ยังรู้สึกแบบนี้ ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะเกลียดไปแล้ว แต่ทำไม...ทำไมหัวใจมัน
ยังไม่เลิกรู้สึกแบบนี้ซักที....หรือเพียงเพราะว่า คริสเป็นรักแรกของเลย์....
ร่างบางกลับออกมากลางดึกเช่นทุกคืน แต่ก่อนออกมาเลย์ก็ได้เขียนโน้ตวางไว้ที่โต๊ะ พร้อมกับซิมการ์ดมือถือของเขา
‘อย่ามาเจอผมอีก’
.............................................................................................................................................
“แม่ง เป็นเชี่ยไรวะ !!!” คริสสบถอย่างหัวเสียเมื่อตื่นพบโน้ตที่เลย์ทิ้งไว้ให้
จะไม่ให้หัวเสียได้ยังไง อยู่ดีๆ คิดอยากจะไปก็ไปงั้นหรอ ร่างกายของเขามันยังต้องการเลย์อยู่นะ แล้วอะไรหมายถึงอย่ามาเจอผมอีก...เหอะ คิดว่าฉันหลงนายมากนักหรอ !!!
เออ !! ผมหลงจริงๆ นั่นแหละ คนแรกเลยที่พัวพันด้วยเป็นอาทิตย์ๆ เนี่ย ใช่ว่าไม่เคยเจอคนน่ารักหรอกนะ เคยน่ะเคย แต่พอได้แล้วมันก็เบื่อว่ะ ไม่เหมือนคนนี้ไง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ได้มาทั้งอาทิตย์แต่ร่างกายยังต้องการต่อไปอีกเรื่อยๆ เหมือนว่าจะไม่มีที่สิ้นสุดด้วยซ้ำ.....เข้ามาทำบ้าอะไรกับความต้องการของผมวะเนี่ย
ยอมรับเลยว่าที่ชอบ ที่เข้าไปทำความรู้จักเพราะน่ารัก ผิวขาว จมูกโด่ง แก้มขาวเนียน ไหนจะลักยิ้มใสๆ นั่นอีก ยิ่งคืนแรกที่ถูกร่างบางแก้ผ้ามายั่วขนาดนั้น ไม่หลงก็ไม่รู้ว่ายังไงแล้ว ..แต่อยู่ดีๆ จะมาหนีหายไปทั้งๆที่ผมยังมีความต้องการอยู่แบบนี้ มันหมายความว่าไงวะ !!
ความคิดเห็น