คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Touch : one
วันรับน้อง (ย่อย)..
“เอาละครับ สำหรับน้องๆ ปีหนึ่งทุกๆ คน นะครับ ภารกิจของน้องที่ต้องทำให้สำเร็จก่อนวันเข้าค่ายอาทิตย์หน้า ก็คือตามหาพี่รหัสให้เจอ ถ้าไปค่ายแล้วใครยังไม่เจอพี่รหัส พี่มีของรางวัลให้แน่นอนครับ..เอาล่ะ มีน้องคนไหนสงสัยอะไรไหม?”
“เทา พี่รหัสมึงชื่ออะไรวะ?”
“คิม จุนมยอน ชื่อโครตแปลก สงสัยหน้าต้องแปลกมากแน่เลยว่ะ กูว่ากูจะไม่ตามหาหรอก พี่ไม่สวย ไม่เริ่ด ไม่น่ารัก ไอ้เทาไม่เอาครับ”
“แหม มึงนี่ ไม่แน่นะเว้ย ถ้าเผื่อพี่มึงน่ารักขึ้นมา กูจีบนะ”
“เออ กูจะใส่พานไว้ให้มึงเลย .แต่...มึงว่าพี่คนนั้นเป็นไงวะ”
สองสายตาทั้งสองจับจ้องไปที่หนุ่มตัวเล็กที่กำลังยิ้มสดใสกับกลุ่มเพื่อน ผิวขาวสะดุดตา บวกกับรอยยิ้มหวานๆ นั่น ทำให้เทาไม่ได้มีสมาธิกับการรับน้องย่อยซักเท่าไหร่ เพราะมัวแต่มองอิริยาบถของรุ่นพี่คนนั้นตลอด
“แจ่มว่ะ สแกนเนอร์มึงนี่ใช้ได้เลยว่ะ”
“อ๊ะ แน่นอน”
“แล้วมึงมีแผนจีบยังวะ”
“กูว่าไม่น่ายากว่ะ คุยด้วยซักสองสามวันก็น่าจะกดได้มั้ง”
“แหม่ มึง ปีนเกลียวแล้วไม่เจียมเลยนะ โอเค มึงหล่อ แต่มึงไม่คิดว่าเค้ามีเจ้าของแล้วหรอวะ?”
“มึงดูปากกู ...กูจะแย่ง แย่งไม่ได้เป็นชู้กูก็เอา..” เทาเอ่ยอย่างเด็ดเดี่ยว
“นี่ถ้ามึงตั้งใจในการเรียนแบบนี้ กูว่ามึงติดแพทย์ไปละ”
กวากวาเอ่ยแซวอีกคน แต่เทาก็ไม่ได้รู้สึกสะท้านอะไรซักเท่าไหร่ ในหัวสมองตอนนี้มันไม่มีอะไรอยู่ในหัวเลยนอกจากเรื่องบนเตียง และดูเหมือนว่าตัวเอกที่กำลังบรรเลงรักกับเค้าในจินตนาการ คือพี่หน้าขาวคนนั้นด้วยน่ะสิ
วันนี้มีการรับน้องย่อย คือการซ้อมรับน้อง รุ่นพี่ปีสองจะมีหน้าที่พาน้องๆ ทำกิจกรรมเล็กๆ น้อย ถือเป็นการซ้อมรับน้องก่อนจะเข้าค่ายรับจริงอาทิตย์หน้า สำหรับเทาแล้วมันไม่ใช่สไตล์กิจกรรมของเขาซักเท่าไหร่ ถ้าไม่ติดตรงที่ว่า สายตาคมไปสะดุดกับรุ่นพี่หน้าขาวคนนั้นในคณะเมื่อวาน และก็ใช้เวลาอันน้อยนิดสืบจนได้ความว่า อยู่สาขาเดียวกันเป็นพี่ปีสอง และกำลังจะจัดกิจกรรมรับน้องให้พวกเขาด้วย เทาจึงยอมมานั่งให้รุ่นพี่แกล้งอยู่แบบนี้ไง
รู้สาขา รู้คณะ และรู้ชื่อมาด้วย เพราะได้ยินเพื่อนเรียกว่า ซูโฮ หน้าก็งาม นามก็เพราะ มันโดนใจไอ้เทาสุดๆ ไปเลย
หลังจากทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านเมื่อรับน้องย่อยเสร็จ น้องๆ บางคนก็เข้าไปทำความรู้จักกับพี่ๆ ตามอัธยาศัยเพื่อตามหาพี่รหัสตัวเอง ส่วนเทาสายตาของเขาก็ยังจับจ้องอยู่ที่พี่คนนั้นไม่เปลี่ยน และคงไม่ต้องใช้ความคิดมากนักที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่คนนั้น
....อื้อ หืม แม่ง ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งน่ารักว่ะ ทำอะไรต่อมิอะไรกูกระเจิดกระเจิงหมดแล้วเนี่ย..
“สวัสดีครับ ผมชื่อเทาครับ พี่.....” เทาไม่รอช้ารีบเข้าไปทำความรู้จักทันที และยื่นมือมาข้างหน้าเพื่อทักทายแบบฝรั่ง
“ซูโฮครับ พี่ชื่อซูโฮ” คนตัวเล็กตอบกลับและยิ้มให้อย่างนุ่มนวล พร้อมกับยื่นมือมาจับอีกคน
.....เชี่ย แค่จับมือนี่ยังทำกูฟินขนาดนี้ ถ้ามือเล็กๆ ขาวๆ นี่ไปจับตรงอื่นบ้าง กูฟินตายแน่เลย...
ความรู้สึกเพียงแค่สัมผัสมือเพียงเบาๆ ยังทำเอาเทาแทบควบคุมสติไม่ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร แต่ตอนนี้ร่างกายของเขามันดูเหมือนพร้อมที่จะทำตามจินตนาการที่เค้าวาดไว้กับรุ่นพี่คนนี้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เลยล่ะ เทายืนอึ้งอยู่แบบนั้นจนมีผู้ชายอีกคนเข้ามาทักซูโฮด้วยเหมือนกัน
“สวัสดีครับ ผมมินฮยอนครับ พี่.....” ประโยคทักทายและท่าทางที่เหมือนกับว่าก็อปปี้วางแบบเทาเด๊ะๆ ทำให้เทาหันไปมองอีกคนทันที อีกทั้งสายตาแพรวพราวที่มองรุ่นพี่ตรงหน้ามันยิ่ง
ทำให้เทารู้สึกหมั่นไส้เข้าไปอีกสองเท่า
“พี่ชื่อซูโฮครับ” และดูเหมือนว่าตอนนี้รุ่นพี่หน้าขาวได้หันเหความสนใจไปหาผู้มาใหม่เรียบร้อยแล้ว นั่นยิ่งทำให้เทาหงุดหงิด
“ผมอยากเป็นน้องรหัสพี่ซูโฮจังเลยครับ ^_^”
“ฮ่าๆๆ งั้นน้องก็ต้องไปเปลี่ยนรหัสกับเพื่อนที่เป็นน้องรหัสพี่แล้วล่ะ”
เสียงคุยหยอกล้อที่ไม่ได้สนใจสายตาเทาเลยซักนิด (เป็นอะไรกันล่ะ ทำไมต้องสน?) ตอนนี้อารมณ์เทาเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ แต่ไม่สามารถแสดงอาการอะไรออกมาได้ เพราะเค้าไม่มีสิทธิ์ (แต่อาจจะมีเร็วๆนี้ก็ได้) จึงได้แต่ยืนมองทั้งคู่และยังมีเพื่อนๆ อีกมากมายที่อยากเข้ามาทำความรู้จัก
กับพี่ซูโฮของเขา
...เห็นทีจะรอช้าไม่ได้แล้วสิ พวกแมลงมันเยอะเกินไป ถ้าไม่รีบตีตรา รับรองว่าหมาคาบไปแดกชัวร์...
“มึงเป็นอะไรของมึงวะเทา กะฟัดกระเฟียดตั้งแต่เมื่อวานละ”
“กูเกลียดแมลง”
คำตอบของเทาสร้างความงง งวยให้กวากวาอย่างมาก คนอุตส่าเป็นห่วง มาพูดไม่รู้เรื่องใส่กันซะนี่
ไอ้เรื่องที่ทำให้เป็นบ้าก็เพราะความอัธยาศัยดีของพี่หน้าขาวนั่นแหละ ใครมาทักมาขอถ่ายรูป ขอจับมือ พี่แกเล่นไม่ปฏิเสธเลย มันเลยสร้างความไม่พอใจให้เทาเป็นอย่างมาก ไม่เคยจะรู้ตัวเลยว่าตัวเองจะบ้าคลั่งซูโฮถึงขนาดนี้ ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้หลงผู้ชายตัวเล็กคนนั้นมากมายขนาดนี้ แค่จับมือ แค่เข้าไปคุยด้วยไม่กี่คำก็ทำเอาเทาควบคุมตัวเองไม่ได้ จะว่าโรคจิตก็ได้นะแม้แต่ตอนนี้เวลาที่ช่วยตัวเองเทาก็จินตนาการเป็นหน้าซูโฮ
....ซักวันกูจะทำให้ริมฝีปากสีชมพูนั่น แก้มขาวๆ นั่น ทั้งตัวแหละ กูจะทำให้เป็นของกูทั้งหมดเลย
“กูเจอพี่รหัสล่ะ” กวาเอ่ยแทรกความเงียบอีกครั้ง
“เป็นไง” เสียงถามที่ไม่ได้สนใจคำตอบอะไร ก็แค่ถามไปไม่อยากให้เพื่อนคุยคนเดียว
“ก็แจ่มดี”
“พูดงี้แปลว่า...”
กวากวาพยักหน้าอย่างรู้กัน แน่นอนว่าหนุ่มหน้าตาน่ารักอย่างกวากวานั้นไม่ได้นิสัยแอ๊บแบ๊วน่ารักเหมือนหน้าตา สำหรับเรื่องบนเตียงแล้ว มันเปรียบเสมือนอาหารที่ต้องกินทุกวัน และไม่ว่าเขาจะคุยกับใครเพียงไม่กี่วันก็ลากขึ้นเตียงได้ละ เป็นเพราะความขี้เล่นและมีคารมณ์เป็นอาวุธ ทำให้ใครต่อหลายคนหลงเขาแทบทุกราย
ส่วนเทานั้นนิสัยก็ไม่ได้ต่างจากกวากวามากนัก เพียงแต่เทาจะไม่เข้าหาใครก่อน และใช่ว่าทุกคนที่เข้ามาเทาจะเอาหมด เขาเลือกเป็น ใครที่มีชื่อเสียงเรื่องความแรดๆ ร่านๆ เทาก็ปฏิเสธเป็นไม่ว่าสวยแค่ไหนก็ตาม....แต่ว่า ซูโฮ กลับเป็นคนแรกที่เค้าคิดจะเข้าหาก่อน
เหตุผลก็ไม่มีอะไรมาก เพียงเพราะทุกครั้งที่ได้เห็นหน้า ได้สัมผัสรุ่นพี่คนนั้น ต่อมหื่นในร่างกายมันก็พลุกพล่านไม่รู้สงบ...มันเลยความต้องการที่จะได้พี่คนนั้นมาครอบครองไง...
“แล้วมึงล่ะ จะไม่ตามหาพี่รหัสจริงดิ?”
“เออ ชื่อไม่เข้าหูกูว่ะ ออกเสียงก็ยาก เรียกง่ายๆ อย่า ซูโฮ ก็ว่าไปอย่าง” เทาพูดพร้อมยักไหล่
“ถ้าพี่มึงสวยนะ กูจะจับฟัดก่อนมึง” กวากวาประชด
“ให้กูจีบให้ป่ะล่ะ”
“ไม่ต้องเว้ย กูลุยเอง”
เทาไม่ได้สนใจเรื่องพี่รหัสเท่าไหร่นัก เพราะยังไงซะ ต่อให้พี่รหัสเขาหน้าตาเป็นยังไง เขาก็ไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะคนที่เขาสนใจ และคิดวางแผนเข้าไปตีสนิทมีเพียงคนเดียวคือพี่ที่ชื่อซูโฮเทานั้น
วันรับน้อง..จริง
“ค่ายที่เราจะทำการรับน้องคือเชจูนะครับ สำหรับที่นั่งบนรถพวกพี่ๆ ได้เตรียมไว้ให้แล้ว น้องๆ ทุกคนจะได้นั่งคู่กับพี่รหัสนะครับ....เอาล่ะ สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักพี่รหัส พวกพี่จะให้ปั่นจิ้งหรีดสามสิบรอบก่อน แล้วค่อยบอกนะครับ ใครไม่รู้จักพี่รหัส เชิญออกมาเลยครับ”
พูดจบก็มีนักศึกษาประมานสามสี่คนเดินออกไปข้างหน้า ส่วนเทาที่ยังไม่รู้จักพี่รหัสก็ไม่ยอมออกไป ก็บอกแล้วว่ากิจกรรมอะไรพวกนี้ เขาไม่ได้สนใจหรอก ที่มาก็เพราะตามพี่ซูโฮมาต่างหาก
แต่สิ่งที่น่าช็อกคือ รุ่นพี่ที่ยังไม่มีน้องรหัสเดินออกมาข้างหน้าด้วย และหนึ่งในนั้นมันก็มีซูโฮด้วย พี่เดินออกมาห้าคน แต่น้องที่ยังไม่เจอพี่รหัสมีสี่คน เทาครุ่นคิดอยู่พักนึงว่าจะเดินออกไปดีหรือไม่ เพราะเขาต้องเสี่ยงกับอีกสี่คนเพื่อให้ได้คู่กับซูโฮ แต่ถ้าไม่ออกไป เขาก็จะไม่มีที่นั่ง...เทาจึงตัดสินใจเดินออกไปกับเพื่อนๆ
“น้องทั้งห้าคนตั้งท่าเตรียมปั่นจิ้งหรีดเลยครับ ส่วนพี่ที่อยู่ข้างหน้าน้องๆ ก็คือพี่รหัสของน้องๆ เดี๋ยวหลังจากปั่นจิ้งหรีดไปแล้ว เราจะมาลุ้นกันนะครับว่าใครจะได้เป็นพี่รหัสน้องรหัสของใคร”
เสียงนกหวีดดังขึ้น เทาจำต้องปั่นจิ้งหรีดตามคำสั่ง....นี่ถ้าผลออกมาว่ากูไม่ได้เป็นน้องรหัสพี่ซูโฮ กูกระโดดถีบยอดหน้าไปพี่ประธานค่ายระบายความโกรธได้ไหมวะ...
หลังจากปั่นจิ้งหรีดเสร็จแล้ว พี่ประธานก็ทำการเฉลยพี่รหัสทีละคน
“น้องอินซา พี่รหัสชื่ออะไรครับ”
“จูมงครับ”
“พี่จูมงนะครับ....พี่จูมงคนไหนเดินออกมาเลยครับ”
เทาโล่งใจที่คนแรกผ่านไป พี่รหัสไม่ได้ชื่อซูโฮ แต่ก็ยังต้องลุ้นกับเพื่อนอีกสามคน แต่ก็เหมือนว่าความหวังเทาจะเริ่มมากขึ้นเมื่อตอนนี้เหลือเพียงเขาและเพื่อนอีกคนเดียวเท่านั้นที่ยังไม่ได้พี่รหัสและพี่ซูโฮ ก็ยังยืนอยู่ข้างหน้า ยังไม่มีใครคว้าไปเช่นกัน
“คนต่อไปน้อง..”
“เทาครับ ฮวังจื่อเทา จากจีนครับ”
“ว้าว ต่างชาติซะด้วย...เอาล่ะครับ พี่รหัสน้องชื่ออะไรครับ”
“จุนมยอน...คิมจุนมยอนครับ”
“พี่จุนมยอนนะครับ....เชิญออกมาเลยครับ”
และเวลาที่น่าระทึกก็กลับมาหาเทาอีกครั้ง หวังเพียงว่าขอให้คนที่ก้าวออกมาเป็นคนที่เขาคิดไว้..แต่อาจจะเป็นเพราะเทาลุ้นเกินไปและกลัวว่าผลออกมาจะไม่เป็นไปตามที่คิด จึงหลับตาแน่น
“หลับตาทำไมครับ” เสียงหวานที่เดินเข้ามาใกล้ เอ่ยกระซิบให้อีกคนลืมตา
...เสียงหวานๆ แบบนี้ และมีผลต่อเอฝวี่ติงจิงกะเบวในร่างกายกูแบบนี้...แม่งมีคนเดียวเลย !!!!
“พี่....ซูโฮ” เทาแทบช็อก ดีใจมากที่พี่รหัสเขาเป็นซูโฮตามที่หวังไว้
“น้อยใจจังเลย น้องรหัสไม่ตามหา” ซูโฮแกล้งพูดงอนๆ เพื่อสร้างความสนิทสนม
“เอ่อ..คือ...ผม...” เทายังจับต้นชนปลายไม่ถูก หูเหอนี่แดงไปหมดแล้ว เทาจึงได้แต่เกาท้ายทอยแก้เขิน
“ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่น ป่ะขึ้นรถกัน เดี๋ยวไปคุยกันบนรถ” ซูโฮพยักหน้าให้อีกคนตามไป ส่วนเทาก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย
หลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถซูโฮก็ชวนเทาคุยเพื่อให้คลายความเกร็งและเป็นกันเองมากขึ้น ส่วนเทาก็นั่งทำตาหวานเยิ้ม ใจลอยไปถึงไหนต่อไหนไปแล้ว..
“เทา.....เทา...น้องเทาครับ..!!”
“ครั...ครับ ๆๆ ฟังอยู่ครับ พี่น่ารักครับ” เทาลนลานตอบอกมา ทำเอาซูโฮกลั้นหัวเราะไม่ทัน
“ฮ่าๆๆ ตลกจริงๆนะเราเนี่ย พี่ถามว่ามาเรียนเกาหลีคนเดียวหรอ มีเพื่อนบ้างไหม ไม่ได้ถามว่าพี่น่ารักไหมซักหน่อย”
“ก็พี่ไม่ได้ถามหรอกครับ แต่พี่น่ารักจริงๆ ... ^_^”
รอยยิ้มหวานพร้อมกับสายตาแพรวพราวทำให้ซูโฮรู้สึกร้อน ๆ หนาวๆ กับท่าทางของน้องรหัสเหมือนกัน
“ฮ่าๆๆ แหม มีน้องรหัสปากหวานซะด้วย” ซูโฮพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนและทำลายบรรยากาศที่น่าขนลุกนั่น
“รู้ได้ไงครับว่าหวานพี่ยังไม่ชิมเลย”
“มุขเยอะซะด้วย สงสัยเราคงมีหญิงติดเยอะน่าดูเลยสินะ”
“ใครติดผมไม่สำคัญหรอกครับ สำคัญที่ผมอยากติดใครมากกว่า” ไม่วายทำตาหวานใส่ซูโฮ
ซูโฮเริ่มรู้สึกได้แล้วว่าน้องรหัสของเขาคนนี้ไม่ทำธรรมดาแน่นอน สายตาท่าทาง ทุกสิ่งอย่างมันบ่งบอกได้ว่าเทาคงเชี่ยวชาญมาก และเขาก็ไม่อยากตกไปเป็นของเล่นของเทาหรอกนะ...แต่ครั้นจะปฏิเสธตัดเยื่อใยก็ดูจะน่าเกลียดเกินไป เพราะยังไงก็เป็นพี่รหัสน้องรหัสกัน
“พี่ง่วงละ เมื่อเช้าตื่นเช้าไปหน่อย นอนล่ะนะ” ซูโฮเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง จึงหันหน้ามองออกไปข้างนอกและข่มตาให้หลับทั้งๆที่ไม่ได้ง่วงเหมือนที่บอกอีกคน
“ว้า ง่วงแล้วหรอครับ ผมยังอยากคุยกับพี่อยู่เลยอ่ะ” เทาแสร้งทำเสียงเศร้า ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าซูโฮกำลังหนีเขา
“งั้นพี่คุยด้วยก็ได้ แต่ห้ามพูดอะไรลามปามนะ พี่ไม่ชอบ” ซูโฮทนเสียงเศร้านั้นไม่ได้จึงตัดสินใจหันมาคุยด้วย
“โอเคครับ” เทาดี๊ด๊าตาตื่นทันที
รถบัสเคลื่อนตัวออกมาจากมหาวิทยาลัยได้ประมานสองชั่วโมงกว่าแล้ว และยังเหลือหาทางอีกยาวไกลกว่าจะถึงทะเล ตลอดการเดินทางเทาชวนซูโฮคุยนั่นคุยนี่ไปตลอด และไม่ได้เล่นมุขจีบหรือพูดให้ซูโฮรู้สึกอึดอัดเหมือนตอนแรก
ซูโฮเองก็ดูจะชอบเทามากขึ้นกว่าเดิมด้วย เป็นเพราะการพูดคุยครั้งหลัง เทาดูมีสาระมากขึ้นและคุยสนุก ทำให้ซูโฮหัวเราะ เนื้อหาการสนทนาก็จะเกี่ยวกับเทามาเรียนที่เกาหลีได้ยังไง ทำไมถึงมาเรียนที่นี่ แล้วใช้ชีวิตเป็นไงบ้าง แตกต่างจากจีนไหม อะไรเทือกนี้แหละ ส่วนซูโฮก็ฟังอย่างตั้งใจ ดูเหมือนว่าเวลาเพียงสองชั่วโมงกว่าก็ทำให้พวกเขาดูสนิทสนมกันมากขึ้นทีเดียว จนรถบัสจอดเข้าปั๊มเพื่อให้เวลาเข้าห้องน้ำ
“พี่ซูโฮจะกินอะไรไหมครับ เดี๋ยวผมจะไปซื้อมาให้” เทาเอ่ยอย่างสุภาพบุรุษ
“ไม่ต้องหรอก พี่เป็นพี่รหัส เดี๋ยวเลี้ยงเอง รออยู่นี่แหละ” ซูโฮพูดพร้อมกับเดินลงไป ส่วนเทาก็นั่งรออย่างว่าง่าย
จะว่าไปแล้วหลังจากที่เขาได้คุยกับซูโฮมากขึ้น เขากลับรู้สึกแปลกๆ บางอย่างที่นอกเหนือจากความต้องการ เขามีความสุขที่ได้คุยกับซูโฮ ได้เล่าเรื่องของเขาให้อีกคนฟัง ชอบปฏิกิริยาตอบรับที่ซูโฮมีกลับมา ถ้าเป็นไปได้ให้เขานั่งคุยกับคนคนนี้ทั้งวัน เทาก็บ่ยั่นเลยล่ะ
แต่บางทีเทาอาจจะลืมบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญไปเลยก็ได้ เพราะเทาไม่ได้สังเกตเลยว่าตลอดทางที่เค้าคุย ยิ้ม หัวเราะกับพี่รหัสอย่างมีความสุข มีอีกหนึ่งสายตาที่จ้องมองเขาอยู่ตลอด จนมีข้อความสั้นๆ ที่ส่งมาทางมือถือที่เทาเปิดอ่านแล้วเกิดอารมณ์หงุดหงิดทันที
‘พี่รหัสมึงน่ารักว่ะ ไหนบอกไม่ตามไง มึงพูดแล้วนะว่าจะใส่พานมาให้กู ลูกผู้ชาย พูดแล้วห้ามคืนคำดิวะ’
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครส่งมา สายตาเทาหันขวับไปหาเพื่อรักทันที แต่ดูเหมือนว่าสายตาที่เกรี้ยวกราดของเขาไม่ได้ทำให้เพื่อนรักอย่างกวากวากลัวซักเท่าไหร่นัก
‘คนนี้ไม่ได้ว่ะ’
กวากวา : อย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยครับ พี่รหัสเพื่อนผมมันโดนใจว่ะ อยากจัดซักทีสองที แต่ดูเหมือนว่าคนนี้ไอ้เทามันหวงจริงอะไรจริงว่ะ
ความคิดเห็น