คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] คนโง่ #2Jae #Junior
นโ่ : 2Jae [JaeBum x Youngjae] feat. Junior
“พี่บีนโ่”
ประโยภาษาไทยที่หลุาปาเ็หัวาวพร้อมับเสียหัวเราะลั่นห้อนั่เล่น พร้อมับพูย้ำๆ้ำๆประโยเิม
“พี่บีนโ่”
“พี่บีนโ่”
“พี่บีนโ่”
“อ๊าา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แบมแบมลไปนอนหัวเราะท้อัท้อแ็ับแท็ในทวิเอร์ึ่อาาเ่ไทยั้ให้
“มีอะไรลหรอแบมแบม ทำไมหัวเราะันานั้น” ผมทัไอ้ัวแสบที่ยัฮาไม่เลิ
“ินยอฮยอูิ นี่แท็อแบอมฮยอแหละ แ่ละอันโรี้เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอ้ัวเล็ี้ๆในไอแพัวเอให้ผมูแล้วระเบิหัวเราะอีรอบ
ผมไ้แ่มวิ้ว
ไอ้เ็นี่ลืมไปรึไว่าผมอ่านภาษาไทยไม่ออ
หลัาแบมแบมพอะวบุมสิที่ระัระายอัวเอไ้ ็ลาผมลมานั่้าๆแล้วอธิบายสิ่ที่ผมสสัย
ทั้รูปภาพพร้อมทวิิมโนมามายหลายหลา แบมแบมี้และแปลให้ผมไ้ฟัับสิ่ที่แฟนลับ้อาระสื่อ
พี่เบีเป็นนโ่
อิมแบอมเป็นนโ่
ผมไม่เห็นว่าะริเลย แบอมฮยอลาะาย
“ินยอฮยอูนี่ิ พี่บีนโ่ที่ไม่รู้ว่ายอแหลรั อิ้วววว ึึึ” แบมแบมทำมือหิ
“หืม มีอะไรแบบนี้้วยหรอ?” ผมะโไปูที่หน้าออีรอบ
ภาพ Vocal line ับมุลสี่่อที่บรรยายไทย
แบมแบมบอว่าถ้าเห็นแบบนี้ ถ้าไม่เป็นมุหวานเลี่ยนามบับู่วายที่แฟนลับิ้น ็เป็นมุหยาบายระับ 8 ที่ไอ้ัวเล็อไม่แปลให้ผมฟัะีว่า
แ่ที่ผมสนในอานั้น ือรูปยอแในาน่าๆ
มอไปที่ลีเอร์บ้า
ออับลีเอร์บ้า
ยิ้มหวานให้ลีเอร์บ้า
แ่ไอ้ลีเอร์นี่อบมอมาที่สมาินอื่นๆทุที
รึะโ่ริๆนะ แบอมฮยอ ?
“ฮยอๆ” แบมแบมระิบเรียผมเสียื่นเ้น พลาพยัพเยิไปที่สอนที่ำลั้อมหน้าระ แบอมฮยอำลัสอนท่าเ้นที่ถู้อให้ับยอแ ึ่ยอแเอ็ำลัพยายามอย่าั้ใ
“ปิเหอะแบมแบม” ผมเอนหลัพิโฟาแล้วถามน้อลับ
“ูๆๆ ูสายาอยอแฮยอิฮยอ” แล้วแบมแบมเย่า้นาผม ..
ัวอันับหนึ่นี่ยให้นายเลยแบมแบม
“ฮยอๆ ผมว่าเรามาหาอะไรทำสนุๆันมะ?” แบมแบมสะิผมยิๆ
“ทำอะไร”
“ับสัเแบอมฮยอับยอแฮยอเป็นเพื่อนผมหน่อย”
เพราะหน้าาไอ้ัวเล็ที่ราวับเอเรื่อสนุนัหนาล่ะมั้ ที่ทำให้ผมปิเสธไม่ล
ผมมอหน้าแบอมฮยอที มอหน้ายอแที แล้ว็มอหน้าแบอมฮยออีที ทำเอาผมหัวเราะน้อยๆ
นที่ั้ใสอน็สอนไป
นที่ั้ใมอหน้านสอน ็มอหน้านสอนไป
แ้มแๆนั่นมันอะไรันน้า ยอแ
“ินยอ พัินยอ” มือและเสียเรียทำให้ผมไ้สิ เหลือบามอนที่ยืน้ำหัว
“อะ ฮยอ” อิมแบอมนี่เอที่เรียผม
“พี่ถามว่าเอาอะไรมั้ย ? พี่ะไปร้านาแฟ เหลือนายนเียวนะ”
“ไม่อะฮยอ” ผมส่ายหน้ายิ้มๆ
แ่ไอ้ัวแสบ็สะิผมยิๆอีแล้ว ผมย่นมูใส่แบมแบมเล็น้อย ่อนหันไปพูับน้อทีู่ลาวน์อยู่หน้าระ
“ยอแยา ไป่วยแบอมฮยอถือาแฟสิ”
แ้มแอีแล้ว เวยอแ
อิมแบอมเป็นนโ่ริๆ
ผมับแบมแบมนั่มอทั้สอนำลัเลียร์อวัและนมมามายาอาาเ่ในานแฟนไน์เมื่อืนอแบอมฮยอในห้อนั่เล่น
ผมับแบมแบมไม่ไ้ไป่วยยอแับแบอมฮยอเ็บอวัที่วาไปทั่ว เพราะไอ้ัวแสบหา้ออ้าให้ผมสอนารบ้านภาษาเาหลีที่รูในบริษัทให้มาทำ
แ่าน่ะ ็ไม่ไ้ั้ใทำารบ้านนัหรอ
“ฮยอ ทำไมเลืออันที่ผมอยาินไป่อนอีแล้ว” ยอแบ่นเบาๆ เมื่อเาหยิบเอล่อุี้รสาแฟ แบอมฮยอหัวเราะเบาๆ
“ะพี่ไ้่อนหรือนายไ้่อน สุท้ายพี่็ให้นายอยู่ีล่ะน่า”
“็ริเนอะฮยอ อบุนะ” ยอแยิ้มาปิเมื่อแบอมฮยอเอื้อมมือไปยีหัว แ้มาวึ้นริ้วแๆอีแล้ว
และผมมึนหัวแทบายเพราะโนแบมแบมเย่า้วยวามฟิน
หลัานั้นอีหลายรั้ ที่ผมับแบมแบมเห็นทูแสินิพออสื่อ ในเรียลอทเเว่นบ้า ในรายารเพลบ้า
ูแบอมฮยอ็โอเับารเ้าไปนัวเนียเนียนๆับยอแเหมือนันนะ เินเ้าหาน้อบ่อยมาเลยล่ะ
และทุรั้ แบมแบม็ราวับสาววายที่รู้ว่าพี่ายับเพื่อนผู้ายัวเอบัน
ทั้สรีม ทั้เย่าผม
ว่าะบเรื่อนี้ ผมว่าผมลายเป็นอเทลอะไรสัอย่า - -
“เอ้.. ่วนี้ัวิับแบมแบมนะ” แบอมฮยอเินเ้ามาออผมที่ยืนล้าานอยู่ในรัว
“็สอนารบ้านให้แบมนี่ฮยอ” ผมวาานใบสุท้ายแล้วถอถุมือออวาพาไว้ที่อบิ์
“อ้อ สอนไปเหม่อไปเนี่ยนะ ?” เอียอถามผมอี
“็ผมืนรูไปบ้าแล้วนี่รับลีเอร์” ผมหลิ่วาลับ
“วาแผนอะไรันอยู่รึเปล่า ?”
่าสัเรินะ อิมแบอม
“ะให้ผมวาแผนอะไรล่ะ” ผมถามลั้วหัวเราะแล้วเินเลี่ยออมา
ไอ้ัวแสบให้บอว่าเ็บเป็นวามลับ
และผมไม่ใ่พวพูมาะ้วยสิ
ว่า แบมแบมวาแผนะให้ยอแสารภาพรัับแบอมฮยอ
อิมแบอมยัเป็นนโ่
เป็นลีเอร์ที่สัเทุอย่า แ่ลับไม่เ้าในที่มีวามรัเอาะเลย
ผมล่ะสสัยริๆว่านแบบแบอมฮยอแ่เพลรัไ้ยัไันนะ
ผมับแบมแบมแล้ทำเป็นว่า้อมร้อเพลใหม่นเ็บอเลยะออมาหาอะไรื่ม้านอ
พวผมไม่ลืมที่ะลามาร์ฮยอ แ็สัน และยูยอม ออมา้วย
และ้วยอำนาแห่แบมแบม
สุท้าย็มีแ่ผมับไอ้ัวแสบที่อยู่หน้าห้ออั
ยอแเม้มปาเล็น้อยและเหลือบมอมาทาประูเป็นระยะ แ่เาไม่เห็นเราสอนหรอ
แบมแบมูื่นเ้นพอๆับยอแ มือทีู่แ็แร่อเ็วัยำลัโบีบมือผมแน่น ราวับะถูสารภาพะเอ
อันที่ริผม็ื่นเ้นไม่น้อยเหมือนันนะ
็ผมไม่เยถูสารภาพรั หรือ ไปสารภาพรัใรนี่รับ
แม้แ่มาแอบฟันสารภาพรั็ไม่เยเหมือนัน =_=
“แบอมฮยอ”
“หืม?” นถูเรียละสายาาเนื้อเพลมามออีน
“...” ยอแประสานมือัวเอุมันแน่น แ้มาวๆนั่นึ้นสีอย่าน่ารัอีแล้ว
“ว่าไรับ ยอแ?”
“ผมรู้ว่ามันอาะฟัแปลๆ .. มันเป็นเรื่อที่ไม่น่าเิึ้นไ้เลย ..” ยอแเม้มปา ผมิว่าหัวใอน้อำลัเ้นรัวอย่าวบุมไม่ไ้เียวล่ะ
“...”
“ผมไม่รู้ว่ามันเิึ้นเมื่อไหร่ แ่ผมิว่ามันนานและมาพอที่ะบอฮยอ” ยอแ่อยๆเยหน้าึ้นมามอาแบอมฮยอที่มอยอแอยู่
หน้าาแบบที่ผมู็รู้ว่าแบอมฮยอไม่เ้าใสถานาร์เท่าไหร่หรอ
อย่าที่ทุนบอ อิมแบอมเป็นนโ่นผมอยาะหัวเราะออมา
“ผมรัฮยอ ผมรัฮยอมาลอเลยล่ะรับ”
ใ่ ้อพูอย่านี้แหละ
“ฮยอ.. บับผมไ้มั้ยรับ?”
้อพูัๆสิ
อิมแบอมะไ้เลิโ่สัที
“ินยอฮยอ..” มือแบมแบมปล่อยมือมาับแ้มผมเมื่อไหร่ไม่รู้ ผมมอหน้าน้อที่เหยเราวับว่าผมทำหน้าาประหลานัหนา อนที่แอบฟัเาสารภาพรััน
ผมิว่าอีไม่ี่วิ แบมแบมะเย่าผมหนัยิ่ว่าระป๋อวิปรีมใในโล้วยวามฟิน
เพราะั้นผมะไม่อยู่รอให้ไอ้ัวแสบทำให้ผมมึนหัวหรอ
“อื้ม ไ้สิยอแอพี่” เสียทุ้มที่อบออมา เป็นสิ่ที่น่ายินีที่สุ
ไวพอๆับำอบอแบอมฮยอ
ายาวอผมพาผม้าวออมาาหน้าห้ออัทันที
ทันพอที่น้ำาเม็โเม็แระหยลมาอาบหน้าผม
อิมแบอมเป็นนโ่ริๆนั่นแหละ
โ่ริๆ ทั้ๆที่เป็นน่าสัเไปเสียทุอย่า
โ่ริๆ นผมไม่สสัยเลยว่าเาแ่เพลรัไ้ยัไ
โ่ริๆ..
โ่ริๆที่ไม่รู้ว่า พัินยอรัอิมแบอมมาลอ
โ่ที่เพิ่มารู้สึัวเอาป่านนี้
ินยอนโ่
ผมิว่าผมสอนารบ้านแบมแบมไม่ไ้อี่อไปแล้วล่ะ.
[END]
TALK : เลี้ยวโ้แบบ ฟว๊าบบบบบบบบบบบ
แ่ไม่เ่เลย ิว่าเาถูั้แ่แรเลยใ่มั้ยอ่ะ? หัมุมมาว่านี้ไม่เป็นแล้ว TT
มันเป็นทูแนะทูแ ! อิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ความคิดเห็น