คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : D a nG e r : part 4
Danger part 4
“นางิ น้าทิฟฟานี่ทำขนมมาให้ทานค่ะ มาทานเร็วๆ”เสียงของทิฟฟานี่เรียกนางิบุตรบุญธรรมของพี่สาวต่างมารดาของเธอ
“นางิ ไม่หิวค่ะ” เด็กสาวพูดเรียบๆพลางเล่นกับ ‘ชีโร่’ หมาน้อย ของเธอ ทำให้ทิฟฟานี่หน้าเสียทันที่ ใช่เธอรู้ ว่านางิไม่ชอบเธอเช่นเดียวกับพี่แทยอน แต่เธอ ก็ยังอยากให้ทั้งสองคนรักเธอบ้างเท่านั้นเอง
“ทิฟ ครับ” เสียงนุ่มของชายหนุ่มที่คุ้นหูดังขึ้นข้างหลังของเธอ เรียกให้เธอหันไปมอง ก็พบกับชายหนุ่มผู้เป็นแฟนของเธอ
“พี่อูยอง มาทำใมค่ะ” หญิงสาวหันไปถามชายหนุ่มเสียงเรียบเพราะยังคงโกรธกับสิ่งที่เค้าทำลงไปอยู่
“พี่ มาอธิบาย โธ่ทิฟ คุณไม่คุยกับผมว่าวันหนึ่งแล้วนะครับโทรไปก็ไม่รับ คุณจะไปคิดอะไรกับคำพูดของพี่สาวโรคจิตของคุณละครับ” อูยองอดแขวะแทยอน ไม่ได้เมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอทำให้เค้ากับทิฟฟานี่ทะเลาะกันแบบนี้
“นี่มันคุณลุงที่มาทำร้ายแม่นี่นา” อยู่ๆเสียงเล็กๆที่นั่งเล่นกับหมาอยู่นั้นก็พูดขึ้นมา ทำให้อูยองหันไปพบกับนางิ บุตรบุญธรรมของแทยอน แต่สิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับอึ้งนั้นคือเด็กสาวเดินไปปล่อยเจ้า’ชิฟฟ่อน’แม่ของเจ้าชีโร่
“ชิฟฟ่อน กัดเค้าเลย เค้าทำร้ายแม่เรา” สิ้นเสียงของเด็กสาว ชิฟฟ่อน ก็วิ่งไล่ชายหนุ่มทันที ทำให้ชายหนุ่มที่เป็นอริกับหมาตัวนี้อยู่แล้ว ก็วิ่งตามสัญชาตญาณทันที
“ทิฟ ช่วยด้วย จับชิฟฟ่อนที!!!!” เสียงตะโกนของชายหนุ่มทำให้แฟนสาวถึงกับเหงื่อตก เธอจะไปจับชิฟฟ่อนได้อย่างไร ทั้งบ้านหลังนี้ มีแค่พ่อกับแม่เท่านั้นที่รักเธอ นอกจากนั้นทุกคนต่างเกลียดเธอรวมทั้งหมาสองตัวนี้
“นางิจ้ะ ไปจับชิฟฟ่อนเถอะนะ เดี๋ยวลุงเค้าจะเป็นอะไรไปนะ”หญิงสาวหันไปบอกเด็กน้อยที่ขำกับท่าทางของชายหนุ่มอยู่
“อย่ามายุ่งได้ใหมค่ะ ผู้ชายคนนั้นทำแม่เจ็บ เค้าก็ต้องเจ็บค่ะสิถึงจะถูก”เด็กสาวหันมาตอบหญิงสาว นางิ
เหมือนแทยอนและบรรดาแม่ๆทั้งสามมาก เจ้าคิดเจ้าแค้น ตั้งแต่ยังเด็ก
“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ” คุณหนูใหญ่ของบ้าน วิ่งออกมาหลังจากได้ยินเสียงเห่าของชิฟฟ่อน หมาตัวโปรดของเธอ
“นางิ เค้าปล่อยหมาให้กัดพี่อูยองค่ะพี่แทยอน ช่วยจับชิฟฟ่อนทีนะค่ะ เดี๋ยวพี่อูยองจะโดนกัดเอา”หญิงสาวรีบเข้าไปบอกให้คุณหนูใหญ่จัดการกับหมาของเธอ ก่อนที่จะกัดแฟนหนุ่มของเธอเข้า
“ก็สมควรแล้วนี่!” คุณหนูใหญ่พูดพลางหัวเราะออกมา ในท่าทางของชายหนุ่มตอนนี้มันช่างแต่ต่างกับตอนที่เค้าไปด่าเธอโดยสิ้นเชิง มันช่างน่าขขำสำหรับเธอ นัก!! แตกต่างกับหญิงสาวที่ยืนเหงือตกอยู่ข้างๆ เธอเป็นห่วงว่าแฟนหนุ่มของเธอจะโดนหมากัดใจจนจะขาด
“โอ๊ย!” เสียงร้องของชายหนุ่มที่เค้าวิ่งจนสะดุดขาตัวเองล้ม นั่นจึงเป็นจังหวะของชิฟฟ่อน ที่จะวิ่งเข้าไปกัดชายหนุ่ม ตามคำสั่งของคุณหนูน้อย
“ชิฟฟ่อน!!!!” เสียงของแทยอน หยุดการกระทำของชิฟฟ่อน ที่กำลังจะเข้าไปกระโจนชายหนุ่ม และเปลี่ยนท่าทางเป็นกระดิกหางวิ่งมาตามเสียงเรียก หญิงสาวลูบหัวหมาตัวโปรด คล้ายกับว่าสิ่งที่สุนัขของเธอทำไปเมื่อกี๊เป็นสิ่งที่ถูกต้อง
แตกต่างจากหญิงสาวข้างๆเธอ ที่รีบวิ่งไปดูชายหนุ่ม ที่ได้รับบาดแผลจากการสะดุดเมื่อกี๊
“พี่อูยอง เดี๋ยวทิฟไปเอาที่พันแผลมาทำแผลให้นะค่ะ” หญิงสาวพูดก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน เช่นเดียวกับแทยอนที่เพิ่งจับชิฟฟ่อนผูกใว้ที่เดิมเดินสวนทางมาหาชายหนุ่ม
“เจ็บใหมค่ะ”เสียงหวานถามขึ้นพลางนั่งลงและมองอาการของชายหนุ่ม จนชายหนุ่มเองยังแปลกใจและรู้สึกแปลกๆกับท่าทางของเธอ
“คุณรู้ใหม ท่าทางของคุณเมื่อกี๊ มันตลกมาเลยนะ คุณดูแปลกจากคนเมื่อวานเลยละ”หญิงสาวหัวเราะพลางจับแขนชายหนุ่มเพื่อสำรวจรอยแผลของชายหนุ่ม
“คุณเป็นอะไรของคุณนะป่วยรึไง”ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างอดสงสัยไม่ได้ที่เธอทำดีกับเค้า
“ฉันต่างหากที่ต้องถามคุณว่าเป็นอะไรรึป่าว ดูแผลสิ เลือดออกซะเยอะเชียว”หญิวสาวยังคงทำท่าทางเป็นห่วงชายหนุ่มได้อย่างน่ารักจนชายหนุ่มสงสัย แต่คำถามที่เค้าจะใช้ถามเธอกับถูกกลืนลงไปทันทีที่เห็นไปหน้าน่ารักนั้นทำท่าเป็นห่วงเค้า
“เจ็บใหม???”คำถามที่แสดงอาการเป็นห่วงยังคงออกจากปากหญิงสาวไม่หยุดชายหนุ่มได้แต่มองเธอสำรวจร่างกายเค้าอย่างเงียบ
นี่เธอเป็นบ้าอะไรไป
แล้วนี่เราเป็นอะไรไป ทำใมถึงรู้สึกแปลกๆแบบนี้
“เจ็บจนเป็นใบ้ไปเลยรึไง” ร่างเล็กเลยหน้าขึ้นมามองร่างสูงที่เงียบไปปล่อยให้เธอพูดคนเดียว ซึ้งเค้าเอาแต่จ้องหน้าเธอ ด้วยความสงสัยกับการกระทำของเธอ
“ผมต่างหากที่ต้องถามว่าคุณเป็นอะ..อุ๊บ”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพูดจบ หญิงสาวตรงหน้าก็กระชากชายหนุ่มเข้ามาก่อนจะประกบริมฝีปากหวานๆลงไป ชายหนุ่มที่ตอนแรกมีท่าทีขัดขืนกลับรั้งหน้าของหญิงสาวเอาใว้เพราะกลัวว่าเธอจะถอนริมฝีปากออกไป และมอบสัมผัสร้อนๆตอบกลับจนหญิงสาวต้องกำเสื้อของชายหนุ่มใว้แน่น มือของชายหนุ่ม เริ่มสอดเข้าไปในเสื้อของหญิงสาวและลูบหลังของเธออย่างเบามือ
“พี่อูยอง พี่แทยอน” ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ปลดตะขอบรานั้นเสียงที่เจือ ไปด้วยน้ำตาเปล่งออกมาจนชายหนุ่มชะงักและถอนริมฝีปากออก
“นี่ละมั้งเหตุผลที่ทำใมฉันถึงเป็นห่วงคุณ”เสียงกระซิบของหญิงสาวที่กระชากเขาเข้าไปจูบดังขึ้นข้างๆไบหูของเค้า”หาตอบตอบเคลียร์กับนังลูกเมียน้อยดีๆละอย่าเพิ่งชิงเลิกกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะหมดสนุก”หญิงสาวลากจมูกมาตรงแก้มของชายหนุ่มก่อนจะกระซิบเสียงอ่อย ที่แสนจะซ็กซี่ ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติเค้าคงจะฉุดเธอขึ้นเตียงแน่ๆ
“นี่คุณ!!”ชายหนุ่มได้แต่กัดฟันแน่น ไม่รู้ว่าเค้าจะเริ่มโกรธอะไรดี โกรธเธอที่อ่อยค้าจนเค้าทะเลาะกับทิฟหรือ โกรธตัวเองหลงใหลเธอ
“หึ!”เสียงแค่นหัวเราะดังออกมาจากหญิงสาว พลางมองชายหนุ่มด้วยสายที่สมเพชก่อนจะลุกเดินออกไป ร่างเล็กเดินผ่านหญิงสาวที่ยืนร้องให้พลางยิ้มอย่างเย้ยหยันให้หญิงสาว
“โทษฉันไม่ได้นะ ผัวเธอเริ่มก่อน”ร่างเล็กกระซิบกับน้องสาวต่างมารดาของเธอ ด้วยเสียงที่มีความสุข ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปหาลูกของเธอ เพื่อปล่อยชายหนุ่มกับหญิงสาวได้คุยกันต่อเอง
“ทิฟคือ พี่”ชายหนุ่มพยามจะพูดอะไรซักอย่างกับหญิงสาวที่ยืนร้องให้อยู่
“กับพี่แทยอนพี่ยังไม่เว้นเลยหรอค่ะ การที่ทิฟปล่อยให้พี่ไปยุ่งกับผุ้หญิงคนอื่นไม่ได้หมายถึงพี่แทยอนด้วยหรอกนะ!!!”หญิงสาวตวาดใส่ชายหนุ่มทั้งน้ำตา
“พี่จะให้ทิฟรู้สึกสมเพชตัวเองไปถึงใหน แฟนตัวเองมั่วกับผู้หญิงคนอื่นไม่พอ ยังมามั่วกับพี่สาวตัวเองอีก”หญิงสาวยังคงร้องให้และพูดไม่หยุด ชายหนุ่มเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไป เพราะสิ่งที่เค้าทำมันก็เกินจะให้อภัยจริงๆ เค้าเผลอหลงใหล ไปกิบริมฝีปากหวานเคลือบยาพิษนั่น
“วันนี้ทิฟไม่อยากฟังพี่พูดหรือแม้กระทั่งเห็นหน้าพี่ ทิฟเหนื่อยเหลือเกิน กลับไปก่อนนะค่ะ”หญิงสาวพูดก่อนจะวิ่งขึ้นห้องของตัวเองไป สวนทางกับแทยอนที่เพิ่งเดินออกมายืนดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“สะใจคุณแล้วใช่ใหม!!!”ชายหนุ่มรีบเดินมาตวาดใส่หญิงสาวทันที
“อืม~ สะใจมาก ขอบคุณนะ ที่ให้ความร่วมมือ ‘อย่างดี’.” หญิงสาวกล่าวและเดินขึ้นห้องของตัวเองไปปล่อยให้ชายหนุ่ม ได้แต่แค้นใจ เค้ารู้ว่าครั้งนี้เค้าจะว่าแต่เธอก็ไม่ได้ เพราะเองก็ผิด ผิดที่ไม่ผลักเอออกไป ผิดที่รั้งเธอเอาใว้และเผลอจูบตอบ ผิดที่คิดว่าเค้าจะพาเธอไปต่อ บนเตียง จนลืมคิดไปว่า เธอคือพี่สาวของผู้หญิงที่เค้า รักที่สุด!
“แรง!!!!” ทั้งสามสาวพูดขึ้นหลังจากที่ได้ฟังถึงสิ่งที่เพื่อนสาวกระทำลงไป เมื่อตอนเที่ยงสดๆร้อนๆ
“แทยอน สุดยอดไปเลยว่ะ ฉันละอยากอยู่ในเหตุการณ์จริงๆเลย” ยูริพูดขึ้น แสดงท่าทางสนุกอย่างเห็นได้ชัด
“แล้ว ยัยน้องของแกเป็นไงบ้างละ” ซันนี่ถามขึ้น ทำให้ทุกคนเงียบ และมาฟังผล การกระทำของเพื่อน
“ร้องให้วิ่งขึ้นห้องไปเลยนะสิ ขังตัวเองอยู่อย่างนั้นไม่ยอมออกมา เฮ้อออ สะใจอย่างบอกไม่ถูกเลยละ”ทันที่สิ้นคำตอบของเพื่อน สาวๆก็หัวเราะกันออกมา ตอนนี้พวกเธออยู่กันที่ห้องเสื้อของแทยอน ทำให้พวกเธอไม่ต้องรักษาภาพพจน์ อีกต่อไป
“แล้วนี่นางิอยู่ใหนหรอ ?? “ เจสสิกาพูด ขึ้นพลางมองหาลูกสาว ของตนเอง
“อยุ่บ้านน่ะ ป้านม ดูแลอยู่พอดีแกหลับฉันเลยไม่ได้พามาด้วย” สาวๆพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“เดี๋ยววันนี้ฉันจะไปรับนางิไปอยู่บ้านฉันนะ พ่อกับแม่ ฉันคิดถึงแกน่ะ” ยูริพูดขณะนั่งดูแบบชุดตัวใหม่ อยู่กัยเจสสิกา
“เอาสิ ไปกี่วันละ เดี๋ยวจะโทรให้ป้านมจัดของให้” แทยอนพูดขณะวัดตัวให้ซันนี่
“ซักสองสามวันแหละ จัดๆมาเถอะ ไม่พอค่อยซื้อใหม่” ยูริเงยหน้ามายิ้มให้แทยอน และดูแบบชุดต่อไป ตอนนี้พวกเธอทั้งสี่ กำลังเตรียมตัดชุดไปงานแฟชั่นโชว์ของแทยอน ที่จะจัด ขึ้น ในอาทิตย์หน้านี้
“ออกแบบสวยนะจ้ะ เอาให้พวกฉัยสวยแซงหน้านางแบบไปเลย><” เจสสิกา พูดออกมา ขณะเดินดูชุดที่ จะใช้ใชว์ในงานแฟชั่น
“ถ้าพวกเธอสวยกว่านางแบบ ฉันก็เจ๋งนะสิ ชุดใช้โชว์สวยน้อยกว่าชุดเพื่อนใส่นี่นะ” แทยอนพูดอย่างขำๆ
“ยังไงชุดที่พวกฉันใส่แกก็ออกแบบน่า แค่ไม่ได้โชว์” ซันนี่แซวขึ้นมาบ้าง
“ถ้าพวกฉันสวยน้อย กว่านางแบบแกนะ ฉันจะสั่งตัดแบนร์อื่น” ปิดท้ายที่ ท่านประทาน ควอน
“พวกแกจะทรยศฉันหรอย๊ะ” แทยอน หัวเราะก่อนจะตอบออกไป
“ช่าย~เพราะงั้น ถ้างานนี้ฉันแย่งซีนนางแบบแกไม่ได้ ฉันจะสั่งตัดแบนร์อื่น ให้แกหน้าแตกไปเลย” เจสสิกา
พูดอย่างคาดโทษ ทำให้สาวๆหัวเราะกันออกมา
“แต่ ใครเดิน ชุดฟิลนาเร่ อะแทยอน” ซันนี่ ถามขึ้นมา พลางมองไปที่ชุดที่เด่นที่สุดในงาน
“ซอ จูฮยอน น่ะ”
“คุณซอค่ะ ได้เวลา”แล้วค่ะ เสียงของผู้จัดการส่วนตัวของนางแบบชื่อดัง”ซอ จูฮยอน” หรือ ซอฮยอน ดังขึ้นเรียกให้หญิงสาวหันไปมอง ก่อนจะพยักหน้าอ่อนๆ และกันมาสำรวจตัวเองอีกครั้ง ชุดแต่งงาน ฟูฟ่องสีดำ ขับกับผิวสีขาวของเธอ ใบหน้ารูปไข่ ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางแนวสีเข้ม ริมฝีปากปาง ถูกแต้มด้วยริปสติกสีแดง เข้ากันกับชุด รูปร่างสูง ก้มใส่รองเท้า ส้นสูงสีดำ เพิ่มความดรากค์ให้กับคอนเสริปของชุด ไม่มีใครสามารถปฎิเสธได้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้ตอนนี้ เธอช่างน่าค้นหาเหลือเกิน
“ฉันพร้อมแล้วค่ะ” หญิงสาวกล่าวยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำ และก้าวขึ้นไปบนเวทีท่วงท่าการเดินที่สวยงามบวกกับชุดที่เป็นชุดโดดเด่นประจำงานนี้ ทำให้เธอสะกดทุกสายตา เอาใว้ได้ราวกับเวทมนต์ ทุกการกระทำที่เฟอเฟ็กของเธอ สู่สายตา ทุกคนที่อยู่ในงาน เธอช่างเหมาะกับชุดนี้จริงๆ
“ฮ้า~ แอบเหนื่อยนะเนี่ย” หญิงสาวนั่งลงบนเกาอี้อย่างหมดแรง เธอต้องใส้ส้นสูงกว่าหกนิ้ว เดินในงานนานกว่า 5 ชั่วโมง หลังจากการเดินแบบจบลง
“วันนี้คุณซอทำได้ดีมากค่ะ คุณสวยมากเลย” ดีไซน์เนอร์ ของแบนร์ที่เดินเดินโชว์วันนี้ เข้ามาทักทายเธอ
“ต้องขอบคุณคุณมากกว่าค่ะ ที่ทำชุดสวยๆให้ฉันได้ลองใส่ ทำใมคุณถึงทำชุดแต่งงาน เป็นสีดำละค่ะ”หญิงสาวกล่าวอย่างถ่อมตนก่อนจะถามถึงแรงบันดาลใจของเธอ
“การแต่งงานของฉัน มันไม่ดีเท่าใหร่นะค่ะ เราแต่งงานกันแต่เค้าไม่ได้รักฉัน ทุกครั้งที่มองตาเค้า ฉันมักจะเห็นผู้หญิงคนนั้น ในแววตา เค้าเสมอ รักข้างเดียวยังไงมันก็เติมไม่เต็ม งานแต่งที่ไม่ต่างอะไรจากงานศพ ในงานไม่มีรอยยิ้ม มีแค่พิธีที่ดำเนินไปด้วยความเศร้า นี่แหละค่ะ แรงบันดาลใจของฉัน” ดีไซน์เนอร์ตอบอย่างเศร้าๆขอบตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ทำให้หญิงสาวที่นั่งฟัง มองไปที่ชุดที่เธอเพิ่งใส่ ไป
เราจะไม่เป็นแบบนั้นใช่ใหม ฉันจะไม่ต้องใส่ชุดแต่งงานสีดำใช่ใหม พี่รักฉันใช่ใหมค่ะ พี่จุนซู
“แล้วตอนนี้คุณกับเค้า??” หญิงสาวถามถามพลางส่งกระดาษทิชชู ให้เธอซับน้ำตา ที่เริ่มใหลออกมา
“ฉันปล่อยเค้าไปแล้วละค่ะ ที่จริงฉันไม่ควรแต่งงานด้วยซ้ำ” ดีไซน์เนอร์สาวตอบพลางส่งยิ้ม ก่อนจะขอตัวออกไป ทิ้งให้หญิงสาวนั่งเงียบๆคนเดียว พลางมองที่โทรศัพท์ของเธอ
พี่โทรมาหาฉันสิ โทรมาบอกว่า พี่ลืมเธอแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการความมั่นใจจากพี่นะ
“เฮ้อออออออ~” เธอทำได้แค่ถอนหายใจ ออกมา เพราะไม่ว่าเธอจะจ้องโทรศัพท์แค่ใหน ก็ไม่มีวี่แววของคนที่เธอรอ จะโทรมาเลย
“นี่ ฉันต้องเป็นฝ่ายโทรหาพี่ อีกแล้วสินะ” ร่างบาพุดอย่างปลงๆ ก่อนจะ กดสาย โทรหาคนรักของเธอ
‘ว่าไงครับ ทำงานเสร็จแล้วหรอ’ เสียงนุ่ม ของชายหนุ่มดังขึ้นที่ปลายสาย ทำให้เธอยิ้มออกมา
“ค่ะ พี่จุนซู ยุ่งอยู่รึป่าวค่ะ”
‘ยุ่งแค่ใหน ถ้าเป็นซอพี่ก็คุยได้ค่ะ คิดถึงพี่ละสิ’ เสียงหยอกของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวยิ้มออกมา อย่างหยุดไม่อยู่ แค่ได้คุยกับเค้า ความกังวลทั้งหมดของเธอ ก็หายไป จริงๆ
“ซออยากเจอพี่ค่ะ เราออกมาทานข้าวกันใหมค่ะ”
‘ตอนนี้มันดึกแล้วน้า ซอไม่พักผ่อนหรอ’ ตายจริง! ตอนเธอเดินแบบก็ปาไปสองทุ่มแล้วนี่นา งานตั้ง 5 ชั่วโมง เธอลืมดูเวลาไปได้ไงเนี่ย
“เอ่อ ซอลืมดูเวลาน่ะค่ะ ว่ามันจะตี 2 แล้ว แต่ซออยากเจอพี่มากนะค่ะ เราไม่ได้เจอกันเลย” หญิงสาวตอบอย่างอ้อนๆกับชายหนุ่ม
‘งั้นพรุ่งนี้ พี่ไปรับกินข้าวเที่ยนะค่ะ รีบพักผ่อนละคนดี’
“ตกลงค่ะ ฝันดีนะค่ะ พี่จุนซู” หญิงสาวตอบอย่างดีใจก่อนจะกดวางสาย เธอยิ้มออกมาอ่อนๆ ก่อนจะเริ่มเก็บของและเตรียมตัวกลับบ้าน แต่สายตาของเธอดันหันไปมองชุดนั้นอีกครั้ง ชุดแต่งงานสีดำ แสนสวยแต่เปี่ยมไปด้วยความเจ็บปวดนั่น เธอเดินไปสัมพัสชุดนั้น
พี่ลืมเธอได้แล้วใช่ใหมพี่จุนซู พี่รักฉันจริงๆใช่ใหม งานแต่งงานของเรา ฉันจะได้ใส่ชุดสีขาวที่เต็มไปด้วยความสวยงาม และ เป็นความสุขที่แท้จริงของความรัก ต่อให้ชุดสีดำชุดนี้มันสวยแค่ใหน แต่มันก็เป็นความเจ็บปวดอยู่ดี ความเจ็บปวดที่สวยงาม แบบนี้ ฉันไม่ต้องการหรอก
สายตาของหญิงสาวมองไปที่ชุดนั้น อย่างไร้ความหมาย ก่อนที่เธอจะเดินออกไปและยิ้มกับตัวเอง
ฉันเชื่อใจพี่ เชื่อว่าพี่รักฉัน ได้ใช่ใหม??
______________________________________________________________________________________________________________________________________________
ขอ โทษอย่างแรงค่ะ ที่อัพช้า
T^T
แต่อัพแล้วน้าาาาาาา
เม้น+โหวตเป็นพิธี นะคะ T^T
ความคิดเห็น