ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ยุนอา 100%
ซันนี่ :
"ซันน้อยของพี่หายโกรธยังครับ"
หลังจากที่เดินเข้าบ้านมา พี่คิบอมที่ตัวยังติดกับยัยแท ก็เดินมาถามฉันทันที ซึงฉันก็ทำแค่พยักหน้าไปหน่อยๆประมาณว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว
"นี่พี่กับยัยแทจะตัวติดกันอีกนานใหม" ฉันหันไปถามยัยเจส ที่วันนี้จะมานอนบ้านฉัน ปกติส่วนใหญ่มันก็นอนบ้านฉันอยู่แล้วเพราะพ่อแม่และพี่สาวอยู่พี่อังกฤษกัน อาทิย์นึงมันมาสี่ครั้ง เพราะต้องดูแลบ้านด้วย บ้านที่มีแต่คนใช้ กับคนขับรถและคนสวน เป็นใครๆใครก็เหงา ขนาดฉัน ที่บ้านนี้มีพี่คิบอมยังเหงาเลย
"อีก ชั่วโมงนึงอะ ถึงครบ6โมง" ยัยเจสหันมาตอบก่อนจะเดินไปนั้งที่โซฟาห้องรับแขกซึ่งฉันก็เดินไปนั่งด้วย
"เรื่องพี่ยุนอา เป็นไงอะ"ฉันหันไปถามยัยเจสเรื่องพี่สาว ของมัน ที่โดนจับหมั้น
"ไม่รู้สิ สงสารพี่ยุนอาเหมือนกัน ติดต่อไม่ได้เลย" เฮ้อ พี่สาวแสนดีของพวกเราจะโดนจับหมั้นกับใครละนั่น ถ้าผู้ชายคนนั้นดีไม่พอนะ ฉันกับยัยเจสนี้แหละเป็นแกนนำเอาปืนไปยิงให้ตายคาที่เลย
"พี่แกคงเอาตัวรอดได้น่า อย่าคิดมากเลย พี่เค้าเก่งจะตาย" ซึ่งยัยเจสก็ได้แต่พยักหน้าหน่อย ๆ รู้นะว่ามันเป็นห่วงพี่สาวมัน ยัยนี่ทั้งห่วงทั้งหวงเลย
ปึง!ปัง!
"ไอตุ๊ด อย่ามาแย่งดิ คนยิ่งหิวๆ"
"ยัยตกะ นี่มันของบ้านฉัน!!"เสียงยัยแท กับ พี่คิบอม ดังมาจากในครัว ให้เดานะ แย่งของกินกันชัวร์
ชั่วโมงนึงผ่านไป
"กริีดดดดดดดด ไม่ต้องตัวติดกับต๊ดแล้ว>0<"ยัยแทตะโกนขึ้นมาอยากดีใจ หลังจากที่ยัยเจส ไขกุญแจมือออก
"น้อยๆหน่อย ยัยเตี้ย อยากตัวติดด้วยตายอะ" แล้วสองคนนี้ก็เถียงกัน
"แทกับพี่คิบอม เถียงกันทั้งวันไม่พอหรอค่ะ"น้องซอที่กลับไปอาบนํ้าแล้วจะมาทำการบ้านด้วยกัน ก็เดินเข้ามา แล้วแซวนิดๆ ด้วยรอยยิ้มอันน่ารัก แต่เห็นหน้าน้อง แล้วคิดถึงพี่ คนไรน่าหงุดหงิดชะมัด- -+
"ซอ ไอคยูอยู่บ้านป่ะ" พีคิบอมเดินไปถามซอ
"อยู่ค่ะ เล่นเกมอยู่^^" ซอนี่ยิ้มเกงเนาะ พาไปโรงบาลบ้าดีป่ะ ให้ไปเป็นเพื่อนเอายัยแทไปส่ง ใว้ในมือหมอ
"โทรหามันให้มันเอามาเล่นนี่ พี่จะเล่นด้วย" ซึ่งซอก็พยักหน้าก่อนจะออกไปโทรศัพท์ จะเรียกมาใมว่ะ ยิ่งไม่อยากเจออยู่ - -+ไอพี่เลว
ปิ๊งป่องๆ
"เดี๋ยวซันไปดูเอง"ฉันอาสาก่อนจะเดินออกไปเพื่่อไปดูคนที่มากดกริ่ง แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนที่เปิดมา ทำให้ฉันอึ้ง
"ซัน พี่คิดถึงที่สุดเลยยยย"
"พี่ยุนอา!!!"ฉันร้องออกมาด้วยความดีใจ แล้วรีบกระโดดกอดทันที คิดถึงที่สุดเลย
"เจสอยู่นี่ใช่ใหม พี่กลับบ้านไปแล้วไม่เจอเจสเลย"หลังจากพละออกจากการกอดกันแล้ว พี่ยุนอาก็ถามถึงน้องสาวตัวแสบทันที ซึ่งฉันก็พยักหน้าแทนคำตอบ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองยิ้มไม่หุบเลย ฉันพาพี่ยุนอาเดินเข้าบ้านไป
"ใครมาอะซัน พี่ค่ะ!!!!!!!"ยัยเจสที่เห็นพี่ยุนอาเดินเข้าไปกับฉันก็ร้องออกมาด้วยความดีใจทันที ก่อนจะวิ่งมากระโดดกอดตามประสาพี่น้องที่ไม่เจอกันมานาน
"พี่ยุนอาาาาาาาาาา>0<"ตามด้วยยัยแทที่มากอดต่อยัยเจส
"เฮ้ย ยัยแหม่ง"พี่คิบอมที่ทำเนียนจะมากอดด้วย ก็โดนยัยเจสเตะกลับทันที ซึ่งนั้นเรียกเสียงหัวเราได้ดีมากๆจากฉันและแท สมกระแดะไม่เข้าเรื่อง
"พี่มาไงอะ" ยัยเจสถามทันที ซึ่งพวกเราทุกคนสงสัยหมด
"หนีมาดิ พ่อจะให้พี่หมั้นนะ ใครจะไปอยู่" ซึ่งพวกเราพยักหน้าเห็นด้วย
"แสบนะยัยแหม่ง" พี่คิบอมไปตีมือไฮไฟว์กับพี่ยุนอาตามประสาเพื่อนสนิทมากๆแน่นอน พี่ยุนอาสนิทกับพวกเราทุกคน ยกเว้นซอฮยอนกับพี่คยู เค้าสองคนพึ่งรู้จักพวกเราไม่นานนี่
"สาวน้อยคนสวยนี่ใครอะ"พี่ยุนอาเดินไปแตะไหล่น้องซอ ด้วยสีหน้ายิ้มๆ ซึ่งซอก็ได้แต่ยิ้มเขิญๆให้
"เดี๋ยวแทแนะนำเอง >< ซอจ้ะนี่พี่ยุนอาพี่สาวแท้ๆของยัยเจส และเป็นพี่สาวที่น่าเคารพรักของพวกเรา พี่ยุนอา นี่ซอฮยอน เป็นเพื่อนพวกเราเองและยังเป็นเพื่อนบ้านยัยซันด้วย"
"เพื่อนพวกแท ก็น้องสาวพี่นะสิ ยินจ้ะน้องสาว"พี่ยุนอาเปลี่ยนจากแตะใหล่เป็นโอบใหล่ด้วยความเป็นมิตรแทน
"ยินดีค่ะ"ซึ่งซอก็ยิ้มตอบทันที
"ยิ้มสวยจัง^^ ไอแก้มบวมมีไรกินมั่งอะหิว"พี่ยุนอาหลังจากทำความรู้จักกับซอเสร็จ ก็หันไปคุยกับพี่คิบอม
"ในครัวบริการตัวเองเลยจ้ะเหม่ง"ซึ่งพี่ยุนอา ก็พยักหน้า แล้วเดินไปในครัวกับซอ เพื่อไปช่วยกันทำอาหาร ยัยเจสเลยไปโทรตามยัยทิฟ พี่คิบอมเลยต้องไปโทรตาม พี่ซีวอน พี่ซองมิน พี่ดงเฮ ฉันเลยเดินไปนั่งโซฟารอ แต่ละคนทะธุระส่วนตัวเสร็จ
"บอมอยู่ใน" ฉันหันไปมองเสียงที่ถามฉันแล้วก็พบพี่คยู ถือเกมเดินเข้าบ้านมา
"เดินไปคุยโทรศัพท์ที่สวน" พี่คยูก็แค่พยักหน้านิดหน่อย ก่อนจะวางเกมส์ลงแล้วเดินมานั่งข้างๆฉัน แล้วเรื่องกลางวันก็ผุดเข้ามาในหัวฉันทันที โอ๊ยถึงได้ไม่อยากเจอไงว่ะ แล้วความมาคุ ก็เข้ามาเรื่อยๆ เราสองคนได้แต่เงียบแล้วก็เงียบ
"เดี๋ยวทิฟมา แต่งหน้าอยู่ อ้าวพี่คยูพึ่งมาหรอค่ะ" ยัยเจสที่ คุยโทรศัพท์กับทิฟเพิ่งเสร็จก็เดินเข้ามา เห็นพี่คยู
"อื้อ จะมีงานไรหรอเรียกรวมตัวแบบนี้"พี่คยูเลยหันไปถามยัยเจส ที่นั้งกับฉันตั้งนานไม่ถาม ชิ!
'พี่สาวเจสมาน่ะ อยูาในครัว แนะนำให้รู้จัก"พี่คยูเลยพยัก หลังจากรู้คำตอบจากยัยเจส ฉันทนบรรยากาศมาคุไม่ใหวเลยลุกเดินไปในครัวทันที ทีกับฉันนะนั่งเงียบ ทำใมถึงคุยกับคนอื่นละ
"ซัน ซอทำอาหารเก่งมากเลย"พี่ยุนอาที่เห็นฉันเดินไปก็ชวนคุยกันที ตอกโบกีที่ซอทำน่ากินมากๆ
"พี่ดูไม่ออกหรอว่าซอนะแม่ศรีเรือน" ฉันกับพี่ยุนอาเลยหัวเรากันแล้วเราก็คุยเรื่องจิปาถะไปเรื่อยๆจนของทุกอย่างเสร็จ โดยฝีมือซอและพี่ยุนอา ส่วนฉันหรอ ตัวชิม(ชิมเกือบหมดเลยนะ) เราเลยช่วยกันยกไปที่โต๊ะอาหาร ซึ่งทุกคนมาพร้อมหมดแล้ว
"โหยแหม่ง นึกว่าไอบอมมันโกหกนะนั่นที่เธอมาอะ มาจริงด้วย"พี่ดงเฮ รีบมาช่วยฉันยกของไปวางที่โต๊ะอาหารก่อนจะไปทักทายพี่ยุนอา
"ได้ข่าวว่าจะมีสามี ใหงหนีมาขึ้นคานต่ออะ"แล้วก็เป็นพี่ซองมินที่พูดขึ้นมา ทำให้พี่ยุนอาเดินไปตบหัวทันที
"ไอกระต่าย เตี้ย เดี๋ยวโดนตื้บจมดินเลย" พี่ยุนอาตอกกลับทันที
"ยุนอย่าโหดแบบเจสสิ พวกเราไม่อยาก พหวา ยกกำลังสองนะ"พี่ซีวอนพูดขึ้นมาบ้าง
"ไอม้าก็ดูปาก มันดิ" ม้าที่ว่าคือพี่ซีวอนที่หน้าเหมือนม้า ส่วนพี่ดงเฮเป็นปลา
"5555"พี่ซีวอนก็เลยได้แต่ขำ พี่ซองมินก็ลูบหัวป้อยๆ
"เห-0-แล้วคนหล่อคนนี้ใคร"พี่ยุนอาชี้ไปที่พี่คยู ที่กำลังเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารข้างๆพี่ดงเฮ
"พี่คยูน่ะ พี่ชายยัยซอ เพื่อนพวกพี่คิบอม พี่คยูนี่พี่ยุนอาพี่สาวเจสเอง"ยัยเจสเป็นคนแนะนำ ซึงพี่คยูก็หันไปยิ้มอ่อนๆให้พี่ยุนอา
"นายดูสุขุมจัง ทำใมมาคบกับหมาพวกนี้ได้อะ" คำพูดนั่้นทำให้พี่ๆถึงกับโวย และพวกเราสนุกและเห็นด้วย
"ยัยเหม่ง- -เดี๋ยวเถอะๆ"<พี่ดงเฮ
"ปากแบบนี้ถึงขี้นคาน"<<พี่ซองมิน
"ยัยเหม่ง แกก็หมาและ"<<พี่คิบอม
"อย่าเอาฉันไปรวมกับพวกมันสามตัวสิ"<พี่ซีวอน
"ไอซีวอน!!!!!!!!!"<<พี่ทั้งสามตัวในตอนแรก
"หลวมตัวนิดนึงนะ"<คนที่ปกติจะไม่อ้าปาก
"ไอคยู!!"<สามตัวเหมือนเดิม
"มาแล้วววววววพี่ยุนอาอยู่ใหนนนนน><"ยัยทิฟพี่พูดด้วยเสียงร่าเริงวิ่งเข้ามาทันที
"พี่อยู่นี่จ้ะที่รัก^^"พี่ยุนอาพูดพร้อมกับอ้าแขนทันทีเพื่อนให้ยัยทิฟเข้าไปกอด ซึ่งยัยทิฟก็วิ่งไปกอดทันที
"พี่มาแล้ว คืนนี้พวกเรานอนนี่กันเถอะ ทิฟจะคุยเรื่องแฟชั่นกับพี่" ซึ่งพี่ยุนอาก็พยักหน้าเป็นด้วยแน่นอนบมือฉันสองเจ้าแม่แฟชั้นรวมตัวกันนี่นา คุยยาวชัวร์ แต่..
"แล้วฉันจะได้นอนตอนใหน!!!"ฉันกับยัยเจสก็พูดขึ้นมาทันที
แล้วคำสันนิฐานของฉันก็เป็นจริง ตอนนี้พี่ยุนอากำลังเมาท์กับยัยทฟอย่างเมามัน ยัยแทกับพี่คิบอมก็แข่งกันเล่นเกมอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่ดงเฮก็เอาแต่คุยกับสาวๆ ทางโทรศัพท์ พี่ซองมินก็เอาแต่กิน พี่ซีวอน ออกไปซื้อของที่ซูปเปอร์กับซอ ส่วนยัยเจส ขึ้นไปอาบนํ้า แต่นี่มัน 5 ทุ่มกว่าแล้วนะ แต่ละคนไม่มีวี่แววว่าจะหลับจะนอนเลย มีแต่วี่แวว จะอยู่ยันเช้าาาาาาาาาาา ฮึ๊ย!! ฉันตัดสินใจเดินขึ้นห้อง ไปเพื่อที่จะไปอาบนํ้าต่อยัยเจส แต่ก็พบบุคคลประหลาดออกมาจากห้องของพี่คิบอม ดูจากสภาพคงเพิ่งอาบนํ้ามาแหงๆ เราแค่มองหน้ากัน ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจเดินผ่านพี่เค้าไปเพื่อไปห้องฉันทันที ทีแต่
หมับ! แต่ขณะที่ฉันกำลังจะเดินผ่านร่างสูง ก็จับแขนฉันเอาใว้ก่อน
"มีไร" เค้าจับมือฉันใว้ แต่ไม่พูดอะไรซักคำ ทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายถามเองนี่นะ
"เป็นอะไร" พี่คยูถามด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม
"พี่หมายถึงอะไร" เราสองคนยังคงเล่นสงครามคำถามประสาทกันต่อไป
"หมายถึงเธอ เป็นอะไร" คราวนี้พี่คยูบีบมือฉัน จนฉันเริ่มเจ็บแล้ว
"ไม่ได้เป็นอะไร เจ็บ ปล่อย- -" บอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อย
"บอกมาก่อนว่าเป็นอะไร" โอ๊ย!! จะบีบอะไรหนักหนา คนนะเจ็บเป็น
"- - พี่จะให้ฉันเป็นอะไรละ" ฉันยังคงทำหน้า หาพระบาทจากพี่คยูเหมือนเดิม ใครจะไปแสดงว่าตัวเองเจ็บ ให้โง่ละ
"...." พี่คยูไม่ตอบ แต่ก็ไม่ปล่อยมือฉัน เราได้แต่จ้องหน้ากันอย่างนั้น
"สองคนนั้น ทำอะไรกันหรอ" ยัยเจสที่เพิ่งอาบนํ้าเสร็จเห็นพี่คยูกำลัง จับแขน ฉันอยู่มันก็เลยมองด้วยสายตางงๆ แต่ฉันพยามจะสบัดแขนออกแต่พี่คยูกลับทำแค่มองหน้ายัยเจส
"ป่าวหรอก พี่มีเรื่องคุยกับซันนิดหน่อยนะ" พี่คยูหันไปตอบยัยเจส
"งั้นฉันไปรอข้างล่างนะ"แล้วยัยเจสก็เดิน ไปปล่อยฉันใว้กับไอนี่สองคน ยัยเพื่อนชั่ว
"ฉันจะไปอาบนํ้า"ฉันหันไปบอกพี่คยู
"แต่พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"นี่พี่เค้าจับแขนฉันมานานมากแล้วนะ
"พี่ก็พูดมาสิ!!"ฉันเริ่มขึ้นเสียงหน่อยๆ
"ไปอาบสิ จะรอ จะได้คุยกันรู้เรื่องกว่านี้" พี่คยูปล่อยแขนฉัน ฉันจึงเดินหนีเข้าห้องตัวเองทันที
ย้อนกลับไปตอนกลางวัน
โอ๊ย พี่คิบอมกับยัยแท มันจะอะไรหนักหนานะ!!! ทะเลาะกันอยุ่ได้คนจะนอน ยิ่งหงุดหงิดอยู่ ตอนนี้ฉันตัดสินใจเดินมาที่ดาด ฟ้าของโรงเรียน แล้วล้มตัวนอน อย่างไม่สนใจใคร เห้อออออออออ เรื่องเมื่อวานมันเข้ามาในสมองฉัน มันทำให้หงุดหงิดมาจนวันนี้ไง จูบ แค่จูบ ที่มาจากเกม ทำใมถึงหงุดหงิดนักนะ แค่จุบ ท่องใว้ แค่จูบ เอง ซันนี้ อย่าคิดมากเลย ฉันตัดสินใจหลับตา แล้วพยามข่มตาหลับ ๆๆๆๆ
พรึ๊บ! อยู่ ก็เหมือนมีผ้าอะไรตกมาใส่ขาฉัน ทำให้ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น พบกับพี่คยูที่ยืนอยู่ พอไปมองตรงขาฉัน จึงรู้ว่าผ้านั้นคือ เสื้อสูตร ของพี่เค้าที่ถอดมาคลุมขาฉัน
"ไม่มีคนเค้าอยากดูหรอก ระวังหน่ยสิ" พี่เค้าพูดพลางนั่งข้างๆฉัน
"อ่า ขอบคุณ" ฮึ๊ย ยิ่งไม่อยากเจออยู่
"เธอมาได้ไง" พี่คยูถามโดยไม่ได้หันหน้ามามองฉัน
"ขี้เกียจเรียน พี่อะ"
"เหมือนเธอแหละ" พี่คยูพูดพลางนอนลงข้างๆฉัน ซึ่งฉันนอนตะแคงไม่หาพี่เค้าพอดี และพี่เค้าก็นอนหันหน้ามาทางฉัน ซึ่งกลายเป็นเราหันหน้า มาทางเดียวกันและใกล้กันมาก
"โกรธรึป่าว" พี่คยูถามโดยไม่ถอยหน้าออก ไป
"เรื่องอะไร" และฉันก็โดนตาคู่นั้นสะกดราวกับผีอำ ทำให้ไม่กล้าขยับหนีเหมือนกัน กลายเป็นว่าเรามองหน้ากันอยู่อย่างนั้น
"เรื่องที่พี่จูบเธอเมื่อวาน" คำถามนั้นทำฉันเหวอทันที
"ป่าว" ฉันตอบไปแค่สั้นๆ
"แล้ววันนี้ละจะโกรธใหม" คำภามของพี่คยูทำฉันงง ก่อนที่พี่คยูจะค่อยเขยิบหน้าเข้ามามันใกล้จนฉันต้องหลับ ตา สักพักฉันก็รู้สึกสัมผัสอุ่นๆ ที่ริมผีปาก ก่อนจะลามมาที่สมอง ฉันทำไรไม่ถูกแล้วจะผลักมือก็ไม่ไป ทำได้แค่กำเสื้อของพี่คยูแน่นๆ พี่คยูไม่มี่วี่แววว่าจะเอาสัมผัสบ้าๆนี้ออกไปจากปากฉันเลย
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง
ต้องขอบคุณกริ่งบอกพักเที่ยง ที่ทำให้ฉันตื่น ฉันเอามือดันพี่คยูออก อย่างเบาๆ แล้วค่อยๆลืมตาขึ้น อย่างที่บอกว่าฉันผลักออกแบบเบาๆ ให้ให้จมูกเรายังยังติดกันอยู่ ฉันผลักต่อไม่ใหว แล้วพี่คยูก็ไม่ยอมถอยไปซักที จนผ่านไปซักพักพี่คยูค่อยๆถอยออก ฉันจึงลุกขึ้นทันที ขอบคุณสำหรับเสื้อนะค่ะ ซันไปกินข้าวก่อน ฉันพูดพลางยื่นเสื้อให้
"อือ ก็ไปด้วยกันนี่แหละ"
ปัจจุบัน
โอ๊ย จะคิดถึงทำใมเนี่ย!! เฮ้อ พี่เค้าเป็นอะไรของเค้านะ ไม่สิ แล้วฉันเป็นอะไรเนี่ยะT^T
........................................................................................................................................................
ครบ 100 แล้วนะค่ะ
ขอโทาที่อัพช้านะ ถ้าคนเม๊ลน้อยก็อัพช้าเหมือนเดิมแหละ อิอิ
ตอนหน้าเราจะไปทะเลกัน วู้วววววววววววววววววว
เม๊ลนะค่ะ ถ้าอยากอ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น