เนื้อเรื่องส่วนตัวของอากิระ

ลำดับตอนที่ #2 : ครอบครัวของหนุ่มน้อยหน้าหวาน แมวสาวผู้รับใช้ และนายหญิงที่ดูสบายๆ

.
.
.
ก่อนวันเปิดภาคเรียนอย่าเป็นทางการหนึ่งวัน 
 

"สวัสดีนักเรียนทุกคนอย่างเป็นทางการนะครับ
ผมผู้อำนายการซีวานขอต้อนรับนักเรียนใหม่
เข้าสู่โรงเรียนของเราอย่างเป็นทางการ"
เสียงของ ผอ.พูดทักทายนักเรียนบนเวทีการแสดง
ซึ่งตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นห้องประชุมของเหล่านักเรียนชั้นปีหนึ่ง


"เฮ้อ~ผู้อำนวยการคนนี้พูดยาวจริงๆ"ผมบ่นเซ็งๆออกมาขณะนั่งกอด..อกมองผู้อำนวยการโรงเรียนที่ชื่อซีวานกล่าวปราศัย
ทักทายนักเรียนใหม่หรือเด็กปี1อย่างผมหรืออาจจะทุกคน..แต่ว่าผมเข้ามาเรียนที่นี้เพราะอะไรกันนะ เพราะเบื่อชีวิทคุณหนูในคฤหาสน์..หรือว่าเพราะท่านแม่ชิโรเอะบอกว่ามาเป็นเด็กหอที่โรงเรียนเก่าของแม่แล้วอาจจะสนุกก็ได้นะ...
ในระหว่างที่ผู้อำนวยการกำลังพูดแบบว่า?นี้มันผ่านไ10นาทีแล้วนะ ยังไม่มีท่าทีที่ทางนั้นจะพูดจบทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวก่อนที่จะมาที่นี้ ใช้แล้วเรื่องมันเริ่มต้นในวันนั้น....
-------------------------------------------------------------
ณ.คฤหสน์หลังใหญ่ทรงญี่ปุ่นโบราณในป่าลึกแห่งหนึงในภูเขาที่ลึกมาก
ปั้ง!ๆๆๆผมกำลังซ้อมยิงปืนในลานฝึกเหมือนเช่นทุกวัน แต่ว่าถึงจะเข้าเป้าทุกนัดแบบไม่พลาดเป้า แต่นั้นมันยังทำให้ผมไม่พอใจเท่าไร " เฮ้อ...ทำไหมกันนะ?ขนาดเรายิงเข้ากลางเป้าทุกนัดแท้ๆแต่เหมือนกับว่าเรายังไม่พอใจกับผลงานของตัวเองในวันนี้นะ"  ผมพูดไปขณะยกแก้วชาข้าวบาร์เลย์ขึ้นมาดื่มแล้วนั่งลงมองสวนหลังบ้านที่ใช้เป็นลานฝึกการยิงปืน โดยรวมแล้วสวนหลังบ้านผมก็มีต้นไม้เยอะนะ แต่ต้นไม้หลักในสวนก็คือต้นซากุระนี้ละ และก็ที่สำคัญ?
"ในสวนนี้แมวจะเยอะไปไหนนะ "ผมพูดไปขณะมองแมวที่อยู่รอบๆสวนแห่งนี้คงมีประมาณสัก10-20ตัวได้ มีหลายสีเลยละ
แต่ที่สำคัญพวกแมวเนี่ยมีแต่ตัวเมียนะสิ "ในคฤหาสน์นี้คงหาแมวตัวผู้ยากสินะ..."ผมพูดไปขะมีแมวบางตัวเข้ามาอ้อนผมบ้าง เข้ามาเล่นด้วยบ้าง เข้ามาขออาหารบ้าง แต่ว่าแน่นอนในบรรดาแมวหลากสีทั้งหมดในสวนนี้ มีแมวตัวหนึงที่เป็นแมวตัวโปรดของผม... "ไงคุโรเนโกะจังมาแล้วเหรอ? "หลังผมพุดเสร็จก็มีแมวตัวหนึงซึ้งเป็นเจ้าของขนสีดำเงางามเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นแล้วเข้ามาอ้อนผมเล็กน้อยแล้วกระโดดขึ้นมานอนตักผมทันที "ช่างเป็นแมวที่ขี้อ้อนจังนะ" 
ผมพูดไปขณะลูบหัวของคุโรเนโกะแล้วต่อจากลูบหัวผมก็เกาค้างของเธอไปด้วย จนแมวดำนามคุโรเนโกะทำหน้าเคลิ้ม
"สบายเลยสินะครับ"ผมพูดไปแล้วหัวเราะอย่างมีความสุขพร้อมมีรอยยิ้มที่สดใส
และในระหว่างที่ผมเล่นกับคุโรเนโกะอยู่นั้นเองก็ได้มีเสียงหนึงดังขึ้นจากด้านหลังของผม
"คุณหนูค่ะ...นายหญิงเรียกพบเจ้าค่ะ" เสียงของหญิงสาวผมยาวสีชมพูพูดขึ้นขณะนั่งคุกเข่าให้ผม
"ท่านแม่เรียกผมงั้นเหรอ?ยูโนะซัง?ว่าแต่ทำไหมถึงมาเรียกเอาตอนที่กำลังพักกันละเนี่ย"ผมพูดไปแล้วลุกขึ้นยืนขณะอุ้มคุโรเนโกะไว้ในอ้อมแขน
"เรื่องนั้นฉันไม่ทราบเหมือนกันค่ะ..แต่ว่าอย่าช้าจะดีกว่านะค่ะ เดียวได้เจอกรงเล็บมรณะของนายหญิงเดียวคุณหนูจะหนาวซะก่อน"ยูโนะพูดไปผุดยิ้มขึ้นมาแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินไปทำงานของเธอต่อทันที
"แหะๆคนของท่านแม่นี้อารมณ์ดีทุกคนสินะ?'ผมพูดเสร็จก็ลูบหัวคุโรเนโกะเบาๆแล้วพรางพูดขึ้นว่า
"ก่อนจะไปหาท่านแม่ชิโระ เราต้องทำความสะอาดร่างกายก่อนแหะ..ไปอาบน้ำกันดีกว่าคุโรเนโกะจัง แน่นอนว่าต้องเป็นร่างมนุษย์นะครับ" เมี๊ยว~งับหูคุโรเนโกะเบาๆ
"เมี๊ยว~!ท่านอากิระลามกที่สุด"คุโรเนโกะในร่างแมวดิ้นไปมาอยู่บนแขน เหมือนมีอาการเขิน+อายแล้วสะดุ้งเพราะโดนงับหู
"ฮะฮะฮะๆ"ผมหัวเราะเสร็จก็เดินเข้าไปในบ้านแล้วไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายในทันทีหลังจากฝึกจบโดยมีคุโรเนโกะที่ผมอุ้มไปด้วย
10นาทีต่อมา ณ.ห้องชงชาของคฤหาสน์
บรรยากาศในห้องชงชาเงียบมาก เงียบสุดๆจนได้ยินเสียงลมพัด ในห้องชงชามีผมที่นั่งทับส้นเท้า อย่างมีมารยาทแบบคุณหนูที่ได้รับการสอนมาดี ข้างๆคือคุโรเนโกะในร่างมนุษย์ที่นั่งทับส้นเท้าเช่นกัน แต่ดูเหมือนความอดทนจะมีไม่มากเท่าผม เลยสั่นเกร็งมากเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่ารีบๆเข้าเรื่องเถอะขอร้อง เธออยุ่ในชุดกิโมโนสีดำ และถัดมาคือหญิงสาววัยกลางคนที่เป็นเจ้าของเรือนผมยาวสีดำนัยตาสีเขียวมรกดผู้เป็นเจ้าของชุดกิโมโนสีขาวดุดหิมะ ที่กำลังนั่งชงชาเขียวอย่างสงบนิ้งไม่ไหวติง
"อ๊ะแฮ้มๆท่านแม่เรียกผมมาคุยหรือดูท่านแม่ชงชากันแน่ครับ" ผมพูดไปขณะกระแอ้มเบาๆ1ที เพื่อไล่ความเงียบในห้องชงชา
"เมี๊ยว~นายหญิงจะพูดอะไรก็รีบพูดเถอะเจ้าค่ะ คุโระนั่งจนปวดขาแล้วเนี่ย"...คุโรเนโกะบ่นออกมาแล้วทำท่าจะนั่งไม่ไหวเพราะเหมือนมีอาการเหน็บชากินเท้า
ทางด้านหญิงสาวที่ชงชาเขียวจนเสร็จเธอก็ยกถ้วยชาที่เธอชงเสร็จใหม่ๆแล้วจิ๊บขึ้นแบบไม่ได้สนใจ สายตาของลุกชายและแมวสาวรับใช้ของเค้าที่มองไม่วางตาแบบว่า ทำไหมไม่เข้าเรื่องซะที
"เฮ้อ~วันนี้ชาเขียวร้อนๆที่ชงเสร็จใหม่ๆอร่อยจังนะจ๊ะ"...หญิงสาวยิ้มให้ลูกชายของตัวเองและแมวสาวรับใช้ของเค้าอย่างอารมณ์สบายๆ ต่างจากทั้ง2คน(อากิระและคุโรเนโกะ)ที่เริ่มทำหน้าสบายไม่ออกแล้วเพราะนั่งทับส้นเท้านานเกินไปจนเหน็บชากินเท้าทั้ง2คนไปคลึ่งขาแล้ว
"ท..ท่านแม่ครับรีบเข้าเรื่องดีกว่านะครับ"...ผมนั่งสั่นแล้วทำท่าจะนั่งต่อไม่ไหว
"เมี๊ยว~นายหญิงเจ้าค่ะ...อย่าบอกนะว่าเรียกพวกเรามานั่งดูท่านดื่มชานะเจ้าค่ะ"ฉันบ่นออกไปเพราะจะไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ เหน็บกินจนอยากจะลุกตอนนี้แต่ลุกไม่ไหวฉันคิดแบบนั้นในใจ
"ฮะฮะฮะๆดูพวกเจ้าสิ..ยังฝึกการนั่งทับส้นเท้ามาไม่พอเลยนะ"..หญิงสาวหัวเราะอย่างกวนๆด้วยอารมณ์สบายๆ แต่ก็ต้องหยุดเพราะสายตาเขียวๆจากลูกชายและแมวสาวรับใช้ จนทำให้เธอต้องกระแอ้มเล็กน้อย แล้วจึงรีบพูดเข้าเรื่องทันที เพราะถ้าช้ากว่านี้เดียวเธอกลัวว่าอากิระและคุโรเนโกะจะกระโดดงับหัวของเธอซะก่อน
"เอาละๆวันนี้ท่านชิโระผู้น่ารักผู้นี้เรียกลูกชายสุดที่รักอย่างเจ้ามาคุยด้วยนั้นก็เพราะ?"
พูดเสร็จก็วางเอกสารบางอย่าง ให้ลูกชายตนดู พร้อมกับที่อากิระหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านอย่างสนใจ
"โรงเรียนประจำ?งั้นเหรอครับ..."ผมพูดไปขณะนั่งอ่านเอกสารในมืออย่างละเอียด
Sanctuary High School ชื่อโรงเรียนยาวจังนะครับ
"ฮะฮะฮะๆแน่นอนเพราะที่นั้นแม่เคยเป็นศิษย์เก่ามาก่อนและขอบอกเลยว่าหอที่นั้นนะแอร์เย็นมากเลยละ แนะนำให้ลูกพักหอสายฟ้านะรับลองสนุก"
ผมมองท่านแม่ที่หัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วยิ้มบางๆออกมาอย่างไม่รู้ตัว 
"แบบว่าขอบคุณนะครับท่านแม่กำลังเบื่อๆอยู่พอดีเลยไปอยู่หอที่นั้นสักพักคงมีเรื่องสนุกแน่ๆ" ผมพูดเสร็จก็เข้าไปกอดท่านหนึงทีแล้วยิ้มกว้าง
"จ๊าๆเอาละลุกเตรียมตัวเก็บกระเป๋าได้เลยจ๊ะเพราะลุกต้องเดินทางพรุ่งนี้"...ท่านแม่ชิโรเอะพุดจบแล้วปล่อยกอดผมออก
"ห๊า~!?พรุ่งนี้ไหนมาบอกเอาตอนนี้ละ!คุโรเนโกะ!รีบไปช่วยผมเก็บของจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเร็วเข้า!"
"เจ้าค่ะท่านอากิระ!"
หลังจากพูดจบผมก็รีบลุกขึ้นยืนแล้วรีบวิ่งกลับไปห้องของตัวเองโดยไว พร้อมกับมีคุโรเนโกะรีบวิ่งตามหลังมาติด จนร่างของทั้ง2หายไปจากห้องชงชา ทิ้งไว้ให้ชิโรเอะนั่งดื่มชาเขียวอยู่ในห้อง พร้อมกับมองหิมะที่เริ่มตกลงมาจากด้านนอกหน้าต่างแล้วพรางพูดขึ้นว่า...
"ขอให้สนุกละเจ้าลูกชายตัวแสบ"....หลังจากพูดจบเธอก็ยิ้มบางๆเล็กน้อย