คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
“อ๊ากกกก !”
“ปล่อยชั้นน่า ไม่ต้องมาช่วย!”
เสียงของชายหนุ่มหน้าหล่อคนหนึ่งสบถเล็กน้อย เมื่อเค้าจอดรถลงหน้าบ้านตนเองจากนั้นมีผู้ดูแลมราบ้านเข้ามาพยุงเค้า เนื่องจากอาการของเค้า เข้าขั้นที่เรียกว่าเมา
หน้าหล่อที่เวลาอยู่ในจอแก้ว เค้านั้นดูหล่อ น่ารัก สุภาพ และดูดีไปซะทุกอย่างสำหรับผู้ที่ชื่นชมเค้า หรือที่เรียกว่าแฟนคลับ แต่ ตอนนี้ตัวจริงเค้ามันสวนกับสิ่งที่คนอื่นคิด .. ตัวจริงเค้าทั้งหยาบคาย ไม่แคร์อะไรเลยด้วยซ้ำ
“คุณชายครับ คุณท่านท่านรับสั่งว่า ..”
“อย่ามายุ่งกับชั้น !” ยังไม่ทันที่ผู้ดูแลที่เรียกเค้าว่าคุณชายพูดเสร็จ เค้าก็สวนกลับอย่างไม่ใยดี ซึ่งผู้ที่รับฟังเค้ารู้และเข้าใจนิสัยของคุณชายคนนี้เป็นอย่างดี
“บังยงกุก !!” เสียงทุ้มใหญ่กระแทกดังลั่นทางเดินเข้าห้องของคุณชาย
เจ้าของชื่อหันไปด้วยท่านิ่ง “…”
“แกจะทำอะไรตามใจแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ !!” ผู้ที่ดูเป็นใหญ่สำหรับบ้านนี้ ชี้หน้าตะหวาดอิกรอบใส่เค้า แต่คุณชายกลับยิ้มร่าตอบกลับ มันก็ทำเอาอีกฝ่ายหัวเสียมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“อย่ายุ่งกับชั้น..”
แค่ประโยคเดียวกับท่าทางเฉยชา เค้าก็เดินหนีเข้าไปในห้องของตน มือหนาถอดเนคไทด์ให้หลวมๆที่คอพร้อมปลดกระดุมเสื้อออกสองสามเม็ด เผยเห็นแผ่นอกแกร่งที่สาวๆเห็นจะต้องกรี๊ดอย่างแน่นอน มือหนาโยนกระเป๋าใส่ที่โซฟา ความเหนื่อยล้าทั้งวันมันทำเอาเค้าไม่อยากแม้แต่จะอาบน้ำ ร่างสูงเดินโซเซไปที่เตียง มือถอดรองเท้ากับถุงเท้าออกลวกๆ พร้อมทิ้งตัวลงนอน
ความมืดครอบงำดวงตาหน้าหล่อ เค้าหลับลงไปด้วยความเหนื่อย ท้องฟ้ามืดสนิท ราวกับว่าราตรีนี้จะไม่มีจะไม่มีแสงสว่างแล้ว ในขณะที่ยงกุกหลับสนิท แสงแวบวาบลอดผ่านผ้าม่านจากระเบียงกว้าง สาดเข้าเต็มๆที่หน้าเค้า ด้วยความที่หลับสนิท เค้ามารู้สึกตัวอีกที แสงนั้นก็เริ่มหายไปช้าๆ
“อะไรวะ?” เค้าขยี้ตาไปมาสองสามครั้ง ก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
เค้ามองซ้ายขวา แต่กลับไม่เจออะไรผิดปกติเลย ทุกอย่างยังอยู่ในความมืดดังเดิม แต่ขณะที่เค้ากำลังจะเดินกลับ ขาเค้ากลับสดุดอะไรบางอย่าง
“เฮ่ย !!” เค้าก้มมองถึงกับตกใจ แล้วมองซ้ายขวา
.. อะไรเนี่ย ?! ถ้าผมไม่บ้าคิดไปเอง มันมีร่างของเด็กทารกอยู่ในตระกร้าที่เท้าผมสดุด ท่าทางน่ารักไม่เบา แต่ทำไมกลางดึกแบบนี้ กับแสงแปลกๆที่ระเบียง แล้วก็มีเด็กทิ้งไว้พร้อมแสงนั่น .. ห๊า !! มนุษย์ต่างดาวหรอวะ !?
ยงกุกอุ้มเด็กทารกขึ้นมากอดในอก ในใจเค้าก็เอะอยากจะเรียกพ่อบ้านมาดูเด็กคนนี้ แต่ทำไมไม่รู้ เค้ากลับเลือกที่จะเงียบ แล้วพาเด็กเข้าไปนอนด้วยที่ห้องนอน โดยที่เด็กคนนั้นไม่ร้อง หรือ งอแงอะไรเลย แววตาของผู้เป็นพ่อฉายออกมาทันทีเมื่อเค้าเห็นเจ้าเด็กน่ารักนอนหลับในอ้อมกอดตัวเอง
“น่ารักนะแกอ่ะ .. อ่าา ฝันดีนะ” เค้าหายใจทิ้งแบบดีใจ พร้อมกับเขี่ยแก้มนุ่มๆเด็กนั่นเบาๆก่อนจะหลับไปพร้อมเด็กทารกในอ้อมกอด
เค้าไม่ได้คิดเลยว่าพรุ่งจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าที่บ้านเค้ารู้เอา หรือว่าจะต้องเจอกับอะไร เพียงแต่เค้ารู้ว่ามีความสุขกับเด็กคนนี้มากเมื่อได้กอดหรือสัมผัส หน้าตาน่ารักมันทำเอาเค้าหลงใหลไปไม่รู้ตัวเลย ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเด็กคนนี้เป็นใครมากจากไหน
.. มันเหมือนโดนมนต์สะกดรึเปล่า ?
ร่างสูงบิดร่างไปมาเมื่อรู้สึกถึงแสงแดดทอดผ่านผ้าม่าน เค้ายิ้มพอใจ เมื่อหันไปเห็นแผ่นหลังขาว วูบแรกเค้าคิดว่าตนเองคงพาสาวสักคนมาค้างด้วยเมื่อคืน มือหนาหันไปกอดร่างเล็กนั่นอย่างนั่นด้วยอารมณ์ตื่นเช้า แผ่นหลังเนียนขาวที่มองครั้งแรกก็นึกว่าเป็นผู้หญิง แต่ยงกุกก็ต้องตกใจเมื่อมือนั่นลูบไปเรื่อยๆ มันกลับไม่ใช่ผู้หญิงเอาซะ
“เฮ่ยย !!!” เค้าสดุ้งเล็กน้อย เมื่อเห็นร่างของผู้ชาย อายุราว 17 นอนอยู่ข้างๆตนเอง
ยงกุกจับขมับตัวเองไปมาก็ต้องนึกออกว่า เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น หรือว่า .. ไอ้เด็กนั่น มันโตแล้ว ?? เด็กต่างดาวบิดตัวไปมาในผ้าห่ม แต่ก็ยังคงนอนหลับอยู่ ทำเอายงกุกหัวเสีย ไม่รู้ว่าต่อไปจะทำยังไงกับเค้าคนนี้ดี
“นี่แก ตื่นๆๆ” เค้าเอาเท้าสะกิดร่างเล็กบนเตียง พร้อมกับกระชากผ้าห่มออก
ผิวขาวราวน้ำนม มันทำเอาเค้านิ่งไปชั่วครู่ ร่างเล็กไม่ต่างจากผู้หญิงมันยิ่งทำให้เค้าละสายตาไม่ได้ ผ้าผืนสีขาวเล็กๆที่ห่อตัวเค้าทั้งตัวเมื่อคืน ตอนนี้มันเหลือแค่พันรอบเอว แต่ยงกุกก็ต้องส่ายหน้ากับความคิดที่หลงใหลในร่างนี้ออกไป
“นิแกตื่นๆๆ” เค้าลงไปนั่งข้างๆร่างเล็กนั่น พร้อมกับเขย่าๆแรง จนร่างเล็กลืมตาขึ้น วูบแรกที่เค้าสบตากับร่างเล็ก ตากลมดำรับกับผิวขาวทำเอาเค้านิ่งอีกครั้ง
“คุณเป็นใคร??”
เสียงงัวเงีย น่ารักๆของเด็กน้อยต่อหน้าเค้า มันทำเอาอารมณ์เสียเค้าหายไปชั่วขณะ เค้าหลบสายตาไปอิกทาง พร้อมความคิดว่า .. จะเอายังไงกันดีวะ !?
“เอ่ออ นายเป็นใครมากจากไหน จำได้มั้ย?” เค้าเก้ๆกังๆถาม ทั้งที่รู้ว่าคนตอบก็อาจจะตอบไม่ได้
หน้าหวานทำท่างัวเงียไปมาอิกครั้ง ก่อนจะส่ายหน้า “ผมมาที่นี่ไงฮะ”
คำตอบแค่นี้ก็ชัดแล้วหละ ว่าเค้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครมากจาไหน “อยู่ไหนอ่ะ ชั้นจะไปส่ง” ทั้งที่รู้ว่าถามแล้วจะไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ก็ยังจะถามเพื่อความแน่ใจอีก
“ผมเป็นใครอะฮะ” หน้าตาใสซื่อถามแบบอยากรู้ ยิ่งทำเอายงกุก หัวเสียเข้าใหญ่
“อาาาาา ชั้นจะเอายังไงกับแกดีวะเนี่ย !?” เค้ากุมหน้าผาก หมดแล้วความคิดเรื่องนี้
เค้าคิดอะไรไม่ออกเลยหันไปหยิบขนมข้างเตียงที่เค้าไปถ่ายโฆษณาเมื่อวาน และหยิบติดมือมา พร้อมกับยื่นให้ร่างเปลือยบนเตียง
“หิวมั้ย” เค้าถามด้วยสีหน้าจืด เพราะไม่รู้จะเอาไงต่อไป แต่คำตอบก็ได้รับกลับมาคือพยักหน้า เค้าเลยแกะซองออกมายื่นให้ เจ้าเด็กนั่นกินขนมท่าทางอร่อย เหมือนเป็นของโปรดเค้าเลยก็ว่าได้
ยงกุกก้มมองซองยี่ห้อขนม ZELO “งั้นชั้นเรียกนายว่า ZELO นะ นายชื่อ ZELO นะ เข้าใจมั้ย ??”
เจ้าเจโล่น้อยก็พยักหน้าพร้อมกับกินขนมไม่รู้จักอิ่ม ดีที่ยงกุกได้ขนมนั่นเป็นของฝากมาเยอะ ที่เค้าคนเดียวแทบจะกินไม่หมด แต่เจโล่กลับกินเกลี้ยง ซองเกลื่อนกล่านไปรอบเตียงพอเค้าอาบน้ำเสร็จออกมาเจอก็ต้องตกใจ
“เจโล่ !” เค้าตะโกนดังเมื่อเห็นห้องรกไปด้วยซองขนม
“ฮะ !!” เด็กนั่นหันมายิ้มให้น่ารัก เหมือนกับว่าที่เค้ายงกุกทัก เค้าไม่รู้สึกอะไรเลย
ยงกุกหัวเสียเดินเก็บซองขนมรอบเตียง “นายไปอาบน้ำได้แล้วไง”
เจโล่ทำหน้าบึ้ง “ฮยองง” ยงกุกหันมามองเซง “อาบน้ำคืออะไรฮะ ทำไมต้องอาบน้ำ”
นิผมเลี้ยงเด็กโตใช่มั้ย ?? “อาาาา นายนี่มัน !”
ในที่สุด ยงกุกก็ต้องลากเจ้าเด็กเจโล่เดินไปนั่งลงที่อ่างอาบน้ำพร้อมกับเปิดน้ำอุ่นให้สบายตัว เจโล่ดูตื่นตากับฟองที่อยู่รอบๆตัว เค้าเล่นฟองไปมาด้วยความสุข ยงกุกที่กำลังถูตัวให้ก็แอบยิ้มไปด้วย
“ฮยองบอกผมว่าอาบน้ำคือเล่นฟองผมก็รู้แล้ว.. ” เจโล่หันมาพูดพร้อมกับรอยยิ้มสดใส
“โอเค งั้นถ้าชั้นบอกว่าไปเล่นฟอง นายต้องอาบน้ำนะ”
หน้าหวานหันมายิ้มให้อีก “แต่ฮยองต้องมาเล่นกับผมนะ ถ้าฮยองไม่มาเล่น ผมจะไม่อาบ”
ยงกุกยิ้มกลับ “อ่า ! ชั้นรู้แล้วน่า”
หลังจากที่จับเจโล่แต่งตัว มันก็ทำให้เค้ารู้เลยว่า การที่จะเลี้ยงเด็กคนนึงมันยากแค่ไหน เจโล่เค้าทั้งซน เจออะไร เห็นอะไรก็หยิบจับ แล้วถามนู่นถามนี่ ที่สำคัญ จะเอาเข้าปากหมดทุกอย่าง
“ฮยอง อันนี้กินได้มั้ย” เค้าหยิบเจลแต่งผมขึ้นมาถามเตรียมจะเอาใส่ปาก
“ชั้นบอกนายแล้วไง ห้ามหยิบอะไรใส่ปาก” ยงกุกเดินมาหยิบให้พ้นมืออิกคน
ตัวเล็กทำหน้างอ “ก็สีมันสีสวยนิฮะ”
“ชั้นรู้แล้วน่าว่านายหิว เดี๋ยวพาไปทานข้าวเอามั้ย” ยงกุก จัดเนคไทด์ที่คอก่อนจะหันมาลูบหัวเจโล่
“ไปสิฮะ! ไป อยากกินอีก” รอยยิ้มสดใสมันทำเอายงกุกลืมไปเลยว่า จะต้องทำยังไงต่อไป หรือว่าไอ้การที่เค้ายอมรับเลี้ยงเด็กคนนี้ มันจะมีอะไรตามมาหรือไม่
.. แล้วถ้าเกิด เค้าเป็นลูกมนุษย์ต่างดาวจริงๆ ถ้าพ่อแม่เค้ามาตามเอาคืนหละ ?
From Writer
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนแรกๆ ใครๆอาจจะงงอยู่ ยังไงช่วยติดตามด้วยนะครับ ขอบคุณสำหรับการสนใจนะครับ
-มีคนบ่นตอนสั้น ฮ่าๆ ตอนแรกๆเองครับ รอหน่อยเดี๋ยวมาเรื่อยๆนะ ใจเย็นๆ ^^"
*ตอนที่สอง อาจจะอัพช้าหน่อยะครับ อย่างที่รู้กัน ผมมีปัญหานิดหน่อยช่วงนี้
ซึ่งหลายๆคนก็เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น อิกไม่นานครับ ผมจะกลับมาพร้อมการไม่ดองแบบนี้
#รอผมอิกไม่นานครับ จะกลับมา ..
อ่อ ใครที่ถามเรื่องผม สองเฟิร์น เราไม่ได้เป็นอะไรกันครับ ^^"
แค่พี่น้องกันเท่านั้นเอง ..
Author : FB' Lewis Ferfernz
Credit Blog : FB' Fernferns Lightyear
ความคิดเห็น