หนัง-ของ-ฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบภาพยนตร์ปานกลางถึงมาก

ดูมาตั้งแต่เด็ก    แล้วก็ ดูถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น ตอนม. ต้น

ม. ปลายเข้าขั้นเสพสม

ปัจจุบันเป็นนิสิต ก็ ยังต้องมาพัวพันกิจกรรมเกี่ยวกับภาพยนตร์ถึงสองครั้งสองครา

กิจกรรมที่ว่า คือ “Psychi film” หรือ ชื่อไทยว่า “จิตวิทยา กับ ภาพยนตร์”

ครั้งแรกตอนอยู่ปี 2   ได้ยินชื่อโครงงานแล้วน่าสนใจ   เข้าไปทำ...สนุกดีแฮะ

ครั้งล่าสุดก็ ตอนปี 5 ถูกเพื่อนชักจูงเข้าไปทำ

มีสมาชิกร่วมก๊วนอยู่ 10 คน  เป็นชาย 8 คน หญิง 2 คน

ร่วมวางแผนประมาณ 1 ปี   เพื่อจัดงานเป็นเวลา 3 วัน

เหนื่อยยยยยยยย   แต่สนุก

และยังคงคิดถึงอยู่ตลอด

คิดถึงเพื่อน   คิดถึงการทำงาน   และคิดถึงภาพยนตร์

เพื่อนผมคนหนึ่งที่เป็นหนึ่งในทีมงาน Psychi film ตอนนี้กำลังเขียน blog อยู่

เขาเขียนได้ดีนะ   ผมชอบ

หากเพื่อน ๆ สนใจลองเข้าไปเยี่ยมชมได้ที่
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=jonykeano&group=7

สำหรับผม และบทความนี้....

ก็ ขอนำเสนอภาพยนตร์ที่ผมรักด้วยคน

ไม่ได้เน้นการวิจารณ์   ไม่ได้เน้นการวิเคราะห์

หากแต่เน้นเรื่องความรู้สึกของผมที่มีต่อภาพยนตร์เรื่องนั้น ๆ เท่านั้น

อยากแบ่งปันสิ่งดี ๆ จากภาพยตร์เท่านั้นคร้าบ

ปล.  บทความของผมมีขอบเขตรวมไปถึงหนังสือ  บทกวี  เรื่องสั้น  โฆษณา  และความบันเทิงทั้งหลายด้วยนะขอรับ