บทความ 1 ย่อหน้า

ลำดับตอนที่ #1 : จากผู้เขียน

บังเอิญว่าผมเป็นคนที่ชอบเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย    



ยามว่างที่เรานั่งปล่อยใจสบาย ๆ....แล้วจู่ ๆ ก็ มีความคิดแว่บเข้ามา     ผมก็เขียนมันลงไป



ดูแล้วก็ คล้าย ๆ เสียงอุทาน  จากความคิดของผมต่อเรื่องต่าง ๆ



ไม่ได้คิดว่าความคิดของตัวเองถูก



แค่อยากนำเสนอให้คนอื่นได้รับรู้



จะได้ช่วยกันขบคิด   แล้วบอกผมมาว่าจริง ๆ แล้ว  \"เราเห็นว่า....\"



ช่วยกันคิด   ผมจะได้รู้อะไร ๆ กว้างขึ้น



ได้เห็นในสิ่งที่ตัวผมเองไม่เคยเห็น  หรือ มองข้ามไป



อยากเปิดมุมมองของตัวเอง    



และก็ อยากเปิดมุมมองของคุณด้วย



ช่วยกันนะครับ





ปล.   ก่อนหน้านี้ผมได้แต่งบทความ 1 ย่อหน้าไปแล้วหลายเรื่อง    อยู่ในหลาย ๆ หมวด  

ในหมวดกลอน เช่น ความเงียบ , ทางที่แตกต่าง  

ในหมวดสังคม เช่น ความรู้ฤา    

ในหมวดไดอารี่ เรื่องเล่า  เช่น  คนไทย กับ ความรู้ , การสอบ      

ถ้าคนไหนสนใจอยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็น   ลองเข้าไป   แล้ว post ดูได้นะครับ



และสำหรับเรื่อง cofactor นั้น   ต้องขออภัยที่น้องสาวจอมซนของผมคุณเธอแอบเอามาลง   โดยไม่ได้รับอนุญาต    คือ มันกระทบกระเทือนกับบุคคลจริง   ดังนั้นผมจำเป็นต้องลบเรื่องนี้ออกไป   ต้องขออภัยผู้ที่อ่านไปแล้วบ้างนะครับ (แต่ก็ไม่เยอะเท่าไหร่   ค่อยยังชั่ว)     ขออภัยนะครับ        



อีกไม่นาน   ผมกะจะเขียนเรื่องยาวออกมาเหมือนกัน    กำลังพยายามฝึกอยู่ครับ   ขอให้ทุกคนโชคดี  ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตัวเองฝันไว้ครับ



___________________________________



น้องผมได้มาอ่านสิ่งที่ผมเขียน     แล้วถามคำถามคำถามหนึ่งที่น่าสนใจว่า  \"ใครจะมาอ่าน   เขียนอะไรไม่รู้เรื่อง  ชอบเหรอที่เป็นแบบนี้\"



นั่นเป็นคำถามที่ทำให้ผมต้องนั่งนึก



บทความของผม   เป็นบทความประหลาด   บางคนก็ ว่าไร้สาระ   บางคนก็ ว่า   พยายามจะทำให้มีสาระใช่ไหม     หลายคนไม่ชอบ



แต่ว่านะ   ก็ อาจจะมีบางคนที่ชอบ    แล้วผม ก็ ได้คำตอบ.........ความสุขของนักเขียน คือ \"การได้นำเสนอผลงาน\"  



ชอบสิที่เป็นแบบนี้ (ผมตอบกับตัวเอง)     ผมมีความสุข   และตั้งใจที่จะเก็บอะไรในชีวิตประจำวันมาเขียนเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังอยู่เสมอ  อืม นี่แหละคำตอบของผม