นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
1,079
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
1.07K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 6 พ.ค. 55 / 19:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
Title: The First
Author: Idementorx
Paring: Chanyeol X Baekhyun
Rating: PG
Author’s note: เบาๆ ไปก่อน โปรดบอกสองคนนี้ทีว่าอย่าประกาศให้โลกรู้มาก สาววายหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันแล้วจ้า *[]*
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
านยอลมอหน้าน้าายที่ำลัยิ้มับหน้าอทีวีที่มีภาพอพวเาสะท้อนอยู่ในนั้น เสียเพล MAMA ัึ้นพร้อมับภาพในวันที่อัมิวสิวีีโอ านยอลูมันไปไม่รู้ี่รอบ่อี่รอบั้แ่เอ็มวีถูปล่อยออมา แล้วอนนี้็ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ึ่เา้อมานัู่อีรั้ับแบฮยอน
"ไม่เบื่อรึไ?" เอ่ยโพล่ถามน้าาย แบฮยอนหันหน้ามามอแล้วยิ้มร่า
"ไม่เบื่อ~ หรือานยอลเบื่อผลานิ้นแรอพวเราันล่ะ" พอถามประโยสุท้าย็้อเหมือนะอาาหาไม่ไ้ำอบที่ี
"ไม่เบื่อหรอ ใระเบื่อ ว่าะมาถึุนี้ไ้ไม่ใ่่ายๆ นี่นา"
"็นั่นน่ะี๊!"
แบฮยอนหัวเราะในลำอแล้วเอนหลัลพิโฟา วายัับ้อหน้าอแล็ปท็อปที่วาไว้บนโ๊ะเี้ยๆ ใล้โฟา แล้วหัวลม็เอนไปหาหัวไหล่น้าๆ ่อนที่มันะหยุนิ่เมื่อสัมผัสับไหล่ออีน มือเรียวเอื้อมไปับมือานยอลึ้นมาไล้ปลายนิ้วเล่น
"ันีใมาเลยที่เราไ้อยู่้วยัน"
"ไม่ไ้เบื่อี้หน้าันหรอเหรอ?" านยอลเอ่ยำๆ อีฝ่ายฟับ็สะบัมือานยอลทิ้แล้วเอ่ยเสียัทันที
"ไอ้ที่เบื่อ็นิสัยวนีนอนายนี่แหละ!"
"อ้อเหรอ...ันว่านายไม่เบื่อหรอ" านยอลหัวเราะแล้วมอหน้าน้าๆ ที่เริ่มทำหน้ายุ่ ยมือฟาที่ไหล่นัวสูว่าแล้วหันไปเลื่อนเม้าส์ปิโปรแรเพราะเพลบพอิบพอี
"ทำไมมั่นใว่าันไม่เบื่อ" ะำลัะปิแล็ปท็อปล็้อะัเมื่อไ้ยินำอบ
"เพราะแบฮยอนรัันมาเินว่าที่ะเบื่อไ" ทำเสียเหมือนนรู้ทันแล้ว็อเอวนรหน้าเอาไว้ เยาบนไหล่ะที่แบฮยอนเ็บอุปร์รหน้าเสร็
"พูเหมือนันรันาย้าเียวเลยเนอะ"
แบฮยอนปาีโนานยอลึมาอเอาไว้ที่โฟาอีรั้ ศีรษะเอนไปบไหล่านยอลอีรอบ แล้ว็นิ่ไปเมื่อานยอลริมฝีปาลรแ้ม หัวเราะเบาๆ ้วยท่าทาเหนือว่าแล้ว็ระิบบอ
"รั้าเียวที่ไหนัน เรารััน่าหา..."
านยอลระับวแนแน่นึ้น แบฮยอนเริ่มหายใไม่ออน้อปราม้วยสายาุๆ แ่ลับโนหอมแ้มไปอีฟอ เลยำ้อยอมให้นวนประสาทอเอาไว้แบบนั้น านยอลยิ้มเมื่อนในอ้อมแนเลิิ้นและโวยวาย
"นี่...แบฮยอนนะือที่หนึ่อันเลยนะ"
"ที่หนึ่ในเรื่อไหนบ้าล่ะ?" แนเรียวสอเ้าไปอานยอลอบบ้า ใบหน้าบลับไหล่แทนหัวลม แบฮยอนะทำแบบนี้อนเินและไม่อยาให้ใรเห็นว่าหน้าแ
"ทุเรื่อแหละ ั้แ่เป็นเ็ฝึ แบฮยอนำไม่ไ้เหรอ? อนที่เ้ามาเป็นเ็ฝึ นแรที่ันรู้ัือแบฮยอนนะ..."
"อื้อ ัน็รู้ัานยอลเป็นนแรน่า..." หน้าอนอบลับแทบะุไปนเป็นเนื้อเียวับไหล่อานยอล
"พวเราลับบ้าน้วยัน็บ่อย นายเป็นนที่สนิทที่สุอันนะ แถมยัเป็นนรันแรอัน้วย..." แล้ระิบเบาๆ นแบฮยอน้อำหมัีประท้วเบาๆ เหมือนะบอว่าเินะบ้าแล้วเว้ย!
"อนนี้แบฮยอนเป็นที่หนึ่แล้ว็ะลอไป้วย..." านยอลว่าแล้วูบที่แ้มแเรื่อนั่น แบฮยอนผละัวออมา ยมือปิแ้มแล้วไม่ยอมหันไปมอน้าาย แ่เอ่ยเสียอู้อี้พึมพำออมาแทน
"รู้แล้วน่า...ู่ๆ ทำไมมาพูเรื่อนี้"
"็อยาะพู นี่ฟัันิ่ ปิหูแบบนี้ะฟัรู้เรื่อไ้ไ"
านยอลึมือนรัออาารปิหู หัวเราะเบาๆ เมื่อแบฮยอนหันมายิ้มล้อเลียนแ่แ้มแลามไปถึหูแล้ว้วย้ำ านยอล้อหน้าอีฝ่ายนิ่ มอนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมา้วยันหลายปีั้แ่เป็นเ็ฝึ ว่าพวเาะมาหยุยืนรุนี้ไ้ เาเสียำลัใไปหลายหน แ่็เพราะรอยยิ้มอแบฮยอนและมือที่อยยื่นให้เาในวันที่เหนื่อยไม่ใ่เหรอ? เาถึไ้พยายามัฟันและอทนนไ้เบิว์ วามรู้สึอยาอบุมามายมันอัแน่นนลายเป็นวามรัที่อยาะทำอะไรให้น้าายมีวามสุเหมือนที่แ่มอรอยยิ้มแบฮยอนแล้วเา็มีวามสุ
"ันรันาย...นายเป็นนแร เป็นนเียว เ้าใไหม?"
"อืม..."
"อะไร อบแ่นี้เหรอ?" านยอลโวยึ้นมาบ้า อุส่าห์อยาะทำึ้แล้วูแบฮยอนอบสิ
"็...ะให้พูอะไร านยอลพูไปหมแล้ว ถ้าพูมัน็เหมือนๆ ันนั่นแหละ ะอยาไ้ยินให้มั่นใอีทำไม ที่ันทำให้อยู่ทุวันนี่ไม่มั่นใเหรอ?"
พูบแล้ว็แ้มแึ้นมาเออี่าหา านยอลเอื้อมมือไปึไหล่อีนให้เอนเ้ามาหาัว อแบฮยอนเอาไว้แน่นึ้น ไม่้อพูอะไรอีแล้ว เพราะทุอย่าที่แบฮยอนทำมาโยลอเา็รับรู้มันไ้หมทุอย่า
"มั่นใที่สุแล้วล่ะ..."
านยอลพึมพำ แบฮยอนสอแนเ้ามาออีรั้ เหมือนะถ่ายทอวามรัและวามรู้สึให้แ่ันและันผ่านารสัมผัส เพื่อบอว่าไม่ว่าะยัไพวเา่าเป็นที่หนึ่อันและัน...
“เออนี่แบฮยอน...” านยอลระิบถาม้าหู
“อะไร?” เยหน้าึ้นสบาที่มอมาอย่ารุ้มริ่ม แล้ว็ถามรๆ ออมาว่า
“ไหนๆ เรา็เป็นนแรอันและันแล้ว ั้นืนนี้มามีรั้แร้วยันเถอะนะ...”
ยิบาพร้อมยิ้มร่าเริ ะที่นฟัหน้าแนแทบระเบิ มือยึ้นพร้อมำปั้นที่เหวี่ยแรๆ ไปทุบไหล่อานยอลแบบไม่ยั้มือพลาะโนลั่น
“ย่าห์! ปาร์านยอล!”
หลัานั้นำปั้นฟาลไปอีแทบนับรั้ไม่ถ้วนพร้อมเสียโอรวอานยอล...
6/05/2012
ผลงานอื่นๆ ของ Idementor ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Idementor
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น