คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : Destiny [1]
ตอนที่ 1 มาแล้วหลังจากหายหัวไปเป็นชาติเลย ขอโทษทุกคนด้วยนะฮับ ไม่ขัดแล้วงั้นไปอ่านกันเลย
ปล.เนื้อหาถูกเปลี่ยนแปลง หากแต่ถูกใจหรือไม่ถูกใจ หรืออออออยากเสนออะไรเม้นด้วยนะฮับ^^
___________________________________________
Chapter 1 : Destiny [ 1 ]
" พี่ยุน...กินอะไรหน่อยเถอะ " เสียงใสๆดังขึ้นพร้อมกับช้อน ที่ตักโจ๊กหมูจ่อที่ริมฝีปากหนาของผู้เป็นพี่ชาย
" ......" ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่างสูงใหญ่ ยุนโฮเบือนหน้าหนีจากอาหารเช้าก่อนจะเดินไปที่ระเบียงห้องนอนแทน
เมื่อมองจากชั้นสองแล้ว ทั่วทั้งบริเวณบ้าน ที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาวโพลน ดวงตาสีน้ำตาลเหม่อออกไปไกลทำให้เห็นอิริยาบทของผู้คนด้านนอกได้ชัดเจน
ทั้งเด็กๆสี่ห้าคนกำลังช่วยกันปั้นสโนว์แมนที่ตัวใหญ่กว่าตัวเองถึงสองเท่า ชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินคุยกันไปเรื่อยๆตามทางเดิน หรือแม้กระทั่งนกสองตัวนอนเบียดอยู่ด้วยกันในรัง นั่นทำให้ร่างสูงอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้
" พี่ยุน พ่อกับแม่ตอนนี้อยู่อเมริกาเขาเป็นห่วงพี่มากนะ ทานอะไรหน่อยเถอะ " หญิงสาวเดินตามมาอย่างไม่ลดละ จนโจ๊กอุ่นๆในมือเกือบจะเย็นไปตามอากาศอยู่แล้ว
" วางไว้นั่นแหละจีฮเย เดี๋ยวพี่กินเอง " ยุนโฮพูด จีฮเยถอนหายใจเล็กน้อยกับพี่ชาย ก่อนจะวางชามโจ๊กไว้ที่โต๊ะตรงหัวนอนแล้วเดินออกไปแต่โดยดี
" มาม่าอีกแล้วเหรอ หน้าผมจะกลายเป็นมาม่าอยู่แล้วนะ พี่แจจุง " ผู้เป็นน้องชายพูดเมื่อเห็นหน้าตาของอาหารเช้า
ตั้งแต่ที่คนอื่นๆในครอบครัวจากโลกนี้กันไปหมดแล้ว พวกเขาสองพี่น้องก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่โซล แต่ด้วยฐานะที่ไม่ค่อยดีนักอาหารหลักๆของพวกเขาที่สามารถซื้อกินได้ โดยไม่รบกวนค่าใช้จ่ายอื่นๆ ก็คือมาม่านั่นล่ะ
" ทำไงได้ พวกเรามีเงินมากพอที่จะซื้ออาหารแพงๆกินที่ไหนกันล่ะ นายน่ะตั้งใจอ่านหนังสือเข้าเถอะจุนซู สอบวันสุดท้ายแล้วไม่ใช่หรือไง " แจจุงบอกพลางคีบมาม่าเข้าปาก
" ผมอ่านจนตาจะหลุดอยู่แล้ว แต่อาหารพวกนี้มันไม่ค่อยมีคุณค่าเท่าไหร่เลย พี่รู้มั้ยว่าวัยอย่างผมต้องการอาหารที่มีประโยชน์น่ะ " จุนซูเถียงขณะที่มือเล็กหยิบตะเกียบเขี่ยๆเส้นมาม่าในจานไปมา
" จะกินมั้ย...ถ้าบ่นมากกว่านี้ไปหากินเอาเองเลย!!! ฉันอุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตีห้ามาทำให้นายกินนะยังจะเรื่องมากอีกเหรอฮะ!!!!"
" เอ่อ..กิน...ผมกินก็ได้..โธ่เอ๊ย!!!ถ้าผมมีงานทำเมื่อไหร่ผมจะไม่ง้อมาม่าของพี่เลยคอยดู " จุนซูพูดอย่างจำใจ ก่อนจะลงมือกิน
" ชิ~ให้มันจริงแบบที่พูดเถอะ "
" ออกไปได้แล้ว... " น้ำเสียงเรียบๆปนรำคาญนิดๆดังมาจากร่างสูง ที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดการกับเอกสารตรงหน้า
" แต่คุณยูชอนคะ คุณเจสสิก้าเธอ...."
" ก็ฉันบอกให้ออกไปไง!!!! " ยูชอนแทรกขึ้น ก่อนจะกระแทกปากกาลงบนโต๊ะอย่างแรง ทำให้เลขาสาวรีบก้มหน้างุดๆออกไปทันที
" ยัยเจสเอ๊ย!~..จะตามฉันทำไมนักหนาวะ " ยูชอนกุมขมับ แล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนเปิดประตูเข้ามาพอดี
" เจสสิก้าคุณกลับไปก่อนเถอะครับ ช่วงนี้ผมงานยุ่งมากเลย..."
" เฮอะ~พี่คิดถึงเจ๊เจสกีเขาขนาดนั้นเลยเหรอ นี่ผม ยูฮวานนะครับ ฮึๆ " เสียงหัวเราะของ ปาร์คยูฮวาน น้องชายของยูชอนดังขึ้นเหมือนกวนประสาท
" ไอ้บ้านี่.."
" ล้อเล่นหรอกน่า เจ๊เจสกีแกกลับไปแล้ว วางใจได้ ไม่งั้นผมไม่เล่นมุขกับพี่หรอก "
" มุขบ้าอะไรของแกฉันทำงานอยู่ แล้วจะมาทำไมเนี่ยะจะไปเที่ยวที่ไหนก็ไปเลยไป เห็นหน้าแกแล้วฉันยิ่งเครียดว่ะไอ้ยูฮวาน " ร่างสูงพูดแล้วทำหน้าเครียด มือใหญ่เอื้อมไปหยิบกาแฟที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมาจิบ
" ก็สมควรแล้วนี่ เพราะงั้นปรับปรุงนิสัยที่ชอบจีบสาวหลายคนในคราวเดียวกันได้แล้ว ผมก็ไม่อยากมีพี่สะใภ้แบบเจ๊เจสกีนั่นหรอกนะ " ยูฮวานบอกแล้วนั่งลงที่โซฟา
" เออน่า.....ตกลงแกจะมาทำไม " ยูชอนพูดแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
" ก็จีฮเยเขาโทรมาคุยกับผม บอกว่าพี่ยุนโฮน่ะอาการแย่มากเลย วันๆนึงแทบจะไม่แตะอาหารเลยถ้าไม่ยกเรื่องพี่โบอามาอ้าง "
" เฮ้อ~นี่ก็จะเดือนนึงอยู่แล้วนะ มันจะคิดมากอะไรขนาดนั้น..... "
" ก็พี่ยุนโฮเขารักเดียวใจเดียวนี่ ใครจะเหมือนพี่ล่ะถ้าเกิดผู้หญิงหนึ่งคนในสต็อกของพี่หายไปจะรู้มั้ย " ยูฮวานพูดยิ้มๆ แต่ต้องรีบหุบยิ้มทันทีเมื่อยูชอนหันมามองแบบเคืองๆ
" เออ..งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ไปบ้านไอ้ยุนกัน "
" นี่..นายไปของซื้อพวกนี้ ให้หน่อยสิ " จีฮเยเรียกร่างโปร่ง แล้วส่งกระดาษที่เขียนรายการวัตถุดิบที่ต้องการให้
" คุณหนูเรียกผมเหรอครับ "
" ก็ใช่น่ะสิ รึนายหูหนวกฮะ ทำอย่างกับฉันอยากเรียกตายล่ะ นี่ถ้าชินดงอยู่ฉันไม่มาเรียกนายหรอก " จีฮเยสาธยาย " เอาไปเร็วๆสิ "
" คุณหนูจะเรียกชื่อผมดีๆซักครั้งนึงไม่ได้หรือไงครับ " ร่างโปร่งพูดอย่างอ่อนใจ
" ก็ได้จะเอาชื่อไหนล่ะ นายหน้าจืด นายน้ำเต้าหู้ หรือนายเต้าหู้จืดดีล่ะ ฮะ.."
" ชิมชางมินเฉยๆน่ะครับ เรียกเป็นมั้ย "
" ไม่เป็น ชิมชางมิน ไม่ใช่ชื่อของนายซักหน่อย นายน่ะ เต้าหู้จืด ต่างหากล่ะ "
" งั้นเหรอครับ ~ขอบคุณมากนะครับที่เรียกชื่อผม แล้วผมจะรีบไปซื้อให้นะครับ " ชางมินรับกระดาษจากจีฮเย ที่ยืนงงนิดๆกับคำตอบ ก่อนจะนึกได้เมื่อชางมินขับรถไปเรียบร้อยแล้ว
" ฮึ่ย!!!นายเต้าหู้จืด...กลับมานายเจอดีแน่ๆๆๆๆๆเลย..." จีฮเยตะโกนไล่ตามรถ แล้วกลับมานั่งคอตกอยู่ในบ้านตามเดิม
" หวัดดี!!จีฮเย "
" อ้าว!~..ยูฮวาน นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว " หลังทักทายยูฮวาน จีฮเยก็รีบหันไปพูดกัยูชอน
" พี่ยูชอนพี่ยุนอยู่แต่ในห้องจีฮเยก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เมื่อเย็นนี้พ่อกับแม่ก็เพิ่งโทรมาบอกว่าจะให้จีฮเยไปเรียนต่อที่ปารีสมะรืนนี้ แล้วแม่ก็จองไฟท์ให้จีฮเยแล้วด้วย นี่ถ้าเกิดจีฮเยไปแล้วใครจะดูพี่ยุนล่ะ "
" พี่จะลองคุยกับมันดู"
..บนห้องนอนของยุนโฮ..
" ยุน..ว่าไงวะ ทำหน้าเป็นหมีหงอยเลย " ยูชอนพูดหลังจากเข้ามาในห้องนอนของเพื่อน
" .... "
" นี่..รู้มั้ยทุกคนเขาเป็นห่วงแกน่ะ "
" ... "
" ไอ้ยุน.."
" .... "
" เฮ้ย!!พูดอะไรหน่อยสิวะ " ยูชอนจับไหล่ยุนโฮเบา
" แกไม่เป็นฉันแกไม่รู้หรอก.......ว่าการที่คนรักจากไป มันเจ็บปวดขนาดไหน " ยุนโฮพูดแล้วมองออกไป เขามานั่งที่ริมระเบียงเหมือนอย่างเคย ตอนนี้หิมะตกน้อยลงแล้วทำให้
เห็นดวงดาวกับพระจันทร์ที่สุกสว่างได้ง่ายขึ้น
" ..... " คราวนี้กลายเป็นยูชอนที่เป็นฝ่ายเงียบบ้าง
" ถ้าวันนั้นโบอาไม่ข้ามถนนไปซื้อดอกไม้ให้ฉัน ก็คงไม่โดนรถบ้านั่นชน แล้วตอนนี้เราก็คงจะอยู่กันอย่างมีความสุข คงได้.... " ยุนโฮพูดแล้วก้มหน้าลง เพื่อซ่อนน้ำตาที่พากันไหลออกมา
" เฮ้อ~แกเข้มแข็งมากแล้วไอ้ยุน ร้องไห้ให้พอเถอะแล้วก็กลับเป็น จองยุนโฮคนเดิมซักที " ยูชอนตบบ่าเพื่อที่สั่นตามแรงสะอื้นอย่างปลอบใจ
.
.
.
.
.
" พี่ยูชอนเป็นไงบ้าง " ทั้งจีฮเยและยูฮวานถามทันทีที่ยูชอนลงมาจากห้องของยุนโฮ
" มันกลายเป็นมนุษย์เย็นชาไปแล้วน่ะสิ "
" แล้วจะทำไงล่ะ ถ้าจีฮเยไปแล้วพี่ยุนเกิดคิดฆ่าตัวตายขึ้นมาจะทำยังไง!!"
" คิดมากไปรึเปล่าจีฮเย พี่ยุนโฮไม่ใช่คนคิดสั้นซักหน่อย " ยูฮวานปลอบจีฮเยที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
" แต่ก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้เหมือนมันพร้อมจะตายได้ทุกเมื่อเลย..." ยูชอนทำหน้าเครียด
" จีฮเย พี่คิดว่าก่อนที่เราจะไปเรียนต่อวันมะรืนนี้น่ะ เราคงจะต้องหาพี่เลี้ยงมาดูยุนโฮซักคนแล้วล่ะ "
" พี่เลี้ยงเหรอคะ แล้วเราจะหาจากไหนล่ะ....แค่วันเดียวเองนะคะ " จีฮเยถาม
" เดี๋ยวพี่จัดการเอง... "
[~นั่นแน่~กะลังจะกดปิดกันช่ายยมะ ไปเม้นเลยนะ แล้ววิวก็จอแนะนำให้อ่านให้หมดทุกตอน เพราะมันจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆจ้า ^^~]
ความคิดเห็น