คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7
Beautiful Love รักครั้งนี้ต้องไปได้สวย
Chapter 7 : v part
บังทันบอยส์ ในฟิคนี้จะเป็น ม่อนก้าโฮป นะคะ
อารมรณ์แบบแก๊งค์หนุ่ม ๆ (?) :D
ผมไม่สามารถออกไปจากบริเวณนี้ได้เลยครับ เพลงของพวกเค้าดีจริง ๆ อย่าให้พูดถึงเรื่องคนร้องนะครับแต่ละคนนี่จัดว่าเด็ด อ๊ะ ! เค้าคนนั้นมองผมแหละ เมื่อกับว่าเค้าเห็นว่าผมอยู่ตรงนี้ อ๊า เราสบตากันด้วยละครับ เค้ามองผมตั้งแต่เริ่มการแสดงจนจบการแสดงเลยละครับ ตอนนี้การแสดงของวงบันทันจบลงแล้ว ผมเห้นว่าเค้ากำลังเดิมเค้ามาหาผมนะ เค้าจำผมได้ใช่มั้ย ><
“ วีทำไมนายมาอยู่ที่นี่อ่ะ ” เค้าจำชื่อผมได้ด้วย
“ ก็มาหาอะไรกินนิดหน่อยอ่ะ ”
“ มากับใครอ่ะ แฟนหรอ ”
“ ป่าว ๆ มากับเพื่อนน่ะ ”
“ อ๋อ แล้วเพื่อนไปไหนหมดแล้วอ่า ”
“ กลับกันหมดแล้วน่ะ ”
“ นี่ไม่คิดจะแนะนำพวกกูให้เค้ารู้จักมั่งหรอ ” ผมได้ยินคนข้างหลังเค้าพูดขึ้น
“ ไม่ว่ะ โทษที ” ดูเค้าตอบเพื่อนเค้าสิครับ
“ งั้นกูแนะนำตัวเองก็ได้ ฉันชื่อนัมจุนเรียกม่อนก็ได้นะ ” ม่อนหันไปพูดก่อนจะมาจับมือผมแล้วยิ้มหวานให้ผม อ๋อเค้าคือคนที่อยู่บนเวทีคนที่ใส่แว่นผมเกือบจำไม่ได้เลยนะเพราะตอนเค้าใส่แว่นเค้าดูเท่มาก แต่พอถอดแว่นออกมาผมไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนที่น่าตาหน้ารักแบบนี้
“ พอเลยไอ้เชี้-ยม่อน ” ทันทีที่ม่อนพูดจบเค้าก็มาดึงมือม่อนออกจากมือผม //อย่าแปลกใจที่ผมเรียกเค้าว่าเค้า เอ่ออ เอาเป็นว่าผมยังไม่รู้จักชื่อเค้า เลยขอเรียกเค้าว่าเค้าไปก่อน เอ่อ คือทุกคนเข้าใจสิ่งที่ผมต้องการจะสื่อใช่มั้ยครับ –w-
“ อย่าลืมกูดิว่ะ ! ฉันโฮซอก หรือ โฮป ยินดีที่ได้รู้จัก ” คน ๆ นี้มีกลิ่นอายอะไรบางอย่างที่ผมคุ้นเคย ผมว่าใช่แน่เลยละครับ :P
“ วีอย่ายิ้มให้มันแบบนั้นดิ เดี๋ยวมันก็ชอบวีหรอก ” เค้าพูดด้วยสีหน้ามุ่ย ๆ
“ ขอโทษนะมึง แต่กูว่ากูชอบแล้วว่ะ ” ทันทีที่โฮปพูดจบก็เอามือมาโอปไหล่ผม
“ ไอ้เชี้-ย โฮซอก !! = =+ ” ผมว่าเวลาเค้าโกรธก็ดูน่ารักดีนะ
“ พอเลยพวกมึงจะไปไหนก็ไป ไป๊ !! ” เค้าพูดพร้อมกับโบกมือไล่ม่อนกับโฮป
“ งั้นไว้เจอกันใหม่นะวี ^^ ” ม่อนกับโฮปพูดขึ้นก่อนโบกมือลา ว่าแต่เค้ารู้ชื่อผมได้ไงในเมื่อผมยังไม่ได้บอกพวกเค้าเลย ??
“ อย่าทำหน้างั้นสิ วี -______- ”
“ หน้ายังไงหรอ ? ”
“ ก็หน้าตาน่ารักแบบนี้ไง คิคิ ” ทันทีที่เค้าพูดจบก็เอานิ้วมาจิ้มแก้มผม ><
“ เอ้อ ฉันมีเรื่องอยากจะถาม ” ผมนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องนึงที่ผมอยากรู้มากมาก
“ เรื่องอะไรอ่า แต่ถ้าเป็นเรื่องของพวกมันสองตัวฉันไม่บอกนะ -___________- ”
“ หวงเพื่อนหรอ ?? ” ผมถามเค้าไปแบบเล่น ๆ
“ ป่าววว ฉันหวงนายต่างหาก ” ทำไมเค้าถึงปากหวานแบบนี้นะ แค่หน้าหวานอย่างเดียวไม่พอรึไง ><
“ คือฉันจะถามว่านายชื่ออะไรน่ะ ”
“ อ๋อ ว่าแต่ฉันชื่ออะไรดีอ่ะ ”
“ ไม่ขำนะ =w= ”
“ คิกคิก ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ”
“ ……………………. ”
“ ฉันชื่อมิน ยุนกิ หรือเรียกชูก้าก็ได้ J ”
“ ชูก้า ”
“ ใช่แล้วชูก้า จำไว้ดีดีละวี ” เค้าพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ผม โอ๊ยยย คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลยครับ หน้าก็หวานซะ ชื่อก็หวานอีก อ่า เห็นแบบนี้แล้วผมเริ่มอยากกินของหวานซะแล้วสิ -.,-
“ ..................................... ”
“ จำได้แล้วใช่ป่ะ ? ”
“ อื้มมม ชูก้า ”
“ วี ...... ”
“ ชูก้า ”
“ วี ”
“ ชูก้า ”
“ วี ?!! ”
“ ชูก้า ”
“ วี … ”
“ ชู ………….. ” ผมยังพูดไม่ทันจบเค้าก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ พอและ ๆ เราไปหาไรกินกันดีกว่า ? ”
“ เอาดิ กินไรอ่ะ ”
“ วีอยากกินไรอ่า ? ”
“ ได้หมดอ่า ก้าคิดสิว่าอะไรอร่อยย ? ”
“ งั้นไปกินราเมนกัน ฉันรู้จักอยู่ร้านนึงอร่อยสุโค่ยยยย ” เค้าพูดพร้อมกับทำท่าการันตีว่าร้านนี้อร่อยจริง
“ อร่อยขนาดนั้นเชียวว ? ” ผมพูดแววเค้าไปนิดหน่อย
“ ที่ สุด ใน สาม โลก อ่ะ XD ” เค้าทำท่าทะเล้นใส่ผม
“ ฮ่าฮ่า โอเคงั้นไปกินราเมนกัน ” ผมแอบขำกับท่าทางน่ารักน่ารักของชูก้า
_____________________________________________________________________________________
ไรท์มาอัพแล้วนะ หลายจากที่ดองไว้นาน
แง่ม แง่ม ขอโทษด้วยนะคะ
พอดีว่าเปิดเทอมก็เรื่องหลาย ๆ ให้เครียด
ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องเรียน ไรท์ละเพลีย
ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ TT^TT
ยังไงก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ :)
ความคิดเห็น