[TEENTOP] My Short Fiction [ByungChan]

ลำดับตอนที่ #13 : [OS] Cigarette and Lighter [ByungChan]

Title: [OS] Cigarette and Lighter
Fandom: TEENTOP
Pairing: ByungChan [LeeByunghun x LeeChanhee]
Rating: PG
Genre: Fluff, Yaoi
Author: icypumpkin
Note: ขออภัยที่สั้นและบุหรี่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ
-----------------------------------------------







ปลายฝนต้นหนาว...หนึ่งช่วงเวลาในหนึ่งปีที่สายลมพัดผ่านแสนแรงแต่ก็หอบเอาความเย็นสบายมา...

เรือนผมสีแดงเพลิง ใบหน้าขาว เจ้าของดวงตาเรียวดำแสนมีเสน่ห์นั่งทอดกายอยู่ริมระเบียง ปล่อยให้ลมหนาวพัดผ่าน แว่วเสียงการจราจรในเมืองและภาพแสงไฟเทียมจากตึกราบ้านช่องแข่งกันส่องแสงให้ค่ำคืนนี้ดูไม่มืดจนเกินไป...นิ้วเรียวเกล็ดบุหรี่ออกจากซองสีขาวขลิบทอง..มาร์โบโล่ไลท์...บุหรี่ยี่ห้อโปรดของเขา...ก่อนจะโยนซองลงบนโต๊ะเตี้ยข้างตัว บุหรี่มวนหนึ่งถูกคีบไว้ที่ปลายนิ้ว กวาดสายตาหันมองรอบกาย...ไม่มี มืออีกข้างที่ว่างตบกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง...ก็ยังไม่มี


"หาเจ้านี่ล่ะสิ"เสียงใสที่ดังจากด้านหลังทำเอาบยองฮอนหันขวับก่อนจะพบกับไลท์เตอร์สี่เหลี่ยมสีเงินวาวมีลายฉลุอย่างเป็นเอกลักษณ์มาพร้อมกับดวงหน้าหวานของเพื่อนสนิทร่วมวง...หรือจะเรียกว่าเป็น...คนรัก...ของเขาดีนะ

"ฉันลืมขอมันมาจากนายอีกแล้วหรอเนี่ย"เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลั้วหัวเราะ มือข้างที่ว่างยกขยี้ผมก่อนจะแบมือรับไลท์เตอร์จากมืออีกฝ่ายที่ปล่อยทิ้งลงมา

"มันรสชาติดีขนาดนั้นเลยหรอ....บุหรี่หน่ะ"เมื่อมองไปเห็นหางคิ้วของอีกฝ่ายเลิกขึ้น คนถามจึงเพิ่มคำต่อท้ายเพื่อให้เข้าใจ

"หึ....ไม่รู้สิ ชานฮีอยากลองไหมล่ะ"

บุหรี่มวนเดิมแตะลงบนริมฝีปากบางอย่างหมิ่นเหม่คล้ายแค่อ้าปากเพียงนิดเจ้าวัตถุทรงกระบอกนั่นจะหล่นออกมาได้ง่ายๆ ไลท์เตอร์สีเงินถูกเปิดฝาออก เสียงคล้ายบางสิ่งกระทบกัน

แชะ! ก่อนไฟสีส้มผสมฟ้าจะถูกจุดขึ้นและนำไปจ่อกับมวนบุหรี่ที่ถูกคาบไว้ แสงไฟสีเหลืองลุกวาบมอดไหม้ที่ปลายมวน ไฟแช็กในมือถูกสะบัดปิดฝาลง ยื่นคืนให้เจ้าของเดิม มือเรียวคีบบุหรี่ก่อนจะดูดควันเข้าเต็มปอด...ไฟสีส้มยิ่งลามเข้าสู่ต้นมวน บุหรี่มวนนั้นถูกปล่อยจากริมฝีปากมาอยู่บนมือคนสูบ...ควันสีขาวคล้ายออกไปทางสีเทาขุ่นลอยออกทางจมูกและริมฝีปากที่เผยอน้อยๆ..ก่อนจะปลิวหายไปกับสายลมคล้ายไม่เคยเกิดขึ้น ทิ้งไว้เพียงกลิ่นที่แสนเป็นเอกลักษณ์


"ไม่เอาหรอก..เหม็น"คำตอบนั้นทำเอาบยองฮอนยิ้มน้อยๆ...แม้จะบ่นว่าเหม็น แต่ชานฮีก็มักจะยอมมายืนคุยเป็นเพื่อนเขาเสมอ

"ดีแล้วล่ะ..ไม่ต้องสูบหรอก....มันไม่ดี"

"บยองฮอนก็รู้ว่ามันไม่ดีแล้วทำไมไม่ยอมเลิก"คำถามที่สวนกลับมาทำเอาคนถูกถามตาโต หัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะอัดนิโคตินเข้าปอดอีกครั้ง

"นั่นสิ...ทำไมกันนะ....แล้วทำไมชานฮีถึงมีไลท์เตอร์ทั้งๆที่ไม่ได้สูบบุหรี่ล่ะ"คำตอบถูกแปรเปลี่ยนเป็นคำถามอีกครั้งทำเอาชานฮีเบ้ปาก...บยองฮอนก็แบบนี้ทุกที หากสรรหาคำตอบไม่ได้ ถ้าไม่เงียบก็เปลี่ยนเรื่องไปเลย

"อยากได้...เคยอยากลองสูบ...แต่แพ้กลิ่นบุหรี่"เสียงใสที่ตอบออกมาแผ่วเบา มือบางเปิดฝาไลท์เตอร์ซิปโป้ขึ้น...กดเลื่อนให้ไฟติด...จ้องมองเปลวไฟนั้นสักพัก...ปิดฝาลง ทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา 

แต่คำตอบที่ได้ยินนั้น ทำเอาคนฟังรีบสูบบุหรี่มวนนั้นเป็นครั้งสุดท้ายและขยี้ทิ้งกับที่เขี่ยแม้จะเหลือครึ่งมวนก็ตาม ดึงที่เขี่ยไปให้ห่างจากอีกฝ่ายก่อนจะไปยืนสะบัดเสื้อผ้า

"แล้วทำไมถึงไม่เคยบอกว่าแพ้ควัน มายืนดมแบบนี้ทำไมกัน"เขาไม่เคยเอะใจว่าทำไมชานฮีถึงถามบ่อยเหลือเกินถึงเหตุผลที่เขาสูบบุหรี่และคำพูดคล้ายบอกกลายๆว่าให้เลิก...ถ้าเอะใจสงสัยสักนิดเขาคงจะรู้ และเขาคงจะสังเกตเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าที่บิดเบี้ยว พยายามปัดควันให้ออกห่างตัวรวมทั้งเจ้าตัวที่มักจะไปยืนอยู่ต้นลมเสมอ ไหนจะเวลาเขาสูบบุหรี่เสร็จ ชานฮีมักจะไม่ยอมเข้าใกล้ ถ้าไม่ไล่ให้ไปอาบน้ำก็รอสักพักแล้วค่อยเดินเข้ามานั่งด้วย

"ฉันเองก็เคยอยากสูบนะ เคยลองแล้วด้วยแหละ ถึงกับลงทุนไปซื้อเจ้านี่เพื่อจะมีใช้เป็นของตัวเอง ทั้งๆที่ราคาก็ไม่ใช่น้อยๆเลยกับไอ้แค่ไฟแช็กอันเดียว..."คนพูดยู่ปากและย่นจมูกเมื่อนึกถึงตอนเข้าร้านไปเลือกซื้อไลท์เตอร์อันโปรดที่พกติดตัวตลอดเวลา ก่อนจะเอ่ยต่อ 

"รสชาติมันเป็นยังไงกันนะ...ฉันชักจะจำไม่ค่อยได้ซะแล้วสิ....นุ่มๆ...เย็นๆ....แต่สิ่งที่แจ่มชัดที่สุดคือแสบคอ...และสักพักก็เริ่มแย่ลง ถึงได้รู้ว่าแพ้กลิ่น แพ้ควันบุหรี่"ใครกันบอกว่าอีบยองฮอนเปลี่ยนเรื่องเป็นอยู่คนเดียว ชานฮีเองก็น้อยหน้าซะที่ไหน ไม่มีใครเอ่ยถามถึงการที่ชานฮีรู้ได้ยังไงว่าแพ้กลิ่นบุหรี่แต่เจ้าตัวกลับตอบเพื่อหลีกหนีประเด็นที่อีกฝ่ายตั้งคำถามซะนี่

"ดีแล้ว...อย่างน้อยนายก็แพ้กลิ่น แพ้ควัน...ไม่แพ้บุหรี่เหมือนฉัน"ถึงตรงนี้คนพูดหัวเราะกับมุขตลกเล็กๆที่ตนเองสร้างขึ้น

"บยองฮอนไม่ได้แพ้บุหรี่สักหน่อย แค่ไม่ยอมออกห่างจากมันเองต่างหาก"คนตาโตตอบและหันมองคนข้างกาย ผมสีแดงที่ตอนนี้ถูกความมืดกลืนพาลทำให้ผมสีแดงเพลิงกลายเป็นแดงเข้มสะบัดปลิวไปมาเพราะกระแสลม

"ฉันเลิกไม่ได้...ติดซะแล้วล่ะสิ น่ากลัวเนอะ ใครจะไปรู้แค่ไอ้แผ่นกระดาษห่อยาสูบเล็กๆแค่นี้จะทรงอิทธิพลขนาดนี้"พอได้ยินประโยคนี้ ชานฮีเบ้ปากอีกครั้ง ทำเอาบยองฮอนอดไม่ไหวที่จะบีบจมูกอีกฝ่ายเบาๆแบบที่ชอบทำ

"ถ้านายอยากทำ ไม่มีอะไรที่นายทำไม่ได้หรอก"บยองฮอนหัวเราะให้กับคำพูดนั้น...จะมีใครในโลกรู้ใจอีบยองฮอนเท่าอีชานฮีอีกไหมนะ...

"งั้นฉันมีข้อเสนอ....บยองฮอนอยากฟังไหม.."เพราะชานฮีรู้ดี อย่างบยองฮอนถ้าอยากทำก็ทำได้ ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ค่อยยอมจะทำ ก็ต้องมีสิ่งจูงใจกันหน่อย

"....."เจ้าของเรือนผมสีแดงยืนมองอีกฝ่ายนิ่งๆ ปล่อยเวลาไหลผ่านไปสักครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ

คล้ายเห็นใบหน้าหวานซับเลือดฝาดแต่ไม่ทันจะได้ถาม ริมฝีปากบางก็ตรงเข้าประกบ บดคลึงแผ่วเบาก่อนลิ้นจะลอดผ่านริมฝีปากที่เผยอออกเพราะความตกใจ ลิ้นนุ่มหยอกล้อเพียงชั่วครู่และถอนริมฝีปากออก


ชานฮีไม่ชอบกลิ่นบุหรี่เลยจริงๆ...แม้มันจะเหลือตกค้างอยู่เพียงนิดภายในโพรงปากของบยองฮอน...แต่ก็น่าเหลือเชื่อที่บุหรี่มีกลิ่นและรสชาติแรงเหนือริมฝีปากของอีกฝ่ายที่มักจะมอบสัมผัสความหวานให้เขาอยู่บ่อยๆ



"ถ้าอยากสูบบุหรี่มาก...ก็ใช้วิธีนี้ละกัน ไม่รู้ว่าจะได้ผลไหม...

........
.....

และก็แล้วแต่บยองฮอนนะว่าจะลองวิธีนี้หรือเปล่า"แม้ตนเองจะเป็นคนเริ่มและตั้งข้อเสนอนี้ขึ้น แต่ยิ่งพูด ใบหน้าหวานก็ยิ่งก้มต่ำลง เสียงที่เคยดังก็เบาลงจนคล้ายเป็นเสียงหวีดแว่วของสายลม


"ฉันว่ามันต้องได้ผลดีมากแน่ๆเลย...แต่ตอนนี้ฉันอยากบุหรี่ขึ้นมาอีกแล้วสิ"ยิ่งพูดระยะห่างก็ยิ่งลดเหลือน้อยลงทุกที จนกระทั่งหน้าผากชนหน้าผาก ดวงตาสบประสานก่อนจะเป็นชานฮีที่หลบตาหนี ไม่ทันจะได้เถียง ริมฝีปากอุ่นก็ตรงเข้าสัมผัส ขบเม้มริมฝีปากล่างเบาๆเป็นเชิงขออนุญาติ เมื่ออีกฝ่ายเปิดทางให้ บยองฮอนจึงไม่รั้งรอที่จะสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนุ่ม สัมผัสกับฟันสวยที่เรียงตัวกัน และสุดท้ายคือลิ้นชื้นของอีกฝ่าย ค่อยๆเกี่ยว..กระหวัด..รัดพัน...ต่างจากจูบก่อนหน้านี้มากนัก เพราะเขาทั้งกดและย้ำหนักหน่วงในที่ที่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกดี...และแน่นอน มันกินระยะเวลาที่ยาวนานกว่าเดิม เพราะชานฮีหวาน...หวานจนบยองฮอนไม่เคยห้ามใจตัวเองไหวเมื่อเข้าใกล้...ก่อนเขาจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกเมื่อได้ยินเสียงประท้วงในลำคอจากอีกฝ่าย


จูบครั้งนี้...แสนหวาน แม้จะมีกลิ่นบุหรี่เจือจาง...แต่ก็น้อยจนเกือบไม่รู้สึก ไม่รู้เพราะครั้งนี้คนที่โดนไล่ต้อนคืออีชานฮีหรือเปล่า ถึงไม่ค่อยมีสติและคล้ายเรี่ยวแรงหายไปดื้อๆแบบนี้



"คนบ้า...เอากำไรเกินควร"หลังพักจนลมหายใจกลับมาเป็นปกติ คำบ่นที่แสนน่าฟังก็มาพร้อมกับมือเรียวที่ตีลงบนต้นแขนในน้ำหนักที่ไม่เบานักและหันหลังหนีไป

"โอ๊ย!!...แต่หายจริงๆนะ ไม่อยากบุหรี่อีกแล้วอะ...ชานฮีนี่เป็นยารักษาทุกโรคสำหรับฉันจริงๆนะเนี่ย"เสียงทุ้มยังคงไม่หยุดพูดถ้าไม่เห็นสายตาของอีกฝ่ายที่มองค้อนมา...เขาหัวเราะเสียงดัง..ก็ตอนนี้ อีบยองฮอนคนนี้กำลังอารมณ์ดีนี่หน่า

"ฉันคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่เนี่ย คนที่ไม่รักตัวเองปล่อยตายๆไปซะก็ดี ไม่เห็นต้องหาทางช่วยแบบนี้เลย"ชานฮียกมือขึ้นกอดอกก่อนจะเหล่มองอีกฝ่ายที่ตรงเข้ามากอดเอาไว้จากด้านหลัง

"ถูกแล้วสิ ถ้าฉันเป็นอะไรไปจริงๆ ชานฮีต้องร้องไห้จนดูไม่ได้แน่ๆเลย ขนาดตอนนั้นแค่เป็นหวัดยัง..."

"ย้าาา!!!! ไม่เอาแล้ววิธีนี้ ยกเลิก ซิปโป้อันนี้ก็ยกให้ด้วย เอาไปสูบให้พอใจเลยนะบุหรี่หน่ะ"เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายจะยกเรื่องอะไรมาพูด ชานฮีจึงขัดคำพูดนั้นและพยายามสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดที่โอบรัดไว้ แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเลยเมื่อบยองฮอนกอดเขาไว้แน่นขนาดนี้

"โอ๋ๆๆ ฉันล้อเล่นนะ ไม่พูดแล้วก็ได้ แต่ชานฮีน่ารักจริงๆนี่..."พูดแล้วก็นึกย้อนไปถึงตอนนั้นที่เขาป่วยหนัก ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดคอยดูแลเขาจะเป็นยังไงนะ ก็อีชานฮีที่อยู่ในอ้อมกอดของเขานี้ ทั้งทำข้าวต้ม คอยหายาให้กิน เช็ดตัวให้แทบทั้งคืนจนไม่ได้นอน และไหนจะตอนที่ไข้เขาขึ้นสูง ยังจำได้ว่าเห็นชานฮีร้องไห้เพราะกลัวเขาจะเป็นอะไรไป...ก็เพราะแสนดีและน่ารักแบบนี้...อีบยองฮอนจะไม่รักยังไงไหว

"ไม่ได้เป็นห่วงบยองฮอนจริงๆหรอก..ก็แค่...แค่ถ้านายเป็นอะไรไป ทีนท๊อปก็อยู่ไม่ได้ ความจริงฉันห่วงวงไม่ได้ห่วงนายเลย"ปากก็ว่าไป แต่สายตานั้นล่อกแล่กมองนั่นทีนี่ทีจนคนมองอดไม่ได้ที่จะแซว

"โกหกไม่เก่งเลยชานฮียา..."เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ขบเม้มเบาๆก่อนจะหอมแก้มอีกฟอด...ทำเอาคนในอ้อมกอดตัวแข็งไปสักพักและดิ้นหาทางจะเอาคืนเขาให้ได้




"นี่...แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ทำวิธีนี้จริงๆ...ฉันคงจะเลิกบุหรี่...แล้วเปลี่ยนมาสูบจนเสพติดชานฮีแน่ๆเลย"


END


Talk: มาอีกหนึ่งเรื่อง ยังไงหากใครสนใจสั่งซื้อฟิกเล่ม https://docs.google.com/forms/d/12gAwwFlw9mIR8Fd26ODxIzUPDdqIngz_arF1U4XiYlA/viewform#start=openform กดสั่งได้เลย หรือหากต้องการดูรายละเอียด สามารถกดกลับไปหน้าที่แล้ว หรือ http://secretlegacy.blog.fc2.com/blog-entry-50.html ขอบคุณที่ให้ความสนใจค่ะ ^^