白美芝 ; องค์หญิงผู้โดดเดี่ยวสกุลไป๋

“ บันทึกมหันตภัยไท่ชู อารัมภบท ”

เหนือสามพิภพล่าง ย่อมมีพิภพเทพ เหนือพิภพเทพย่อมมีพิภพบรรพกาล

นางผู้อยู่ใต้เทพผู้ยิ่งใหญ่เพียงสอง แต่อยู่เหนือเทพเซียนนับแสน

นางผู้เกิดมาสูงศักดิ์แต่ชะตากลับอาภัพ 

นางคือฝ่าบาทน้อยแห่งตำหนักเหมยฉี๋ฮวา ( ตำหนักส่วนพระองค์ ) 

หนึ่งในหกตำหนักสูงสุดดินแดนบรรพกาล

ไป๋เหม่ยจือ องค์หญิงรองแห่งตำหนักเฉียนชิงฉิวจือ ( ตำหนักที่ประทับของเทพบรรพกาลและพระมเหสี )

_______________________________________

“ เจ้าเฒ่ามาร เจ้ารู้รึไม่ ” เสียงนุ่มละมุนของร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมทอดสายตามอง

ไปยังชายหนุ่มสูงอายุที่กำลังรินชาใส่แก้วน้อยๆ แล้วผินไปมองทิวทัศน์ของพิภพเทพ ปล่อยให้เวลาล่วงเลย

สายลมพัดอาภรณ์และเกศาสีดำขลับพริ้วไหว

“ รู้อันใดกัน ” เสียงแหบห้าวตอบกลับ 

“ ยามข้าเกิดมา ทุกคนในพิภพบรรพกาลล้วนร่วมยินดี 

บัดนี้ข้าใกล้สิ้นชีวีกลับมีเพียงเจ้าซึ่งเป็นศัตรูเคียงข้างกาย ช่างน่าขันนัก ” คำพูดของหญิงสูงศักดิ์ข้างกายทำให้ชายเฒ่าวางกาชาลงอย่างเบามือพร้อมยืดอก หันเหสายตาไปมองพิภพเทพอย่างไร้จุดหมายเช่นเดียวกับนาง

“ อายุขัยของเทพและมารนั้นยาวนาน ชั่วชีวิตนี้เจ้าทำเพื่อใต้หล้า ขจัดมหันตภัยไท่ชู รับการลงทัณฑ์จากบิดาแทนเด็กสองคนนั้น เจ้าย่อมทุกข์ทน อดสูมากพอแล้ว เจ้าต้องการอันใดบอกข้าเถิด เฒ่าผู้นี้จัดหาให้เจ้าเอง ”

ตอนนี้นางกำลังมองใต้หล้าที่นางเฝ้าปกป้อง รุ่งเรืองถึงขีดสุด เผ่ามาร เผ่าปีศาจ เผ่ามนุษย์อยู่กันอย่างผาสุข   พิภพเทพจะมีงานมงคลในวันพรุ่งนี้ นางควรมีความสุข นางกำลังแสร้งมีความสุข แต่ในสายตาของเขา เฒ่ามารที่เฝ้ามองโลกผันเปลี่ยนมานับแสนปี นางกำลังทุกข์ทนถึงขีดสุด แต่นางกลับยินดี ไม่ทำอันใด รวมถึงไม่ฝืนต้านโชคชะตาตนเอง

“ ข้าขอเพียงพรุ่งนี้ท่านไปอวยพรให้แด่คู่หยวนหยางแทนตัวข้า ขอให้พวกเขาครองคู่ไปจนนิรันดร์ มีลูกหลานดั่งใจอยาก ไม่มีความทุกข์ระทม เท่านี้ ข้าก็มีความสุขแล้วเฒ่ามารเอ๋ย ” หยาดน้ำตาไหลออกจากหางตาของนางอย่างเงียบๆ ราวกับไม่อยากให้ผู้ใดรู้ถึงความโศกเศร้าที่กำลังกัดกิน ความเจ็บปวดปานจะขาดดิ้นในโชคชะตาที่แสนโหดร้ายนี้

_______________________________________

ฟู่หยวน เทพจันทรา บุตรชายของสัจจเทพไป๋เจ๋อ และเทพประมุขฮั่นซ่าง

_______________________________________

“ เหตุใดนางถึงต้องทำร้ายเสี่ยวหลีเช่นนี้ !! ” เสียงทุ่มของชายสูงใหญ่ แสดงอารมณ์โกรธเกรียวของตัวเจ้าของได้ถึงที่สุดแล้ว นามของผู้ถูกกระทำก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล นางผู้นั้นกำลังนอนหลับพริมอยู่ตรงหน้าเขา นางเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเผ่ามาร เป็นคู่หยวนหยางของเขาในอนาคต เหตุใด เหตุใด ไป๋เหมยจือถึงกล้าวางยาพิษนางได้ลงคอ 

“ เอะอะอันใดกัน ดังไปถึงหน้าตำหนักเชียวหยวนเออร์ ” เสียงของเทพประมุขฮั่นซ่างดังขึ้น กลิ่นอายคุกกรุ่นของรังสีอาฆาตก็ลดไปหลายส่วน

“ ลูกคารวะเสด็จแม่ ”

“ ตามสบายเถอะ ” คำพูดดั่งกล่่าวไม่เพียงจะบอกเกล่าลูกชายของตน แต่กลับกล่าวกับคนทั้งตำหนัก

“ เกิดอันใดขึ้น องค์หญิงหลีม่านโดนลอบวางยาพิษหรือ ” แม้จะมองสิ่งตรงหน้าออกอย่างแจ่มแจ้ง นางกลับเอ่ยถามออกไป

“ ไม่ผิดพะยะค่ะ ต้องเป็นนางแน่เสด็จแม่ ” เทพหนุ่มกล่าวตอบกลับมารดาอย่างมั่นใจในข้อสันนิฐานของตน

“ เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าเป็นนาง หยวนเออร์ ” เทพประมุขฮั่นซ่างไม่เชื่อในสันนิฐานของบุตรชายตนเอง เป็นเพราะนางรู้จักหญิงสาวที่ถูกกล่าวหาเป็นอย่างดี แม้นไป๋เหมยจือไม่ได้เป็นคนใจดีแต่นางก็ไม่ใช่คนโหดร้ายจนฆ่าคนได้เช่นนี้ แต่องค์หญิงหลีม่าน เทพประมุขฮั่นซ่างผู้นี้ก็ยังมองไม่ออก

“ ยาพิษที่ตรวจพบในกาชาเป็นยาพิษที่หาได้ในป่าเห๋อเหลียนพะยะค่ะ ” ฟู่หยวนกล่าวเท็จทูลความทีี่ไปหามาได้จากสาวใช้ขององค์หญิงหลี่ม่าน

“ ป่าเห๋อเหลียนงั้นหรือ เกี่ยวอันใดกับนาง ”

“ ตามที่ลูกสอบถามจิงกวาน นางบอกว่า ไป๋เหมยจือจุติที่ป่าเห๋อเหลียนพะยะค่ะเสด็จแม่ ”

“ เจ้าอย่าคิดตื้นเขินนักลูกรัก ป่าเห๋อเหลียนถึงจะเป็นป่าศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็มีเทพมารไม่น้อยที่มีพลังตบะมากพอที่จะเข้าไป และที่สำคัญไป๋เหมยจือจุติที่บ่อสรรเสริญบรรพกาล นางมาพร้อมเหมันต์ฤดู หนี่เจินถึงกับวางนางให้ขึ้นเป็นเทพเหมันต์องค์ถัดไป ” บุตรของนางเก่งกาจทั้งบุ๋นและบู้ พลังก็มหาศาล เป็นถึงบุตรของสัจจเทพถึง 2 องค์ เหตุใดเรื่องเช่นนี้กลับโง่เขลานัก 

“ ถึงแม่จะเป็นคนนอก แต่ไม่มีผู้ใดดูไม่ออก ไป๋เหมยจือ นางผู้นั้นชอบพอเจ้า และแม่มั่นใจว่านางไม่มีทางทำสิ่งต่ำช้าเช่นนี้แน่ ” เสียงของเทพประมุขแข็งกร้าวขึ้นทันที ที่เห็นปฏิกิริยาต่อต้านในคำพูดของนาง

“ ดูแลคู่หมั้นเจ้าให้ดี หลังจากนางฟื้นค่อยสืบหาความจริงต่อไป ” พูดจบร่างบางของเทพประมุขก็ก้าวเดินกลับไปทางเดิม 

“ ลูกน้อมส่ง… ” 

“ แล้วก็จิงกวาน ” น้ำเสียงดุดันของเทพประมุขทำให้ทั่วทั้งตำหนักอยู่ในสภาวะแน่นิ่ง โทสะของเทพประมุขแม้แต่สัจจเทพไป๋เจ๋อผู้เป็นพระสวามีก็ไม่สามารถห้ามได้

“ เพคะฝ่าบาท ”

“ ชาติกำเนิดของเทพ หาใช่สิ่งทีีมารชั้นต่ำเช่นเจ้าจะสอดรู้สอดเห็น วันนี้ข้าถือว่าเจ้าไม่รู้ แต่ข้าไม่สามารถมองข้ามได้ ไป๋เหม่ยจือนางเป็นถึงเทพเหมันต์องค์ถัดไป ลงโทษมารจิงกวานกักตัวในเจดีย์สูบตบะพันปี ” 

ประกาศิตสุดท้ายที่เทพประมุขกล่าวทิ้งไว้หลังจากมาเยี่ยมลูกชายครั้งนี้ ทำให้ทั่วทั้งพิภพเทพเล่าลือกันไปทั่ว ดูท่างานมงคลของเทพจันทราและองค์หญิงหลีม่าน อาจไม่ใช่สิ่งที่เทพประมุขต้องการนัก

_______________________________________

“ บันทึกมหันตภัยไท่ชู แตกดับ ”

หลังปฏิทินบรรพกาล หนึ่งแสนหกร้อยเจ็ดสิบเก้าปี 

หลังงานมงคลเทพจันทราและพระชายา เพียงวันเดียว เกิดอาเพศ ฟ้าทั่วทั้งพิภพพเทพถล่มลงมา 

สัจจเทพทั้งสี่ต่างผนึกพลังเพื่อต้านฟ้า แต่เพียงเฒ่ามารปรากฏตัวขึ้นบอกกล่าวข่าวสารบางอย่างจากหญิงสูงศักดิ์ อาเพศก็ถูกคลี่คลายไปอย่างง่ายดาย

open ; 05 / 01 / 2022

. _____________________________________________________________________________________ .

close ; xx / xx / xxxx

writer :: youinmywinter

credit  /   pictures :: GOOGLE
 

.  _____________________________________________________ .

ชื่อ ตัวละคร และสถานที่ เป็นเรื่องสมมุติขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาในนิยายไปเผยแพร่ต่อ โดยไม่ได้รับอนุญาติจากทางกระผม หากละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดทางกฎหมาย