คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Dream come true.
“โอเค เลิกกองแค่นี้ ขอบคุณทุกคนมาก อย่าลืมเจอกันพรุ่งนี้” สิ้นเสียงผู้กำกับทุกคนในกองถ่าย Heartstings ก็พากันยิ้มร่า ที่วันนี้ได้เลิกงานเร็วกว่าปกติ ยงฮวารีบวิ่งตรงไปยังห้องที่เขาใช้เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที จนกระทั่งมองเห็นพักชินเฮ ระหว่างทางเดินจึงอดไม่ได้ที่จะไปแกล้งเธอเหมือนประจำที่เขาเคยทำ
“ชินเฮ พรุ่งนี้พี่จางกึนซอกมาหรือป่าว” เขาพูดขึ้นเสียงดังเพื่อเรียกให้เธอหยุดฟังเขา ชินเฮถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหยุดเดินหันหน้ามาหายงฮวาที่กำลังเดินมาทางเธอ
“อะไรอีกล่ะ” น้ำเสียงชินเฮดูเบื่อหน่าย
“พี่จางกึนซอกจะไปงานแถลงข่าววันพรุ่งนี้มั๊ย”
“นายจะบ้าเหรอ จะไปได้ไง”
“งั้นฮงกิล่ะ ไม่ไปเหรอ” ยงฮวาเซ้าซี้ต่อ
“เอ๊ะ...เกี่ยวอะไรกะฮงกิเนี่ย ไม่มีใครไปไม่มีใครมา พอใจนายมั๊ย” ชินเฮค้อนขวับ
“อ้า...ไม่มีใครมาทำคะแนนเหรอไงเนี่ย ชินเฮเธอช่างน่าสงสารจริง” เขายื่นหน้าทำท่าล้อเลียนเธอ
“ไปสงสารตัวเองเถอะ นางฟ้านายก็ไม่มานี่ แบร่....” ชินเฮล้อเลียนเขาคืน
“ชินเฮอ่า....แทงใจดำชั้นเลยนะเนี่ย” ยงฮวาล้อเลียนต่อ
“ไม่พูดกะนายแล้ว ชั้นจะกลับล่ะได้นอนเร็วสักวัน อย่ามากวนประสาท ไปๆ หลีกไปได้แล้ว” ชินเฮพูดจบก็ผลักเขาออกจากทางเดิน ยงฮวายังนึกสนุก ตะโกนไล่หลังเธอไป
“ชั้นล้อเล่น อย่ากลับไปนอนร้องไห้ล่ะ” ชินเฮเดินจากไปแล้วพร้อมกับบ่นพึมพำคนเดียว ยงฮวาฉุกคิดขึ้นมาได้ เขาเองก็ควรจะรีบกลับเหมือนกัน อย่างน้อยๆคืนนี้เขาก็จะมีเวลาส่วนตัวมากขึ้นอีกหนึ่งวัน
จงฮยอนนั่งดูรายการทีวีในห้องโถงของหอพักพร้อมกับตักเส้นราเมงเข้าปากเป็นระยะ เสียงยงฮวากับมินฮยอกทำให้เขาต้องหันไปมองเมื่อทั้งคู่เปิดประตูเข้ามา มินฮยอกกำลังเซ้าซี้ถามถึงเรื่องพี่ชินเฮคนสวยของเขา เป็นแฟนกับจางกึนซอกหรือไม่ แล้วลีฮงกิล่ะ มีความสัมพันธ์ยังไงกับเธอ ยงฮวาได้แต่แกล้งเย้าน้องชายว่านายยังมีหวัง แล้วหัวเราะเสียงดัง
“พวกนายตลกอะไรกัน” จงฮยอนเอ่ยขึ้น
“ก็เจ้าน้องชายของนายนี่สิ มาเซ้าซี้ถามชั้นเรื่องชินเฮอยู่ได้ อยากรู้ทำไมไม่ไปถามเองก็ไม่รู้” ยงฮวาบุ้ยปากไปหามินฮยอก
“ตกหลุมรักอีกแล้วเหรอ ไอ้เพื่อนยาก” จงชินเปิดประตูออกจากห้องมาได้ยินเข้าพอดี พูดขึ้น
“พี่ชินเฮน่ารักนะ ใจดีด้วย” มินฮยอกยืนยัน จงฮยอนแค่นหัวเราะ ตลกในความไร้เดียงสาของน้องชาย
“แข่งกับจางกึนซอก ลีฮงกิ ไม่น่ากลัวเลยน้องเอ๋ย” ยงฮวาพูดแล้วตบไหล่มินฮยอกเบาๆ
“ทีพี่ล่ะ คู่แข่งพี่ตั้งเยอะพี่ยังเอาชนะได้เลย ถ้าพี่ช่วยผม ผมต้องได้เดทกับพี่ชินเฮแน่ๆ นะนะ” มินฮยอกเกาะแขนยงฮวาทำสายตาเว้าวอน จงชินดึงมินฮยอกมากอดคอ แล้วตบไหล่เบาๆ
“ชั้นพาไปส่องกระจกมั๊ยว่ะ” พูดจบทุกคนก็พากันหัวเราะครืน จงชินพยายามพาให้มินฮยอกเดินตามเขาเข้าไปในห้อง ระหว่างเดินมินฮยอกบ่นพึมพำคำถามเดิมซ้ำๆไม่หยุด
“นี่นายว่าชั้นไม่หล่อเหรอไง”
“แค่จะพาไปส่องกระจก” จงชินบอกแล้วพามินฮยอกเดินแยกจากกลุ่มไป ยงฮวา จงฮยอนมองตามคู่เพื่อนซี้เข้าไปในห้องแล้วอดหัวเราะในความตลกของทั้งคู่ไม่ได้
“สาวน้อยยังไม่นอนอีกเหรอ” ฮโยยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาพบซอฮยอนกำลังบรรจงผูกริบบิ้นเข้ากับกล่องของขวัญสีหวานตรงหน้า “ของใคร ของยงซอบังเหรอ ครบรอบวันอะไรอีกหรือไงจ๊ะ” เธอถามแล้วหย่อนก้นลงบนเตียงนอนข้างหลังซอฮยอน
“พรุ่งนี้พี่ยงฮวาจะแถลงข่าวละครเรื่องใหม่ค่ะ” ซอฮยอนกล่าวพร้อมยิ้มหวานบนใบหน้า
“จะไปงานแถลงข่าวเหรอ” ฮโยยอนถาม มีความแปลกใจในน้ำเสียง
“พี่ก็รู้นี่ค่ะว่าไปไม่ได้ ชั้นจะฝากพี่ทีมงานไปให้ค่ะ” ซอฮยอนพูดแล้วมองกล่องของขวัญตรงหน้าอย่างทอดถอนใจ “พี่คุยกับจองชินชินกูเสร็จแล้วเหรอค่ะ” ซอฮยอนถามขึ้นมาลอย ๆ
“อืม” ฮโยยอนแค่พยักหน้า
“พี่กับจองชินชินกูจะเดทกันหรือปล่าว” ซอฮยอนถามพาซื่อ
“ยัยเด็กน้อย ทำไมเธอถึงถามอะไรตรงๆแบบนี้ล่ะ” ฮโยยอนหัวเราะเสียงใส
“ชั้นทำให้พี่อายเหรอค่ะ” ซอฮยอนถามตาใส
“พี่ชอบใครเธอก็รู้นี่ จองชินน่ะขาเม้าท์จ๊ะ เขาอยากปรึกษาปัญหาหัวใจกับพี่ก็เท่านั้นเอง” เธอตอบ
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง” ซอฮยอนพยักหน้า “พี่อยากให้ชั้นช่วยอะไรไหมค่ะ พี่ช่วยเรื่องชั้นกับพี่ยงฮวาตั้งเยอะ ชั้นน่าจะได้ตอบแทนพี่บ้าง” ซอฮยอนละสายตาจากกล่องของขวัญแล้วหมุนเก้าอี้มาหาฮโยยอน
“ไม่เป็นไรหรอกเด็กน้อย พี่ช่วยเธอสองคนเพราะเธอสองคนใจตรงกัน แต่กับพี่เนี่ยไม่ใช่นะ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชอบเขา” ฮโยยอนตอบมีความเศร้าเจือในน้ำเสียง
“ให้ชั้นบอกให้มั๊ยค่ะ ชั้นเจอพี่จงฮยอนเขาอยู่บ่อยๆ” ซอฮยอนยื่นข้อเสนอ
“ไม่ได้นะซอฮยอน ห้ามพูดเด็ดขาด กับยงซอบังก็บอกไม่ได้ เข้าใจมั๊ย”
“ค่ะ ชั้นจะไม่พูด แต่พี่ก็ควรจะบอกพี่จงฮยอนให้รู้นะค่ะ บางทีพี่สองคนอาจจะใจตรงกันก็ได้” ซอฮยอนวางท่าราวกับว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญ
“จ้า แม่ผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก ใครกันนะที่จะเป็นจะตายตอนที่ยงซอบังไม่โทรมาเป็นเดือนน่ะ ขนาดยงซอบังเองเธอยังไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร แล้วจงฮยอนน่ะเธอจะไปรู้ได้ไง” ฮโยยอนเย้าน้องสาวคนสวย ทำเอาซอฮยอนแก้มแดง ก่อนที่สองสาวจะพูดอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อน ฮโยยอนยิ้มออกมาในทันที “ยงซอบังตรงเวลาจังเลยนะ” เธอพูดแล้วเตรียมเดินออกไปจากห้องเพื่อเปิดโอกาสให้คู่รักได้พูดคุยกันตามลำพัง ซอฮยอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งยิ้มอายๆ ให้ฮโยยอนก่อนที่เธอจะพ้นประตูออกไป
“ค่ะ พี่ยงฮวา” เธอส่งเสียงใส
“นอนหรือยัง” ยงฮวาส่งเสียงปนความห่วงใยมาในน้ำเสียง
“ยังค่ะ ชั้นรอโทรศัพท์พี่อยู่” คำตอบนั้นช่างสร้างความชุ่มชื่นให้กับหัวใจของเขายิ่งนัก สาวน้อยผู้อ่อนโยน บอบบางและน่าทะนุถนอมคนนี้เป็นดั่งหยาดฝนที่รินรดใจของเขาที่แสนจะแห้งแล้งและเหนื่อยล้ามาแสนนาน
“พี่คิดถึงเธอ ซอฮยอน” เขาเอ่ยแผ่วเบา แต่มันชัดเจนเหลือเกินในความรู้สึกของสาวน้อย
“ค่ะ” ซอฮยอนตอบรับเบาๆ ด้วยความเขินอาย ทั้งคู่เงียบฟังลมหายใจของกันและกัน พลางวาดฝันไปถึงวันที่จะได้อยู่เคียงข้างกันในวันข้างหน้า
“พรุ่งนี้พี่มีงานแถลงข่าวละครเรื่องใหม่ ฮยอนรู้ใช่มั๊ย” ยงฮวาเอ่ยขึ้นก่อน หลังจากที่ทั้งสองคนเงียบอยู่พักใหญ่
“ค่ะ แต่พี่ก็รู้ว่าชั้นไปไม่ได้” ซอฮยอนเจือความรู้สึกเศร้าลงไปในน้ำเสียง ยงฮวาหัวใจไหววูบรับรู้ได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียงของสาวน้อยผู้กุมหัวใจของเขา
“พี่รู้ พี่แค่อยากบอกเท่านั้น” เขากล่าวแล้วนิ่งไป เจ็บปวดในหัวใจที่มีความรักแต่ไม่สามารถบอกใครต่อใครได้ เขาอยากจะอวดให้คนทั้งโลกรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่โชคดีเพียงใดที่มีเธออยู่ข้างกายยอมมอบใจและฝากชีวิตให้เขาดูแล แต่เขากลับทำได้แค่เพียงเก็บไว้ในใจเท่านั้น
“พรุ่งนี้ ชั้นไม่มีตารางงานค่ะ ถ้าพี่ว่าง.....” ซอฮยอนกล่าวแล้วเงียบไปเหมือนจะหยุดคิด ว่าควรจะพูดต่อดีหรือไม่
“นอกจากแถลงข่าวแล้วพี่ก็ไม่มีตารางงาน เราไปหาอะไรทานกันมั๊ย เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้วนะ” ยงฮวาน้ำเสียงสดใสขึ้นมาทันที ซอฮยอนยิ้มออกมาทันทีเมื่อรู้ว่ามีโอกาสจะได้เจอกัน
“ค่ะ” แต่เธอกลับตอบได้แค่นั้น
“พี่จะไปรอที่ซาลอนนะ” พูดพลางลิงโลดในหัวใจ ยงฮวาใช้แผนเดิมที่เคยใช้เป็นประจำเมื่อมีเวลาว่างตรงกัน นั้นคือทำทีบังเอิญเจอกันที่ซาลอนที่สไตลิสต์ทั้งของคู่ประจำอยู่ ถึงมันจะง่ายต่อการถูกจับได้แต่เขาก็คิดว่ามันยังคงเป็นข้ออ้างที่ดีที่ยังคงใช้ได้อยู่ตราบใดที่ยังใช้สไตลิสต์จากร้านเดียวกัน
“พี่ว่าฮยอนควรไปนอนได้แล้วนะ” เขาพูดขึ้นเมื่องมองหน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาว่าเลยเวลาเที่ยงคืนมาแล้ว
“ได้เวลาฟื้นฟูผิวแล้วค่ะ” เธอกล่าวยิ้มๆ
“แล้วเจอกันนะ ฝันดีนะค่ะ” ยงฮวาทำเสียงออดอ้อน ก่อนจะวางสายไป สาวน้อยวางสายไปแล้วแต่ยงฮวายังหุบยิ้มไม่ลงเมื่อนึกถึงช่วงเวลาอันแสนหวานที่เขาจะได้เจอเธอในวันรุ่งขึ้น
ซอฮยอนเดินออกมาจากห้องเพื่อมาตามฮโยยอนเข้าไปนอน เธอกลับพบว่าพี่สาวที่เธอสนิทที่สุดคนนี้กำลังนั่งเงียบๆคนเดียวในความมืด พี่ๆคนอื่นแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะไม่มีตารางงานติดกันสองวัน เหลือเพียงเธอกับฮโยยอนเท่านั้นที่อยู่ด้วยกันในวันนี้ ฮโยยอนถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อนึกถึงชายคนนั้นที่เธอมีใจให้เขา แม้จะไม่ได้คาดหวังว่าจะก้าวหน้าเกินคนที่แอบมองอยู่ แต่เธอก็อดเศร้าใจกับตัวเองไม่ได้ที่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ซอฮยอนรับรู้ได้ทันทีว่าพี่สาวไม่ได้สบายดีอย่างที่พยายามแสดงออก เธอควรจะช่วยเหลืออย่างไรดี อย่างน้อยก็เป็นการตอบแทนความรักความเอาใจใส่ที่ฮโยยอนมีต่อเธอเสมอมา
--------------------------------------จบตอนที่ 1 ------------------------------------------------
มือใหม่หัดฟิคนะค่ะ ไรเตอร์ไม่ใช่ทั้งบอยซ์และโซวอนนะค่ะ บุคคลิกแต่ละคนอาจไม่เป๊ะ ติชมได้ค่ะ
ทราบมาว่าน้องมินตัวจริงค่อนข้างเงียบ แต่ในฟิคเนี่ยง่องแง่งน่าดู เพราะน้องเขาดูน่ารักเลยเขียนไปแบบนั้น แม่ยกน้องมินอย่าโกรธนะค่ะ ว่าจะเขียนไม่เกิน 4 ตอนค่ะ ที่พล๊อตไว้ประมาณนั้น พยายามจะอิงกับข่าวแล้วก็เหตุการณ์ที่ได้รับรู้มาตามสไตล์แม่ยกยงซอคร่า
ความคิดเห็น