คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนใหม่
2
“เล่นให้สนุกนะ...อายะ” ยูคิโนะกล่าวก่อนจะผลักน้องสาวของตนเข้าไปในบ้านผีสิง อายะเดินเข้าไปในบ้านผีสิงอย่างช้า ๆ เพราะข้างในนี้มืดมาก และยังมีอากาศเย็น ทำให้ร่างกายราวกับไร้ความรู้สึก
อายะเดินไปเรื่อย ๆ ก็พบเชือก เธอจับมั่นไว้มั่นเดินไปตามทางเชือกและก็ต้องหยุดเมื่อชนกับอะไรบางอย่างเข้า
ปึก!โอ๊ย~~อะไรเนี่ย อายะบ่นก่อนจะคลำสิ่งนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น สิ่งนั้นมีลักษณะแปลกอยุ่หลายอย่างทีเดียว มันมีลักษณะเหี่ยวคล้ายกับผิวหนังของคนชรา แต่เมื่อเลื่อนขึ้นมาข้างบนตรงที่น่าจะเป็นใบหน้ากลับเกลี้ยงไม่มีอะไรเลย
- -
'' ผ.....ผี!!!!!
อายะตะโกนลั่นก่อนจะวิ่งหายไป เด็กสาวผมชมพูได้แต่มองตามอายะไปก่อนจะหันไปเผชิญกับเด็กหนุ่มผมสีดำที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กับเธอ
“ฮารุ..นายมาทำอะไร!” เด็กสาวผมสีชมพูพูด พลางมองเด็กชายผมสีดำที่ยืนอยู่มุมมืดของในนี้
“ฉันก็แค่มาเที่ยวเฉย ๆ ” เด็กหนุ่มตอบเรียบ ๆ ทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
“แต่นายก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี”เด็กสาวมองเด็กหนุ่มด้วยท่าทางไม่ไว้ใจ
“คาโอรุ...เธอรู้ได้ไงว่าฉันมาน่าไว้ใจ”เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ก็แค่ลางสังหรณ์”
“แค่ลางสังหรณ์งั้นเหรอ...เด็กบ้าใครเขาตัดสินใจเรื่องแบบนี้ที่ลางสังหรณ์” เด็กหนุ่มโวยวาย
“ฉันไม่ใช่เด็กบ้าซักหน่อย” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เธอมองค้อน ๆ ไปทางเด็กหนุ่มก่อนจะเมินหน้าหนี
“^-^จ้า ๆ งอนไปได้ ”
““เชอะ!ไม่ยุ่งด้วยแล้ว” เด็กสาวกล่าวอย่างหงุดหงิดก่อนจะหายไป
○○○○○○○○○○○
อายะวิ่งมาโดยไร้จุดหมายทำให้หลงทาง(จนได้) เธอยังคงเดินวนไปวนมาเพราะหาทางออกไม่ได้เนื่องจากมืดมากเมื่อหาประตูเจอก็ไม่รู้ว่าบานไหนกันแน่ที่เป็นทางออก
“เอาล่ะ!เอาบานนี้แหละ” อายะตัดสินใจก่อนจะผลักประตูนั้น เมื่อเธอเปิดเข้าไปเธอสัมผัสได้เลยว่าห้องนี้เงียบมาก มือของเธอคลำไปที่ร่างกายที่เหมือนมนุษย์ที่นอนอยู่ตรงพื้น แต่ร่างนั้นกลับขยับและพยายาม ดึงเธอ
“ปล่อยนะ!!”
“ไม่ปล่อย! ถ้าไม่ปล่อยเธอจะทำอะไรฉันได้ สาวน้อย”
“ทำอย่างนี้ไง!!” อายะเตะไปที่จุดยุทธศาสตร์อย่างแรก ผีตัวนั้นร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด อายะจึงรีบวิ่งหนีออกมาจากประตูบานนั้น
“ยัยเด็กนี่...แสบชะมัดเลย...โอ๊ยยยย~~~” เด็กหนุ่มสบถกับตัวเองก่อนจะนอนคุดคู้ลงไปกับพื้น
“เป็นอะไรรึเปล่า ฮารุ” เด็กสาวผมสีชมพูคนเดิมถามด้วยรอยยิ้มที่ปากเล็กน้อย
“ยิ้มอะไร ? คาโอริ” เด็กหนุ่มเรียกชื่อเพื่อนสาวทำหน้าราวกับโดนทุบหน้าด้วยค้อน
“นายไปก่อนเถอะ ฉันยังมีงานที่ค้างคาอยู่น่ะ ” เธอกล่าวลอย ๆ ก่อนจะยื่นมือให้จับ เด็กหนุ่มลุกขึ้นมาหันไปมองด้วยท่าทีงุนงงก่อนจะเดินตามคาโอรุที่เปิดวาร์ปให้เขาเรียบร้อยแล้ว
“แล้วเจอกัน” เขาโบกมือให้ก่อนจะหายไป
หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่สวนสนุกต้องมาหาสาวน้อยผู้โชคดีที่ติดแหง็กอยู่ในบ้านผีสิง เขาพาสาวน้อยคนนั้นออกมาอย่างปลอดภัย ท่ามกลางฝูงชนที่ยืนอยู่ภายนอกเครื่องเล่นนั้น
“อายะ ไปไหนมาเนี่ย” ยูคิโนะเดินมาพร้อมกับมือที่ถือของพลุกพลังไปหมด
“หลงทางนิดหน่อย” อายะตอบเรียบ ๆ
“นิดหน่อย?...ชั่วโมงกว่าเนี่ยนะ!!!”
“แฮะ แฮะ” อายะได้แต่ยิ้มแหย
“กลับบ้านกันเถอะพี่เมื่อยแล้วT-T”
“อือ” อายะตอบในลำคอก่อนจะวิ่งตามพี่ไป
○○○○○○○○○○○
“ในที่สุด...ก็ได้กลับบ้านซะที” เสียงอายะโห่ร้องด้วยความดีใจพลางมองบ้านราวกับเป็นสรวงสวรรค์
“จะโอเว่อร์เกินไปแล้วนะ” ยูคิโนะกล่าวอย่างหมั่นไส้
“= = ง่วงจังเลยไปนอนดีกว่า” อายะกล่าวกับตัวเองก่อนจะวิ่งปรู๊ดหายไปปล่อยให้ยูคิโนะยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น
อายะขึ้นห้องมาอย่างรวดเร็วก่อนจะทิ้งตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยระหว่างที่อายะกำลังจะเคลิ้มหลับนั้น
ปึก! ปึก! ปึก! อายะลุกขึ้นมาเตียงเดินไปตามต้นเสียงนั้นที่หน้าต่างบานหนึ่งตรงหัวเตียง
“อะไรอีกล่ะเนี่ย” เธฮบ่นก่อนจะลุกไปดูที่หน้าต่างนกตัวหนึ่งกำลังใช้ปากจิกกระจกอย่างแรง เธอเดินไปที่หน้าต่างบานหนึ่งนกตัวเล็กน่ารักกำลังใช้ชะงอยปากของมันจิกเข้ากับหน้าต่าง
นกตัวนั้นมองอายะด้วยนัยน์ตาสีชมพูแวววาวจะมีนกซักกี่ตัวกันนะที่มีนัยน์ตาสีนี้ อายะครุ่นคิกมองนกตัวนั้นมองนกตัวนั้นอย่างหลงใหล อายะเอื้อมมือเปิดหน้าต่างให้นกตัวนั้นเข้ามา
“ถ้าปล่อยไปก็น่าเสียดายนกแปลก ๆ แบบนี้หายากด้วย” อายะพูดกับตัวเองขณะมองนกที่เกาะอยู่ที่ขอบหน้าต่างบานนั้น
“ว่าฉันเป็นนกแปลกเหรอ!” เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้อายะถึงกับสะดุ้งเพราะในห้องไม่มีใครเลยนอกจากเธอกับนก!
“นั่นใคร?”
“ฉันชื่อ คาโอรุ” นกตัวนั้นกล่าว
“นกพูดได้!!!!” เด็กสาวพูดด้วยอาการช็อคสุดขีด
“จำฉันได้ไหม? วันนี้เราเจอกันที่สวนสนุก” นกตัวนั้นค่อยๆ กลับคืนสู่สภาพเดิมเด็กสาวผมสีชมพูมายืนอยู่แทนที่นกตัวนั้น
“เธอนั่นเอง!” อายะพูดพลางมองเด็กสาวคนนั้น คนที่เจอที่สวนสนุกนั่นเอง
“ใช่แล้ว ” คาโอรุกล่าวเรียบๆ
“แล้วทำไมเธอเป็นนกได้ล่ะ!!!”
“0-0? เธอไม่รู้เรื่องนี้เลยเหรอ” เด็กสาวถามด้วยอาการงุนงงอย่างที่สุด
“( - - ) (_ _) ( - - ) (_ _)”
“เวรกรรมของฉันจริง ๆ ที่ต้องมาเจอคนอย่างเธอ!! แต่ไม่เป็นไร...นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น”
ตอนต่อไป
อายะได้รู้จักกับสาวน้อยที่พบที่สวนสนุก เธอชื่อ “คาโอรุ” เธอมาหาอายะด้วยวิธีที่แปลกประหลาดมาก เพราะเธอมาแบบบินเดี่ยวมาหาที่หน้าต่าง เอ๊ะ! เธอบอกว่ามีงานที่ต้องทำจะเป็นอะไรนะ พบกันในตอนหน้า “โชคชะตา”
ความคิดเห็น