มันคงเป็นความรัก

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8

ตั้งแต่วันนั้น ที่เก้า ตัดสินใจคบหากับ ฝน  เก้าก็ดูเอาใจและดูแลฝนเป็นอย่างดี และฝนก็เข้ามาสนิทสนมกับทุกคนมากขึ้น

            “เห้ย กัส แกมานานแล้วเหรอวะ“  นุ่นเดินเข้ามาที่โต๊ะด้วยความแปลกใจ

            “อ๋อ ก็ไม่นานหรอก“ 

            “แล้วนี้ยังไม่มีใครมาเหรอ“

            “อืม  ยังไม่เห็นใครเลย“

            “หวัดดีค่ะ พี่กัส พี่นุ่น“    ฝนและเก้า เดินเข้ามาที่โต๊ะที่ โฟกัส และนุ่นนั่งอยู่

            “อ๋อ จ้า  แหม่ๆๆ สองคนเนี้ยตัวติดกันตลอดเลยน่ะ“  นุ่น แอบแซวฝนและเก้าเพราะเห็นทั้งสองอยู่ด้วยกันตลอด

            “งั้นฝนไปเรียนก่อนดีกว่า“  ฝนแก้เขินด้วยการเปลี่ยนเรื่อง

            “อ๋อ เดี้ยวพี่เดินไปส่ง“

            เก้า เดินออกไปกับฝน ท่ามกลางสายตาของโฟกัส และนุ่น ที่มองอยู่

            “เห้ย กัส แกว่าช่วงนี้สองคนเนี้ย ตัวติดกันตลอดเลยน่ะ ไปไหนไปด้วยกันตลอดอ่ะ ยิ่งไอเก้าน่ะเดี้ยวเนี้ยไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อนกับฝูงหรอก อะไรๆ ก็ ฝน“  นุ่นพูดพลางสายตาก็ยังมองสองคนนั้นอยู่

            “เห้ย ก็ไม่แปลกหรอก ก็เค้าเป็นแฟนกันนี้หว่า“  โฟกัส มองและทำหน้านิ่งไป

เวลาล่วงมาถึงตอนเที่ยง ทุกคนเดินลงมาที่โรงอาหารด้วยอาการหิวจัด ต่างคนต่างซื้อข้าวมานั่งที่โต๊ะ

            “พี่เก้า ฝนขอนั่งกินข้าวด้วยน่ะ“   ฝน เข้ามาเพื่อต้องการกินข้าวกับ เก้า

            “อืมๆ นั่งเลย“

            “เห้ย พวกแกฉันไปซื้อน้ำ พวกแกเอาน้ำอะไรกัน“  โฟกัสลุกขึ้นจะไปซื้อน้ำ เพราะทุกครั้ง เธอจะอาสาไปซื้อน้ำให้เพื่อนๆ โดยมีเก้าไปด้วยทุกครั้ง

            “เห้ย ไอเก้า แกไม่ไปช่วยไอกัส ละ ปกติแกต้องไปกับมันทุกที“  นุ่นหันไปพูดกับเก้า

            โฟกัส ก็หันไปมองเก้า เธอก็แปลกใจ เพราะทุกครั้งเก้าจะไปกับเธอทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนเก้าจะไม่สนใจเธอเลย

            “เห้ย ไม่เป็นไร   นุ่นแกนั้นแหละไปกับฉัน“  โฟกัส รีบตัดบท

            “เออๆ ฉันไปเอง“  นุ่นลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินไปกับโฟกัส

            โฟกัส รู้สึกแปลกๆ แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าทำไม

เย็นวันนั้น หลังจากเรียนคาบสุดท้าย ธี และเต้ ต่างก็รีบกลับ เหลือเพียง เก้า โฟกัส และ นุ่น

            “เห้ย กัส วันนี้แกกลับยังไง รอพี่โก้รึเปล่า“ นุ่นถาม

            “อืม คงรอแหละ เห็นบอกว่าจะมารับ“  โฟกัส พูดและทำหน้าบึ้งๆ

            “มีไรรึเปล่า ถ้าแกรีบกลับ ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ได้“  โฟกัส พูดเพราะเห็นท่าทางนุ่น ดูเหมือนจะรีบกลับ

             “เอางั้นเหรอ  เออ เก้า แกกลับเลยรึเปล่า อยู่เป็นเพื่อนไอกัส ก่อนได้มะ“   นุ่นหันไปมองเก้าเพื่อขอให้เก้าอยู่เป็นเพื่อนโฟกัส เหมือนเคย  เพราะทุกครั้ง เก้าก็อยู่เป็นเพื่อนโฟกัส ทุกที

            “เห้ย สงสัยจะไม่ได้ว่ะ นัดกับฝนไว้อะ“ เก้าพูดพลางมองหน้าโฟกัส พลาง

โฟกัสทำหน้านิ่งเฉย และรู้สึกไม่ดี เพราะทุกครั้งเก้า จะอยู่เป็นเพื่อนตลอด

            “เห้ย พวกแกไปเหอะ ฉันอยู่ได้“  โฟกัส พูด และพยักหน้า เพื่อให้ เก้า และ นุ่น รู้ว่าเธออยู่ได้

            “แน่น่ะ ไอกัส“  นุ่นถามย้ำอีกครั้ง

            “แน่สิ ไปเหอะ“

            “งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ  ไปและ“  นุ่นรีบเดินออกไป ดูท่าทางเธอรีบมากจริงๆ

            ที่โต๊ะเหลือเพียง โฟกัส และ เก้า ที่นั่งรอฝนอยู่  ทั้งสองนิ่งเงียบ ต่างก็ไม่พูดอะไรกัน 

            “กะ....กัส......“  เก้าหันไปมองโฟกัส เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

            “พี่เก้า  ไปกันค่ะ“   ฝนเดินเข้ามาที่โต๊ะพอดี ทำให้เก้าชะงักไป

            “อ้าว พี่กัส  ยังไม่กลับเหรอค่ะ“  ฝนหันไปเห็นโฟกัส นั่งอยู่

            “ยังจ๊ะ“  โฟกัส ยิ้มและตอบไปเสียงเบาๆ

            ฝนยิ้ม  ก่อนที่จะยื่นมือไปจับแขนเก้า

“งั้นเราไปกันเหอะพี่เก้า เดี้ยวไม่ทัน“ 

“ไปก่อนนะ กัส ไว้เจอกัน“   เก้าหันไปบอกโฟกัส ด้วยสีหน้าเป็นห่วง 

“ไว้เจอกันค่ะพี่กัส“ 

ฝน และเก้า เดินออกมาจากโต๊ะ  แต่เก้ายังหันกลับไปมองโฟกัส ที่นั่งอยู่ ด้วยความเป็นห่วง 

   

โฟกัส นั่งนิ่ง เธอคิดว่าทำไม เธอเหมือนจะน้อยใจเก้า ที่เค้าไม่เหมือนเดิม และดูไม่สนิทกับเธอเหมือนก่อน  ตั้งแต่คบกับฝน   เธอรู้สึกว่าเก้าไม่ให้ความสำคัญกับเธอเหมือนเคย   แต่เธอก็เข้าใจว่าตอนนี้ เก้ามีฝน ที่จะต้องให้ความสำคัญมากที่สุดอยู่แล้ว

--------------------- จบตอน 8 ----------------------